我是平凡人的美篇

我是平凡人

<p class="ql-block">秋深霜色染林丘,片片丹枫寄客愁。</p> <p class="ql-block">风起时,叶落如信,飘过山岗,掠过溪流,似故人未寄的书笺。</p> <p class="ql-block">我常想,这漫山红透,是不是谁心底的思念烧了起来?</p> <p class="ql-block"></p> <p class="ql-block">墨落乌笺夜未央,寒山寺外月如霜。</p> <p class="ql-block">木架静承千载句,一笔一划,皆是泊在时光里的船。</p> <p class="ql-block">那“枫桥夜泊”四字,不声不响,却已载着钟声,渡过唐风,泊进今人心岸。</p> <p class="ql-block">与原境相融,遂成一诗:</p> <p class="ql-block">秋山不语自成文,</p> <p class="ql-block">枫叶题诗寄白云。</p> <p class="ql-block">谁把唐音安木架,</p> <p class="ql-block">黑纸白字唤寒林。</p> <p class="ql-block">风来欲启千帆梦,</p> <p class="ql-block">月下犹闻旧寺钟。</p> <p class="ql-block">莫问归期何处是,</p> <p class="ql-block">一笺落墨已相逢。</p>