伟人的两首诗

鑫淼

<p class="ql-block">独立寒秋,湘水北去,橘子洲头。</p> <p class="ql-block">看万山红遍,层林尽染;鹰击长空,鱼翔浅底,</p> <p class="ql-block">秋光如刃,割开沉雾,照见少年心未老。</p> <p class="ql-block">问苍茫大地,谁主沉浮?</p> <p class="ql-block">那时我正年少,三十而立,志在四方。</p> <p class="ql-block">一纸词章,掷地有声,似惊雷破夜。</p> <p class="ql-block">不为风月,只为苍生,写下胸中块垒。</p> <p class="ql-block">谁曾想,十年之后,雪落黄土,山河换色?</p> <p class="ql-block"></p> <p class="ql-block">北国风光,千里冰封,万里雪飘。</p> <p class="ql-block">望长城内外,惟余莽莽;大河上下,顿失滔滔。</p> <p class="ql-block">山舞银蛇,原驰蜡象,欲与天公试比高。</p> <p class="ql-block">须晴日,看红装素裹,分外妖娆。</p> <p class="ql-block">而今我已中年,四十三岁,马踏风雪。</p> <p class="ql-block">此地无花,却有天地为纸,笔走龙蛇。</p> <p class="ql-block">数古来英雄,秦皇汉武,略输文采;唐宗宋祖,稍逊风骚。</p> <p class="ql-block">一代天骄,成吉思汗,只识弯弓射大雕。</p> <p class="ql-block">俱往矣,数风流人物,还看今朝。</p> <p class="ql-block"></p> <p class="ql-block">两阕《沁园春》,相隔十一载春秋。</p> <p class="ql-block">一写南方秋色,热血难凉;一绘北国冬景,雄心未休。</p> <p class="ql-block">字字如星火,点燃长夜;句句似刀锋,劈开迷途。</p> <p class="ql-block">从湘江到黄河,从青年到统帅,</p> <p class="ql-block">诗是他的心跳,词是他的呼吸。</p> <p class="ql-block">我常想,那年在陕北窑洞前,雪落无声,</p> <p class="ql-block">他提笔写下“江山如此多娇”,</p> <p class="ql-block">可曾看见自己,正成为江山的一部分?</p> <p class="ql-block">诗里有山河,也有命运。</p> <p class="ql-block">一首写志,一首写天命。</p> <p class="ql-block">而我读来,只觉那字里行间,</p> <p class="ql-block">站着一个不肯低头的人。</p>