感恩节丨一日三餐四季

世界稻都

<p class="ql-block ql-indent-1"><b style="font-size:22px;">感恩节</b></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="color:rgb(128, 128, 128); font-size:15px;">西方传统节日</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><b style="font-size:15px;">感恩节</b><span style="font-size:15px;">(Thanksgiving Day),西方传统节日,是美国人民独创的一个节日,也是美国人合家欢聚的节日。 初时感恩节没有固定日期,由美国各州临时决定。直到美国独立后的1863年,林肯总统宣布感恩节为全国性节日[1]。1941年,美国国会正式将每年11月第四个星期四定为“感恩节”。感恩节假期一般会从星期四持续到星期天。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">1879 年加拿大议会宣称11月6日是感恩节和全国性的假日。在随后的年代,感恩节的日期改变了多次,直到在1957 年1月31日,加拿大议会宣布每年十月的第二个星期一为感恩节。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">除了美国、加拿大,世界上还有埃及、希腊等国家有自己独特的感恩节,但英国、法国等欧洲国家却与感恩节绝缘。也有学者倡议设立“</span><b style="font-size:15px; color:rgb(237, 35, 8);">中华感恩节</b><span style="font-size:15px;">”,以弘扬传统文化。</span></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(255, 138, 0);">饭桌之上丨感恩的心</b></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">饭桌之于中国人</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">有非同寻常的意义</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">在饭桌上</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">父母的言传身教</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">潜移默化</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">为长大后我们接人待物的礼仪</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">在饭桌上人情世故的牵扯与闲聊</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">构成我们最初的世界观</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">我们对其既熟悉又疏离</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">在饭桌的光阴里</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">我们离世界近了</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">却离家远了</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">空间与时间</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">造成了心间的隔膜难以抹平</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">可我们懂得</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">借饭桌去消融间隙</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">延续这份长情与爱意</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">有饭桌就断不了亲情和联系</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">只不过,时过境迁</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">我们往里多添了一份尊重与倾听</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">让其变得更加值得珍惜</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><b style="font-size:15px; color:rgb(237, 35, 8);">饭桌之上,感恩的心维系</b></p><p class="ql-block ql-indent-1"><b style="font-size:15px; color:rgb(237, 35, 8);">人生当下,一日三餐四季</b></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><b style="font-size:15px;">感恩有你每一天</b></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">如果说,吃饭是世间头一等大事。那么,对中国人来说,饭桌则是一个家庭最精华的缩影。叶圣陶的孙子叶永和回忆爷爷时,偏偏对家里那张八仙桌的记忆尤为深刻。爷爷对自己的入席教育、饭毕礼仪,还有认字读书,都是在那张八仙桌上进行的。 </span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">叶圣陶有一次,叶永和急匆匆扒拉了两口饭,放下碗筷蹦达着离开,不小心咣地一声摔了门。叶圣陶见状,噌地起了身,大喝一声:“重新关一次门!”叶永和见气氛不对,倒是拔腿就跑,躲到了北屋,不肯出来。爷爷吃完饭,趁其不备,赶去北屋,揪着叶永和的耳朵,一字一句地要求他:“把门再关一次”。这次,叶永和才轻手轻脚地关了一次门。</span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">在饭桌上,长辈教我们学会尊重,细化到拿碗筷的姿势,夹菜的样子;</span><b style="font-size:15px;">而我们,在饭桌上更多关注的却是父母。</b></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><b style="font-size:15px;"><span class="ql-cursor"></span></b><span style="font-size:15px;">我们记得吃鱼头吃得最多的是母亲,最常把鸡腿让给我们的是父亲,落实到行动上,便是动心思让他们多吃一口好菜。周星驰幼时家境贫困,每次吃肉,妈妈都毫不犹豫地把肉夹到他碗里,自己只顾吃咸菜。有段时间,妈妈两个月都没拿到薪水,好不容易从娘家周转了一些钱,买了几只鸡腿回家。没想到饭桌上,他竟手滑,把鸡腿掉到了地上,沾满了灰土。妈妈气不过,动手打了他。</span></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(128, 128, 128);">图 | 周星驰(右四)一家合影</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">2001年,在一次节目采访中,主持人旧事重提。周星驰这才说出自己的用意:他知道妈妈铁定是连一口都舍不得吃的,所以故意把鸡腿弄脏,“只有这样你才会吃啊!”话一落音,周妈妈才记起,后来自己捡起了鸡腿,用水冲了又冲,安心吃下。饭桌虽小,却藏着很多这样的秘密。有些是父母的心事,有些是孩子的心意,大体总是明了的。可另一些,要反复去想,去咂摸,才明白爱有时被包裹得严严实实,不过是为了双方体面。 </span></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(128, 128, 128);">图 | 周星驰和母亲</span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><b style="font-size:15px;">饭桌,一面是对抗的地方,一面是和解的地方。</b></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><b style="font-size:15px;"><span class="ql-cursor"></span></b><span style="font-size:15px;">我记得尤为清晰,小时候,每当与父母发生争执,总是暗下决心:几天之内能不见就不见,更不要同他们说话。可母亲却总有法子同你和解,最主要也是最有效的一种,便是发出吃饭邀请。</span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">因为忙工作,平日里母亲大多是用粗茶淡饭对付一口,可发生争吵的那一天,你见她在厨房花大工程准备了几道菜,而且还都是你平日里最爱吃的菜。挑不挑食、营养均不均衡这些往日里计较的,早就被她抛在了脑后,菜谱尽是按着你的喜好来。饭成,无需多说,喊一声“吃饭”,便是再明显不过的和解暗号了。一家人,再怎么,也得在同一张桌上吃饭。和和气气地坐下,安安心心地吃完,火气也就消了一大半。 </span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">虽有争吵,尚且还是有话说的。可若是两代人隔阂大,各有各的心思,在饭桌上便聊不来,更尴尬的,是无话可说。在李安的电影《饮食男女》里,父亲老朱是顶级国宴班的大厨,退休了,蜗居在厨房。每准备一次家宴,他的认真程度都不亚于接待外宾。可女儿们并不领情,菜肴间蒸腾的雾气是心间的隔膜。在一次家宴上,二女儿吃出了“煨鱼翅的火腿‘耗’了”,认定父亲是味觉退化。父亲回怼:“我的舌头好得很!”父女俩不欢而散。</span></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(128, 128, 128);">图 | 《饮食男女》剧照</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">在最后一场家宴上,父女俩又为汤里头姜的用量起了争执,二女儿坚持调料和配方都是按照母亲那样做的,记忆里,他们就总为这一味争吵。恍然间,老朱意识到了二女儿才是这个家的灵魂。家,不是一个形式上的屋檐,它需要顾忌,同时也是内心的坚守,默默的承担,无私的付出。这些,其实女儿一直都做到了。家的内核,一在情,二在味。有了对家的新的理解,老朱的味觉也随之恢复,重新获得了生活的滋味,父女俩在饭桌上达成了真正的和解。 </span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">饭桌,是团圆的地方。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">节日里,在外漂泊的人背上行囊,匆匆归乡。家里人一面等候,一面备好“满汉全席”为其接风洗尘。晚饭时刻,一大家子终于聚在饭桌旁。疲惫、纷扰、顾虑连着行囊一同卸下身去,对着再熟悉不过的面孔,一一问候,再一同品尝家中滋味。于一次次的举箸启口中彼此慰藉,短暂却也温馨。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><b style="font-size:15px;">中国人的饭桌,大体相同,却又各有各的不同。</b></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">有喧闹式的,有安静式的,有精致式的,也有随心式的。可不管哪一种,里头都夹带着一丝意味深长的从容和隐而未显的哲学意味。家人,是至亲至疏。因为至亲,所以惦念,跨越千里来相见。因为顾忌,所以话语要筛选斟酌,有所保留。但再怎么说,有饭桌,就断不了亲情和联系。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><b style="font-size:15px;">感恩的心维系</b></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">吃家宴,既然为了每一次重聚,就必然也会见证每一次变革。从家宴到喜宴,从喜宴到满月酒,再到学子宴,有饭桌就有喜,有喜就有团圆。饭桌之上,有时光的变迁,也凝聚着我们每个人的欢喜和成长。相聚有时,坐在桌旁,豁达地看待每一位家人的改变,去接受,去尊重,这样,团圆才有了更值得的意义。</span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">饭桌之上,有争吵,有隔阂,有和解,亦有团圆,它承载着数不清的意义。于中国人而言,饭桌是生活的落脚点,亦是全家的心安处,它是家的精髓,也是家的意义。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><b style="font-size:15px; color:rgb(128, 128, 128);">参考资料 -《叶圣陶,饭桌上的教育经》</b></p><p class="ql-block ql-indent-1"><b style="font-size:15px; color:rgb(128, 128, 128);">《再怎么吹爆李安都不过分》</b></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><b style="font-size:22px;">中华感恩节</b></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px; color:rgb(128, 128, 128);">部分学者的建议</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">中华感恩节是众多国内学者为弘扬传统文化、效仿西方国家“感恩节”而倡议设立的纪念节日,类似中华圣诞节、中华母亲节、中华父亲节等一样属于未正式确定的“节日”。如癸巳年西方感恩节前夕,学者、作家薛刚联合众多艺术家共同创作感恩诗赋书法,倡议设立“中华感恩节”,希望用中华文字、文学和书法之美,让更多的人了解中国的感恩文化,唤起社会的感恩之情,并建议节日设在中国传统“天贶节”这一天,学者李汉秋则倡议将清明节设为中华感恩节。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px; color:rgb(128, 128, 128);">中文名 中华感恩节</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px; color:rgb(128, 128, 128);">倡议 众多国内学者</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px; color:rgb(128, 128, 128);">定义 纪念节日</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px; color:rgb(128, 128, 128);">内容 中华文字、文学和书法之美</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px; color:rgb(128, 128, 128);">目的 弘扬传统文化</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px; color:rgb(128, 128, 128);">拼音 zhōng huá gǎn ēn jiē</span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><b style="font-size:15px;">设立意义</b></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">中华感恩文化源远流长,思想先进,与日月同辉,已然成为民族精神宝库,自当永久继承。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><b style="font-size:15px;">倡议文章</b></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">人参天地,是为三才。不学而识者,良知也;不知而自践者,感恩也。非天非地,百姓仰其惠泽;如日如月,寰宇奉而顶膜。热血融之,一滴能染天地;柔肠戴之,百转不离本根。光可掩九阳,耀亿芒兮烛幽暗;暖可化冰雪,抗貂裘兮温冷寒。易简之善,实乃至德初基;非难之念,堪曰文明肇始。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">木瓜桃李,垂永好之懿范;昊天罔极,喻大德之非酬。报与不报,贵在乎心。有心则推慈及物,传感周遭,恩造他人,亦是报也。无心则与人一物,寄求倍得于日后,虽报亦非报也。伊昔须贾怜寒,刑戮免于念旧;羊祜体民,苍生润乎堕泪。韩信声赫,千金答于漂母;魏颗意仁,躯身保于结草。敦爱笃行,芳馨千里,陶染接力,香熏诸己。此感恩之所以为大者也。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">然千恩既往,不足敌一怨者,本乎溪壑之欲,豺狼之心也。溪壑之欲,岳高不能满其实;豺狼之心,牺盛不能改其色。人咸有无穷之欲,故感恩之心,俯仰终食之间无能违也,岂造次颠沛之可弃哉?若夫祖仁恋财,横刀夺于知遇;张耳贪功,剑戟加乎兰交。此二者乃负义之典例,终未免乎祸殃也。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">式观碌碌之日下,感恩之心尤贵且切。夫冠盖殴父者有之,门阀拒亲者有之,膝下弑母者有之,明堂辱师者有之。灾福欢戚,时有隔岸之望;里人疏远,断然不关乎心。吞吐索漠,冰寒每却热肠;俯仰淡忽,霜冷结固肺肝。何谈乎和谐,本在乎感恩!</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">惟天之大,不以穷荒而吝其泽;惟地之博,非因微小而夺其土。天地以其无私而衍众苍,生民惟有感恩以报其厚。自当饮水思源,岂可逆天背德。至德无声,当无图报之念;人伦有常,必有怀惠之志。恩植于心房,则长绽爱之芬芳;恩树于肝胆,则洁浣欲之胃肠。非感恩无以永厥成,非感恩无以长久立。(《感恩赋》)</span></p>