六祖慧能故事:弘忍大师解下身上的大红袈裟,披在慧能身上

阿弥陀佛

<p class="ql-block"><b>弘忍大师披着蓑衣、戴着斗笠,在淅淅沥沥的小雨中穿行。他来到碓房,从门口向里眺望。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">慧能正在一心一意舂米,他身材瘦小,为了加快舂米的速度,提高效率,他腰上依旧捆着那块几十斤重的大石头。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">弘忍大师说:“求道的人,为法而忘却自身,就应该像你这样不辞辛劳。”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">慧能看见师父进门,赶紧跪下,向师父磕头顶礼。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">雨水从五祖大师的蓑衣上滴下来,在地上形成一个小圆圈,也淋到了慧能头上。弘忍大师将慧能搀扶起来,赞许地对他微笑着点点头。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>慧能有些不好意思地说:“师父,这里太脏太乱,连个坐的地方都没有。”</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">弘忍大师神情特别地说:“既然坐不了多久了,那就不坐了。”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">慧能已经敏感地察觉到师父话语有些特别,问道:“师父,什么坐不久了?”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">弘忍大师没有接他的茬,目光看着石臼里刚刚倒入不久尚未舂几下的稻谷,奇怪地问:“米,舂好了吗?”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">慧能先是一愣,看了看尚未脱壳的稻谷,再看看期待着的师父,恍然大悟,也奇奇怪怪地答道:“舂好很久了,只是还没有筛呢!”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">五祖弘忍大师是在问慧能:明心见性了没有?慧能表明自己早已开悟了,只是未得到师父的印证而已。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">弘忍大师什么也没说,用禅杖敲了石碓三下,转身而去。</p> <p class="ql-block"><b>夜深人静,东山寺方丈内依然亮着一盏灯。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>一盏明灯,即可驱散千年昏暗。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">禅宗第五代祖师弘忍大师,身披达摩祖师从印度带来的代代相传下来的那件大红色木棉袈裟,盘坐在佛龛之前,仪态庄严神圣。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">远处,传来三更的梆子声。几乎同时,门外响起三声轻轻的叩门声。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">但是,弘忍大师听而不闻,连眼皮也未曾抬一抬。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">房门咿呀打开又轻轻关上,慧能不请自来!他顾自走到师父前边,拜了拜,安静地在香案对面坐了下来。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">半晌,弘忍大师才睁开双眼。他不理慧能,径自用厚布将窗户遮挡严实。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">摇曳的灯光中,弘忍大师端坐如山,《金刚经》的经文像出岫之云、山溪之水,自然而然地从他口中流了出来:</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">如是我闻:一时,佛在舍卫国祗树给孤独园,与大比丘众千二百五十人俱……</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">这经文,像是亘古以来,人类灵魂深处的感慨,像是宇宙精灵内心独自的呢喃。同样的经文,从弘忍大师口中念出来,竟然如此不同!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">慧能先是惊得目瞪口呆,随即激动得热血沸腾。随着诵经之声不断传来,他又渐渐心如止水,脸上挂上了安详平和的微笑。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>弘忍大师的诵经声行云流水,宛若行吟诗人与大自然的唱和。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">恍惚间,慧能仿佛看到,师父诵经的口中生出一支金色的莲花,徐徐而来的经文语句,变成了金莲的光芒……莲花渐渐扩大,充满了整个世界。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">硕大的金莲渐隐渐淡,成了一个如梦如幻的轮廓。花蕊上渐渐现出佛祖释迦牟尼与尊者须菩提的映像。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">佛祖:“须菩提,于意云何?东方虚空可思量不?”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">须菩提:“不也,世尊。”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">佛祖:“须菩提,南西北方四维上下虚空可思量不?”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">须菩提:“不也,世尊。”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">佛祖:“须菩提,菩萨无住相布施福德,亦复如是不可思量。须菩提,菩萨但应如所教住。须菩提,于意云何,可以身相见如来不?”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">须菩提:“不也,世尊,不可以身相得见如来。何以故,如来所说身相,即非身相。”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">佛祖:“凡所有相,皆是虚妄。若见诸相非相,即见如来。”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">慧能眨眨眼睛,梦幻般的景象不见了——凡所有相,皆是虚妄。而五祖大师吟诵《金刚经》的声音,仍在不疾不徐地流淌着。</p> <p class="ql-block">“……诸菩萨摩诃萨应如是生清净心,不应住色生心,不应住声、香、味、触、法生心,应无所住而生其心……</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>慧能听到“应无所住而生其心”时,好像突然中了电击,全身剧烈颤动!各种各样的美景在他心中显现出来:</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">神圣的雪山:雪山上盛开着雪莲。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">夕阳下的海滨:细浪亲吻沙滩。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">辽阔的草原:草原上自然形态下弯弯曲曲的河流。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">如画的森林:阵阵松涛荡气回肠……</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">弘忍大师的声音在天地间回荡:一切有为法,如梦幻泡影,如露亦如电,应作如是观。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">不知何时,慧能已经跪倒在了弘忍大师面前。弘忍大师爱抚着慧能的头顶,慈祥地问道:“这部《金刚经》,是禅宗印心之经,阐明了诸法性空无我之理,你可听懂了?”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">慧能使劲点点头,热泪盈眶,喃喃说道:“没想到,没想到自性原来是清洁纯净的。”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">“没想到,自性原来是不生不灭的。”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">“没想到,自性原来就是具足圆满的。”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">“没想到,自性原来是寂静不动的。”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">“没想到,原来万法是从自性中产生的。”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"></p><p class="ql-block">弘忍大师边听边点头,等慧能说完,他老人家高兴地拍着慧能的头顶说:</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">“不错,真不错!你的悟性,你的根器,超过了为师的想象!总算不枉我一番苦心。”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">弘忍大师又说:“不认识到自性,即使再努力学习佛法,再刻苦修行也没用。一旦认识了自性,就是大丈夫,就是天人师,就是佛!”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">弘忍大师站立起来,来到慧能跟前,庄重地说:“你已经体悟到了宇宙至高无上的大道,从现在起,你就是禅宗的第六代祖师!”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>弘忍大师解下身上的大红袈裟,神色庄严地披在慧能身上。</b></p>