<p class="ql-block">《鹊踏枝·谁道闲情抛掷久》</p><p class="ql-block">【五代】冯延巳</p><p class="ql-block">谁道闲情抛掷久?</p><p class="ql-block">每到春来,惆怅还依旧。</p><p class="ql-block">日日花前常病酒,</p><p class="ql-block">不辞镜里朱颜瘦。</p><p class="ql-block">河畔青芜堤上柳,</p><p class="ql-block">为问新愁,何事年年有?</p><p class="ql-block">独立小桥风满袖,</p><p class="ql-block">平林新月人归后。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">注音版:</p><p class="ql-block">《鹊(què) 踏 (tà) 枝 (zhī)》</p><p class="ql-block">【五(wǔ) 代 (dài)】 冯 (féng) 延 (yán) 巳 (sì)</p><p class="ql-block">谁(shuí) 道 (dào) 闲 (xián) 情 (qíng) 抛 (pāo) 掷 (zhì) 久 (jiǔ)?</p><p class="ql-block">每(měi) 到 (dào) 春 (chūn) 来 (lái), 惆 (chóu) 怅 (chàng) 还 (hái) 依 (yī) 旧 (jiù)。</p><p class="ql-block">日(rì) 日 (rì) 花 (huā) 前 (qián) 常 (cháng) 病 (bìng) 酒 (jiǔ),</p><p class="ql-block">不(bù) 辞 (cí) 镜 (jìng) 里 (lǐ) 朱 (zhū) 颜 (yán) 瘦 (shòu)。</p><p class="ql-block">河(hé) 畔 (pàn) 青 (qīng) 芜 (wú) 堤 (dī) 上 (shàng) 柳 (liǔ),</p><p class="ql-block">为(wèi) 问 (wèn) 新 (xīn) 愁 (chóu), 何 (hé) 事 (shì) 年 (nián) 年 (nián) 有 (yǒu)?</p><p class="ql-block">独(dú) 立 (lì) 小 (xiǎo) 桥 (qiáo) 风 (fēng) 满 (mǎn) 袖 (xiù),</p><p class="ql-block">平(píng) 林 (lín) 新 (xīn) 月 (yuè) 人 (rén) 归 (guī) 后 (hòu)。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">【词中之“深意”】</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">此词写的是一种莫名的、循环的惆怅情绪,展现了词人对自我心灵的深刻观照。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">1. “谁道闲情抛掷久” —— 自我诘问的无奈</p><p class="ql-block"> · 深意:开篇即以反问起笔,谁说我把那无名的愁绪抛弃很久了?实则从未真正摆脱。“抛掷”的刻意,正说明其纠缠之深,为全词定下矛盾挣扎的基调。</p><p class="ql-block">2. “日日花前常病酒” —— 沉溺与自伤</p><p class="ql-block"> · 深意:在美好的花前,却要借酒浇愁直至“病酒”。 “不辞朱颜瘦”更显决绝,明知伤身却甘愿承受,将这份闲情当作一种美丽的殉道,凸显了愁绪的顽固与词人的执著。</p><p class="ql-block">3. “为问新愁,何事年年有” —— 无解的叩问</p><p class="ql-block"> · 深意:词人向河畔青草、堤上杨柳发问:这新生的愁绪,为何年年都会滋生?此问将愁绪与宇宙万物的循环规律并置,赋予个人情绪以永恒的哲学色彩,说明此愁源于对生命本身的感悟。</p><p class="ql-block">4. “独立小桥风满袖” —— 孤寂的定格</p><p class="ql-block"> · 深意:此句描绘了一个极富象征意味的剪影。 “独立”写其孤影,“小桥”是过渡与不确定的象征,“风满袖”则写出四面寒意的侵袭。他独立于时间(新月)与空间(平林)的交汇点,将个体生命的孤寂感放大到整个宇宙背景之下,意境苍茫而空灵。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">对我们的启示:</p><p class="ql-block">这首词触碰了人类共有的心灵困境——那些无法言说、周期性来袭的莫名忧郁。它告诉我们:</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">· 有些情绪无法被“解决”,只能与之共存并深刻理解它。</p><p class="ql-block">· 真正的闲愁往往与对生命本质的敏锐感知相连,能感受到深切的惆怅,恰是灵魂未曾麻木的证明。</p><p class="ql-block">· 在情绪的低谷中,保持一种审美的观照(如“独立小桥风满袖”),或许能让我们在孤寂中寻得一份诗意与从容。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">愿您能体会这份深婉中的力量,在每一个有情绪泛起的日子,与自己的内心温柔相处。明日再会。</p>