唐代 杜甫《宿府》

褚平安

<p class="ql-block">网络图片</p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">清秋幕府井梧寒,</p><p class="ql-block">独宿江城蜡炬残。</p><p class="ql-block">永夜角声悲自语,</p><p class="ql-block">中天月色好谁看。</p><p class="ql-block">风尘荏苒音书绝,</p><p class="ql-block">关塞萧条行路难。</p><p class="ql-block">已忍伶俜十年事,</p><p class="ql-block">强移栖息一枝安。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">此诗作于唐代宗广德二年(764年)秋天,新任成都尹兼剑南节度使严武保荐杜甫为幕府参谋。</p><p class="ql-block">所谓“宿府”,就是留宿幕府的意思。</p>