<p class="ql-block"><span style="color:rgb(255, 138, 0);"> </span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:22px;"> 鹧鸪天·童趣</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:22px;">最忆家乡院落东,无猜发小自来疯。网蝉捕鸟追萤火,泅水摸鱼捉甲虫。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:22px;">掐藕带,采莲蓬。童声稚语绕山冲。阿娘来唤何曾见,没入连天荷叶中。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:22px;"> </span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:22px;"> </span><span style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:20px;">作者:胡代松</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> </span><span style="font-size:22px; color:rgb(255, 138, 0);">我们家族堂叔,诗人郝裕振先生四十多年前也写过一首同类童趣诗词。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px; color:rgb(255, 138, 0);"> </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px; color:rgb(255, 138, 0);"> </span><b style="font-size:22px; color:rgb(255, 138, 0);">忆童年</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px; color:rgb(255, 138, 0);">年轻枉度老何为,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px; color:rgb(255, 138, 0);">回忆童年惹是非。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px; color:rgb(255, 138, 0);">柳剑铜枪追犬吠,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px; color:rgb(255, 138, 0);">桑弓竹箭射鸡飞。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px; color:rgb(255, 138, 0);">攀桃折李邻家怨,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px; color:rgb(255, 138, 0);">问罪登门我母悲。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px; color:rgb(255, 138, 0);">岁月无情催白发,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px; color:rgb(255, 138, 0);">今生岂可负春晖。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:22px;"> 读胡代松先生《鹧鸪天·童趣》,总觉一股澧州乡野的清风扑面而来。“网蝉捕鸟追萤火”“掐藕带、采莲蓬”,全是童年里最鲜活的日常细节,没有半点雕琢,却像把故乡的夏日画卷在眼前铺展开——耳畔是绕山冲的童声,眼前是没入连天荷叶的小小身影,连阿娘的呼唤都带着暖意,满纸都是纯粹的欢趣,恰应了“意趣真时品自高”的妙境。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:22px;"> </span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:22px;"> 由此便想起族叔郝裕振老先生的《忆童年》,同样写澧州旧事,却多了几分岁月沉淀的温厚。“柳剑铜枪追犬吠,桑弓竹箭射鸡飞”,笔下的顽童鲜活如昨,“攀桃折李”惹来邻家怨、母亲悲的片段,更是把儿时的顽劣与家人的包容写得真切动人。末句“岁月无情催白发,今生岂可负春晖”一转,从童年忆往落到对时光与亲情的珍视,读来既暖又怅,满是故人对故土与岁月的深情。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:22px;"> </span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:22px;"> 两位诗人同写澧州童年,一者如清荷映日,满是鲜活明快的意趣;一者似陈酒回甘,藏着岁月沉淀的温厚。字句间都是家乡的烟火气,读来格外亲近,也让这份关于故土童年的记忆,更显珍贵。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(22, 126, 251);"> 胡代松,笔名岱松,湖南澧县人,现供职于湖南省直某机关单位,现任湖南省社科联党组书记、副主席(主持日常工作),政协湖南省第十三届委员会委员 。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(22, 126, 251);"> </span></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> <span style="color:rgb(22, 126, 251);">郝裕振,诗人,笔名:若狂、于真。 1948年任澧县道溪乡中心学校校长,后调河南省辉县文教局、人大,河南省财政干校任教。文革因家庭出身受迫害,为自保迫不得已于1969年举家迁回家乡工作生活。晚年,被河南辉县政府办公室请回去参与编纂《辉县志》。擅长写格律诗,著有诗集《半窗诗选》。</span></p> <p class="ql-block"> <span style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:20px;">旧体律诗讲平仄讲对仗的确难写。既要符合规则,同时也要兼顾诗意,确实需要反复推敲打磨。现代人一般都写不好。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:20px;"> 连毛主席都曾低调评价自己写律诗的能力。1965年7月21日,他在给陈毅的信中说:“我偶尔写过几首七律,没有一首是我自己满意的。如同你会写自由诗一样,我则对于长短句的词学稍懂一点。”</span></p>