七律四首 秋分日偶得

枫江

<h1 style="text-align: center"><b>酒家轩外柳纤纤,座上酡顔胜子瞻</b></h1> <h1 style="text-align: center"><b>且喜桑榆常有聚,琴觞醉了共长酣</b></h1> <h1></h1><h1 style="text-align: center;"><b>(一)<br></b><b>(今日秋分,与东门兄小酌微醺而归)<br></b><b>酒家轩外柳纤纤,座上酡顔胜子瞻。<br></b><b>半晌茶分香袅袅,一壶酒尽意恬恬。<br></b><b>花由心放兰芬绕,诗为缘生笑口拈。<br></b><b>且喜桑榆常有聚,琴觞醉了共长酣。<br></b><b>(孤雁入群格)</b></h1><b><br></b><h3><b>【注释】<br></b><b>子瞻:宋代大诗人苏轼的字。<br></b><b>桑榆:比喻晚年;垂老之年。《文选·曹植<赠白马王彪>诗》:“年在桑榆间,影响不能追。” </b></h3> <h1 style="text-align: center;"><b>雨染清芳花木泪,梦回画舸水云乡</b></h1> <h1 style="text-align: center"><b>闻得几声人醉处,是谁凤管弄秋阳</b></h1> <h1><p></p></h1><h1 style="text-align: center;"><b style="color: inherit;">(二)<br></b><b style="color: inherit;">小轩虫语晓风凉,一枕相思今更长。<br></b><b style="color: inherit;">雨染清芳花木泪,梦回画舸水云乡。<br></b><b style="color: inherit;">九皋鹤舞湖波碧,十味杯分蟹子黄。<br></b><b style="color: inherit;">闻得几声人醉处,是谁凤管</b><span style="color: inherit;"><b>弄</b></span><b style="color: inherit;">秋阳。</b></h1><p></p><b><br></b><h3><b>【注释】<br></b><b>九皋:深泽。唐·裴度《窦七中丞见示初至夏口献元戎诗辄戏和之》:“须为九皋鹤,莫上五湖船。”<br></b><b>凤管:笙箫或笙箫之乐的美称。南朝 宋 鲍照 《登庐山望石门》诗:“倾听凤管宾,缅望钓龙子。” </b></h3> <h1 style="text-align: center;"><b>枕中有梦到乡关,正是乡关落叶天</b></h1> <h1 style="text-align: center;"><b>鸾铃摇日歌声远,蒙酒迎宾鱼味鲜</b></h1> <h1></h1><h1 style="text-align: center;"><b style="color: inherit;">(三)<br></b><b style="color: inherit;">枕中有梦到乡关,正是乡关落叶天。<br></b><b style="color: inherit;">芦荻渔舟丹鹤影,敖包芳甸绿杨烟。<br></b><b style="color: inherit;">鸾铃摇日歌声远,蒙酒迎宾鱼味鲜。<br></b><b style="color: inherit;">我自凭栏空念远,乘车恨不出幽燕。</b></h1><b><br>【注释】<br> 鸾铃:系在马身上的响铃。清 · 沈纕《杨太真华清宫上马图》:“香尘暗逐飞花外,半响鸾铃摇月佩。” <br></b><br> <h1 style="text-align: center;"><b>宴飨鸿宾捧玉卮,当年此日聚京师</b></h1> <h1 style="text-align: center;"><b>翰墨三生山水意,金兰一世柏松姿</b></h1> <h1></h1><h1 style="text-align: center;"><b style="color: inherit;">(四)<br></b><b style="color: inherit;">宴飨鸿宾捧玉卮,当年此日聚京师。<br></b><b style="color: inherit;">曾同秋梦吟哦处,难忘春醪酩酊时。<br></b><b style="color: inherit;">翰墨三生山水意,金兰一世柏松姿。<br></b><b style="color: inherit;">任教长啸惊云鹤,谁怕他人笑我痴。</b></h1><b><br>【注释】<br>玉卮:yù zhī酒杯的美称。唐·白居易《镜换杯》:“欲将珠①匣青铜镜,换取金尊白。”<br>京師:泛称国都。 北宋 · 王禹偁《寄潘处士》:“卖药先生白布衣,书来方信在京師。”<br>山水意:谓知音人的情意。典出《列子·汤问》。宋 陈岩肖 《庚溪诗话》卷下:“试将钟子山水意,一洗退之冰炭肠。”</b><br> <h1 style="text-align: center;"><b>荻花小艇桓郎笛,兰客朱弦碧簟纹</b></h1> <h1 style="text-align: center;"><b>料是明年应有约,梅园同访寄春君</b></h1> <br><h1></h1><h1 style="text-align: center;"><b style="color: inherit;">(五)<br></b><b style="color: inherit;">堤前树影出氤氲,偷把秋光叶下分。<br></b><b style="color: inherit;">何处清音传妙竹,谁家白鹤戾微云。<br></b><b style="color: inherit;">荻花小艇桓郎笛,兰客朱弦碧簟纹。<br></b><b style="color: inherit;">料是明年应有约,梅园同访寄春君。</b></h1><b><br>【注释】<br>妙竹:指能奏出动听乐声的竹制乐器。 唐 李中 《吹笛儿》诗:“陇头休听月明中,妙竹嘉音际会逢。”<br>桓郎笛:《晋书‧桓伊传》载,桓伊为江州刺史,善吹笛,独擅江左。 谢安位显功盛,为人所谗,孝武帝疑之,桓伊以笛解之。后因以“桓郎笛”为巧用乐曲传达心曲的典故。<br><br>兰客:良友。 唐 浩虚舟 《陶母截发赋》:“兰客方来,蕙心斯至。”<br>簟纹:diàn wén水面细细的波纹,像绿色的竹席细密的纹理。宋·李壁《小湖滨湖小山多可爱作诗记作》:“小山低映碧璘珣,十顷平湖蹙簟纹。”<br>寄春君:梅的别称。 元 龙辅 《女红馀志·梅》:“ 南华 封梅为寄春君。”<br><br></b><h1 style="text-align: center;"><b>2025.9.23秋分日作于京东书舍</b></h1><br> <h1 style="text-align: center;"><b>九皋鹤舞湖波碧,十味杯分蟹子黄</b></h1>