<p class="ql-block">孤独成诗</p><p class="ql-block">文/李培琪(天津)</p><p class="ql-block">人,川流不息</p><p class="ql-block">都拽着一个影子,或</p><p class="ql-block">衣袂,被风吹拂</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">老树,依旧的沧桑</p><p class="ql-block">那只鸟儿,没来献唱</p><p class="ql-block">小河淌水,跳龙门的魚</p><p class="ql-block">没有再跃出水面</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">教堂的,晨钟</p><p class="ql-block">向天边散去</p><p class="ql-block">挪不动的脚印</p><p class="ql-block">也,朝着那个方向</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">在杨树边的长椅上</p><p class="ql-block">享受,孤独</p><p class="ql-block">像人们说的,百年孤独</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">孤独,是一束文静的瓶花</p><p class="ql-block">一梦再梦,谁能读懂</p><p class="ql-block">孤独,吹落一片枫叶</p><p class="ql-block">请月船撰写,一生的悲凉</p><p class="ql-block">孤独,用一壶晾温的老酒</p><p class="ql-block">涅槃了,凌乱的心跳</p><p class="ql-block">孤独,是熄灭了烛光以后</p><p class="ql-block">独守空房的,唏嘘……</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">在,自己的世界里</p><p class="ql-block">孤独,就是诗</p>