咏芍药篇

云坡散人

<p class="ql-block">咏芍药二首</p><p class="ql-block">其一</p><p class="ql-block">撑开翠蕾数枝沉,一捧胭脂香煞人。</p><p class="ql-block">春半莫怜花事少,独凭草本胜芸芸。</p><p class="ql-block">其二</p><p class="ql-block">何年屈驾入蓬门,五月仙姝独自春。</p><p class="ql-block">应是牡丹先绽世,故屈芍药做花臣。</p> <p class="ql-block">踏莎行·芍药</p><p class="ql-block">壤破芽红,茎直叶翠。苞儿裹在枝头睡。睡足初醒露胭脂,一枝便把人熏醉。</p><p class="ql-block">朵朵含羞,层层展媚。浓情瓣蕊沾春泪。休言草本不雍容,人间五月独为贵。</p> <p class="ql-block">卜算子·观芍药</p><p class="ql-block">春夏抹胭脂,片片腮红透。蜂子偷来逛蕊宫,尤爱嘬花酒。</p><p class="ql-block">妆罢已雍容,何惧风掐瘦。只恨无能贮此香,供与秋冬嗅。</p>