短篇玄幻小说:血印槐下,替死轮回二十年/金家书生作品

金家书生

<p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:15px;">短篇玄幻小说</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:22px;">《血印槐下,替死轮回二十年》</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:15px;">金家书生作品</span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第1章:崖边疯影</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">冬至刚过,竹溪村还被一层灰白的山雾裹着。村子背靠龙虎山,前临白塔河,一条旧堤坝沿着河岸延伸。村口有棵歪脖子老槐树,树干扭曲,上面缠满褪色的红绸,风一吹就晃。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白是村里快递站唯一的外来员工。他二十五岁,身材瘦高,穿着印有“速达”字样的蓝色工装。右手小指缺了一截,走路时左肩微微下沉。他话少,眼神冷,村民见了都绕着走。他也从不主动搭话。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他父亲二十年前在修堤坝时失踪,只留下一件蓝布衫和每月准时送达的空白快递单。奶奶三年没睡过整觉,整日坐在窗前数剪刀。家里安静得像没人住。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">这天早上,一个标着“紧急”的包裹在运输途中消失了。系统最后定位在村外山坳。他必须找回它。这是工作,也是他在村里留下的唯一理由。站长早就想换掉他,说外人不熟地形。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他背上工具包就出发了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">山路难走,雾大,没有信号。荆棘划破了他的鞋底,脚掌渗出血。他没停下。GPS只剩一点残迹,他靠着方向感往前走。两小时后,他闻到一股烧纸的味道。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">穿过一片河岸林,他看到了那棵老槐树。红绸上写着模糊的生辰,有些字迹已经看不清。包裹卡在树根裂缝里,像是被人塞进去的。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他伸手去拿。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">突然,崖边传来动静。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">一个女人蹲在那里,披着洗得发白的蓝布衫,衣角沾着泥和草。她头发乱,脸上有干掉的泥痕,眼神空洞。手里捧着个火盆,正在烧纸钱。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她嘴里低声念着:“这胎是双生,一个叫旺财,一个招财……”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">火光映在崖壁上,照出两个影子。可她身边明明没有人。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白皱眉。他第一反应是精神病。他走过去想劝她别烧,容易引发山火。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他还没开口,女人突然抬头。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她盯着他,咧嘴一笑,牙齿不齐:“你来了,我等你很久了。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他后退半步,声音压低:“你是谁?这个包裹是不是你拿的?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">女人没回答。她从怀里掏出一小包晒干的野菊花,直接塞进他工装口袋。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“给你奶奶煮水喝。”她说,“她睡不着,是因为有人在底下喊她。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">说完,她站起来,跛着脚走开。脚步轻,像是踩在水上。转眼就消失在雾里。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他站在原地,没动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">当晚,他把那包野菊放进药罐,加水煮开。不到一盏茶时间,奶奶躺下了。她闭着眼,呼吸平稳,嘴角微微翘起。整整一夜,她没睁眼。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他坐在床边守着,确认这不是巧合。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第二天清晨,他翻出那包野菊,闻了一下。味道清苦,带点铁锈气。他走到窗前,看向远处山坳。雾还没散。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">那个穿蓝布衫的女人站在他家篱笆外,手里拎着火盆,冲他晃了晃。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他没出去。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他知道她不是普通疯子。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶梅是村里的“癫子”。二十三岁,从小就被说不正常。她总穿蓝布衫,耳垂有颗红痣。有人说她能模仿各种动物叫,有人说她知道别人不知道的事。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">村里人怕她,也找她。有人丢东西会去问她,有人病了会求她给方子。她给的野菊,治好了三个失眠的人。但没人敢多问。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白原本不信这些。他信数据、信逻辑。可奶奶睡着了,这事没法用常理解释。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他开始怀疑自己之前的判断。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">那天之后,他每天都会看到她。有时在河边捡石头,有时在田埂上唱歌。她唱的调子怪,词也听不清。但她不再提包裹,也没再靠近他家。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">直到第三天夜里,雷雨突至。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他躺在床上,睡不着。闪电劈亮窗外,那一瞬间,他脑子里又浮现她蹲在崖边烧纸的画面。火光、红绸、两个影子。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他坐起来,心跳加快。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他想起她塞野菊时说的话:“你来了,我等你很久了。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">不是问他是谁,而是说他来了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">好像早就知道他会来。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他摸出口袋里的野菊,攥紧。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第二天,他去了山羊圈。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">那是村后一处废弃棚屋,几只山羊拴在里面。村民说柳叶梅常去那里,喂草、接生、跟羊说话。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他站在外面,看见她正蹲在一只有孕的母羊旁。手放在羊肚子上,嘴里轻声念着什么。羊很安静,不像要生产的模样。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他走近。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她抬头看了他一眼,没笑,也没说话。继续低头看羊。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你到底是谁?”他问。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她手停了一下:“你不信神,不信鬼,可你爸穿的也是蓝布衫。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他僵住。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你奶奶数的剪刀,是七把。”她抬头,“你口袋里,也有七把。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他猛地摸向口袋。里面确实有七把生锈的小剪刀。那是他从父亲遗物里找到的,从没给别人看过。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你怎么知道?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她没答。她站起身,跛着脚走到栅栏边,指着远处的老槐树。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“下个冬至,红绸会变黑。”她说,“到时候,你要做个选择。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">说完,她走了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">雨又开始下。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他站在原地,看着她的背影消失在雨幕中。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他知道,自己不能再当什么事都没发生。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他必须查下去。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">不只是为了工作。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">也不只是为了奶奶能睡着。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">而是因为他已经开始相信,有些事,科学解释不了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">而那个疯女人,可能知道真相。</span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第2章:山羊圈的秘密</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白站在雨里没动。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">雨水顺着工装往下淌,鞋底踩在泥里发出闷响。他盯着山羊圈的方向,手指摸到了口袋里的七把剪刀。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他知道不能再等了。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">天刚亮他就出发了,绕开村子主路,沿着河岸小道往山后走。雾还没散,空气湿冷。他走到废弃棚屋外停下,蹲在一堆干草后面。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">山羊圈不大,顶上是破茅草,围栏歪斜。几只山羊挤在角落,一只母羊躺在中间,腿瘸着,肚子鼓得厉害。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他等了一个多小时。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶梅来了。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她还是那身褪色蓝布衫,头发乱糟糟披着,跛脚踩在地上几乎没有声音。她蹲到母羊身边,手轻轻放在羊肚上。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“别怕。”她说,“双生胎,一个叫旺财,一个招财。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白屏住呼吸。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">母羊没叫,也没挣扎,呼吸平稳。羊水慢慢渗出来,接着第一只小羊滑出,浑身湿漉漉。第二只紧跟着落地,四肢抽动了一下,开始喘气。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">两只小羊都活着。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶梅用衣角擦干净它们,低声说:“活下来就好。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白脑子嗡了一声。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">这不像接生,像某种仪式。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他忍不住站起来往前走。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">脚步声惊动了羊群,母羊抬头看他一眼,又低下头舔小羊。柳叶梅没有回头,只是轻声说:“你来了。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你怎么知道我会来?” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她转过头,眼神清亮,不像疯子。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你心里有事。”她说,“你奶奶床底下有七把剪刀。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白猛地后退一步。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“不可能。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“每把都刻着1997年冬至。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他心跳加快。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">那七把剪刀是他从父亲遗物里翻出来的。他没告诉任何人,一直藏在工装内袋。连奶奶都不知道他随身带着。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">可她全说对了。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你怎么会知道?”他声音发紧。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她不答,站起身,跛着脚走到栅栏边,指着远处的老槐树。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“下个冬至,红绸会变黑。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你要做个选择。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他说不出话。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">雨又开始下了。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他站在原地,看着她走出山羊圈。她的背影越来越远,最后消失在雾里。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他低头看口袋。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">七把剪刀还在。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他伸手掏出来一把,翻过来仔细看。刀柄上有刻痕。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他之前没注意。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">现在看清了—— </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">**1997.12.22** </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">冬至那天,父亲出的事。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他手抖了一下。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">另一把也有。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第三把、第四把……全都一样。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">七把剪刀,七次刻字。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">同一个日期。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他父亲只死过一次。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">为什么会有七把? </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">雨越下越大。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他把剪刀一把把塞回去,动作很慢。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">脑子里全是她说的话。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你要做个选择。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">选什么? </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他不知道。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">但他知道一件事—— </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶梅不是疯子。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她知道不该知道的事。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他转身离开山羊圈,走得很快。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">回到村里,他直接去了奶奶房间。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">奶奶坐在床边,戴着老花镜,手里拿着一把剪刀。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他在门口站住。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她正低头数着,一把一把摆在地上。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">一、二、三……七。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">七把生锈的剪刀。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">和他身上带的一模一样。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“奶奶。”他开口。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她抬头看他,眼神有点恍惚。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“怎么了?” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“这些剪刀……哪来的?” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“以前就有的。”她说,“你爸走后,我就收起来了。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“您一直在数?” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“睡不着。”她说,“数着数着,时间就过去了。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他盯着地上的剪刀。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">没有刻字。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他身上的才有。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">可数量没错。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">七把。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">偏偏是七把。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他想起柳叶梅说的话—— </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你奶奶床底下有七把剪刀。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她没说错。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">可她是怎么知道的? </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他没再问,转身回自己屋子。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">关上门,他脱下工装,把七把剪刀拿出来平铺在床上。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">每一把都刻着那个日期。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他拿手机拍照,放大看刻痕。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">不是新刻的。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">痕迹老旧,像是很多年前留下的。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他突然想到什么。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">冲出去跑到快递站,翻出档案柜最底层的旧包裹记录。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他查父亲失踪那天的投递单。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">系统显示:当日无异常投递。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">但他在站长私人文件夹里找到了一张手写单据。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">上面写着: </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">【收件人:周家】 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">【物品:衣物包裹】 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">【备注:含七件私人物品,家属拒领】 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">日期是1997年12月23日。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第二天。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">父亲死后第二天。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他盯着那行字。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">七件私人物品。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他身上的七把剪刀。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">奶奶数的七把剪刀。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶梅说的七把剪刀。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">全对上了。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他坐回椅子上,手心出汗。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">这不是巧合。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">有人在他出生前,就已经安排好了这些事。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">而柳叶梅,知道一切。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他决定再去一趟山羊圈。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">这次他要问清楚。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">可当他走到半路,雨停了。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">阳光从云缝里透出来,照在老槐树上。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">那些缠在树干上的红绸,好像比昨天暗了一点。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他停下脚步,盯着看了很久。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">然后掏出手机拍下照片。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">对比昨天存的图。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">颜色确实变了。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">没那么鲜红了。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">像是被水泡过,正在褪色。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他想起她说的话—— </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“下个冬至,红绸会变黑。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">还有七个月。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他握紧手机,转身往家走。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">路过厨房时,他看见奶奶正往药罐里倒野菊花。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“又要煮汤?”他问。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“嗯。”她说,“今晚想试试能不能多睡一会儿。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他看着她把花瓣倒进去,加水,点火。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">汤开始冒热气。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他走近看了一眼。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">花瓣在水面打转,聚成一圈。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">忽然,其中一片翻了过来。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他看见—— </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">花瓣背面有个黑点。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">像是一只眼睛。</span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第3章:野菊汤里的眼睛</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白盯着那片翻过来的花瓣。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">黑点在热气里一动不动,像一颗凝固的眼珠。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他没出声,也没碰碗。奶奶还在灶台边站着,手扶着药罐边缘,眼神有点飘。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“今晚能睡好。”她说。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白点头,转身回屋。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他把工装脱了,七把剪刀照旧塞进内袋,躺到床上闭眼。可睡不着。脑子里全是那朵花,还有柳叶梅说的话——“下个冬至,红绸会变黑”。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第二天早上,奶奶又煮了一碗。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第三天也是。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第四天他偷偷藏起半勺药渣,放在小铁盒里。第五天她喝完后去洗碗,他看见碗底还沾着一片花瓣,背面朝上,黑点冲着他。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第六天晚上,他没回房。借口快递站加班,其实一直坐在客厅角落的旧沙发上,用毯子盖住自己。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">时间一点点过去。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">墙上的钟走到两点十五分时,门开了。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">奶奶穿着灰布睡衣走出来,脚上没穿鞋。她摸黑进了厨房,打开柜子,拿出那只青花碗。接着从陶罐里舀水,倒进药渣重新加热。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白屏住呼吸。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">汤烧开后,她端着碗走出后门,往屋后的荒地走。那里有一道裂缝,说是地震留下的,窄得只容手指伸进去。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她蹲下,慢慢把汤倒进去。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">液体渗进地缝,发出轻微的嘶声。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“给你喝了。”她低声说,“别来找他。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“这次是第七天了。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你该满意了。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白站在门后看着。他的手攥紧门框,指节发白。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">突然一道闪电劈下来。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">光亮照得四野通明。那一瞬,他看见空碗底还粘着一片花瓣。它翻了过来,黑点正对着天空。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">就像一只睁开的眼睛。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">雨跟着砸下来。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">奶奶没躲,慢慢站起来往回走。进屋前她抬头看了眼天,脸上湿漉漉的,不知是雨还是别的什么。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白退回沙发,拉紧毯子。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他听见她回房,关门,床板响了一下。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">然后一切安静。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">天亮后他去了山羊圈。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶梅已经在了。她蹲在栅栏边喂羊,手里的草料一把把撒下去。旺财和招财挤在一起抢食。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白走过去,直接开口:“你知道她昨晚做了什么?” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她没抬头。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“她在喂东西。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“什么?” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“河底的东西。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“为什么用野菊汤?” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她终于看他一眼。“因为那是信物。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“谁的信物?” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她不答,反而问:“你奶奶有没有提过一个穿蓝布衫的女人?小时候见过的?” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白愣住。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">有。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">很小的时候,他做过一个梦。梦里有个女人站在河边,穿的就是蓝布衫。她背对着他,头发很长,脖子侧边有一块暗色印记。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他说不出口。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶梅站起身,跛着脚走近一步。她解开衣领第一颗扣子,把左边脖颈露出来。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">一块青褐色胎记出现在皮肤上。形状扁长,边缘不规则,像一片老槐树的叶子。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白心跳停了一拍。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他又想起床底那只木匣。里面有一张泛黄照片,是个年轻女人站在老槐树下,穿着蓝布衫,笑得很淡。奶奶从不说她是谁,只说早就死了。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">但他记得清楚。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">那女人脖子左侧,也有这么一块胎记。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">就在这时,天上雷声再起。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">闪电划过,照亮她的皮肤。胎记颜色更深了,在强光下几乎变成墨色。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">和照片上的一模一样。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他后退一步。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你是谁?” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她扣上扣子,轻声说:“我是她没喝完的那碗汤。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">说完她转身走了。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白没追。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他回到家里,直奔奶奶房间。拉开床底木匣,翻出那张照片。对比胎记位置、大小、形状——全都对得上。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">这不是巧合。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他冲进自己屋子,掏出七把剪刀,一把把翻开检查。前六把都一样,刻着1997年冬至。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第七把最旧,锈得厉害。他用力掰开夹层,发现里面藏着一张薄纸。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">是快递单。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">打印字体清晰: </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">【发件人:白塔河河神】 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">【收件人:周砚白】 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">【物品:记忆回执】 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">【签收状态:待领取】 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">寄件时间是昨天夜里两点十七分。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">正是奶奶往地缝倒汤后的两分钟。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他的手抖起来。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">这张单子不该存在。系统里没有记录,站长也没签收,更没人投递。可它就在剪刀夹层里,纸面干燥平整,像是刚打出来不久。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他翻过来再看背面。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">什么都没写。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">但他记得柳叶梅说过的话——“你要做个选择”。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">现在他知道这选择是什么了。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">不是信不信鬼神。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">而是接不接收这份快递。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">窗外雨停了。阳光斜照进来,落在他手上。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">那张单子静静躺着。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">发件人那一栏的字迹忽然变得清晰了些。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“白塔河河神”六个字,像是用深红色的墨水重新描过。</span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第4章:直播间的血手印</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白把那张快递单塞进工装内袋,纸边划过手指,留下一道细痕。他走出屋子,阳光照在脸上,村里安静得反常。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">村口停着几辆黑色商务车,车门打开,下来几个穿冲锋衣的人。他们扛着摄像机,往山羊圈方向走。有人手里拿着自拍杆,调试麦克风。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白加快脚步。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">山羊圈前已经围了一圈村民。柳叶梅站在老槐树下,蓝布衫沾着草屑。一个戴耳钉的男人正对她说话:“等会直播标题就叫‘疯女通灵’,你随便说点怪话,越玄越好。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶梅没回应。她低头看着自己的手,袖口微微鼓起。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“准备好了吗?”男人举起手机,“三、二、一,开播!”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">屏幕亮起,弹幕立刻刷出一堆问号。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">【这女的真疯?】 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">【听说她能治失眠?】 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">【主播别演了,来点真的】</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶梅忽然抬头,嘴角咧开。她抬起右手,慢慢卷起袖子。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">血从手腕渗出来,顺着皮肤往下流。不是滴落,是蔓延。红色液体爬上衣襟,在布料上铺开,形状清晰——一片叶子,边缘整齐,像拓印上去的。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">人群里有人喊:“她出血了!”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">摄像师往前凑,镜头对准那片血纹。画面突然闪雪花,接着黑屏。第二台设备也断了信号。无人机在头顶盘旋两圈,猛地栽进河里。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">现场乱了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">工作人员往后退,有人摔了三脚架。戴耳钉的男人抓着手机大喊:“重连!快重连!”可所有设备都死机了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">只有周砚白没动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他盯着那片血迹。形状和位置,和梦里女人脖颈上的胎记一模一样。也是这片槐叶,也是左侧,也是那种暗褐色。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶梅放下袖子,转身往河堤走。泥地上留下的脚印,只有一串,像是单脚跳过去的。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">村民们开始议论。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“井水要出事。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“上次红绸变色那年,死了三个人。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“都是她招来的祸。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白没听清后面的话。他挤出人群,往快递站跑。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">天黑之前,广播响了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">喇叭挂在村委楼顶,声音沙哑:“七口井……冒红水了!都别喝!谁家孩子要是碰了水,立马报村长!”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白冲出门,奔向最近的水井。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">井口冒着腥味,水面泛红,泡沫不断往上涌。他蹲下看,水里漂着东西。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">七把剪刀。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">全都生锈,刀柄刻着字:1997冬至。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他伸手捞起一把。铁锈刮到指尖,有点疼。就在触到刀身的瞬间,耳边响起水泡声,像是有人在水底说话。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“轮到了。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他猛地站起来,剪刀掉进井里。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">回到快递站,他翻找旧包裹箱。角落有个木箱,盖子半开。他伸手进去,摸到一件叠好的衣服。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">蓝布衫。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">褪色严重,袖口磨毛,领口缝着一块布片。颜色深褐,形状扁长。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他抖开衣服,摊在桌上。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">拿出手机打光,凑近看。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">那块布片的位置,正好贴在人穿衣服时心口的位置。大小、轮廓、边缘的缺口,和他自己脖子左侧的胎记完全一致。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他拉开衣领,摸自己的皮肤。手指发抖。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">手机震动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">一条短信跳出来,没有号码,内容只有一句:</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她不是疯,是替你活过二十次。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他坐在灯下,手里攥着蓝布衫。灯光照在布料上,领口那块槐叶形布片颜色更深了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">外面传来脚步声。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">有人走进快递站,站在门口。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白抬头。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">来人穿着蓝布衫,和他手里这件一模一样。袖口有磨损,领口缝着布片。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她站在那里,不说话。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">左手垂着,右手藏在身后。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">地上影子拉得很长,但只有一只脚印。</span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第5章:双生花的诅咒</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白盯着门口那个穿蓝布衫的女人。她和自己手里那件一模一样,袖口磨损,领口缝着槐叶形布片。她的影子只有一只脚印,右手藏在身后,没动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他刚要开口,一道闪电劈下来。整座山抖了一下,头顶炸开巨响。女人没躲,连眼皮都没眨。雷光里,她的脸和柳叶梅几乎重合,可耳垂上的红痣在右边。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他后退一步,脚跟撞到门槛。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">突然一只手抓住他的手腕,力道大得像铁钳。他被猛地往后拽,雨点砸在脸上生疼。回头一看是柳叶梅,她从侧面冲出来,湿透的蓝布衫贴在身上,头发糊住半张脸。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你再不信,就真活不过今晚!”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他想甩开,可她抓得太紧。地面开始晃,泥水顺着坡往下涌。老槐树方向传来树干断裂的声音。河水翻起来,像有东西在底下顶。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他们跌跌撞撞冲到树根前。裂缝比平时宽,黑乎乎的洞口冒着寒气。柳叶梅把他推进去的一瞬间,身后轰隆一声,水墙拍下来,封死了出口。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">洞里不像是树根挖空的地穴。头顶垂下密密麻麻的根须,一根根倒挂着,像血管那样鼓起,还在微微跳动。四周缠满了红绸,几百条,上千条,全都系在根上。每条上面写着字,用朱砂写的生辰八字。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他抬头看,那些红绸的末端都通向中间一根主根。那里有个胎记形状的烙印,深褐色,边缘不规则。他摸了摸自己心口的位置,又看了看地上那件蓝布衫的领口布片——完全一样。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">空气很沉,吸进去像喝冷水。他呼吸变慢,脑子也开始发木。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶梅靠在根系上坐下,从袖子里抽出一把锈剪刀。刀身发黑,刃口缺了一块。她没犹豫,直接划开左手腕。血流出来,不是喷,是慢慢渗。她把手抬高,让血滴落在那块胎记上。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">血没落地,被根吸收了。烙印位置开始发热,发出暗红的光。她喘了口气,声音哑得不像话:</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“这不是我的血……是我姐的。她替我死在河里那天,魂就被钉在这棵树上了。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白僵在原地。他记得小时候奶奶说过,双胞胎如果一个早死,另一个会带走对方的命格。可这说法早就被他当迷信扔了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">现在他不想信,也得信。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他往前走两步,伸手碰了最近的一条红绸。指尖刚碰到布料,脑袋里猛地闪出画面——</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">冬至夜,老槐树下有两个小女孩。一个穿蓝布衫,耳垂有红痣,站在岸上发抖。另一个转身去捡飘进河里的红绸带,脚下一滑,掉进水里。暗流卷上来,把她拖走。岸上的妹妹站着不动,眼神空了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">画面跳转。多年后,同一个地方,一个男人跪在地上烧纸钱。他穿着蓝布衫,后颈浮现出一圈圈年轮纹路。那是他爸。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">最后一幕是他自己。他站在河堤边,手里握着剪刀,身穿蓝布衫,脚下裂缝涌出红水。他低头看,水里映出的脸不是现在的他,而是二十个不同年纪的男人,全都长着一样的眼睛。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他猛地缩手,踉跄后退。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">冷汗顺着额头流进眼睛,火辣辣的疼。他抬头再看那些红绸,这次看清了几条上的字:</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“1997年冬至,辰时三刻” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“1997年冬至,辰时四分” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“1997年冬至,卯时五十八分”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">全是他的出生时间。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他喉咙发紧,声音压得极低:“为什么……都是我?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶梅抬头看他,眼里全是泪,混着雨水往下淌。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“因为你不是第一个周砚白。你是第二十个。她们三姐妹死的时候,河神说,要用二十个‘冬至生’的男人来填命债。你爸是第十九个……你是最后一个。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">话音落下,整个树洞剧烈震动。根系跳得更快,红绸哗啦作响,像风吹过幡旗。有些红绸上的字开始褪色,有些则变得更红,像刚写上去。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他双腿一软,跪倒在泥地上。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">耳边响起水泡声,越来越近,像是有人在水底说话。他想站起来,可身体不听使唤。意识像被抽走,眼前发黑。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">最后看到的画面,是柳叶梅抬起染血的手,按在他额头上。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她说:“睡吧……等你醒来,就知道什么叫轮回。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他的头歪向一边,倒在地上。工装口袋松开了,一张快递单滑出来,落在积水里。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">血水慢慢浸透纸面。</span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第6章:血槐开枝</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白睁开眼的时候,嘴里全是泥腥味。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他趴在地上,手指还抠着湿土。脑袋像被劈开过,太阳穴一跳一跳地疼。他撑起身子,第一件事就是摸口袋——空的。那张快递单不见了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他低头看,单子就在旁边水洼里泡着,血水混着雨水,把纸泡得发软。字迹晕开了,但还能看清几行: </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">收件人:周砚白 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">发件时间:1997-12-22 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">备注:嫁妆已备 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他盯着“嫁妆”两个字,喉咙发干。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">头顶的根须还在动,像活的东西。那些红绸条挂在上面,有些已经褪成灰白色,像是烧过的纸。可写着“1997年冬至”的那几条,颜色越来越深,像刚蘸了血。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他记得自己看到了二十张脸。二十个他。一个接一个跪在河边,穿蓝布衫,手里握剪刀。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他是最后一个。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他爬起来,腿有点软。树洞出口被水墙封着,但现在裂开了一道缝。外面雨小了,天还是黑的。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他钻出去,脚踩在泥里,听见咔的一声。低头看,是半片生锈的刀刃,埋在土里。他捡起来,刀柄上有刻痕,和奶奶床底那七把一样。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">抬头时,他愣住了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">老槐树开花了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">整棵树红得刺眼,一朵花都没有叶子,密密麻麻挂满枝头。每朵花中心都嵌着一把小剪刀,只有指甲盖大,锈得发黑。风吹过来,剪刀轻轻碰在一起,发出细碎的响。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他走近一点,伸手摘下一朵。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">剪刀卡在花蕊里,拔出来时带出一丝铁锈味。他闻到了血的气息。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">这不是普通的锈。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他想起柳叶梅说的话:“河神要娶亲,得收嫁妆。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他转身想找她,人已经不在了。树洞口只剩一道湿脚印,通向河边,消失在雾里。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他站在树下,后颈突然发烫。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">像有火在皮下烧。他抬手去摸,指尖碰到皮肤,感觉底下有什么东西在长。他脱掉外套,扯开衣领,借着一道闪电的光往后看。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">皮肤下浮出一圈圈纹路,深褐色,一圈套一圈,像树的年轮。最外层还在往外扩散,慢,但确实在动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他猛地回头看向树洞。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">里面静得可怕。根须不动了,红绸也不晃了。好像整个地方都在等他反应。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他从裤兜掏出一把剪刀。不是新的,是他每天送快递随身带的那把。刀尖有点弯,刃口磨钝了。他把它举到眼前。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">这把刀杀不死人。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">但他现在不想杀人。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他想砍断点什么。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他盯着树干,声音很低:“我不是替死鬼。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">话出口的瞬间,头顶的花簌地抖了一下。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">所有剪刀同时轻震,发出一声极细的鸣。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他没动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“我爹没做到的事,我来做。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">风停了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">花不动了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">连雨滴落下的声音都没有了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他抬起手,把剪刀抵在脖子侧面。不是要割,是警告。他知道有人在看他,在听他说什么。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你要的聘礼我不给。你要的轮回,我不接。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">地面轻微震动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">树根隆起一块,泥土松动。一根手指长的枯枝从地下翘出来,断裂处流出暗红液体,滴在草上,冒起白烟。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他没退。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“来啊。再靠近一步,我就用这把刀捅进你的心口。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">那根枝条停在半空,不再往前。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他慢慢放下剪刀,呼吸很重。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他知道刚才那句话触到了某个界限。河神听得见。它生气了。但它不能立刻杀他。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他是冬至生的人,是最后一块拼图。它得按规矩来。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">四十九天。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶梅说要下四十九天血雨。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他还剩四十九天。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他把剪刀收回口袋,转身走向树根裂缝。他要再进去看看,那些红绸是不是真的在倒数。他得找到哪一条是自己的命。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他一只脚刚踏进洞口,背后传来声音。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你动不了它的。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他回头。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶梅站在三步远的地方,浑身湿透。她没打伞,头发贴在脸上,手里拎着一只野兔。兔子后腿在滴血。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“它是根,你是叶。”她说,“叶想斩根,得先把自己烧干净。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他看着她:“四十九天后会怎样?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她不答,把兔子放在地上,用脚推了推:“奶奶今晚会煮肉。七碗,摆在树下。她不说为什么,但她知道该做。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“她也被控制了?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“她不是信徒。”柳叶梅摇头,“她是守门人。二十年前,她本该把你爸交出去,但她藏了三天。就这三天,换你多活到现在。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他脑子嗡了一声。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“所以河神等了二十年?就为了我?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“等的不是你。”她说,“是这一天。冬至轮回满二十,血契才能重启。你是终点,也是起点。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她抬头看天:“月亮快圆了。第一滴血雨落下时,所有剪刀都会醒来。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他摸了摸后颈。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">年轮还在长。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“我能阻止吗?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她忽然笑了,笑得很轻:“你能。但代价是你得变成它的一部分。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“什么意思?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你想斩链子,就得先戴上锁。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她弯腰捡起兔子,转身要走。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“等等!”他喊,“到底谁是新娘?你说河神要娶亲,谁是那个新娘?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她停下,没回头。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你真想知道?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“说。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她侧过脸,雨水顺着下巴滴落。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“是你。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他站着没动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你说什么?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“河神的新娘。”她看着他,“从来都是冬至出生的男人。你们不是献祭者,是配偶。你爸没死,他成了河底的另一半个魂。你现在看到的每一把剪刀,都是前十九任‘丈夫’的骨。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他后退一步,撞在树干上。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">花枝晃动,一把小剪刀掉落,砸在他肩上,弹进衣领。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“我不信。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你不信?”她冷笑,“那你后颈的东西是谁种的?你每天穿的工装是谁给你留的?你口袋里的剪刀,哪一把不是它让你捡的?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他伸手进衣领,把那把小剪刀掏出来。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">锈得厉害,但刀柄内侧有个“速达”字样,和他现在的工装一样。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他忽然明白。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">这不是巧合。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">从他接手快递站那天起,一切就已经安排好了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他低头看手中的剪刀。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">然后他做了件事。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他抬起手,对准自己后颈的年轮纹,把剪刀尖压了上去。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">皮肤破了,血流出来。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">没有尖叫,没有震动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">只有一滴血顺着刀尖滑落,滴在脚边一朵红花上。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">花心的剪刀轻轻颤了一下。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他抬起头,眼神变了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你可以让我成为你的人。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他说话很慢。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“但我也可以,让你成为我的刀。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶梅看着他,没笑,也没动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">远处传来一声狗叫。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第一滴雨落下,打在他脸上。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">不是水。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">是温的。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他抬手抹了一把,指头上沾着暗红。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">血雨,开始了。</span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第7章:红绸下的面孔</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白脸上的血雨还没干。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他抬手抹了一把,指尖沾着暗红。第一滴落下时他就知道了,这不是结束,是开始。他不能停,也不能回头。老槐树还在前面,红花在雨里晃,剪刀嗡鸣。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他往前走,脚踩进泥里,发出闷响。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">快到树根的时候,他看见奶奶蹲在那里。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她背对着他,肩膀一动不动。地上摆了七只粗瓷碗,每碗都盛着生肉,冒着热气。肉没煮过,是刚割下来的。碗中央插着一条红绸,绸子垂下来,几乎贴地。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">风一吹,红绸轻轻摆动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他走近了才发现,绸面上绣着人脸。黑色细线勾出五官,模糊但能看清轮廓。其中一个男人耳侧有疤——是他父亲车祸后留下的那道。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“妈!”他喊。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">奶奶没回头。她手指一根根抚过红绸,动作很慢,像在点名。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“七个人。”她说,“七个替死鬼……最后一个,得自己来。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他冲上去抓住她肩膀,“你在干什么?这是什么仪式?谁让你来的?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">奶奶不看他,也不挣扎。她只是重复那句话:“第十九次了……这次轮到你了。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他松开手,心跳加快。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">雾里传来脚步声。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶梅从树后走出来。她浑身湿透,蓝布衫贴在身上,头发散着,水顺着发梢往下滴。她走到最近的一条红绸前停下,盯着上面的人脸看了几秒。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">然后她转向周砚白。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她伸手捏住他的右手,力气大得不像个女人。他想挣,但她扣得很紧。她抬起他食指,对准红绸尖端,指甲一划。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">血冒出来。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">一滴血落在绸面上。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">瞬间,那人脸变了。五官扭曲,像是水面波动。接着轮廓清晰起来,变成年轻时的父亲——二十岁左右,穿着旧款工装,胸前印着“速达”,眼神干净,没有后来的疲惫和沉默。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白呼吸一滞。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">其余六条红绸也开始颤动。每一张脸都慢慢变得清楚。他们穿的都是快递员衣服,编号不同,但款式一样。有的脸上有伤,有的缺了牙齿,有一个眼角带泪痣。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">全是陌生面孔。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">但他们都穿着“速达”的工装。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">就像他现在穿的一样。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他低头看自己身上的衣服。袖口磨破了,肩线歪了,洗得发白。这衣服不是他买的。是从快递站接手那天就放在柜子里的,没人说过是谁留下的。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">现在他知道是谁了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他猛地抬头,“这些都是……以前的我?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶梅不答。她看着地面。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">泥土开始震动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">老槐树的主根拱起,像下面有东西要钻出来。裂缝从树底蔓延,宽不到一掌,深不见底。一股潮湿的冷气涌出,带着铁锈味和腐烂的草腥。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">水流声从下面传来。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">还有声音。不是人说话,是气泡音,咕噜咕噜的,像是有人在水下吐字。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他后颈突然剧痛。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">年轮纹在皮肤下跳动,发烫。他伸手去摸,感觉那圈圈纹路正在往外扩。每一次心跳,它就长一点。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“这下面是什么?”他问。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶梅蹲下,手伸向裂缝边缘,却没碰。她只看着里面。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“是你爸当年没走完的路。”她说。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他踉跄后退一步,脚踩到一块松土,差点摔倒。他扶住树干,红花簌簌抖落,几把小剪刀掉下来,砸在脚边。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“什么意思?他不是修堤坝时出事的吗?他怎么会来这里?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“他来了。”柳叶梅终于回头看他,“他接到一个快递单,发件人是‘白塔河河神’,物品是‘记忆回执’。他点了签收。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白脑子轰的一声。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他也收到了那个单子。就在第七把剪刀里。他当时没签收,把它塞进了口袋。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">但他看过内容。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他记得那行字:**嫁妆已备**。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“所以他没死?”他声音发哑,“他是……签收了?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“他成了另一半。”柳叶梅说,“河神需要两个人。一个生在冬至的男人,一个被红绸缠住的女人。你们不是祭品,是婚配。二十年一次,轮回接续。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他看向奶奶。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她还跪在地上,眼神空茫,嘴唇微动,重复着那句:“第十九次了……这次轮到你了。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“她知道多少?”他问。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“她藏了你爸三天。”柳叶梅说,“本该当晚交出去的,她拖到了第三天夜里。就这三天,让他的魂没完全沉下去。但也因此,河神盯上了你家。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“所以她这些年失眠,是因为……”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“她在听。”柳叶梅说,“每天半夜,她都能听见下面的声音。叫她名字,叫你爸的名字。她煮野菊汤,不是为了安神,是为了喂它。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白站在原地,全身发冷。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他想起那些夜晚。奶奶坐在灯下数剪刀,一把一把地擦,嘴里念念有词。他说她迷信,她说老人都这样。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">原来她不是迷信。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她是怕。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">怕自己哪天睡着了,就会把孙子也送进去。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他低头看那条染血的红绸。父亲的脸还在上面,安静地看着他。嘴角似乎有一点弧度,像在笑,又像在哭。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他伸手想碰。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶梅突然拦住他。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“别碰太久。”她说,“它会记住你的温度。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“它已经记住我了。”他说,“从我穿上这件工装开始。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他扯了扯衣领。里面的皮肤还在发烫。年轮纹已经长到锁骨下方,一圈圈往胸口蔓延。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“四十九天。”他说,“血雨下满四十九天,我就必须做个选择?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“不是选择。”柳叶梅说,“是继承。你爹没做完的事,你要做完。要么成为它的一部分,要么被它吃掉。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“如果我都不选呢?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“那你就是第一个毁契的人。”她看着他,“契约毁了,整个村子会塌进河底。你奶奶,那些井,山羊圈,连同这棵树,全都会沉下去。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他没说话。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他知道他逃不掉。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">从他出生那天起,这个局就已经布好了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">父亲的工装,奶奶的剪刀,快递站的位置,连同他自己冬至出生的时间——全都是安排好的。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他不是意外卷入。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他是被生下来的。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">为了这一天。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他弯腰捡起一把掉在地上的小剪刀。锈得很厉害,但刀尖还利。他把它攥进手心,刺得掌心发痛。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“我爸最后说了什么?”他问。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶梅沉默了几秒。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“他说——” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“别让我的儿子穿那件衣服。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白闭上眼。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">再睁开时,他走向裂缝。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他蹲下,低头看那幽深的口子。底下有水光,映出一点扭曲的影子。他分不清那是他自己,还是另一个人。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他抬起手,把剪刀尖抵在裂缝边缘。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“如果你要我下去。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“那就先准备好棺材。”</span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第8章:野菊根的谎言</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白把剪刀从裂缝边移开。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他没再看那道深口子,转身走向柳叶梅。雨水顺着他的发梢往下淌,衣服贴在身上,沉得像裹了层泥壳。他站在她面前,抹了把脸,开口问:“你说我爸成了另一半……那我呢?我是来替他的,还是本来就是你们准备好的?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶梅抬头看他,眼神空了一瞬,又忽然动了动嘴角。她没回答,突然蹲下,用手去扒坟边的土。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">泥土湿滑,混着雨水变成浆糊。她的手指陷进去,指甲缝里全是黑泥。周砚白愣了一下,也跟着跪下来挖。两人一句话没说,只埋头刨土。老槐树的根须在雨里扭动,像活的东西,时不时缠住他们的手,得用力扯开。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">坑越挖越深。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">三尺后,铁器撞到了硬物。他摸出一把锈剪刀,扔到旁边。接着是棺材角,腐得厉害,边缘一碰就碎。他和柳叶梅对视一眼,一起撬开盖子。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">闪电劈下来。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">光亮照进棺内,两具女尸并排躺着。都穿着褪色蓝布衫,脸上盖着红绸。柳叶梅伸手掀开第一条,露出一张脸。皮肤发青,但五官清晰。耳垂有颗红痣,在左。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她又掀第二条。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">另一张脸露出来,几乎一模一样。只是红痣在右耳。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白猛地想起奶奶床底的照片。那个女人,穿蓝布衫,耳上有痣。照片里只有一个,可现在棺材里有两个。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“每七年,就得埋一个冬至生的人进去。”柳叶梅低声说,“不然河神就掀了堤坝,淹全村。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她转头看他,“你是1997年冬至生的吧?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白没说话。心跳快得压不住。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">雷声炸响的那一刻,他后颈突然烧起来。年轮纹开始发光,一圈圈往外扩,像是皮下有灯在走。光映在地上,影子拉长,竟和棺中右边那具女尸的脸轮廓重合。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他呼吸一紧。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">记忆猛地翻上来。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">这些天,每天早上他去快递站,都会看到一个小包裹。没有寄件人,只有收件人写着“周砚白”。里面是段干枯的槐树枝,断口整齐,像是被人亲手折下的。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他一直没在意。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">可现在他想起来了——那些包裹来的日期,全是七年一次。最早的,能追溯到二十年前。那天,正是父亲出事的日子。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他低头看手里的剪刀。锈得厉害,刀尖还沾着棺木屑。他忽然明白,那些包裹不是误投。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">是记录。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">是签收单。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">就像第七把剪刀里的那张快递单,写着“嫁妆已备”。原来从二十年前开始,系统就在等他签收。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他不是意外卷进来的。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他是终端。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">是最后一个必须点“确认收货”的人。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你早就知道?”他盯着柳叶梅,“你知道我会收到那些包裹?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶梅没看他,手指还在女尸脸上轻轻划过。她的动作很轻,像在擦灰。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你不该穿那件工装。”她说,“从第一天就不该。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“谁让你来的?”他声音压低,“是你让我爸签收的?还是河神?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她没答。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">远处几户人家的灯忽然灭了。鸡不叫,狗也不吠。整个村子像是被按了静音键,只剩下雨声和雷声。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他抓起一根从棺材旁滚出的槐枝。干枯,分叉,像是从老槐树上折下来的。他把它攥进手里,刺得掌心发疼。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“我爸最后说了什么?”他问。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶梅终于抬头。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她的眼神变了。瞳孔缩了一下,嘴角咧开,笑得不像她自己。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你爸当年也没签收成功……”她的声音忽高忽低,带着水泡音,“你以为你能逃?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">说完她咳嗽起来,弯下腰,肩膀抖得厉害。等她再抬头,眼神又空了,茫然地看着四周,像是刚睡醒。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“我在哪?”她喃喃问,“怎么在这?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白没动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他知道刚才那句话不是她说的。是另一个东西,借她的嘴在说话。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他站起来,浑身泥水往下滴。左手按住后颈,那里还在发烫。右手握着槐枝,指节发白。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他看向山下。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">快递站的灯还亮着。小小的屋子,孤零零立在村口。每天都有包裹送来,每天都有槐枝出现。收件人永远是他。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他一直以为那是巧合。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">现在他知道,那是倒计时。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">是系统在提醒他:该签收了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他站在坟边,没走。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶梅蹲在棺材旁,双手抱膝,眼睛失焦。她嘴里念着什么,听不清。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他低头看手里的槐枝。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">枝条分叉处,有一道刻痕。很浅,像是用指甲划的。他凑近看,发现是个数字:7。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">七年前,第一个包裹来了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">七年后,轮到他。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他把槐枝塞进工装口袋,转身往山下走了一步。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">又停住。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他回头看向柳叶梅。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你到底是谁?”他问。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她抬起头,雨水打在她脸上。她没说话,只是慢慢抬起手,指向老槐树的主根。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">那里,裂缝还在。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">底下传来水流声,还有气泡音,咕噜咕噜的,像有人在水下数数。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他盯着那道缝。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">突然意识到一件事。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">每次他收到包裹,都是每月12号。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">今天,也是12号。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他摸出口袋里的手机。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">屏幕亮起,一条新短信跳出来。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">【速达快递】您有新的包裹待签收,取件码:71997。</span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第9章:快递单的轮回</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白站在雨里,手机屏幕亮着。取件码7197出现在通知栏,像一道命令。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他低头看手里的槐枝,分叉处刻着“7”。这数字他见过太多次。七年前第一个包裹出现,七年一次父亲的忌日,第七把剪刀藏了快递单。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">现在轮到他。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他迈步下山,脚踩在积水里,每一步都溅起水花。村道湿滑,雾气缠着树根往上爬。风没吹,快递站门口的风铃却响了一声。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他推门进去。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">灯自动亮了。不是平常那种白光,是偏黄的旧色,照得屋里像老照片。墙上挂着的日历停在1997年冬至那天,纸页发脆,边角卷起。可电脑屏幕上的时间明明是今天。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">桌面上堆满了包裹。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">全是他名字。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">收件人:周砚白。寄件人那一栏空白,但右下角印着一行小字——速达系统自动录入。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他走近桌子,手指刚碰到最上面那个盒子,盒子边缘就渗出血来。红得发暗,顺着纸壳往下流,在桌面上积成一小滩。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他后退半步,心跳撞着肋骨。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">这不是第一次。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">这个念头突然冒出来。不是错觉,是记忆。他记得自己拆过这些包裹,记得每一次打开时指尖发麻,记得签收后整个人被抽空的感觉。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">二十次。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他猛地抓起手机,屏幕闪了一下,跳出一条新消息。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">【河神1997】:恭喜通关第20次轮回,本次为终局测试。签收即生效。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">发件号码是一串乱码,最后四位是1997。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他的呼吸停了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">二十年前,父亲失踪第二天,第一件包裹送到。从那时起,每年12号,都有东西送来。干枯的槐枝,断口整齐,全部插在同一个位置——分叉处刻“7”。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他翻出背包里这些年攒下的树枝,一根根摆在桌上。十七根。加上坟边那根,十八根。还差两根。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">可他知道另外两根在哪。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">在梦里。在他记不清的那些早晨,他穿着工装走进快递站,打开柜子,取出包裹,签字,放好。然后忘记。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">全部被抹掉了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">只有身体还记得。后颈那圈年轮纹一直在长,一圈代表一次轮回。他抬手摸过去,皮肤滚烫,像是里面有东西在动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他转身看向墙角的柜子。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柜门开着一条缝。里面黑着,但他知道最底层有个铁盒。他走过去蹲下,拉开抽屉。铁盒果然在,锈了一半,锁扣早就坏了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他掀开盖子。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第九根槐枝在里面,裹着红绸。第十根压在下面,沾着干涸的血迹。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他拿起来,指腹蹭过刻痕。“7”比别的更深,像是用力划上去的。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">原来他早来过。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">不止一次。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">是二十次。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">每次都是他签收,每次都被清除记忆,每次都被送回起点,重新开始。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他不是终端。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他是程序。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">是系统里那个必须完成签收动作的NPC。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他站起来,盯着桌上那堆包裹。它们还在渗血,越来越多,滴到地上发出轻微的啪嗒声。空气中飘着野菊的味道,浓得呛人。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">和奶奶煮汤时一模一样。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他忽然明白为什么奶奶总失眠。不是睡不着,是不敢睡。她怕一闭眼,儿子就会消失。她用野菊汤拖时间,每一碗都在延缓签收倒计时。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">而他自己,穿着这件“速达”工装,根本不是巧合。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">衣服就是标记。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">穿上它,就成了目标。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他低头看身上的制服,胸口名牌写着“周砚白”,字体和所有快递单上的打印字一致。袖口磨破的地方,露出内衬布料——蓝底,绣着一片槐叶。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">和棺材里女尸穿的一样。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">也和他心口的胎记形状相同。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他脱下外套,手指抖得几乎拉不开拉链。撕开内衬,针脚被拆过,重新缝合。他用指甲挑开几针,摸到一层薄布。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">下面缝着一张纸条。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">展开一看,是行手写的小字:</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">替死鬼编号:Z-1997-20</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“20”是新的,墨迹未干,像是刚刚写上去的。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他盯着那两个数字,喉咙发紧。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">二十次轮回。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">十九个失败者。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">最后一个是他。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他回头看向电脑屏幕。页面还在刷新,弹出新的提示框:</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">【您有新的包裹待签收】</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">取件码:71997</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">下方有两个按钮。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">确认签收(Y) / 拒绝接收(N)</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">鼠标光标停在中间,没人碰过,却缓缓移向“Y”。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他伸手去拍键盘,想关掉页面。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">手指还没落下,屏幕上突然跳出二十张照片。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">全是快递站。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">全是同一个人走进来。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">穿工装,拎工具包,脸模糊,但身形动作完全一样。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">每一个“周砚白”都走到桌前,拿起包裹,点击确认,然后身体变得透明,消失。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">最后一张照片定格在当下。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">现在的他,正站在桌边,手里拿着带血的蓝布衫。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">画面里的他抬起头,看向镜头。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他知道那是他自己。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">也知道他已经签收过十九次。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">每一次都没成功,每一次都被重置。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">只有这一次,是终点。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他放下蓝布衫,伸手去按“N”。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">指尖离按键还有半寸,手机又震了一下。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">新消息。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">【河神1997】:你逃不掉。你生下来就是为了这一天。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他没动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">屋外没有声音。没有狗叫,没有虫鸣,连雨声都低了下去。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">只有电脑风扇在转,嗡嗡响。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他看着屏幕上的自己。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">那个走进快递站的人影,又动了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">这次不是照片。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">是实时影像。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">摄像头开了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他背后就是门。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">画面里,他正一步步走向桌子,手里抱着包裹,脸上没有表情。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">可现实中的他,站着没动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">那么——</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">正在走过来的那个人是谁?</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他猛地转身。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">门没开。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">屋里只有他一个。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">可屏幕里,“他”已经走到桌前,伸手去点“Y”。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">鼠标自动移动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">光标落在确认键上。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">就要按下。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他扑过去砸键盘。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">屏幕一闪。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">弹出最终提示:</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">签收完成。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">倒计时启动:49天。</span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第10章:双生的真相</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">签收完成的瞬间,周砚白感觉身体被抽空。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他没倒下,也没动。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">眼前画面变了。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">水从四面八方涌来,却没让他呛住。他漂在河底,头顶是漆黑水面,底下是泥沙堆积的河床。红绸像活物一样缠着他的脚踝,轻轻摆动。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">七具尸体围成一圈,全都穿着“速达”工装,胸口名牌写着“周砚白”。他们脸模糊,动作僵,手垂在身侧,和他一模一样。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶梅站在中央。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她不是疯疯癫癫的样子了。她站得直,眼神清,声音稳:“你终于来了。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白张嘴,没发出声音。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“不用试呼吸,这里不靠肺活着。”她往前走一步,“你也别想逃。签了收,魂就归河神管。你现在看到的,是二十年来的轮回真相。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他看向那七具尸体。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">其中一具缓缓抬头,露出半张脸——是他十七岁时的模样。袖口磨破,工具包斜挎肩上,和他第一次进快递站那天穿的一样。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“他们都是你。”柳叶梅说,“十九次失败,十九个替死鬼,全是你自己。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白伸手摸胸口。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">胎记在发烫。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶梅摇头:“你的纹路是假的。它画给你看的皮,让你以为你是特别的那个。可其实……”她解开蓝布衫的扣子,露出心口。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">没有胎记。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">只有七个洞。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">血正从里面慢慢渗出,被水流带散。洞的位置排成圈,像树的年轮。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“这才是真的。”她说,“每一次轮回,它都要一个冬至生的人当容器。我活下来了,就得替它扛着伤。剜一次肉,骗它我还活着。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白喉咙动了下。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“三姐妹都生在冬至。”她没看他,声音低下去,“二十年前修堤坝那天,我们跪在河边。河神要娶新娘。大姐站出来,说她愿意。我没拦她。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她顿了顿。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“我推了她一把。把她推进水里。我说,她才是姐姐,她才该去。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">水波轻轻晃动她的头发。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“可契约没断。它要的是双生替代。一个人死不够,得有人背罪,有人顶替。我活下来,就成了疯女。我不敢清醒太久,一清醒就会想起那天雪有多大,她落水时回头看了我一眼。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白终于开口:“那你现在……” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“我现在告诉你这些,是因为倒计时开始了。”她扣上衣服,“49天后,它要新郎。而你,是最后一个编号Z-1997-20。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他后退一步。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">脚碰到一具尸体。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">那尸体的手突然抬起,指向他。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">其余六具也动了,动作整齐,像被同一根线拉着。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“他们不想死。”柳叶梅说,“但他们回不去。每次失败,记忆就被抹掉,人送回起点,重新穿工装,走进快递站,点确认。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“为什么是我?” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“因为你爸没走完。”她指向最近一具尸体,“那是你十九年前第一次签收的样子。你爸签了一半,跑了。所以他被钉在老槐树根下,成了半个河神。你生下来,就是补位的。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白低头看自己工装。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">内衬的槐叶绣线正在褪色。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“我不是唯一一个?” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你是最后一个。”她说,“它等了二十年。七口井冒红水那天,你就该明白。每口井下埋着一个快递员,全是穿这身衣服进去的。他们的名字不是周砚白,但系统只认编号。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他想起奶奶煮的野菊汤。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">那一片背面有黑点的花瓣。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“她知道?” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“她当然知道。”柳叶梅冷笑,“她用汤拖时间。每一碗都在延缓你签收。她不信科学,也不信警察,她只信这个——只要你不穿工装,不进快递站,就能多活一阵。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“那你呢?” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“我是钥匙。”她抬手,红绸自动缠上她的手腕,“也是锁。我身上有它的血契,我能打开地缝,也能关上它。但我一直没关。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“为什么?” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“因为我在等一个不怕死的人。”她看着他,“你砸键盘的时候,我就知道了。你不想认命。所以你有机会。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白盯着那七具尸体。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他们的眼睛同时睁开。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">二十张脸,全是他的脸。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“它们不是幻觉。”柳叶梅说,“是残影。是你每一次失败留下的痕迹。它们困在这里,等着下一个‘你’进来,看看能不能换条路走。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他问:“怎么破?” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“只有一个办法。”她走近他,指尖点在他心口,“你得把胎记还回去。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“什么意思?” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“它给你的纹路,是借的。你要撕了它,让它疼。你得让河神知道,你不当这个容器。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“会死?” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“会。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“那你呢?” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“我已经死了十九次。”她笑了下,“这次,我不想再躲了。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她转身,面向七具尸体。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">红绸一根根从水中升起,缠住她的手臂、腰、脖子,像一条条准备迎亲的彩带。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“三姐妹的命,我一个人扛。”她说,“姐姐的债,我来还。妹妹的身份,我不要了。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白看见她心口的七个血洞流得更急了。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">血混进水里,染出一片暗红。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你听好。”她闭眼,“49天,每一天都有井冒红水。第七天,第一口棺材会浮上来。你要是想活,就别碰那口棺。要是你想改命……” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她睁开眼。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“就把我的名字刻上去。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">话音落。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">水开始旋转。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白感觉身体被往下拉。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他看见柳叶梅站着不动,红绸越缠越紧,最后把她整个人裹住,像一件被封存的嫁衣。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">七具尸体缓缓跪下,朝她低头。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他张嘴想喊,却有一股力量堵住喉咙。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">地面裂开一道缝。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">不是河底。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">是快递站的地砖。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">裂缝中伸出一只手。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">苍白,瘦,指甲发黑。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">抓住了他的脚踝。</span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第11章:血雨中的婚礼</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">裂缝中的手抓住周砚白脚踝的瞬间,他没有挣扎。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">那只手冰冷,指甲发黑,皮肤泛着青灰,像是泡过太久的河水。它用力往上拖,力量大得不像人类。周砚白被拽得前倾,膝盖重重磕在泥地上,手掌撑住湿漉漉的地面才没扑倒。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他低头看,那手已经化成泥水,顺着地缝边缘渗进土里。但脚踝上的寒意还在,一圈圈往骨头里钻。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">血雨开始落下来。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">不是一滴一滴,是成片成片地砸,带着铁锈味,打在脸上有点疼。天空变成暗红色,像有人把整条河倒扣在天上。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他慢慢站起来,衣服全湿了。身上的工装不知什么时候换成了蓝布衫,褪色的那种,和柳叶梅穿的一样。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">老槐树下站着一个人。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶梅。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她没打伞,也没动。雨水顺着她的头发流下来,贴在脸颊上。她看着他,眼神很清,不像平时那样疯疯癫癫。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她走过来,手里拿着一把剪刀。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">生锈的,刀口发黑,柄上有刻痕。他认得这把剪刀。奶奶床底七把之一,每把都刻着日期。这一把写着“1997.12.22”。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他伸手接过。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">剪刀刚到手,突然冒烟,接着起火,火是蓝色的,烧了几秒又灭了。只剩下一截焦黑的铁,握在手里发烫。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他没松手。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶梅开口:“该挖了。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">声音不大,但盖住了雨声。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他转身走向老槐树根部,那里有一块青石,第七块。奶奶以前说过,第七口井最深。他从地上捡起铁锹,砸向泥土。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第一下下去,土硬得像石头。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第二下,地下传来声音。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">不是风,不是雨。是人声。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“别挖。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">是个少年的声音。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第三下,又一个声音响起。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“停下。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">这次是个中年人,嗓音沙哑。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第四下,第五下……每一下都有一道声音冒出来,全是不同年纪的他,在喊不要继续。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他知道这些是谁。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">十九次轮回,十九个失败的自己。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他没停。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">举起剪刀,划开手掌。血滴进土里,发出“嗤”的一声,像水浇在热锅上。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">土地突然软了。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">七口棺材从地下浮出来,排成北斗形状。木头腐烂,漆皮剥落,但能看清上面刻的字:速达快递。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他走过去,打开第一口。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">里面躺着个少年,穿着崭新的工装,脸和他小时候一样。眼睛闭着,胸口名牌写着“周砚白”。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第二口,第三口……每一具尸体都穿着不同年份的快递员制服。有的磨损严重,有的还很新。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第四口打开时,他停了一下。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">这具尸体是父亲的模样。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">衣服破了几个洞,工具包还在肩上。名牌上的字迹模糊,但他认得那是父亲的名字。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他合上棺盖,走到第七口。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">这口是空的。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">只有一张快递单躺在里面,纸页发黄,边角卷起。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">收件人写着:河神新娘 柳叶梅。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">寄件人空白。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他抬头看她。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶梅站在老槐树下,双手缓缓撕开自己的蓝布衫。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">衣服落下,露出全身皮肤。上面爬满纹路,深褐色,一圈圈盘绕,像树的年轮。那些纹路从心口向外扩散,经过肋骨、肩膀、后背,一直延伸到指尖。比他后颈的更深,更密,像是长了很多年。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她低声说:“我不是妹妹。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“我是三姐妹加起来的命。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">远处传来敲锣声。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“当——当——当——” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">节奏不快不慢,像是丧事,又像是迎亲。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她走向地缝。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">裂缝在老槐树根部,黑黢黢的,边缘挂着红绸。那些红绸突然动了,一根根从地底升起,缠上她的脚踝、小腿、腰、手臂。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她没躲。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">红绸越缠越紧,最后把她整个人裹住,像一层层嫁衣。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白冲上前一步,伸手想拉她。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“等等!” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她回头看他,笑了。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你要签收吗?” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他愣住。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“如果你不签,它会找别人。”她说,“你奶奶熬不过三天。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他站在原地,手垂在身侧。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶梅抬起被红绸包裹的手,轻轻推了他一下。力道很轻,但他退了一步。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">然后她转身,跳进地缝。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">红绸猛地收紧,跟着她一起沉下去。裂缝开始闭合,速度快得惊人。最后一丝光消失前,一朵野菊从空中飘落,掉在他掌心。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">花是干的。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他低头看。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">脚边那截焦黑的剪刀,正微微发烫。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">七口棺材开始震动。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第一口棺材的盖子移开一条缝。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第二口,第三口……全都裂开。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">里面的尸体没动,但工装上的名牌,一个个亮了起来。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“周砚白”三个字,发出暗红色的光。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">血雨还在下。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">整个村子没人出来。门关着,窗闭着,连狗都不叫。只有雨砸在屋顶的声音。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他站在原地,没走。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">手里攥着那朵野菊,另一只手握着剪刀。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">后颈的纹路不再疼了。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">它开始跳。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">一下,一下,像心跳。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">老槐树的枝干突然抖了一下。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">一片叶子落下,沾着血。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他抬头。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">树根处的裂缝虽然闭合,但泥土表面有光透出来。绿的,一闪一闪。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">像是下面有什么东西,正在醒来。</span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第12章:快递站的槐树</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白睁开眼的时候,手里还攥着那朵干枯的野菊。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">掌心发烫,花已经碎成粉末,从指缝漏下去。他动了动手臂,肩膀僵得像铁块,整个人躺在快递站值班床上,盖着一条旧棉被。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">窗外天亮了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">没有雨声,也没有血色的天空。墙上挂钟指着六点十七分,秒针走得正常。他坐起来,工装还在身上,鞋也没脱,像是被人直接搬进来的一样。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他低头看手。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">焦黑的剪刀不见了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">后颈有点痒,他伸手摸过去,皮肤下有东西在动,不是痛,也不是跳,是往肉里钻的感觉。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他走到墙边。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">整面墙贴满了日历。十二张,全是1997年的。每个月都停在22号,用红绳串着,钉在墙上。他记得这个日子。父亲失踪那天,也是他的生日。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">电脑突然响了一声。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">主机自己启动了,屏幕亮起,只有一个窗口弹出来:</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">收件人:河神新娘 柳叶梅 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">寄件人:****** </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">物品:嫁衣·蓝布衫(带胎记) </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">配送状态:待签收 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">鼠标自动移动到“打印”按钮,点击。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">打印机开始工作。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">一张快递单缓缓送出,纸页泛黄,边角卷曲。他拿起来看,寄件人栏空白,但收件人下面多了一行小字:“请于今日完成配送。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他把单子放下,走向办公桌。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">最底层抽屉平时锁着,钥匙在他口袋里。他没动过,可现在抽屉是开的。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">里面有个牛皮纸包裹,四角磨损,红绳打结,结法和老槐树下的那些一样。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他解开绳子,拆开盒子。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">衣服叠得很整齐。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">褪色的蓝布衫。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他拿起衣服,一股野菊花的味道飘出来。他翻开头领,槐叶形状的胎记在布料内侧,正一下一下地闪着红光,像呼吸。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他抱着衣服走到窗边。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">堤坝那边的老槐树开了花。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">整棵树都是红色的,花瓣厚实,一朵挨着一朵。每朵花的中心都插着一把生锈的剪刀,刀柄朝外,像是等谁来取。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">风吹进来,掀起了蓝布衫的一角。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他胸口突然发烫。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">低头一看,工装下面,心口位置发红,皮肤没破,但他看见另一个画面——他自己穿着蓝布衫,站在槐树下,手里拿着冒火的剪刀,火光照着脸。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他闭眼再睁。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">画面没了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">门铃响了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他转身看向门口。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">一个女人走进来。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">穿蓝布衫,头发扎成马尾,耳垂上有颗红痣,在左边。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她说:“我叫柳叶红,新来的快递员。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她声音很清,说话不快,眼神一直落在他手里的衣服上。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她走到工位旁,放下背包,从里面拿出另一件蓝布衫。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">抖开,挂在衣架上。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">两件衣服并排挂着,颜色、款式、磨损痕迹几乎一模一样。只有耳垂上的痣不一样,这件衣服的主人是左耳,柳叶梅是右耳。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶红看了他一眼。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你也拿到了?”她问。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白没回答。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她笑了笑,没再说话,走到窗边看外面的槐树。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“这棵树……又要结果了。”她说。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">话音刚落,一根树枝晃了一下。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">一朵红花掉下来,砸在窗台上,里面的剪刀弹出来,叮当一声落在水泥地上。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白摸了摸后颈。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">皮肤下的纹路又开始发烫。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他走过去拿镜子。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">镜子里,他的后颈浮出一圈圈深褐色的线,正在慢慢旋转,像树的年轮。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶红转过头来看他。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你还没签收吧?”她问。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白盯着镜子里的纹路。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“那个快递单,”她说,“一旦打开包裹,就算接了任务。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他放下镜子。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你不该穿工装。”她说,“从你第一天来,就不该穿。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他抬头看她。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“他们让你穿,是因为你要填上一个空位。”她说话时嘴角微微翘起,但眼睛不动,“第七个。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他想起第七口棺材。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">空的。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">只有一张快递单。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">收件人写着:河神新娘 柳叶梅。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他看着她。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你是谁?”他问。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她没回答。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">只是抬起手,轻轻碰了下耳垂上的红痣。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">那颗痣的颜色变深了一点。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">窗外的老槐树又晃了一下。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">另一朵红花落下,砸在屋檐上,剪刀滚到门前。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白往前走了一步。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她站着没动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“柳叶梅呢?”他问。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“她跳下去了。”她说,“但她没死。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“那你是什么?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她笑了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">这次笑到了眼睛。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“我是她没说出口的那句话。”她说,“也是你下一个要送的快递。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她从包里拿出一支笔,在快递单上写下一行字。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“代收人:柳叶红。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">然后她把单子递给他。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你要是不想送,我可以帮你。”她说。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白没接。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他盯着那支笔。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">笔杆是黑色的,上面刻着七个数字:1997.12.22。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">和剪刀上的日期一样。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶红把单子放在桌上。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“今天必须送出去。”她说,“不然奶奶会醒不来。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他猛地抬头。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你怎么知道我奶奶?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她不答,只看着他。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">后颈的纹路越转越快。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他伸手去拿桌上的剪刀。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶红忽然抬手,指向窗外。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你看。”她说。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">老槐树的主干裂开一道缝。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">里面露出一角蓝布。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">像是有人在里面,正一点点往外爬。</span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第13章:蓝布衫的轮回</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白的手指卡在门框上。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他盯着老槐树主干裂开的那道缝,蓝布一角还在动,像是有人从里面往外推。风没停,但树枝不动,花也不落,只有那一角布在缓缓外移。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他后退半步。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶红就站在屋里,背对着窗,手里拿着笔,在一张新的快递单上写字。她写得很慢,每个字都压得重。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白没听见她什么时候进来的。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他只记得刚才那朵砸在屋檐上的红花滚到门前,剪刀掉下来的时候,眼前一晃,她就已经在了。没有敲门,没有脚步声,门是开着的,但她进来的方式不像活人。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你到底是谁?”他说。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶红停下笔,抬头看他。她的脸和柳叶梅像,但不是一个人。眼神不一样,柳叶梅看人像在笑,她看人像在等答案。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“我是新来的快递员。”她说,“你工牌还没换?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她指了指他胸前的工牌,上面还写着“周砚白 速达快递”。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他低头看了一眼,再抬头时,她已经把单子贴在墙上,和之前那些并排挂着。单子上收件人还是“河神新娘 柳叶梅”,寄件人空白,配送状态变成“已代签”。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">代收人:柳叶红。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">字迹刚干。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他走过去,伸手要撕下那张单子。手指碰到纸面,纸突然变软,像被水泡过,边缘卷曲发黑,但他没松手。纸页裂开一道缝,里面露出另一层纸,上面印着七个数字:1997.12.22。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">和剪刀上的日期一样。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他猛地回头。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶红正把她的蓝布衫挂在衣架上,动作很轻,像挂一件很贵的衣服。那件衣服和他手里的几乎一模一样,褪色的位置、磨损的袖口、领口内侧的胎记形状,全都一致。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">两件衣服并排挂着,胎记开始闪红光,一下一下,像是在回应什么。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他胸口突然发烫。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">不是错觉。皮肤没破,但心口位置像被烙铁贴过,热气往骨头里钻。他抬手按住那里,呼吸变重。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶红转过头来。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你也感觉到了?”她说。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他不答。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她走到衣架前,伸手摸了摸自己那件蓝布衫的领口,指尖轻轻划过胎记位置。“这件衣服,我穿了二十年。”她说,“每七年洗一次,每次洗完颜色就淡一点。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你不是村里的。”周砚白说。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“我不是。”她说,“但我比你更早来这个站。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他盯着她耳垂上的红痣。左边。柳叶梅的是右边。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“柳叶梅呢?”他问。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“她跳下去了。”她说,“但她没死。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“那你是什么?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她笑了笑,没说话,转身走向办公桌,拉开抽屉。里面空了,但她从包里拿出一叠快递单,整整齐齐放进去。最上面那张,收件人写着“周砚白”,物品栏写着“记忆回执”,配送状态:待取件。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他没动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他知道那是什么。父亲死后第二天拒领的七件私人物品,编号尾数都是“回执”。他查过系统,没有记录,没有签收人,只有这七个包裹年年出现。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">现在它又来了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶红关上抽屉,坐下来,拿起一支笔开始整理表格。她翻页的动作很熟练,像在这里工作了很久。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他看着她。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">后颈的纹路又开始发烫。这一次更明显,皮肤下的线圈在转,带着一股拉扯感,仿佛有东西要从肉里长出来。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他冲进洗手间,拧开水龙头,捧水往脖子上浇。镜子里,年轮纹颜色更深了,边缘裂开细缝,像是树皮开裂。他伸手去摸,指尖碰到一条凸起的根须状物,滑腻,温热。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">水滴落在洗手池里。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">叮——</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">窗外传来一声响。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">一朵红花掉了下来,砸在窗台上,花心的剪刀弹起半寸高,落地。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">又一朵。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">再一朵。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">三朵红花接连坠落,每一朵中心都插着一把生锈剪刀,刀柄朝外,整齐排列在窗台边缘。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他走出洗手间。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶红没抬头。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你不觉得奇怪?”他说。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“奇怪什么?”她问。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“树为什么会开花?为什么每朵花里都有剪刀?你为什么会有和我一样的衣服?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她放下笔,看着他。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你拆了包裹,任务就开始了。”她说,“衣服是你接任务的凭证。谁拿到蓝布衫,谁就是配送人。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“我已经穿工装了。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“工装锁不住命。”她说,“你爸穿了十年,最后还是填了裂缝。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他盯着她。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你怎么知道我父亲的事?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“我知道很多事。”她说,“比如你奶奶床底有七把剪刀,每把都刻着同一天。比如你每个月12号会收到一个空包裹。比如你现在后颈长出来的,是槐树的根。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他摸向后颈。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">纹路在动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你到底想干什么?”他说。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“我不想干什么。”她说,“我只是来完成我的配送。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她站起来,走到衣架前,取下她的蓝布衫,抱在怀里。衣服贴着她胸口,胎记对着心脏位置。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你的任务是送嫁衣。”她说,“我的任务是收快递。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“收什么?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“下一个替死鬼。”她说。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他愣住。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她看着他,眼神平静。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你以为你是最后一个?”她说,“轮回不会停。只要老槐树还活着,只要河神还有名字,就会有人穿上蓝布衫。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她走到窗边,看向裂缝。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“她快出来了。”她说。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白走过去。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">裂缝比刚才宽了一倍,蓝布露出大半,能看出是衣袖的一部分。里面的人形轮廓在缓慢移动,像是被什么拖着往上爬。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他举起剪刀。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶红没拦他。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他用刀尖划向空气,往前一推。刀刃割开一层看不见的膜,发出湿润的撕裂声,一道暗红色液体顺着刀身流下,滴在水泥地上,散发出野菊和淤泥混合的味道。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶红低头看了眼地上的血滴。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“别伤了衣服。”她说,“它认主。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他收回剪刀。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她转身回到办公桌前,打开电脑。屏幕亮起,跳出一个窗口:</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">【今日配送任务更新】 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">收件人:周砚白 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">物品:记忆回执(第20次) </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">配送方式:自取 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">倒计时:48天23小时59分 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她打印了一张新单子,放在桌上。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">然后她坐下,开始整理文件,像什么都没发生过。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白站在原地。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">两件蓝布衫还在衣架上发光。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">后颈的纹路越来越烫。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他看向裂缝。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">蓝布动了一下。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">一只苍白的手从里面伸了出来,五指张开,掌心朝上,像是在等他拉。</span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第14章:剪刀的预言</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白的手指还停在剪刀上。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">那把插在红花里的锈剪刀沾着暗红液体,顺着刀刃往下滴。他没有去擦,也没有再往前一步。裂缝里那只手依旧掌心朝上,五指张开,像是在等他拉一把。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">但他转身了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他看向柳叶红。她站在办公桌前,手指轻轻敲着桌面,眼神平静得像什么都没发生。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你到底是谁?”他说,“刚才那只手……是你弄出来的?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶红没回答。她走到角落,拉开一道平时没人注意的暗门。门后是一条低矮的通道,通向快递站后墙外的小棚屋。七只山羊从里面依次走出来,步伐整齐,像是被什么牵引着。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">它们停在空地上,低头站着,一动不动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“这是旺财。”柳叶红蹲下,摸了摸最前面那只山羊的头,“它以前是个男人,喜欢穿蓝布衫,在老槐树下烧纸钱。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她起身,指向第二只:“招财,十年前失踪的高中生,最后一通电话是打给妈妈说‘我看到另一个我’。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第三只叫来福,第四只叫进宝,第五只叫如意,第六只叫平安,第七只叫顺心。每念一个名字,对应的山羊就低鸣一声,声音和人说话的节奏几乎一致。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白后退半步。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你说它们是……玩家?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“上一轮的。”柳叶红说,“输了的人,就会变成这样。不生不死,听命于系统,连叫声都改不了。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她突然掰开旺财的前腿,露出内侧一道细疤。疤痕歪斜,呈弧形,位置正好在关节上方。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白呼吸一滞。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">那是他六岁那年摔下崖留下的伤。当时全村人都说他活不成,可第二天他就醒了,不记得怎么掉下去的,也不记得谁救了他。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你……你怎么会有这个?”他声音发紧。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“因为你不是第一个周砚白。”她说,“你是第二十个。前面十九个,有的死在河底,有的疯在村里,有的变成了羊。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她站起身,拍了拍手上的灰,“你爸是第十九个。他签收了快递,完成了任务,最后被钉在树根底下。你现在走的路,是他没走完的续篇。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白猛地冲出快递站。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他没再看那些山羊,也没再问一句话。风很大,吹得他工装贴在背上,后颈的纹路越来越烫,像有东西在皮肤下爬行。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他穿过竹林小道,脚踩在湿泥上发出啪嗒声。野菊的味道越来越浓,一阵阵往鼻子里钻。他想起小时候,父亲总在冬至那天独自出门,回来时衣服湿透,手里拿着一朵红花。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">那时他以为爸爸只是去祭祖。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">现在他知道不是。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">坟地就在村北坡上,三座墓碑并排而立。最右边那座是周建国的,青石碑面已经被雨水泡得发黑。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他跪下来,用手拂去碑底的青苔。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">一行新刻的小字出现在眼前:</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">**替死鬼周建国,轮回次数20**</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">字迹很浅,但很新,像是昨夜刚凿上去的。他指尖划过“20”这个数字,脑中突然闪过快递单上的内容——“记忆回执(第20次)”。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">二十次。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他父亲完成了二十次轮回。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">而他自己,今天收到了第二十次的快递通知。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他挖开墓碑边缘的浮土,手指触到一块硬物。拿出来一看,是半把残剪刀,铁锈斑驳,刀柄上刻着一行小字:</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">1997.12.22</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">和红花里的剪刀一样。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">和他每个月12号收到的空白包裹日期一样。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">和他出生的日子一样。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他终于明白,这不是意外。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">也不是事故。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">这是一场早就安排好的配送任务。父亲送完了,轮到他接单。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他握着残剪刀坐在坟前,风吹得他睁不开眼。远处快递站的灯还亮着,七只山羊的身影映在窗上,一动不动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶红站在屋里,正在整理档案。她拿起一张新的快递单,看了看,轻轻放在桌上。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">屏幕跳出提示:</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">【今日配送任务更新】 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">收件人:周砚白 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">物品:记忆回执(第20次) </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">配送方式:自取 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">倒计时:48天23小时58分 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她合上电脑,走到衣架前,伸手摸了摸那两件蓝布衫。衣服上的胎记还在闪红光,一下一下,像是心跳。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白站起身,把残剪刀塞进工装口袋。他不再看坟碑,也不再回头看快递站。他沿着小路往回走,脚步很稳。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">路过老槐树时,他停下。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">树干裂缝比之前宽了一圈,蓝布衫的一角露在外面,随风轻轻晃动。那只苍白的手已经不见了,但裂缝深处传来轻微的摩擦声,像是有人在里面写字。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他掏出剪刀,刀尖对准裂缝。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“我不签收。”他说。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">树皮突然裂开一道口子,一股暗红液体喷出来,溅在他脸上。他没擦,站着不动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">裂缝里传出水泡音,断断续续,像在说话。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他听清了两个字:</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“拒签。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">剪刀在他手里抖了一下。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他转身离开。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">月光照在墓碑上,那行新字正缓缓渗出血丝,顺着石面往下流。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">血滴落在土里,长出一根细小的槐树根。</span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第15章:红绸的召唤</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白把残剪刀塞进工装口袋,沿着小路往回走。风还在吹,野菊的味道越来越重,像一层膜糊在鼻腔里。他没再看坟地,也没回头望快递站。灯还亮着,窗上影子一动不动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他只想回家。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">可走到村口,发现每家每户门缝都塞着红纸条,上面印着两个字:迎亲。纸条崭新,边缘整齐,不像是风吹进去的。他伸手去抽,纸条粘得死紧,像被胶水固定住。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">没人应门。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他继续往前,脚踩在泥地上发出闷响。竹林小道开始不对劲,左边是树,右边也是树,走了十分钟还是同一个弯道。他停下,转身往反方向走,结果抬头又看见那棵老槐树。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">裂缝比之前宽了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">树干渗出暗红液体,顺着纹路往下流。七块石头围成半圆,摆在地上,每块上面放着一碗生肉。肉没腐烂,但颜色发紫,表面浮着一层油光。每碗中间插着一根红绸,风一吹,绸带飘起来,露出背面写的字。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">全是“周砚白”。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">笔迹和父亲遗书一样。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶红站在最后一碗前,背对着他。她今天没穿快递员工装,换回了蓝布衫。衣服洗得发白,袖口磨出毛边。她手里拿着一把剪刀,铁锈斑斑,刀刃有缺口。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她转过身,把剪刀递过来。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你拒签了。”她说,“系统重派单了。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白没接。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“这次你不是收件人。”她说,“你是配送员。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">剪刀落在他掌心。金属冰凉,压得手指发麻。他低头看,这把和他口袋里的残剪刀形状一致,刀柄上的刻痕也对得上。只要拼合,就能还原完整。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“穿蓝布衫。”她说,“走完最后一程,当一回新郎。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他想后退。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">脚底陷进泥土,拔不出来。红绸从碗里飞起,缠上他脚踝,绑得不紧,但挣不开。他低头,裤管下露出小腿,皮肤上浮现出一圈圈纹路,像树的年轮,正慢慢往上爬。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">心跳变慢。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">每一次跳动,耳朵里就响起水声,咕咚,咕咚,像有什么东西在地下游动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“我不送这种单。”他说。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“已经派了。”她说,“你不接,它也会送到你身上。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她退到树影边缘,不再说话。月光照不到她脸,只能看见轮廓。她站着不动,像一尊雕像。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">老槐树突然震动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">裂缝张开更大,树皮剥落,露出里面湿漉漉的木质。一股冷气从洞里涌出,带着河水的腥味。接着,一只手伸了出来。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">苍白,瘦长,指节突出。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">然后是第二只,第三只……越来越多的手从裂缝中探出,全都缠着红绸,指尖滴着水。它们不抓人,只是悬在空中,掌心朝上,像是在等什么人交付物品。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白握紧剪刀。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">刀柄上的锈粉蹭进掌纹,有点刺痛。他想起快递站电脑弹出的订单——“河神新娘”,收件人柳叶梅,代收人柳叶红。那天他还以为是恶作剧。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">现在他知道不是。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">那些山羊,那些剪刀,那些每年12号准时出现的空白包裹,全都是流程的一部分。父亲完成了十九次,最后一次失败,被钉在树根底下。而他,是第二十个编号,是最后一环。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“我不穿蓝布衫。”他说。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你已经在穿了。”她说。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他低头。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">工装外套还在,但内衬变了。原本是灰色布料,现在变成褪色的蓝。布料粗糙,缝线歪斜,和柳叶梅常穿的一模一样。胸口位置有个胎记形状的补丁,正在微微发烫。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他想脱掉。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">拉链卡住,拉不下来。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">后颈的纹路蔓延到耳后,碰到发根时停了一下,然后继续往上爬。头皮开始发麻,像有细针在扎。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“四十九天。”她说,“血雨落下那天,仪式必须完成。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“谁定的?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“契约。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“什么契约?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“冬至生的人,活不过二十轮。你要么签收,要么被拖进去。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她指向裂缝。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">那些手还在动,缓缓摆动,像水草。其中一只抬起,指向他手中的剪刀。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“那是钥匙。”她说,“也是棺材钉。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白没动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他知道只要转身就能离开,但他迈不出第一步。脚踝上的红绸没有收紧,但它存在。他知道只要扔掉剪刀就能解脱,但他握得更紧。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">远处传来钟声。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">不是村里的庙,也不是快递站的挂钟。声音来自地下,沉闷,缓慢,一下一下敲在骨头里。每响一次,地下的水声就大一分。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶红说:“第一声是通知,第七声是终点。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“还有几声?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“五。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她闭上眼。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白盯着裂缝。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">那些手忽然全部转向他,掌心打开,露出掌纹。每条掌纹里都刻着一个名字,全是“周砚白”,日期不同,最后一个写着“1997.12.22”。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">和他的生日一样。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">剪刀在他手里抖了一下。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他抬起手,把刀尖对准自己的胸口。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">胎记位置正在发热,像有一团火要烧出来。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“如果我不进去?”他说。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你会变成第八只羊。”她说,“或者第九,第十,一直变下去。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“旺财真是我爸救过的?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“是他自己。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“什么意思?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她没回答。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">地下钟声响起第六声。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">空气变得更重,呼吸变得困难。他看见自己的影子投在地上,形状变了。不再是人形,而是弯腰驼背,穿着蓝布衫,手里捧着一束野菊。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">那是他六岁那年的样子。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">那时父亲刚失踪,全村都说他疯了几天才醒。没人知道他去了哪里,也没人问。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">现在他知道了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他可能早就来过这里,站在这棵树下,接过同样的剪刀。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">钟声停了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">一秒。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">两秒。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">没有任何声音。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">连风都静止。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">然后,裂缝深处传来水泡音。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">断断续续,像有人在水底说话。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">听清了两个字:</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“新郎。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白双手握住剪刀,刀尖朝下,抵在地面。</span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第16章:新郎的抉择</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白的手指压着剪刀,刀尖陷进泥土半寸。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">地面突然传来震动。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他没抬头,但感觉到那些悬在裂缝中的手停住了。掌心的名字不再闪烁,像是被冻住。雨滴落在刀背上,顺着锈迹往下流,渗进土里时发出轻微的嘶声。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">脚踝一紧。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶红的手抓住了他。她的皮肤很冷,不像活人。指甲抠进布料,力道大得几乎要撕开裤管。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你爸也试过反抗。”她说,“他把剪刀扔进了河里,可第二天它还是出现在枕头下。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白没动。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他知道她在说真话。那些每年12号准时出现的包裹,那些无法丢弃的蓝布衫,父亲留下的七把剪刀——全都指向同一个结果:逃不掉。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">手机响了。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">不是铃声,是震动。口袋里的手机疯狂抖动,像里面有东西要钻出来。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他慢慢松开剪刀,用另一只手掏出手机。屏幕自动亮起,没有锁屏图案,也没有通知栏。只有一个弹窗浮在正中央: </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">【您有新的替死鬼订单,请及时处理】 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">下方附着一段视频。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他点开。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">画面晃得很厉害,像是被人边跑边拍。背景是悬崖边缘,雷雨夜。一个穿蓝布衫的男人蹲在火堆前烧纸钱,背影和他一模一样。火光跳动,地上映出三个影子。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第一个是他现在的脸。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第二个是父亲年轻时的模样。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第三个……是个十五六岁的少年,穿着初中校服,手里也握着一把剪刀。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">三个影子并排站着,齐声开口: </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“该你了。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">视频结束。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白盯着黑下去的屏幕,呼吸变重。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他猛地抬头看向老槐树。那些手依然悬着,但掌心的名字变了。不再是单一的“周砚白”,而是出现了不同年龄的脸。有的满脸皱纹,有的还带着稚气,每一个都穿着蓝布衫,每一个都在重复同一个动作——把剪刀插进泥土。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">原来这不是第一次。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">也不是最后一次。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他低头看自己手中的剪刀。刀柄上的刻痕清晰可见,和父亲遗物上的完全一致。这把剪刀早就存在,只是换了主人。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“如果我不签收。”他说,“下一个是谁?” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶红笑了。嘴角裂开一道口子,露出牙龈。她的手臂开始发黑,皮肤表面鼓起条状凸起,像树根在皮下生长。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“系统会派单。”她说,“每月12号,准时送达。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她抬起那只已经开始木质化的手,指向快递站方向。指尖断裂了一截,断面露出纤维般的组织,随风轻轻摆动。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">雨越下越大。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白站在原地,雨水顺着发梢流进衣领。蓝布衫的内衬已经完全覆盖工装,胸口胎记位置发烫,像是贴了块烧红的铁片。后颈的年轮纹爬到了太阳穴,碰到眉毛时微微刺痛。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他想起奶奶床底的七把剪刀。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">想起父亲死后第二天拒领的七件物品。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">想起自己每次穿工装都会觉得胸口闷。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">一切都有迹可循。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">只是他一直不愿承认。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">手机又震了一下。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">新消息弹出: </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">【订单状态更新:配送中】 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">【预计完成时间:48天23小时59分】 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">倒计时还在走。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他弯腰捡起剪刀,双手握住刀柄。不是刺向自己,也不是插进地里。他就这么握着,指节发白。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“我不是第一个。”他说。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶红没回答。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她的下半身已经彻底变成槐树根须,双脚嵌入泥土,与裂缝边缘的木质结构融为一体。脸上最后一块完好的皮肤正在剥落,露出下面交错的纤维组织。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她张嘴,声音变得沙哑:“但你是最后一个编号。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“为什么是我?” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“因为你出生那天,老槐树开了花。” </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白看着她。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">那个自称新快递员的女人,那个递给他蓝布衫的人,那个告诉他柳叶梅没死的人——现在正一点点被这棵树吃掉。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她不是帮手。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">也不是敌人。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她只是上一个没能逃脱的人。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">手机第三次震动。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">屏幕亮起,这次是一张照片。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">拍摄地点是快递站内部。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">桌上摆着一个牛皮纸包裹,四角磨损严重。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">收件人写着“周砚白”,寄件人空白。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">包裹封口处沾着一点暗红色痕迹,像干涸的血。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">发送时间显示是**十年前**。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他的手抖了一下。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">十年前他还没进快递站工作。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">十年前父亲刚失踪不久。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">十年前……这个包裹就已经存在了? </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶红的身体终于完全沉入地下。只剩一只手还露在外面,五指张开,像是想抓住什么。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">裂缝中那些手缓缓放下,重新回到掌心朝上的姿势。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">等待。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白站在雨里,握紧剪刀。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他没有后退。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">也没有前进。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">手机屏幕再次亮起。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">新消息: </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">【检测到抗拒行为】 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">【启动备用方案】 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">【新收件人生成中……】 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他低头看那行字。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">最后一个字刚显现出来,屏幕突然熄灭。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">但他已经看到了。 </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">那个名字是—— </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">奶奶。</span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第17章:三生的诅咒</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白睁开眼,水从四面八方涌来。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他没有呼吸困难,也没有下沉。身体轻得像一片布,漂在漆黑的河底。头顶没有天空,没有雨,只有层层叠叠的暗流,缓慢翻滚。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">二十具尸体围着他,全都穿着“速达”工装。他们的脸模糊不清,但动作一致——右手抬起,掌心朝上,像是在等什么快递单落下。他们的嘴微微开合,声音不是从耳朵传来,而是直接钻进脑子里。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“该你了。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白没动。他知道这不是现实。他的脚没有踩到泥,手划过水流也没有阻力。这里是记忆的废墟,是轮回沉下去的地方。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他游向最近的一具尸体,抓住对方肩膀,用力撕开工装内衬。胸口露出来一块干涸的血痕,形状像一片槐叶。他低头看自己,伸手摸向胸口,触感一样。皮肉下陷的位置,温度比周围低。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">这些不是别人。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">是他自己。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">一次又一次签收后的残渣。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">远处有光点浮起,像萤火虫。一个人影从水中浮现,蓝布衫贴在身上,湿透了还在滴水。是柳叶红。她的脸在水波里扭曲,一会儿是妹妹的模样,一会儿又变成姐姐。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她开口,声音带着水流的震动:“我们三姐妹,轮了二十年。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白盯着她:“你说三姐妹?柳叶梅呢?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶红笑了,嘴角裂开一道细缝:“她是我,我也是她。疯的是她,死的是我,活下来的……从来都不是人。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她抬手,慢慢解开蓝布衫的扣子。衣服滑落,露出心口。三颗种子嵌在皮肉里,呈三角排列,随着水流轻轻搏动。它们被树根缠着,像是刚从土里挖出来的。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“一颗是你爸。”她说,“他签了单,魂被钉进老槐树根。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她指第二颗:“上一轮的你。你以为逃了,其实只是换了壳。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第三颗她没说名字,手指停在上面,轻轻按了一下。血渗出来,顺着沟壑流进锁骨窝。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“每颗种子,都是一个替死鬼的灵魂结晶。”她说,“种下去,就能接替河神的位置。不种,就只能等下一个编号来收割你。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白看着那三颗种子。它们不像力量,更像刑具。钉住过去,困住现在,连未来都提前标好了价码。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他忽然想起奶奶说的话。她总在夜里数剪刀,一边数一边念:“七把刀,关七道门。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">当时他以为是疯话。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">现在明白了。每一把剪刀,封的是一次轮回。七次,刚好一个周期。父亲是第十九个,他是第二十个。系统不会停,只会继续派单。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“所以这次轮到我当河神?”他问。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶红摇头:“不是当,是继承。你爸没走完的路,你要接着走。奶奶睡不着,是因为她在等你签收。你不签,系统就找她。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白握紧拳头。手机最后弹出的画面又浮现在眼前——“新收件人生成中……奶奶”。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">原来不是威胁。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">是事实。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">系统根本不在乎谁死。它只要一个能签收的人。亲人、血脉、情感,全是诱饵。你越在乎,就越容易被拖进去。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你说三姐妹。”他忽然换了个问题,“可你明明是柳叶梅的姐姐。另一个是谁?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶红的表情变了。她的眼睛猛地收缩,嘴唇发白。周围的水流瞬间凝固,那些漂浮的尸体也停住了动作,全都转向她。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她没回答。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">但周砚白已经猜到了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他看着她心口的第三颗种子,声音很轻:“第三个,还没出生。她会叫‘往生’,或者‘来世’,对不对?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶红闭上眼。一滴血从眼角滑落,在水中散开成一条红线。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“是。”她说,“她是最后一个选项。如果你彻底拒绝签收,系统就会创造一个新的生命,从头开始养。她会是你女儿,也会是下一任快递员。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白站在原地,没说话。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他终于懂了什么叫“三生”。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">不是三个女人。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">是同一个诅咒,在时间里来回走动:过去是父亲,现在是他,未来是那个还没出生的孩子。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">签收一次,轮回一圈。没人能断,因为系统不需要理由,只需要容器。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他看向柳叶红:“你为什么要告诉我这些?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她睁开眼,目光第一次没有躲闪:“因为我试过不签。我跳了河,我把种子抠了出来。可第二天,它们又长回去。我的身体记住了契约,就像你的工装,脱不掉。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她抬手指向那些尸体:“他们也都想逃。有人烧衣服,有人扔剪刀,有人干脆不睡觉。可系统每月12号准时派单。你不接,它就换人。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“所以你让我接手?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“不是让你接手。”她说,“是让你看清——你不是来当河神的。你是来问一句:如果我不签收,下一个是谁?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白沉默了很久。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他看着那些漂浮的尸体,看着柳叶红心口的种子,看着自己胸口的胎记位置。他知道答案早就写好了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">没有人能赢。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">除非——</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他不再是一个选项。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">水流开始变红,像血雨倒灌。后颈的年轮纹剧烈灼痛,皮肤下有什么东西在拱动,快要破体而出。那些尸体缓缓睁开眼,齐声重复:</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“签收吧,签收就结束。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白闭上眼。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他想起父亲留下的蓝布衫,想起每月12号的空白快递单,想起奶奶床底的七把剪刀。这一切不是偶然。是循环,是程序,是早已设定好的结局。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">但他还是睁开了眼。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">这一次,他的声音很稳。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“我不是来当河神的。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他盯着柳叶红。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“我是来问你——如果我不签收,下一个是谁?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶红看着他,嘴角忽然动了一下。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">像是笑,又像是哭。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她的身体开始分解,皮肤化作细小的木屑,顺着水流飘散。蓝布衫空荡荡地浮着,三颗种子脱离胸腔,缓缓上升,悬停在他面前。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她最后说了一句话。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">声音很轻,几乎被水流吞没。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你 already 是下一个。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她的脸彻底碎开,融入黑暗。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白伸手,抓住其中一颗种子。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">它很冷,表面有细密的纹路,像是年轮。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他的后颈突然裂开一道口子。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">一颗新的种子,正从皮肉里钻出来。</span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第18章:种子的真相</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白的手还悬在半空。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">指尖残留着种子的冷意,那颗刚从他后颈钻出的东西已经不在掌心,而是静静浮在他面前。三颗槐树种子并列悬浮,像被看不见的线吊着,表面有细纹,像是刻了字又像是天然长成。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他没动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">刚才柳叶红说的话还在脑子里回荡——“你 already 是下一个”。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">可他已经听不进英文了。这里不是现实,也不是梦。水流不动,声音不传,二十具穿工装的尸体围着他,全都睁着眼,但没人说话。他们的手都抬着,掌心向上,和之前一样,像是在等什么落下来。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他的后颈还在痛。伤口没有血,只有一圈硬硬的凸起,像树皮在生长。他伸手摸了一下,皮肤下的年轮又烫了一次。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">这痛是真实的。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他低头看自己胸口。工装已经被水泡透,贴在身上,内衬的位置有一块暗色痕迹,形状像一片叶子。他记得这个位置,每次签收快递后都会发烫一次。现在它安静了,但那种沉甸甸的感觉还在。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他知道这些尸体是谁。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">每一个都是他。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">签收之后的他。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">死了二十次的人不会呼吸,但他现在还能感觉到水流滑过脸颊。他能思考,能看,能记住。所以他还不算完全进入那个循环。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他还站在外面。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">至少现在是。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他看向那三颗种子。它们开始缓缓转动,一颗表面浮现出1997.12.22,另一颗写着1990.12.22,第三颗空白。第一个日期是他出生的日子,第二个是他父亲的。第三个……应该是还没填上名字的那个。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">系统要的不是一个死人。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">是要一个活人来接单。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他忽然明白了那些包裹是怎么来的。不是谁寄的,也不是未来传回的警告。那是每一次签收完成后,系统自动生成的回执。每一份快递,都是他死后留下的记录。二十年前的第一份,其实是他自己寄给自己的死亡预告。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他每个月12号收到的空白单子,根本不是通知。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">是催命符。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他一直以为是在对抗某个外来的力量,其实他早就输了。从他穿上这身工装开始,从他第一次接过奶奶递来的野菊汤开始,从他发现床底剪刀开始——所有的一切都是程序设定好的路径。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">你逃不了,因为你就是程序本身。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他抬起手,轻轻碰了其中一颗种子。写着1997.12.22的那一颗。指尖一触,画面突然闪现:一间老屋,墙上挂着日历,停在冬至那天。一个小男孩坐在桌边,手里拿着剪刀,正准备拆包裹。门外传来敲门声。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">那是他七岁那年。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他记得那天奶奶说“别开门”,但他还是开了。外面没人,只有个包裹放在门槛上,寄件人栏是空的。他拆开,里面是一块干枯的槐树枝,还带着泥。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第二天他就开始做同一个梦:老槐树下站着七个穿蓝布衫的人,都背对着他,手里拿着冒烟的剪刀。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他把那段记忆压了很久。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">现在他知道那不是梦。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">那是签收成功的提示音。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他收回手,三颗种子重新静止。水流依旧无声,尸体依旧不动。他看着自己的倒影在水中浮现,却发现脸上没有惊恐,也没有愤怒。只有一种奇怪的平静。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他不是来当河神的。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他是来查单的。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">查自己这一生到底签了多少次,错过了多少次,又被重置了多少次。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他慢慢抬起另一只手,将三颗种子拢在一起。冷意顺着指缝蔓延到手臂,但他没松手。他知道如果现在放手,这些东西会立刻沉入黑暗,然后再次重组,变成新的任务、新的包裹、新的收件人。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">比如奶奶。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">手机最后弹出的画面又跳出来:“新收件人生成中……奶奶”。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">这不是威胁。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">是机制。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">你不签,系统就换人。亲人、血缘、情感,全是触发条件。你越在乎谁,谁就越容易被拉进来。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">所以他不能放手。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">也不能签收。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他必须找到第三条路。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">种子在他掌心微微震动,像是感应到了什么。远处的老槐树根突然亮了一下,一道微弱的光从地底透上来。那些漂浮的尸体同时转头,目光齐刷刷落在他身上。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他们还是没说话。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">但他们的眼神变了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">不再是催促。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">更像是期待。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他忽然想起柳叶梅第一次见他时说的话。她说:“你爸没走完的路,你要接着走。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">可她没说清楚——那条路不是向前走的。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">是往回走的。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他低头看手中三颗种子。父亲的那一颗已经开始裂开,缝隙里有光渗出。像是要发芽。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">种下去就能继承河神之力?</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">不。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">种下去就会变成下一个容器。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他松开手。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">三颗种子再次悬浮,离他掌心一寸远。他盯着它们,声音很轻:</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“我不接单。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">话音落下,整个河底空间猛地一震。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">水流开始倒流,尸体的手缓缓放下,眼珠转向中央。那颗写着1997.12.22的种子突然剧烈抖动,表面裂纹加深。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他没再看它。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他只是站着,双手垂在身侧,后颈的伤口还在搏动,像是有什么东西想钻出来,又像是在犹豫。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他知道系统不会停。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">但它这次可能搞错了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">它以为他会选一个身份——当河神,或者让别人替他死。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">但它忘了问一句:</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">如果我两个都不选呢?</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">三颗种子缓缓上升,朝着更深的黑暗飘去。蓝布衫的残片也被气流卷起,跟着它们一起消失。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他没追。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">也没动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">直到最后一丝光离开视线,他才缓缓闭上眼。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">耳边响起一个声音。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">不是从水里来的。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">是从他自己的嘴里发出的。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“下一个是谁?”</span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第19章:快递站的结局</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白睁开眼。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他坐在快递站的椅子上,手还垂在身侧,指尖没有再碰到那三颗种子。空气干燥,灯管亮着,头顶的日光灯发出轻微的嗡声。他低头看自己的衣服,工装还在,但内衬的叶形痕迹消失了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他没动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">墙上的东西让他停住了视线。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">不是一面日历,是整整二十年的日历贴满了整面墙。每一张都停在12号,纸张发黄,边角卷起,像是被反复摸过。有的用图钉钉着,有的用胶带粘着,最旧的一张几乎要碎了。那是第一张——1997年12月12日。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他知道这是什么。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">每个月他收到空白快递单的日子。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">它们全在这里,像一排排墓碑,记录着他被系统盯上的每一天。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他站起来,走向工位,动作很慢,但没有犹豫。他坐下了,正对着电脑屏幕。屏幕黑着,映出他的脸。他看着自己,眼睛里没有光,也没有恐惧。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">打印机突然响了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">咔、咔、咔。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">屏幕自动亮起,弹出一个窗口。寄件人栏空白,收件人写着:“河神终结者周砚白”。光标在“确认签收”按钮上闪烁。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他盯着那个名字。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">三秒,五秒,十秒过去,他没点。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">鼠标静止。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">打印机又响了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">一张单子被吐出来,接着是一个牛皮纸包裹滑出机器口。盒子不大,表面有水渍一样的印子。上面有一行手写体:“签收即终”。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他伸手打开。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">里面是一件蓝布衫,褪色严重,领口有一块暗红的胎记形状。血正从那里渗出来,一滴,两滴,落在桌面上,声音很轻,但清晰可闻。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他没有碰它。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">窗外雷声滚过,天空压得很低。老槐树在远处晃了一下,枝干发出吱呀声。它的根部开始松动,泥土裂开,露出缠绕的红绸。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">一条,两条,十条……上百条红绸被扯出地面,每一条上都写着“周砚白”,生辰八字齐全,年份从1997到2017,整整二十个。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">风起了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">红绸飞起来,像被看不见的手抓着,飘到半空。突然,它们同时燃烧,火是蓝色的,没有温度,烧得干净,灰烬散入雨云。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">老槐树发出最后一声闷响。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">整棵树向后倒去,砸进河堤,激起巨大的水浪。树根断裂,翻出深埋的木桩,上面刻着七个名字,最后一个被划掉了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白看着窗外。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他没有起身,没有说话,也没有反应。他的右手小指曾经发烫的地方,现在只是皮肤。后颈的年轮纹路变淡,成了一道旧疤。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">电脑屏幕闪了一下。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">订单状态变成“待处理”。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">又闪一下。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">变成“超时未签收”。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">再闪,屏幕黑了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">打印机不再出声。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">屋子里安静下来。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他低头看那件蓝布衫。血还在流,但速度慢了。他没去擦,也没推开。他就那样坐着,面前是二十年的日历墙,是熄灭的电脑,是流血的衣服。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他的呼吸平稳。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">外面雨下大了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">雨水顺着屋檐流下来,在门口积成小水洼。水里倒映着快递站的招牌,“速达”两个字还亮着,但灯光忽明忽暗。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他抬起手,把椅子往桌前拉近一点。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">这个动作让袖口滑了一下,露出手腕内侧。那里原本有一道细线般的红痕,现在也不见了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他重新坐下。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">手指搭在桌边,掌心朝下。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">没有选择,没有反抗,没有接受。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他只是不在场了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">哪怕身体还在。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">系统还在运行,订单还在生成,红绸还在写名,但接收的人已经不接了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">规则要求有人签收。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">可现在没人点了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">老槐树倒了,红绸烧了,名字没了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">诅咒需要宿主,但它找不到入口了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">因为他没关系统。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他只是让它自己转着,转到没电为止。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">屋里灯闪了一次。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">又亮了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他抬头看了一眼天花板。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">然后低头,继续坐着。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">外面传来脚步声。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">不是冲着快递站来的。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">是村道上的,有人撑伞走过,影子从窗前掠过。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他没看。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他只看着桌面。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">血滴落的速度更慢了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">蓝布衫的领口开始干涸。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他忽然想起柳叶梅第一次塞给他野菊时的样子。她站在雾里,说奶奶喝了能睡着。那时候他还不知道,那不是药,是钥匙。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">后来他知道了很多事。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">父亲是怎么死的,剪刀为什么刻着日期,奶奶为什么数刀,柳叶红是谁,七口井为什么冒红水。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他也知道了自己是谁。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第十九个冬至生的周砚白,第二十个替死鬼,最后一个编号。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">但他现在不是了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他把所有身份都留在了河底。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">连同那三颗种子一起。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他不是河神,也不是新娘,不是替身,不是候选人。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他只是周砚白。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">一个没签收快递的人。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">灯又闪了一下。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">这次没再亮起来。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">黑暗中,只有蓝布衫领口的最后一滴血,缓缓滑落。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">滴在桌角。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">停住。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">屋外雨声持续。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">屋内无人起身。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">下一秒,门把手转动了一下。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">但没有人进来。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白的手指微微动了。</span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第20章:疯女的永生</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">门把手转动了一下。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">但没有人进来。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">周砚白的手指微微动了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">然后一切归于沉寂。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">雨还在下,水洼里的“速达”招牌倒影被冲散,灯光熄灭前最后闪了一次。屋内没有声音,只有蓝布衫领口的血滴落在桌角,缓慢地积成一小片暗红。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">快递站外,天色微亮。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">雾从白塔河面漫上来,裹住倒塌的老槐树残骸。泥路湿滑,脚步声由远及近。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">一个穿“速达”工装的年轻人背着包裹包走来。他右手小指戴着金属套管,走路时左肩略低,像是不习惯负重。他在村口问了路,老人说:“站点在河湾那边,歪脖子树底下。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他说了声谢,继续往前走。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">快到河堤时,他看见崖边蹲着一个人。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">女人穿着褪色蓝布衫,背对着河,正在烧纸。火苗是蓝色的,纸灰不散,在空中聚成一团。她一张张往里添单子,全是空白的快递单。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他停下脚步。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">女人忽然侧脸,耳垂一点红痣,像刚滴落的血珠。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她笑了:“这胎是三生,一个叫往生,一个叫来世,一个叫现在。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他没听懂,想走近问清楚。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">风突然大了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他抬手挡了一下,再看时,女人已经低头继续烧纸,不再理他。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他转身离开,走向快递站。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">身后,纸灰在雾中轻轻旋转。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">***</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">夜幕降临。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">雷声滚过河面。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">崖边那堆未燃尽的纸灰被风吹起,盘旋上升,在雨幕中凝聚成一片灰白色的幕布。闪电劈下的瞬间,幕布亮了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">里面走出一个个男人。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他们都穿着蓝布衫,面容冷峻,眼神空洞。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他们长得一模一样。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">是周砚白。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">一个接一个,从灰幕中踏出,步伐整齐地走向崖边裂缝。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">裂缝深不见底,泛着河水的腥气。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他们没有犹豫。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第一个跳了进去。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第二个跟着跳。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第三个、第四个……全都微笑着往下跳。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">像是回家。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">又像是赴约。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他们的脚踩进水面时,没有溅起水花。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">人影消失后,水面恢复平静。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">只剩纸灰形成的幕布在风雨中飘荡。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">***</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">水波开始晃动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">一只苍白的手伸出河面,抓住岸边石块。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">接着是头,是肩,是整件湿透的蓝布衫。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">柳叶红爬了上来。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她不再是那个温顺模仿妹妹的影子。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她的眼睛漆黑如墨,嘴角挂着笑,手里紧紧攥着一张湿漉漉的快递单。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">单子上的血还没干。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">寄件人栏写着:“往生”。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">收件人栏写着:“来世”。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她站在岸边,甩掉发梢的水珠,抬头望向快递站方向。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">站点灯还亮着。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">新来的快递员坐在工位上,正核对包裹清单。他打了几个哈欠,觉得眼皮发沉。他揉了揉眼睛,发现屏幕右下角弹出一条通知:</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">【新订单已生成】</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他点开。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">寄件人:——</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">收件人:竹溪村快递站临时工</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">物品:记忆回执</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">备注:请于明日12点前签收</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他皱眉,准备关闭窗口。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">可鼠标移过去时,页面突然刷新。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">画面变了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">是一张照片。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">照片里,他自己穿着蓝布衫,站在老槐树下,手里拿着一把生锈剪刀。背景是燃烧的红绸,火光映在他脸上,嘴角扬起。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他猛地往后一靠,椅子发出刺响。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他盯着屏幕。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">照片消失了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">页面恢复正常。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他喘了口气,以为是系统故障。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他关掉电脑,收拾东西准备下班。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">背包拉链拉开时,他发现里面多了一张纸。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">不是打印单。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">是手写的。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">字迹歪斜,像用血画出来的:</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你烧的纸钱,我收到了。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他把纸抽出来,翻来覆去地看。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">背面什么都没有。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他把它揉成团,扔进垃圾桶。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">走出站点时,他回头看了一眼崖边。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">雾太重,看不清。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">但他好像看见,那个穿蓝布衫的女人还在那里。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">低头烧纸。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">火苗幽蓝。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">***</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">第二天清晨。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">快递员早早来到站点。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他打开电脑,准备处理昨天的异常订单。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">页面自动跳转。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">【待签收包裹 × 1】</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他点击查看。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">寄件人栏空白。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">收件人是他自己的名字。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">物品名称:身份转移协议</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">签收方式:指纹认证</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他没动。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">打印机突然响了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">咔、咔、咔。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">一张单子被吐出来。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他走过去拿起来。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">纸上印着一行字:</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“你不签,就换人签。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他把单子拍在桌上,心跳加快。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他拉开抽屉,想找登记本记录异常。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">抽屉里有一件衣服。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">褪色的蓝布衫。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">领口有一块暗红的胎记形状。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他愣住。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">这件衣服他没见过。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">可它就放在最下面,叠得整整齐齐。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他伸手要拿出来。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">指尖刚碰到布料,手机震动了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">是奶奶打来的电话。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他接通。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">电话那头传来苍老的声音:“别碰那件衣服。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他僵住:“您怎么知道……”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“听着,”奶奶声音发抖,“如果你收到蓝布衫,立刻离开站点。不要烧纸,不要接单,不要看镜子里的自己。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他握紧手机:“为什么?这到底是什么?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“因为……”奶奶顿了一下,“你现在穿的工装,本来就不该是你穿的。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">电话突然断了。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他再打回去,提示关机。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他站在原地,看着桌上的蓝布衫。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">外面传来脚步声。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他抬头看向门口。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">门把手转动了一下。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">他屏住呼吸。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">门缓缓推开。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">进来的是个女人。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">穿蓝布衫,湿发贴在脸上,手里拿着一张湿漉漉的快递单。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">是柳叶红。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她走进来,把单子放在桌上。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">血顺着纸边滴下来。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">她看着他说:</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:15px;">“现在轮到你了。”</span></p>