秋韵

光潋

<p class="ql-block">秋阳斜照长椅旁,落叶如诗铺满巷。</p> <p class="ql-block">老人静坐不言语,风过林梢染衣裳。</p> <p class="ql-block">一树金黄一树霜,岁月无声入苍茫。</p> <p class="ql-block">谁言秋色多寂寥?我道此景胜春光。</p> <p class="ql-block">红衣落座小径边,枫叶燃尽半边天。</p> <p class="ql-block">阳光轻抚斑驳道,足音未起已翩跹。</p> <p class="ql-block">秋意浓时人自闲,不逐繁华不问年。</p> <p class="ql-block">一片丹心藏叶底,随风摇曳似从前。</p> <p class="ql-block">长椅依旧守林间,老者依稀似去年。</p> <p class="ql-block">红黄交错如画卷,枝头燃烧旧时烟。</p> <p class="ql-block">他看秋深叶渐残,我看他影共流连。</p> <p class="ql-block">人间最美清欢味,不过静坐听风前。</p> <p class="ql-block">长椅横斜映碧空,红衣女子倚秋风。</p> <p class="ql-block">身后高楼穿云起,眼前落叶舞金丛。</p> <p class="ql-block">灰道蜿蜒通何处?脚步轻轻没影踪。</p> <p class="ql-block">都市与林相望久,原来静好在相融。</p> <p class="ql-block">楼宇静立秋色中,白车停驻叶纷红。</p> <p class="ql-block">天光澄澈无纤翳,树影斜铺画意浓。</p> <p class="ql-block">不闻人语唯风动,一片清宁入画工。</p> <p class="ql-block">谁把时光停此刻?秋声未起已无穷。</p>