网上诗友以“年关将至起乡愁”为题作诗……

走天涯四海为家

<p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">  网友在墙上随手写道:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">“年关将至起乡愁,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">归心似箭意难收。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">他乡纵有千重宴,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">不抵糟妻一碗粥。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 本以为这只是网友随手写的调侃诗,没想到迎来网友的史诗级诗词对决。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 首先出场的是来自大连的网友:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">“年近乡心日夜浮,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">归帆望断水空流。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">他州纵有琼筵胜,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">怎比荆妻舟一鸥。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 此诗一问世,迅速引发网友的共鸣。北京的网友道:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">“寒夜孤灯映客愁,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">霜风又送一年秋,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">视频里母添新鬓,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">电话中儿问归舟,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">外卖在乡无就位,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">出租虽暖少温柔,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">枕前细数还乡日,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">泪湿衣襟怕梦休。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 好家伙,幸亏李白在古代,不然诗仙名难保。看下首便知:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">“柴门锈锁久不开,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">灰砖小径覆干苔,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">无名枯草侵满院,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">一股心酸入喉来,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">忽忆当年高堂在,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">也曾灶头烧锅台,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">恍觉如今只形影,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">故乡无人诉情怀,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">已居他乡几十载,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">重归故里似客来,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">门口空留教子棍,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">从今难入双亲怀。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 当代网友的文采果然不同凡响,有异曲同工之妙的还有下面这位河南的网友:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">“游子归来落叶黄,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">再也不见二高堂,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">别时庭院百花放,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">如今归时满凄凉,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">门后放有训子棍,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">堂前再无唤儿娘。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 然而下面这位安徽的网友出场后更是将这思乡的意境推上巅峰:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">“残墙破瓦旧门挡,杂树乱草蛛丝网,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">游子归来双亲去,物是人非两茫茫,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">昔日父母万般苦,养儿育女笑声长。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">幼子绕亲院嬉嬉,再无爹娘唤儿郎。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">今朝不见父母在,肝肠寸断泪两行。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">儿时记忆今犹在,故土难离话凄凉。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 先生大才,随便一句诗都能把情绪写得入木三分,光看文字,就像在眼前展开的一幅画面。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">“老屋在,院已荒,灰尘布满百叶窗。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">门锁锈,墙瓦伤,难寻儿时家模样。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">灶台冷,土炕凉,棚顶结满蜘蛛网。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">秋风起,叶已黄,无人叮嘱添衣裳。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">相思泪,泪成行,世上再无咱爹娘。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">身在外,归途忙,今后无由回故乡。”</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">  这些网友诗作以“乡愁”为核,用白描笔触刻尽“物是人非、故土难寻”的怅惘,字字戳中游子心底最软的角落——既有归乡的急切,更有双亲不在的锥心,把现实与回忆的碰撞写得淋漓尽致。</span></p><p class="ql-block"> <span style="font-size:22px;">诗中高频的“老屋、灶台、训子棍、唤儿娘”等意象,是刻在国人基因里的故乡符号,简单几句便勾勒出“昔日热闹、今朝荒凉”的强烈反差,比辞藻华丽的文人诗更具直抵人心的力量。无论是“糟妻一碗粥”的烟火温情,还是“故乡无人诉情怀”的孤独,都精准捕捉了成年人思乡的复杂情绪:既有对过往的眷恋,也有对现实的无奈。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">网友思乡诗作结构化分类整理</span></p><p class="ql-block"> <span style="font-size:22px;">一、归乡急切:魂牵梦萦盼归途</span></p><p class="ql-block"> “<span style="font-size:22px;">年关将至起乡愁,归心似箭意难收。他乡纵有千重宴,不抵糟妻一碗粥。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">“年近乡心日夜浮,归帆望断水空流。他州纵有琼筵胜,怎比荆妻舟一鸥。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">“寒夜孤灯映客愁,霜风又送一年秋。视频里母添新鬓,电话中儿问归舟。外卖再香无家味,出租虽暖少温柔。枕前细数还乡日,泪湿衣襟怕梦休。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">“身在外,归途忙,今后无由回故乡。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">二、故园凄凉:物是人非忆旧貌</span></p><p class="ql-block"> “<span style="font-size:22px;">柴门锈锁久不开,灰砖小径覆干苔。无名枯草侵满院,一股心酸入喉来。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">“残墙破瓦旧门挡,杂树乱草蛛丝网。游子归来双亲去,物是人非两茫茫。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">“老屋在,院已荒,灰尘布满百叶窗。门锁锈,墙瓦伤,难寻儿时家模样。灶台冷,土炕凉,棚顶结满蜘蛛网。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">“秋风起,叶已黄,无人叮嘱添衣裳。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">三、思亲断肠:双亲不在空悲切</span></p><p class="ql-block"> “<span style="font-size:22px;">忽忆当年高堂在,也曾灶头烧锅台。恍觉如今只形影,故乡无人诉情怀。门口空留教子棍,从今难入双亲怀。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">“游子归来落叶黄,再也不见二高堂。别时庭院百花放,如今归时满凄凉。门后放有训子棍,堂前再无唤儿娘。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">“昔日父母万般苦,养儿育女笑声长。幼子绕膝院嬉戏,再无爹娘唤儿郎。今朝不见父母在,肝肠寸断泪两行。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">“相思泪,泪成行,世上再无咱爹娘。”</span></p>