薛涛最著名的十首诗,清丽婉转、细腻真挚,巾帼不让须眉

小小麦子(拒聊拒花)

<p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">一、《送友人》</p><p class="ql-block">水国蒹葭夜有霜,</p><p class="ql-block">月寒山色共苍苍。</p><p class="ql-block">谁言千里自今夕,</p><p class="ql-block">离梦杳如关塞长。</p><p class="ql-block">诗意:</p><p class="ql-block">水国秋夜是多么凄凉,蒹葭被笼罩着一层寒霜,</p><p class="ql-block">寒冷的月色与远处的青山浑为一体,苍苍茫茫。</p><p class="ql-block">我的好朋友,谁说我们千里之别从今晚就开始?</p><p class="ql-block">离别后,连相逢的梦它都像迢迢关塞那样遥远。</p><p class="ql-block">薛涛的博学多识,在这首诗里得以集中体现。她化用了《诗经》、曹丕《燕歌行》等的名句,用“水国”、“蒹葭”、“霜”、“月寒”、“苍苍”、“离梦”等清丽婉转的语言营造了苍茫、凄凉的意境,真挚细腻地表达了对友人远去、思而不见的怀恋情绪。</p><p class="ql-block">这首诗向来被人们广为传诵,成为可与“大唐才子”们竞雄的名篇。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">二、《酬人雨后玩竹》</p><p class="ql-block">南天春雨时,那鉴雪霜姿。</p><p class="ql-block">众类亦云茂,虚心能自持。</p><p class="ql-block">多留晋贤醉,早伴舜妃悲。</p><p class="ql-block">晚岁君能赏,苍苍劲节奇。</p><p class="ql-block">诗意:</p><p class="ql-block">你在南方春天的雨后欣赏竹姿,</p><p class="ql-block">哪能看到它不畏霜雪的英姿呢?</p><p class="ql-block">春天众类草木都长得兴旺茂盛,</p><p class="ql-block">但是,只有竹子才能虚心自持。</p><p class="ql-block">竹林七贤们在竹林中饮酒赋诗,</p><p class="ql-block">舜帝的两位妃子在斑竹林哭泣。</p><p class="ql-block">如果在寒冬腊月时您再来玩竹,</p><p class="ql-block">就会惊奇它那傲对霜雪的劲节。</p><p class="ql-block">这是一首酬人之作,友人雨后赏竹,写了一首诗送给薛涛。她应照原作写了这首诗酬答。</p><p class="ql-block">竹子的外形高挑飘逸,色泽翠绿,内空外直,类同人们谦逊的品性,因此人们把竹子同"君子"相提并论,将竹与松、梅称“岁寒三友”。</p><p class="ql-block">薛涛的这首诗,通过对竹子的虚心自持这一显著特征的描绘,再加上运用竹林七贤、斑竹这两个典故,尽显了竹子在古典文化中丰富的意蕴,表达了作者谦逊自持、忠贞不屈的品性。</p><p class="ql-block">这首诗尾联与首联前后照应,用典贴切,富有哲理,寓意深刻,风格清奇雅正,在中唐的五言律诗中也算得是一流好诗。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">三、《寄张元夫》</p><p class="ql-block">前溪独立后溪行,</p><p class="ql-block">鹭识朱衣自不惊。</p><p class="ql-block">借问人间愁寂意,</p><p class="ql-block">伯牙弦绝已无声。</p><p class="ql-block">诗意:</p><p class="ql-block">每天在小溪前面赏景,在小溪后面散步,</p><p class="ql-block">连白鹭都熟悉了我的朱衣而不惊慌逃避。</p><p class="ql-block">要问人世间,为什么会有这么哀愁寂寞?</p><p class="ql-block">是因为伯牙琴弦断绝无声,我知音难觅。</p><p class="ql-block">张元夫是西川节度使的幕府校书,薛涛与他相识于公元813年(唐宪宗元和八年),作为同行,二人接触较多,配合默契、兴趣相投、关系融洽。后来张元夫去了长安,在朝廷中任职,二人经常诗书往来。</p><p class="ql-block">诗中通过一人、一溪、一鹭,人、鹭相伴而不惊的描写,叙述了自己孤独、寂寞的生活。通过“伯牙弦绝”这个典故,展现了作者知音难觅的深沉哀愁与寂寥,委婉地表达了对张元夫的深切思念。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">四、《酬杜舍人》</p><p class="ql-block">双鱼底事到侬家,</p><p class="ql-block">扑手新诗片片霞。</p><p class="ql-block">唱到白蘋洲畔曲,</p><p class="ql-block">芙蓉空老蜀江花。</p><p class="ql-block">诗意:</p><p class="ql-block">到底是为什么您寄书信到我家呢?</p><p class="ql-block">看您新诗,我对着晚霞拍手叫好。</p><p class="ql-block">忍不住,我唱起您的白蘋洲畔曲,</p><p class="ql-block">可叹我犹如蜀江边老去的芙蓉花。</p><p class="ql-block">杜舍人即中书舍人杜牧,著名的大诗人,他与薛涛有过诗文唱和。杜牧离开西川后写了一首诗,寄给薛涛。《题白蘋洲》:</p><p class="ql-block">山鸟飞红带,亭薇拆紫花。</p><p class="ql-block">溪光初透彻,秋色正清华。</p><p class="ql-block">静处知生乐,喧中见死夸。</p><p class="ql-block">无多珪组累,终不负烟霞。</p><p class="ql-block">薛涛收到老朋友的新诗后,很是高兴,又拍手叫好又是依调咏唱,看着晚霞,情随景生,突然悲从中来,哀叹自己岁月老去,犹如蜀江边老去的芙蓉花。要知道,薛涛比杜牧大了35岁啊。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">五、《筹边楼》</p><p class="ql-block">平临云鸟八窗秋,</p><p class="ql-block">壮压西川四十州。</p><p class="ql-block">诸将莫贪羌族马,</p><p class="ql-block">最高层处见边头。</p><p class="ql-block">诗意:</p><p class="ql-block">筹边楼高耸入云,窗外一片清秋,</p><p class="ql-block">气势雄伟豪壮,威震西川四十州。</p><p class="ql-block">各位将领可不要贪图羌族的骏马,</p><p class="ql-block">楼的最高层可以看到边塞的尽头。</p><p class="ql-block">李德裕是唐代杰出的政治家、文学家、战略家,他在任剑南西川节度使时,为了加强战备、激励士气、筹措边事,在四川省理县杂谷脑河岸的薛城镇,修建了这座筹边楼。在他的任期内,派兵收复了被吐蕃占据的维州城,保持了西川一带的安定。薛涛曾经来登临此楼,写下了这首诗,筹边楼也因此而名扬天下。</p><p class="ql-block">这首诗前两句写景,大气磅礴,气象万千。后两句叙事,严厉谴责将军们的目光短浅,贪婪掠夺,召来了与羌族的战争。充分反应出薛涛心系国势盛衰的宏深器识和忧国忧民的生动形象。</p><p class="ql-block">在这首短短的七言绝句里,有叙述,有描写;有议论,有感慨;有动荡开阖,有含蓄顿挫,显示出薛涛炉火纯青的艺术功力和远见卓识。这首诗可以说是薛涛的压轴之作,水平之高,巾帼不让须眉。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">六、《柳絮》</p><p class="ql-block">二月杨花轻复微,</p><p class="ql-block">春风摇荡惹人衣。</p><p class="ql-block">他家本是无情物,</p><p class="ql-block">一任南飞又北飞。</p><p class="ql-block">诗意:</p><p class="ql-block">阳春二月的杨花,轻盈而且卑微,</p><p class="ql-block">随着春风摇荡,撩惹他人的衣襟。</p><p class="ql-block">柳絮的命运,本来就是无情之物,</p><p class="ql-block">它飘忽不定,随意的南飞又北飞。</p><p class="ql-block">二月那寻常的柳絮,经过薛涛细致的观察,丰富的联想,在薛涛的笔下,柳絮成了无情之物,它随风飘荡,随意的南飞北飞,沾惹人们的衣裳。结合自身的经历,薛涛体物寄意,男人何尝不是这样呢?</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">七、《月》</p><p class="ql-block">魄依钩样小,扇逐汉机团。</p><p class="ql-block">细影将圆质,人间几处看。</p><p class="ql-block">诗意:</p><p class="ql-block">月初如钩,却发出幽微的光芒,</p><p class="ql-block">一天天变圆,仿佛织成的团扇。</p><p class="ql-block">不管是幽微初月还是明亮满月,</p><p class="ql-block">人世间有多少人在举头凝望呢?</p><p class="ql-block">这首诗通过对月轮变化的描写,表达出一种对月亮阴晴圆缺,人间悲欢离合的轻叹。薛涛观察敏锐,语言清新,体现出她心思细腻,文笔婉约的特点,富有极强的艺术感染力。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">八、《谒巫山庙》</p><p class="ql-block">乱猿啼处访高唐,</p><p class="ql-block">路入烟霞草木香。</p><p class="ql-block">山色未能忘宋玉,</p><p class="ql-block">水声犹是哭襄王。</p><p class="ql-block">朝朝夜夜阳台下,</p><p class="ql-block">为雨为云楚国亡。</p><p class="ql-block">惆怅庙前多少柳,</p><p class="ql-block">春来空斗画眉长。</p><p class="ql-block">诗意:</p><p class="ql-block">巫山庙在乱猿啼声的深山里,</p><p class="ql-block">一路上烟霞茫茫,草木飘香。</p><p class="ql-block">幽美山色,不禁让人想起宋玉,</p><p class="ql-block">流水呜咽,好像是在哭楚襄王。</p><p class="ql-block">他日日夜夜在阳台下耽于享乐,</p><p class="ql-block">在风雨飘摇中,楚国被灭亡。</p><p class="ql-block">庙前的杨柳,发出了几多惆怅,</p><p class="ql-block">春光中与女子的娥眉争个短长。</p><p class="ql-block">韦皋拿过墨痕未干的《谒巫山庙》,读完之后,拍案叫绝,连连赞叹:好诗!韦皋没有想到薛涛的才情是如此之高,格调是如此之雅。从此,薛涛成了韦皋身边的大红人,以至于韦皋准备上书朝廷,授予薛涛校书郎的职位。</p><p class="ql-block">这首诗有一丝丝淡淡的惆怅,更透露出一种苍凉和悲壮。多个典故的运用,显露出薛涛学识的渊博,惆怅中看出薛涛的真知灼见。这首咏古诗出自一位十八岁的女子即兴之作,水平之高,让人叹为观止。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">九、《池上双凫》</p><p class="ql-block">双栖绿池上,朝暮共飞还。</p><p class="ql-block">更忆将雏日,同心莲叶间。</p><p class="ql-block">诗意:</p><p class="ql-block">一双水鸟栖居在绿池之上,</p><p class="ql-block">早晚比翼齐飞,共同飞还。</p><p class="ql-block">尤其在齐心协力养育幼鸟时,</p><p class="ql-block">双鸟整日忙忙碌碌在莲叶间。</p><p class="ql-block">薛涛细致的观察了一双水鸟,这首诗通过描述池上双凫的一系列行动,表现了薛涛对那种相亲相爱、同心协力、美满和乐的家庭生活的向往。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">十、《春望词四首》</p><p class="ql-block">花开不同赏,花落不同悲。</p><p class="ql-block">欲问相思处,花开花落时。</p><p class="ql-block">揽草结同心,将以遗知音。</p><p class="ql-block">春愁正断绝,春鸟复哀吟。</p><p class="ql-block">风花日将老,佳期犹渺渺。</p><p class="ql-block">不结同心人,空结同心草。</p><p class="ql-block">那堪花满枝,翻作两相思。</p><p class="ql-block">玉箸垂朝镜,春风知不知。</p><p class="ql-block">诗意:</p><p class="ql-block">其一:</p><p class="ql-block">花开的时候,无法与你一同欣赏,</p><p class="ql-block">花落的时候,不能 与你一同伤感。</p><p class="ql-block">如果要问我什么时候开始思念你,</p><p class="ql-block">从花开到花落,无时无刻不念君。</p><p class="ql-block">其二:</p><p class="ql-block">我采摘小草,把它结成同心结,</p><p class="ql-block">将它赠给我相知相爱的心上人。</p><p class="ql-block">春愁伴着春光,正与我告别时,</p><p class="ql-block">那知我心事的子规鸟却又哀鸣。</p><p class="ql-block">其三:</p><p class="ql-block">花儿随着时间,一天天地衰败,</p><p class="ql-block">约会的佳期,却还是渺茫无期。</p><p class="ql-block">不能与我如意郎君结合在一起,</p><p class="ql-block">岂不白白结下这相爱的同心草。</p><p class="ql-block">其四:</p><p class="ql-block">开满枝头的鲜花让我怎能承受,</p><p class="ql-block">却让我俩的相思之情涌上心头。</p><p class="ql-block">清晨对镜梳妆时垂下两行热泪,</p><p class="ql-block">春风啊,你知道我的相思心吗?</p><p class="ql-block">薛涛有着美丽的容颜,有着绝世的才华,当然也有资格追求美好的婚姻。只是身世不幸,坠入乐籍,她努力过、挣扎过、寻觅过,也付出过,但是薄幸的男人留给她的只是失望和抛弃。当薛涛最爱的元稹彻底离开之后,薛涛写下了这组春望词,这组诗是由四首诗有机地组合在一起。第一首主题是相思,第二首主题是寻觅,第三首主题是失望,第四首主题是哀怨。这组诗展现了薛涛追寻爱情的过程,清新婉转,真挚细腻,感人至深。从此,薛涛关闭心扉,脱下心爱的红装,宴席间少了一位风流美艳的乐籍;薛涛穿上青灰色道袍,人世间多了一位多才多艺的女道人。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">图片来自网络或美篇,致谢🙏</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p>