<p class="ql-block">还没来得及把银杏叶的金黄藏进书页,也没赏够最后一树晚桂的暗香,小雪便携着清冽的风,轻踏而来。</p><p class="ql-block">秋的余温还在衣角徘徊,冬的序曲已在檐下轻吟,日子就这般在季节的转角处,悄悄慢了下来。</p><p class="ql-block">清晨推窗,远山已笼着一层淡白,檐角垂落的冰棱透着微光,偶尔有细碎的雪沫子打着旋儿飘落,落在掌心便化作一汪温润的凉。</p><p class="ql-block">炉火在屋内燃着,茶汤冒着袅袅热气,窗外的雪声与屋内的暖香交织,成了冬日最治愈的交响。</p> <p class="ql-block">没有大雪的磅礴,小雪的浪漫藏在细碎里——是孩童追着雪粒奔跑的笑声,是路人肩头落满的薄薄银霜,是寒枝上凝结的冰晶,折射着细碎的光。</p><p class="ql-block">天地初寒,人心却易暖。煮一壶老茶,翻一本旧书,看雪落满庭院,听时光在耳畔轻响。</p><p class="ql-block">小雪是冬的温柔序章,它告诉我们,不必追念秋的逝去,新的浪漫已在雪中酝酿。</p><p class="ql-block">愿这个冬天,有人为你添衣,有人与你共赏雪,纵使寒风渐起,岁月始终安暖。</p> <p class="ql-block">一,《初寒》</p><p class="ql-block">陆游〔宋代〕</p><p class="ql-block">重帘御晚吹,密瓦护晨霜。</p><p class="ql-block">焰焰砖炉火,霏霏石鼎香。</p><p class="ql-block">行迟依木杖,坐久穴藜床。</p><p class="ql-block">昼亦无聊甚,胡为厌夜长?</p><p class="ql-block">二,《十月初寒围炉小饮》</p><p class="ql-block">赵完璧〔明代〕</p><p class="ql-block">一壶春酒对红炉,十月初寒慰老夫。</p><p class="ql-block">云影满窗松影乱,雪花点地柳花铺。</p><p class="ql-block">弄孙清夜歌唐句,教子彤庭效禹谟。</p><p class="ql-block">一枕游仙欢赏后,楼台深处拟蓬壶。</p> <p class="ql-block">三,《如梦令·初寒即事》</p><p class="ql-block">曹尔堪〔清代〕</p><p class="ql-block">溪畔蘋花开小,墙角低垂红枣。</p><p class="ql-block">深夜卷西风,床下莎鸡来早。</p><p class="ql-block">倾倒,倾倒。秋社新醅正好。</p><p class="ql-block">四,《初寒》</p><p class="ql-block">欧阳修〔宋代〕</p><p class="ql-block">多病淹残岁,初寒悄独吟。</p><p class="ql-block">云容乍浓淡,秋色半晴阴。</p><p class="ql-block">篱菊催佳节,山泉响夜琴。</p><p class="ql-block">自能知此乐,何必恋腰金。</p> <p class="ql-block">五,《初寒》</p><p class="ql-block">姜特立〔宋代〕</p><p class="ql-block">露冷天寒欲陨霜,夜眠辗转怯更长。</p><p class="ql-block">衰翁枕上闲寻句,风入家林月到床。</p><p class="ql-block">六,《初寒》</p><p class="ql-block">沈彩〔清代〕</p><p class="ql-block">残菊犹存一两桠,清霜淡驻画檐牙。</p><p class="ql-block">蝶惊年冷难依草,蝇恋微温易入茶。</p><p class="ql-block">呵镜白云初滴雨,卷帘红叶故如花。</p><p class="ql-block">晓来不觉肌生粟,半臂妆成换縠纱。</p> <p class="ql-block">七,《初寒舟次》</p><p class="ql-block">秦凤梧〔明代〕</p><p class="ql-block">江门水枯鸿雁稀,灯前点点霜花飞。</p><p class="ql-block">月满高林枫叶落,一番寒气催行衣。</p><p class="ql-block">八,《初寒》</p><p class="ql-block">卷刚中〔宋代〕</p><p class="ql-block">边城秋意老,寒色到庭除。</p><p class="ql-block">雨久苔花暗,风高柳叶疏。</p><p class="ql-block">异乡思骨肉,多病喜方书。</p><p class="ql-block">岂是无归计,东阳故有居。</p> <p class="ql-block">九,《初寒》</p><p class="ql-block">袁枚〔清代〕</p><p class="ql-block">久疏秋水爱斜阳,九月初寒漏渐长。</p><p class="ql-block">夜坐不嫌人近烛,窗开忽见瓦留霜。</p><p class="ql-block">身依燕玉堪娱老,心怯吴绵可在箱。</p><p class="ql-block">我是家居眠未稳,天涯争奈客思乡。</p><p class="ql-block">十,《初寒》</p><p class="ql-block">李谷〔元代〕</p><p class="ql-block">天容惨淡变朝霞,始压冬瘟有雪华。</p><p class="ql-block">风自北来鸣屋角,日将南至挂檐牙。</p><p class="ql-block">人皆附热思同俗,儿正呼寒忆在家。</p><p class="ql-block">生活百年多冷淡,纸窗呵笔字横斜。</p>