一夜北风至,人间万物藏

篱笆

<p class="ql-block">立冬,北风敛尽秋意。山川沉静,河流凝思,草木褪尽繁华。土地藏起余温,枝干勾勒苍穹。节气转弯处,生命敛去浮饰,只留本真筋骨。</p> <p class="ql-block">01、最温存的早冬</p><p class="ql-block">十月江南天气好,可怜冬景似春华。</p><p class="ql-block">霜轻未杀萋萋草,日暖初干漠漠沙。</p><p class="ql-block">老柘叶黄如嫩树,寒樱枝白是狂花。</p><p class="ql-block">此时却羡闲人醉,五马无由入酒家。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">——唐·白居易《早冬》</span></p><p class="ql-block"><b style="font-size:15px;">江南冬暖,霜轻似纱。柘树铺金,寒樱缀霜。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:15px;">醉客倚旗,杯晃云光。我缚官身,遥羡闲长。</b></p> <p class="ql-block">02、最有序的早冬</p><p class="ql-block">霜降向人寒,轻冰渌水漫。</p><p class="ql-block">蟾将纤影出,雁带几行残。</p><p class="ql-block">田种收藏了,衣裘制造看。</p><p class="ql-block">野鸡投水日,化蜃不将难。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">——唐·元稹《咏廿四气诗·立冬十月节》</span></p><p class="ql-block"><b style="font-size:15px;">立冬霜至,水始凝冰。月照寒塘,雁阵南迁。田埂迹淡,粮仓饱满,檐下棉絮飘飞。野鸡匿草,晨雾生蜃景。万物循时序,从秋收殷实转入冬藏沉静,日子悄然叠进年轮。</b></p> <p class="ql-block">03、最孤傲的早冬</p><p class="ql-block">昨夜清霜冷絮裯,纷纷红叶满阶头。</p><p class="ql-block">园林尽扫西风去,惟有黄花不负秋。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">——宋·钱时《立冬前一日霜对菊有感》</span></p><p class="ql-block"><b style="font-size:15px;">立冬前夜,寒霜骤降。丹枫落尽,唯菊傲立,攥金英于寒凉。非逆季节,是将对秋之诺,熬成骨。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:15px;">人间亦如此,总有人于萧索中,捧热肠,守光亮。</b></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;"></span></p> <p class="ql-block">04、最含蓄的早冬</p><p class="ql-block">细雨生寒未有霜,庭前木叶半青黄。</p><p class="ql-block">小春此去无多日,何处梅花一绽香。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">——宋·仇远《立冬即事二首·其一》</span></p><p class="ql-block"><b style="font-size:15px;">立冬细雨带寒,院树半青半黄。离小阳春不远,梅苞藏香,寒意里,已见春的影子。</b></p> <p class="ql-block">05、最缠绵的早冬</p><p class="ql-block">晴湖水落葑田乾,白鸟飞来立晚寒。</p><p class="ql-block">杨柳不知秋已远,尚摇疏翠拂栏干。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">——宋·周端臣《早冬湖上》</span></p><p class="ql-block"><b style="font-size:15px;">冬意初临,湖瘦田褐。白鹭立寒波,岸柳余青。万物似眠非眠,藏着春的伏笔。</b></p> <p class="ql-block">06、最迷离的早冬</p><p class="ql-block">冻笔新诗懒写,寒炉美酒时温。</p><p class="ql-block">醉看墨花月白,恍疑雪满前村。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">——唐·李白(存疑)《立冬》</span></p><p class="ql-block"><b style="font-size:15px;">寒夜温酒,冻笔搁砚。月光入杯,幻作飞雪。冷与暖相缠,清寂藏诗意。</b></p> <p class="ql-block">07、最朗澈的早冬</p><p class="ql-block">落水荷塘满眼枯,西风渐作北风呼。</p><p class="ql-block">黄杨倔强尤一色,白桦优柔以半疏。</p><p class="ql-block">门尽冷霜能醒骨,窗临残照好读书。</p><p class="ql-block">拟约三九吟梅雪,还借自家小火炉。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">——宋·紫金霜《立冬》</span></p><p class="ql-block"><b style="font-size:15px;">水退荷枯,北风渐起。黄杨持翠,白桦半凋。霜阶气爽,晚照宜书。待雪寻梅,围炉吟冬。萧瑟见韧性,寒中藏雅趣。</b></p> <p class="ql-block">08、最怅惘的早冬</p><p class="ql-block">已过重阳种菊花,留连秋色带霜华。</p><p class="ql-block">休言明日朔风起,肠断天涯人怀家。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">——宋·葛绍体《烟雨馆立冬前一日》</span></p><p class="ql-block"><b style="font-size:15px;">重阳已过,立冬将近,篱边菊带霜。离人见此,念起老屋菊丛,母亲插瓶的清苦香。风渐硬,非风硬,是乡愁被秋色勾得发疼,菊影里晃着故窗。时序催萧瑟,人间牵挂偏在交替处,格外缠绵。</b></p> <p class="ql-block">09、最疏朗的早冬</p><p class="ql-block">篮舆忽得到林间,飞鸟翩翩相与还。</p><p class="ql-block">俎豆欲严来日祭,轩窗聊共此时閒。</p><p class="ql-block">芬敷残菊添秋色,摇落苍梧见远山。</p><p class="ql-block">夫子肝肠真锦绣,归途新句已班班。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">——宋·史浩《次韵林寺簿立冬日斋祠精进寺》</span></p><p class="ql-block"><b style="font-size:15px;">立冬轿行山路,霜落林疏。飞鸟识途,随轿同归。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:15px;">轩窗内,炭暖茶香,残菊带霜。友人挥毫,记此闲逸。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:15px;">归鸟入巢,步履轻缓,岁时之静,凝于笔端。</b></p> <p class="ql-block">10、最暄暖的早冬</p><p class="ql-block">倦缘闲景散闲情,人未归庵户不扃。</p><p class="ql-block">试拨柴烟寻宿火,旋添泉水洗茶瓶。</p><p class="ql-block">黄花采采盈衣袖,橡实离离傍生萍。</p><p class="ql-block">何日一邱藏曲折,与君同伴劚青冥。<span style="font-size:15px;">——宋·王洋《壬戌立冬十朋十一日陪路文周朋携提祖同访后》</span></p><p class="ql-block"><b style="font-size:15px;">庵前暖光,门扉未锁。拨柴烟寻火,添泉洗茶瓶。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:15px;">采黄花盈袖,橡实傍浮萍。何日同隐山邱,劈荆直上青云?</b></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">感谢您的驻足雅赏!</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">文字编辑:篱笆 图片:网络 鸣谢!</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">2925.11.7(立冬)</span></p>