<p class="ql-block ql-indent-1">乙巳年八月廿七,薄凉新试。独坐窗前,取《武林旧事》读之。案上旧磁一瓯,盛隔岁龙井,色淡如春月。闻窗外秋风阵阵,皆秋声也。</p><p class="ql-block ql-indent-1">书中场景,似窥宋人秋夕:桂影灯轮,香随马去,少年裁素纸为“秋”,系团扇而赠。偶闻邻家小女隔窗背《秋声赋》,童音清涩,顿觉纸马桂香俱活。</p><p class="ql-block ql-indent-1">披衣出户看月。忽忆李易安“梧桐更兼细雨”,此时虽无雨,风掠树杪,其声碎玉,亦点点敲愁。笑叹:词人千年之前,已先替我生秋。</p><p class="ql-block ql-indent-1">归屋,燃沉水香,烟影直上,与月色相缠。香尽,添酒一瓯。酒面浮星,如碎银。举杯一饮。</p><p class="ql-block ql-indent-1">夜分就枕,风转急。醒来,残月半窗,案头尚余数页信笺,不忍辜负。遂蘸墨书之:</p><p class="ql-block ql-indent-1">秋在疏灯落叶间,</p><p class="ql-block ql-indent-1">一夕心事与云闲。</p><p class="ql-block ql-indent-1">凭栏一夜风吹尽,</p><p class="ql-block ql-indent-1">始信人间是梦山。</p><p class="ql-block ql-indent-1">书罢,纸角犹温。窗外秋月,已被晓烟轻轻抹上一层淡墨,如宋人瓷上的天青。</p> <p class="ql-block">(图片来自网络,点赞致敬原创)</p>