窗外

宋仕敏

<p class="ql-block">窗外</p><p class="ql-block">文/宋仕敏</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">两条受寒的腿,走不出</p><p class="ql-block">这几十平米的天地</p><p class="ql-block">站在窗前,阳光漫过肩头</p><p class="ql-block">给鬓发镀一层沧桑的白</p><p class="ql-block">目光被蓝天飘动的云牵着</p><p class="ql-block">窗外,是他不散的时光</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">心,早已飞出窗外</p><p class="ql-block">飞在喧嚣的大街上</p><p class="ql-block">挤在流动的人群</p><p class="ql-block">飞进重重叠叠的往事</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">每天,只要站在窗前</p><p class="ql-block">窗外的世界</p><p class="ql-block">仿佛还属于他</p><p class="ql-block">2025/10/20</p> <p class="ql-block">  【赏析】这是一首质朴而深沉的作品,它用克制的语言,触及了人类最普遍的情感,关于衰老与对自由的渴望。它没有使用任何华丽的技巧,而是依靠真挚的情感和对生活深刻的洞察力,塑造了一个能引起广泛共鸣的形象。我们每个人,或许都在某个时刻,是那个“站在窗前”的人,渴望着一个暂时无法抵达的广阔世界。(韩朝霞)</p> <p class="ql-block">图片来自百度</p>