知青拾零·受惊

注礼书屋

<p class="ql-block">知青拾零·受惊</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">絮绕清明鸟语喧,相携稚弟踏乡村。</p><p class="ql-block">熏风百里千江水,细雨黄昏杨柳门。①</p><p class="ql-block">假后情知无灶具,忙中不忍扰芳媛。②</p><p class="ql-block">独包藕粉洗钱袋,半捆松柴厝火飧。③</p><p class="ql-block">三块红砖抬器皿,一支简灶煮羹汤。④</p><p class="ql-block">夜眠稚弟知青点,我借乡闺土炕床。</p><p class="ql-block">才见东方微泛白,便辞西院急呼名。</p><p class="ql-block">千丝贴额魂飞散,死攥耘锄我震惊。</p><p class="ql-block">语促心慌言昨夜,鬼催疠唤恸悲音。⑤</p><p class="ql-block">眼开总觉阴森重,息屏还疑魔影侵。</p><p class="ql-block">掀被蒙头惊破胆,点灯划火惧穿心。</p><p class="ql-block">萧萧冷汗全身颤,嗖嗖凉风午夜沈。</p><p class="ql-block">木板吱呀嗟被窄,泥墙窸窣恨轻衾。</p><p class="ql-block">他乡一夜余魂断,远客无眠冷汗淋。</p><p class="ql-block">千冢千魂相结伴,独居独作道平常。</p><p class="ql-block">愖怜家弟未经事,姐姐如今悔断肠。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">注:插队多年未返城,小弟弟很想去我生活的地方看看,于是勉强应之。</p><p class="ql-block">1.杨柳门:即幽静俭朴的住宅,成语有柳门竹巷。</p><p class="ql-block">2.无灶具:因为厨房没有门,休假或者上堤回村后,餐具都会不翼而飞。</p><p class="ql-block">3.洗钱袋:用最后一点钱,购得小卖部中最后一包藕粉。</p><p class="ql-block">4.器皿:脸盆。</p><p class="ql-block">5.从“言昨夜”到“冷梦寒”是稚弟亲诉夜晚经历,当初并未告诉他屋侧有一群坟墓。</p> <p class="ql-block">悲苦知青姐历难 </p><p class="ql-block">坎坷岁月谁惊心</p><p class="ql-block">——赏《知青拾零·受惊》 </p><p class="ql-block">王建武</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">不是鬼影,不是荒坟, </p><p class="ql-block">是命运在泥墙上刻下的爪痕。 </p><p class="ql-block">当弟弟攥紧锄头,颤抖着复述长夜, </p><p class="ql-block">姐姐的悔,比千座孤冢更沉。 </p><p class="ql-block">藕粉在盆里化开苍白的月轮, </p><p class="ql-block">三块红砖支起整个年代的幽魂。 </p><p class="ql-block">那些失落的岂止是碗筷器皿? </p><p class="ql-block">还是温饱的指望,也是青春的窗门。 </p><p class="ql-block">而惊心的何止是夜半窸窣?</p><p class="ql-block">还是稚子眼中炸裂的恐惧心神, </p><p class="ql-block">也是姐姐的热泪在袖口磨破处滾滾, </p><p class="ql-block">更是一代人集体失眠的霜降沉沦。 </p><p class="ql-block">如今我们读这首诗, </p><p class="ql-block">依然能感受到五十年前的阴风冰冷: </p><p class="ql-block">“愖怜家弟未经事”…… </p><p class="ql-block">每个字,都在今天的时光下喊疼。</p>