<p class="ql-block">菊,以其高洁又不失朴实,孤傲又不失亲和,冷艳又不失素雅,而千百年来被文人骚客吟咏歌颂,绵延不绝。今天,本人也不揣浅薄,涂鸦一首,就当是往大海里添一滴水。</p> <p class="ql-block">七律 菊</p><p class="ql-block">作者:刘景一</p><p class="ql-block">不随黄叶舞秋风,</p><p class="ql-block">霜露凌侵气韵盈。</p><p class="ql-block">婀娜情自天公喜,</p><p class="ql-block">舒卷灵从地母惊。</p><p class="ql-block">曾叫黄巢杀意重,</p><p class="ql-block">也成陶令采山轻。</p><p class="ql-block">咏之千古鸿篇在,</p><p class="ql-block">仍有今人咏不停。</p>