<p class="ql-block"> 以菊为魂,荧屏敲字时,融秋光霜色于指尖。今试以冷香为骨、傲枝为韵,摹其清逸之态,寄我幽独之思。</p><p class="ql-block"> ———题记</p> <p class="ql-block">1</p><p class="ql-block">何必嫁春风,独向清秋绽。笑看千花谢尽时,香冷霜天畔。</p><p class="ql-block">非是性孤高,只恐尘缘乱。纵使西风碾作泥,不改黄金灿。</p><p class="ql-block">2</p><p class="ql-block">身寄竹篱边,魂在烟霞左。漫道枝头抱死香,岂惧寒云锁?</p><p class="ql-block">清影立斜阳,素手拈星朵。一任霜痕染玉裳,明月来知我。</p><p class="ql-block">3</p><p class="ql-block">不共牡丹娇,懒与芙蓉媚。自挽霜绡砌玉楼,立尽苍茫水。</p><p class="ql-block">夜露淬冰心,晨月磨银蕊。待到千山木叶飞,独举金旗醉。</p><p class="ql-block">4</p><p class="ql-block">白帝剪冰绡,青女调霜色。散作重阳万点金,缀满登高屐。</p><p class="ql-block">陶令酒边吟,易安帘外织。皆道孤标世所稀,谁解寒香力?</p><p class="ql-block">5</p><p class="ql-block">金甲战西风,素手承霄露。漫道秋光胜酒浓,醉倒南山路。</p><p class="ql-block">醒处月如舟,睡起霞为褥。纵使明朝朔气狂,犹举凌霜纛。</p><p class="ql-block">6</p><p class="ql-block">瘦骨立疏篱,冷韵销残漏。暗把千丝金缕衣,织就重阳绣。</p><p class="ql-block">蝶死抱香枝,雁过噤寒岫。唯有陶家漉酒巾,认得秋容瘦。</p><p class="ql-block">7</p><p class="ql-block">金瓣刻霜纹,铁干擎云节。宁守枯枝抱冻亡,不逐杨花雪。</p><p class="ql-block">晨汲石髓清,暮饮虹光洁。炼得冰魂透骨香,散作乾坤冽。</p><p class="ql-block">8</p><p class="ql-block">身是谪仙魂,偶向人间驻。借得东篱三寸土,种下千年句。</p><p class="ql-block">风骨自嶙峋,何必春工护。待到群芳尽化泥,独对苍天诉。</p><p class="ql-block">9</p><p class="ql-block">冷眼觑炎凉,笑口吞冰霰。炼就金刚不坏身,立在地狱畔。</p><p class="ql-block">地狱有红莲,我抱霜华绽。一样焚身向死开,证得光明见。</p><p class="ql-block">10</p><p class="ql-block">昨日画汝形,今夕歌汝魄。明日西风卷地时,汝我俱陈迹。</p><p class="ql-block">且尽掌中杯,醉舞霜天白。化作寒香万古存,日月为宾客。</p>