立冬。

世界稻都

<p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">立冬。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">立,建始也</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">冬,終也</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">萬物收藏也</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">此時節</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">寒風穿林</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">霜冷長河</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">晚天欲雪</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">寒爐美酒</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">夜闌人靜</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">悄待梅香</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">一程風煙俱絕,長空。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">一彎冷月清波,如夢。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">也曾金雀困樊籠,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">也曾踏雪作飛鴻。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">今來煮酒論英雄,歲晚亦殊同。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">何日梅開人再逢,月落燈再紅。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">立冬,冬日的第一個節氣。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">此時</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">寒天未雪,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">天地一片肅然,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">北國冷霜茫茫,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">江南桂雨落盡。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">此後昼短,夜漸長。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">且盼,落雪時節又逢君。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">歲晚,時深。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">天地蒼茫,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">送你薄霜一場,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">最後的秋葉落盡,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">围炉溫酒,倒也安宁。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">清歡,恰在夜闌人靜時。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">晚秋疏去,忽而立冬。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">此時節,水寒江靜,紅葉飄零,秋風吹盡舊庭柯,且待梅花一綻香。若逢晚天欲雪,靜坐煮茶,茶沸人初至,極好;入夜寒爐溫酒,醉看墨花月白,似雪滿前村,亦好。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">“晚來天欲雪,能飲一杯無?”</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">天漸冷,心會沉靜下來。紅泥小火爐,綠螘新醅酒,桌前良人在側,窗外落葉成風,燈火將穿過夜的圍場,烘成我們雪落相逢的夢。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">春光不必趁早,冬霜不會遲到。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">或許,人也應該有一顆冬天的心,在草木枯榮中見天地,在風花雪月中見眾生,在古今聖賢中見自己,無論悲喜,都是這一年的成長与經歷。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">立冬,好好生活,慢慢相遇。</span></p> <p class="ql-block"><b style="font-size:15px;">一侯|水始冰。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">立冬初始,野外的水面结起薄冰,但未至坚硬的程度。</span></p> <p class="ql-block"><b style="font-size:15px;">二侯|地始凍。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">立冬之時,地面開始由松软变得坚硬,但还没有硬到裂開。</span></p> <p class="ql-block"><b style="font-size:15px;">三侯|雉入大水為蜃。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">雉,野鸡类的大鳥。蜃,大蛤也。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">立冬後,野鸡类的大鳥逐漸消失,此時古人在海邊看到了大蛤,其外壳线条、颜色皆与野鸡相似,便認為它是雉鳥入水所化而成。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">“涼風起天末,君子意如何?”</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">秋風起興,鴻雁無信,杜甫抬頭,見到了時間的遠近。李白兄,人海蒼茫,世路凶險,安史之亂後,你的腳程如何抵達理想的安頓之所。在那樣難以安身的年代,你夢中的汨罗江,仍有一縷蘭香。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">暮色中詩句飛揚。你想起盛極而衰的唐,李白的激流飛瀑,杜甫的婉轉沉郁,二人同樣遺世獨立的風采,和憔悴飄零的悲哀。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">竟羨起白居易,晚天欲雪時,燃了火爐,煮了熱茶,在某個房間,還有悠悠一生的時光,盼一個場雪,等一個人。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">十一月,我在漸暗下來的黃昏想念你,而你已不在。這幽微心事,如天地間一微小雪飛,靜靜下落,哪怕,只是場一個人盛宴⋯⋯。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">汪曾祺在《人間草木》寫:</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">冬天的樹,落盡了所有葉子,為了不受風的搖憾。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">冬天的樹,輕輕地呼吸著,樹梢隱隱地起伏。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">冬天的樹,在靜靜地思索。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">走過橙黃橘綠的晚秋,冬,沉默不語,有些溫柔,有些悲憫,很多話,無從說起。天地之間,暗啞無聲,多少風花雪月的過往,在時光中安然落鎖。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">誰曾說,梧桐雖立,其心已空。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">一片恰好飄落的金黃,落在你的肩膀。你張開手,葉脈和你掌心的紋路重合。秋風無法把落葉的褶皺撫平,如同時間無法抹去你走過的路,於是你想起了聶魯達的詩:“當華美的葉片落盡,生命的脈絡才歷歷可見。”</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">我們的生命,曾幾何時,也有這樣自作聰明且游離的迴旋,在同一陣風裡,追尋或承擔世間的榮譽和責任,跌落,揚起,再跌……其實生命只需要簡單的呼吸。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">如果有來世,希望做一棵樹,開心時,花開,傷心時,落葉……</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">“落水荷塘滿眼枯,西風漸作北風呼。”</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">十一月的江南,桂香殞落,楓林漸褐。此時北國,應是滿地輕霜,午後的暖陽,照在爬滿枯藤的老房子的牆壁上,彷彿在靜靜守護一段被遺忘的時光。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">冬主藏,內斂、沉肅,走過了春夏的繁茂,晚秋的豔麗,此時的中國,好似一個淡淡的美人,素衣素服,素面清容,斂眉低目,卻於某個回眸之間,雙瞳剪水,淺笑盎然。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">“你再不來,我就要下雪了……”</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">雪,是多少人對冬天的期待。一刻世界的清寧,便是一刻心的寂靜。當所有的顏色都離開,所有喧囂都暗啞,澄心靜慮,方可素心清居。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">立冬,等一場素雪。期待三九寒天,在小院中燃起火爐,設茗聽雪落,案插幽梅,待月徐徐西沉,時有梅香載雪,明月薄之,人間三韻,独成清絕。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">立冬,四季之終章。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">此時節,宜讀林徽因的《靜坐》:“冬有冬的來意,寒冷像花,花有花香,冬有回忆一把。一条枯枝影,青煙色的瘦細,在午後的窗前拖過一笔画;寒裡日光淡了,漸斜……”</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">冬天的花,是春天的夢。如此溫柔,輕若不存在但想必長久堅定。它可以是眉間落下的一片雪,也可以是你遺忘在桌前的一盞茶。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">立冬,適合靜靜煮茶,輕聲念起它們的名字:綠雪敬亭、九曲紅梅、月光美人……茶有濃淡,人有悲歡,不必急於品味,只需靜心等待,看茶葉在水中慢慢翻滾、浮沉,此刻爐火正濃,心燈,亦亮。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">汪曾祺說,人活着,一定要愛着些什麼。像雨天有傘,雪天有爐,爐邊有茶,茶旁有你。愛是沒名字的茶,給這世上沒名字的你,時光中多少人都已走散,唯有手邊這盞茶,安靜一隅,不言別離……</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">民諺有:“立冬不端饺子碗,冻掉耳朵沒人管。”</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">為了迎接立冬這個大節日,北方人會吃餃子慶祝。餃子,是入冬的儀式感,也是人在年末最溫暖的想念。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">最喜天寒之時,一碗熱氣騰騰的餃子,廚房暖黃的燈光,天鵝絨一樣蓋下來,桌前熟悉的音容笑貌,曾在記憶裡溫柔了許多年⋯⋯</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">立冬氣候乾燥,食养应遵循“秋冬养阴”的原則,以温和平补為宜,可多吃大白菜、白萝卜、鲜枣、石榴、苹果、柑橘、柿子等應季果蔬。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">其中福建漳州的“紅美人”,尤為沁甜飽滿,可滋補秋冬之燥。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">此外,《黃帝內經》有:冬三月,此謂閉藏。冬季養生宜早臥晚起,太陽升起後再起床,有利於陽氣的潛藏。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">幸福,在冬天變得具象化。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">北方街頭,糖炒栗子的焦香混在冷冽的空氣中,漂浮著遙遠的思念。剝開燙手的殼,風中的白煙,在暮色裡漸漸稀薄,你心中隱隱有期待:落雪、煙火、新年⋯⋯</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">“寒風凜冽的時候,就圍在暖洋洋的爐火旁邊,烤著紅薯憶往昔。”</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">人在冬天,總是沒有距離的。家人閒坐,燈火可親,滿屋輝映琥珀光彩,砂糖橘的香氣,廚房裡燉著軟糯的芝麻湯圓,抱著毛衣沉沉睡去,是只屬於冬天的小確幸。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">喜歡陸游在立冬寫下的那句,“隨處一欣然”。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">冬日清歡,如世間一些影影绰绰的溫柔,是半生飄零後彌足珍貴的片刻,是此刻有一火爐,一盞茶,一個人,是想起那人時,不必惊艳時光,足以溫柔了歲月。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">深秋遲暮,新冬可期,留一份闲情,给岁末的自己。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(237, 35, 8);">立冬,暖暖。</span></p><p class="ql-block"><b style="font-size:15px; color:rgb(237, 35, 8);">祝君冬安。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="font-size:15px;">🌾</b></p>