【文学讨论•走进唐诗】 气势两相高

非凡延

<p class="ql-block ql-indent-1">大概秋高气爽的时节,每个人都爱做的一件事,是登高望远!</p><p class="ql-block ql-indent-1">今人如是,古人亦如是。</p><p class="ql-block ql-indent-1">加以站于高处,眼界愈加开阔。</p><p class="ql-block ql-indent-1">秋境的辽远,秋晖的明朗,秋色的多彩,尽情地映入视域之内,顿时让人心之境,也无限地扩展,欣悦随之而来。</p><p class="ql-block ql-indent-1">于是逸兴遄飞,诗情大发,且吟且诵,且在心底暗自夸赞:抒应景之心,确实该有;发应景之情,确实需要……</p> <p class="ql-block ql-indent-1">身处南国,<b>霜降</b>节气的晚秋,气温正适宜,有风凉但无霜白?由之想起:</p><p class="ql-block ql-indent-1">秋天的秋,是一种旷阔与放远;</p><p class="ql-block ql-indent-1">秋天的秋,是一种松弛和淡然。</p><p class="ql-block ql-indent-1">秋天的秋,更是一种浮光在晴空!</p><p class="ql-block ql-indent-1">邈远无际的宽广,能装下无尽的愁忧和无限的豪情。日子<span style="font-size:18px;">临近与冬的接触,但即将告别的秋,仍是让人沉迷于斯。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:18px;">若是有树叶改变颜色,请不要讶异,这是秋天里,大自然赐予的红和黄!</span></p> <p class="ql-block ql-indent-1">所谓:<b>檐角渐落霜华,叶黄不知梦酣。</b>虽然南国的秋天,少见叶黄,但梦酣是真。而檐角,眼角?渐落霜华也是真。</p><p class="ql-block ql-indent-1">只知年岁渐增,一如秋之于四季,已是年末岁暮矣。但自心亦知,无需哀叹,若是偶有感慨,亦是雄心壮志!</p><p class="ql-block ql-indent-1">且看,山隔九重,远远惦念清秋。</p><p class="ql-block ql-indent-1">在季节里揣想,那山外的山外,有多少的眺望,可以如自己,正在登高怀思,探询曾经的那一处念想?</p> <p class="ql-block ql-indent-1">如果无法感知,那么,就让杜牧的<b>《长安秋望》</b>,为你我,或为大家解惑:</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>楼倚霜树外,</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>镜天无一毫。</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>南山与秋色,</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>气势两相高。</b></p><p class="ql-block ql-indent-1">经历过霜寒淬炼的深秋树木,环绕在山顶高楼的四围,枝丫疏朗,透漏而来的光线引领,目光迎向苍穹。</p><p class="ql-block ql-indent-1">青天如镜,没有一丝一毫的沾染!</p> <p class="ql-block ql-indent-1">晴空澄澈,湛蓝深邃,倒映着心湖,也能感受到一尘不染。</p><p class="ql-block ql-indent-1">远处的终南山,巍峨连横,在双眸的遥望中,轮廓愈加清晰,愈发高大。</p><p class="ql-block ql-indent-1">仿佛更加雄壮着无边的秋色,让这眼前的秋景,气势无比,无可匹敌!</p><p class="ql-block ql-indent-1">读这首诗,尤如有了杜牧的境界,好象看到了,漫山遍野的澄明,开阔了天地;雄浑气度的助势,繁盛了秋天!请问<b>《长安秋望》</b>是杜牧最开阔的秋诗吗?</p>