霜枝凝露,静听初冬私语 作者/韩小燕

源遠流長

<p class="ql-block">霜落千林寂,风轻一径幽。</p> <p class="ql-block">北国初冬语,悄然入我眸。</p> <p class="ql-block">寒枝承素影,冷光浮碧流。</p> <p class="ql-block">莫问归何处,心随晓色留。</p> <p class="ql-block">立冬天气肃,霜枝写清愁。</p> <p class="ql-block">微光凝碧玉,冷韵缀寒秋。</p> <p class="ql-block">古训言收藏,山川闭远游。</p> <p class="ql-block">草木皆归静,孤柯独不休。</p> <p class="ql-block">非雪妆银野,非叶舞长丘。</p> <p class="ql-block">但以冰为墨,题诗在尽头。</p> <p class="ql-block">驻足无声处,呼息恐惊柔。</p> <p class="ql-block">霜薄犹含润,寒轻尚带幽。</p> <p class="ql-block">似有休止符,落于岁之喉。</p> <p class="ql-block">远山藏轮廓,近影画清遒。</p> <p class="ql-block">冷色澄心镜,宁神得自由。</p> <p class="ql-block">此际非悲寂,是静胜喧流。</p> <p class="ql-block">何必共人看,独赏更悠悠。</p> <p class="ql-block">一瞥成永恒,低眉见道由。</p> <p class="ql-block">行旅非遥役,俯仰即深谋。</p> <p class="ql-block">霜与枝相逢,天地自交流。</p> <p class="ql-block">节律藏微处,听之在心头。</p> <p class="ql-block">初冬私语细,如诉亦如酬。</p> <p class="ql-block">枝凝霜色净,天接淡蓝浮。</p> <p class="ql-block">字落“水始冰”,意随寒气流。</p> <p class="ql-block">立字如初誓,封藏亦启幽。</p> <p class="ql-block">冬非终焉者,乃静待春谋。</p> <p class="ql-block">诗意非外觅,此景即真修。</p> <p class="ql-block">凝露成清句,风来不须酬。</p>