学唐诗,(136~138)

于永惠

<p class="ql-block">第一百三十六首</p> <p class="ql-block">灞上秋居 马戴</p><p class="ql-block">灞原风雨定,晚见雁行频。</p><p class="ql-block">落叶他乡树,寒灯独夜人。</p><p class="ql-block">空园白露滴,孤壁野僧邻。</p><p class="ql-block">寄卧郊扉久,何年致此身。</p> <p class="ql-block">译文</p><p class="ql-block">灞原上的秋风细雨初定,傍晚看见雁群南去不停。</p><p class="ql-block">面对他乡树木落叶纷纷,寒夜的孤灯独照我一人。</p><p class="ql-block">空园里白露频频地下滴,单门独户只与野僧为邻。</p><p class="ql-block">寄卧荒凉郊居为时已久,何时才能为国致力献身?</p> <p class="ql-block">第一百三十七首</p> <p class="ql-block">楚江怀古 马戴</p><p class="ql-block">露气寒光集,微阳下楚丘。</p><p class="ql-block">猿啼洞庭树,人在木兰舟。</p><p class="ql-block">广泽生明月,苍山夹乱流。</p><p class="ql-block">云中君不见,竟夕自悲秋。</p> <p class="ql-block">楚江怀古 马戴</p><p class="ql-block">露气寒光集,微阳下楚丘。</p><p class="ql-block">猿啼洞庭树,人在木兰舟。</p><p class="ql-block">广泽生明月,苍山夹乱流。</p><p class="ql-block">云中君不见,竟夕自悲秋。</p><p class="ql-block">译文</p><p class="ql-block">雾露团团凝聚寒气侵人,夕阳已经落下楚地的山丘。</p><p class="ql-block">洞庭湖畔的树上猿啼声不断,乘着木兰舟悠闲地在湖中泛游。</p><p class="ql-block">明月从广阔的湖面上缓缓升起,两岸青山夹着滔滔乱流。</p><p class="ql-block">美丽的云神始终不肯降临,使我终夜苦思,独自悲秋。</p> <p class="ql-block">第一百三十八首</p> <p class="ql-block">巴山道中除夜书怀 崔涂</p><p class="ql-block">迢递三巴路,羁危万里身。</p><p class="ql-block">乱山残雪夜,孤烛异乡人。</p><p class="ql-block">渐与骨肉远,转于僮仆亲。</p><p class="ql-block">那堪正飘泊,明日岁华新。</p> <p class="ql-block">译文</p><p class="ql-block">跋涉在道路崎岖又遥远的三巴路上,客居在万里之外的危险地方。</p><p class="ql-block">乱山上残雪在黑夜里闪光,一支烛火陪伴着我这异乡的人。</p><p class="ql-block">因离亲人越来越远,反而与书童和仆人渐渐亲近。</p><p class="ql-block">真难以忍受在漂泊中度过除夕夜,到明天岁月更新就是新的一年。</p>