【雪韵诗声】No.3 雪声赋

金雀山

<p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">作者:金雀山</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">美篇号:9314944</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">  时维辜月,序属仲冬。朔风拂历山之麓,瑞雪覆泺水之滨。望长空则琼花漫舞,俯平芜则碎玉铺银。千峰裹素,掩嶙峋之怪石;万木垂晶,妆疏瘦之寒枝。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 于是携囊负笈,觅句寻吟。踏碎玉之景途,访骚人之雅韵;披凝霜之缟袂,追墨客之高岑。观夫雪之态也:初则轻飏似絮,若柳苇之飘萍;继则纷扬如蝶,若梨花之落英。积则千户皓皓,掩朱楼之绮户;冻则万径皑皑,没车骑之辙痕。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">  尔乃诗兴遄飞,词心暗萌。忆昌黎之“雪拥蓝关”,抒迁客之孤愤;念少陵之“窗含西岭”,唱故园之温情。晏殊吟“柳絮池塘”,妙喻传千古;放翁赋“铁马冰河”,壮怀动九京。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 至若围炉煮酒,把盏论评。敲平仄之清韵,融雪月之幽情。诗骨耸立,若冰崖之老柏;诗情浩荡,若瀚海之游龙。非独山川之秀色,萃于毫端;更兼梅雪之精魂,凝于墨卿。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">  盖闻诗以言志,雪以明心。雪之洁也,可比君子之操;诗之雅也,当追往哲之襟。今者同袍偕行,共赏琼英之丽;知音聚首,齐诵白雪之韵。虽无滕阁之高宴,亦有兰亭之雅临。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 赞曰:雅集胜事,诗溢胸襟。雪韵诗声,温暖同行。</span></p>