秋闲赏花 叹荷 二阕

大乔

<p class="ql-block"> <b>昵称 大乔</b></p><p class="ql-block"><b> 美篇号 5714057</b></p> <p class="ql-block">  <b>秋日与友闲行,偶逢两般景致,故填二词记之。</b></p><p class="ql-block"><b> 一观沿江滩芙蓉,霜风虽起,却见满枝娇傲,粉靥含露如凝妆,风拂时竟似春光萦绕,哪有半分秋老的萧瑟?只觉满心欢喜,便作《解语花》记这份寒天里的鲜活。</b></p><p class="ql-block"><b> 又至池边残荷,寒霜已打蔫荷叶,冷塘萧索,可疏影临波时,仍带着旧时不染淤痕的清约,倒应了“留得残荷听雨声”的意趣——愁怀里多了份敬惜,遂成《花心动》述这份荣谢间的淡泊。</b></p><p class="ql-block"><b>两般心绪,皆系于秋光,便一并录此。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b> ——题记</b></p> <p class="ql-block"> <b>《解语花》赏芙蓉花</b></p><p class="ql-block"><b> 依秦观体</b></p><p class="ql-block"><b> 大乔</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b> 霜风若诉,陌染寒初,秋尽看芳老。</b></p><p class="ql-block"><b> 满枝娇傲,恰凝妆、粉靥还含露晓。</b></p><p class="ql-block"><b> 素容多少,又叠作、二乔娇貌。</b></p><p class="ql-block"><b> 真似那、铜雀春深,绝色临清照。</b></p><p class="ql-block"><b><span class="ql-cursor"></span></b></p><p class="ql-block"><b></b></p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"><b>浅香偏胜窈窕,看白凝轻淡,粉妒桃闹。</b></p><p class="ql-block"><b> 此时真好,凭栏处、尽把初冬染俏。</b></p><p class="ql-block"><b> 流年未扰,只舒展、千般巧妙。</b></p><p class="ql-block"><b> 梦幻间、风拂花摇,皆乃春光绕。</b></p> <p class="ql-block"> 《 花心动 》观残荷 </p><p class="ql-block"> 大乔</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 露浥新荷,正尖尖、蜻蜓早栖芳萼。</p><p class="ql-block"> 不染淤痕,翠盖摇风,初绽暗香轻掠。</p><p class="ql-block"> 粉衣炎夏笼清浅,莲房结、露垂珠落。</p><p class="ql-block"> 淤泥里、莲根凝润,蕴藏甘魄。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">季序催寒霜恶。看败叶残茎,冷塘萧索。</p><p class="ql-block"> 旧馥虽销,疏影临波,犹带旧时清约。</p><p class="ql-block"> 一生荣谢皆天定,却留得、诗魂难却。</p><p class="ql-block"> 凭栏处,愁怀且随淡泊。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">乙巳冬初观残荷有感</p>