<p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:22px;">灵堂崩雷声,儿心坠九渊。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:22px;"> 沪上惊电召,驰车若离弦。 </span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:22px;">踏碎故里泥泞月,撞见奠字裂心肝。 总道娘是福寿人,逢凶化吉渡难关。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:22px;">忆昔炊烟绕梁时,蒸笼开处百味鲜。 花馍枣山娘手制,阖家年味她为先。 满院童稚围身侧,故事歌谣润心田。 疑难字句细细解,师恩原在慈母间。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:22px;">最叹婆媳天伦情,笑语盈盈胜春暄。 祖母香功舒鹤骨,娘侍汤药病榻前。 自言添乱心愧疚,儿听此语泪如泉。 一生谦善终不改,春蚕到死丝方完。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:22px;">守灵长夜对孤灯,半生憾事涌胸间。 因我讷言失机缘,赖娘焚香祈苍天。 两颗荷包蛋,嵌着百般愿。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:22px;"> 此情如山重,欲报已惘然。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:22px;">钟表滴答催心肝,悲悔奔涌脱鞁鞍。 娘在棺中静,儿跪灵外寒。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:22px;"> 从今呼娘娘不应,唯见白烛泪阑干。 ——跪送慈亲入青山!</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;">娘走了。 2025年10月26日,我站在灵柩前,默默无语。身子一下子像被抽空似的,瘫软下去,久久没有动弹。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;"></span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;">早上在上海,突然接到父亲电话,说母亲晕倒了。手机那头,隐约传来妹妹的哭泣声,我的心狠狠一揪。虽有不祥的预感,心底却仍固执地存着一分侥幸:母亲是个有福之人,过去多少次都逢凶化吉,这次,大概也能安然度过吧?</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;">我慌忙向主管请假,让儿子立刻订最早一班高铁。一路心急火燎,忐忑不安,一路上风景阴晴变幻,车过合肥,我已看到梦幻之城伫立苍茫天地间。赶到家时,已经是晚上八点。老家刚下过雨,路上片片水汪晃眼。夜色里,我在斑驳陆离的灯光下深一脚浅一脚地赶路,盼望着这仅仅是母亲给我的一场虚惊。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;">直到走进家门——偌大的灵棚赫然立在眼前,正中间那个“奠”字,用黑粗的线条写着,像一道闪电,瞬间击碎了我所有侥幸。堂屋里,娘的灵柩静静地等着我。 我姗姗来迟!我姗姗来迟了!</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;">今夜注定无眠。守灵,这个残酷的字眼,刺痛着我的心。 太快了!我的思绪无法控制地飘回从前。我一直以为娘会长命百岁。记得她刚医治好双眼时,那份重见光明的欣喜;她努力挺直了操劳一辈子的腰背,笑声是那样爽朗,精神是那样抖擞……</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;"></span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;">在我印象中,娘的一生,是由“温暖”二字写成的。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;">我家是个大家族,人口众多,可娘从未与谁红过脸。她的包容与大度,仿佛是与生俱来的。最让我记忆深刻的,是小时候过年蒸馒头。蒸花馍、枣山、粉丝包、豆沙包,这几家的大事,年年都是从我家开始。并非娘喜欢占先,而是妯娌们都不愿打头阵——那意味着要招待一大家子十多口人,刚出笼的两三锅馒头包子,转眼就会被孩子们消灭干净。娘却总是欣然接过这最累的“头锅”,用腾腾的热气和满足的笑声,开启整个家族的年味。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;">童年日子虽苦,可回想起来,却满是窝窝头的香甜和疙瘩汤的暖意。一家人在一起,笑声就没断过。 我总记得煤油灯下,娘摇着纺车嗡嗡地纺线,我们兄妹仨就挤在她身边,听她讲故事、哼小曲。那歌声悠悠的,比线还长。 等织布机一架起来,整个屋子就像有了艘“航空母舰”。娘坐在上头,手脚并用地忙碌着,梭子飞来飞去,那时的她,不像我的娘,倒像个威风凛凛的将军,正领着咱们全家人,把苦日子织成布,把穷光阴踏在脚下。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;">娘曾做过一段时间老师,而她,也确乎终身都在行使着教师的使命。我家屋里,经常不自觉地就聚满了一院子小孩子。她教大家唱歌、讲故事,遇到谁有不懂的难题,她总会摘下手中的活计,耐心地俯身讲解。那一刻,她不仅是我们的母亲,更是整个童年里最温暖的一束光。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;">而娘的善良里,总带着一份让人心疼的体贴。记得有一次她病了,在聂付庄住院。我接到电话匆匆赶回家,一路心焦。谁知一见面,她虚弱地躺在病床上,开口第一句竟是:“都是我不好,害得你们往家跑,给你们添乱了。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;">我的娘哟,您这说的什么话! 我是您的儿子啊,这怎么会是添乱?天下有哪个儿女,不盼着父母健康平安?能守在床边照顾您,是我这辈子都应尽的本分和福气啊!</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;"></span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;">在农村,婆媳矛盾本是常有的事。但我娘与奶奶的关系,却始终亲切融洽。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;">娘总是顺着老人的念想,处处体贴。当然,这也得益于我奶奶是一位极其开通明理的人,天生一副菩萨心肠。我总记得她笑呵呵打牌的模样,也记得她做香功时的身影——“大鹏展翅”、“举首望月”、“童子拜观音”,一招一式间,竟真有几分鹤发童颜的生气。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;"></span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;">起初,奶奶生活尚能自理;后来年岁大了,心有余而力不足。可偏偏这时,娘的身体也大不如前,日渐佝偻,行走蹒跚。两个都需要被照顾的人,却仍在彼此牵挂、互相心疼。奶奶看在眼里,心中满是说不出的难过与担忧。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;"></span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;">不知不觉,已是午夜。 灵前长明灯微微摇曳,我守在一旁,睡意全无。 身为长子,我比谁都更清楚地感受到娘那份静默的偏爱。或许因我从小性格拘谨,不善表达,她从不言说,却把所有的祈愿都托付给了神明——她常年烧香拜佛,无比虔诚,那袅袅青烟里,藏的是她希望我变得强大、顺遂的默默祝福。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;"></span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;">娘爱每一个孩子,但从不溺爱。这份智慧与疼爱,也延续到了孙辈身上。 我至今记得,每逢我儿子考试,娘总会用筷子,小心翼翼地为他夹起两个完整的荷包蛋,轻轻地放在碗里。 她看着孙子,眼里满是慈祥的鼓励,嘴上念着:“吃下它,考个一百回来。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;"><span class="ql-cursor"></span></span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;">我奋笔疾书,向娘倾诉我的心声我的心曲,文字是我的长处也是我的短板啊,由于我不善于演讲,缺失机遇,由于我性格内向,也失去一些朋友。这些,娘明白,娘懂得,总是对我说一切都会好的。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;">钟表脚步的哒哒声在夜里多么清脆,如同我情感的流水奔腾不息,我从未和娘说这么多话,我欠您的哟,它们如脱缰的野马呼啸而去,势不可挡。娘啊!儿子是爱您的哟!</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;">在午夜,我祈祷,我忏悔,我祝福!娘一路走好!</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;"></span></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;">此刻,我唯有奋笔疾书,向娘倾诉所有未曾说尽的心声与心曲。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;"><span class="ql-cursor"></span></span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;">文字,是我的长处,却也是我的短板。正因我不善言辞,在人生的关口错失机遇;也因这内向的性格,曾弄丢过一些朋友。这些深埋心底的遗憾与困顿,娘都明白,娘都懂得。她总是轻轻对我说:“别急,一切都会好的。”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;">午夜的钟表滴答作响,在寂静中格外清脆,如同我此刻情感的洪流,奔涌不息。我从未像现在这样,对您说这么多话。我欠您的,何止是这些话啊!它们此刻如脱缰的野马,呼啸而去,势不可挡。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;">娘啊!儿子是爱您的哟!</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;">在这子夜时分,我为您祈祷,我向您忏悔,我为您祝福。 娘,您一路走好!</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;"></span></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;">此时此刻,我像一只迷失的孤船,永远失去了那片最温暖的港湾。娘啊!今夜我为您守灵,也求您陪着我这最后一程。往后长长的日子,是您睡在里头,我跪在外头。我们就这样相依相偎,一如从前——我陪着您,您陪着我……</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;"></span></p>