<p class="ql-block"> --仲秋夜雨,读《冰川天女传》抒怀</p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);"> 桂氏冰娥,身负三重世仇——尼泊尔王族之怨、父母遗恨、冰宫孤寂。然其以寒冰为甲胄,以孤高为盾牌,镇藏边、护苍生、择良人,将个人悲怆化为天地大爱。梁羽生以冰雪为喻,写的不是冷漠,而是至痛至纯之情:冰魄寒光剑映照的,实为乱世中永不妥协的灵魂傲骨。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);"> </span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);">帝都霜满天,寒峰立苍玄。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);">玉魄凝幽光,紫微照孤天。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);">冰宫塑真形,雪崩葬故川。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);">神女出云岫,新破月华寒。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);">眸映千年雪,骨沁万古烟。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);">行处霜纹绽,笑时清辉延。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);">牧人失长鞭,飞鸟忘归旋。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);">江波滞湘潭,云霞驻空山。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);">忽逢江湖客,雪莲夜绽妍。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);">春风终不度,独守千岁寒。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);">虹光散九霄,迢迢泪湿衫。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);">掩卷推窗望,残月照无眠。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);">浮生皆似梦,回首俱惘然。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);">鸿蒙为过客,冰雪证长年。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);">绛珠归去兮,长歌动昆仑。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);">万古同一叹,永夜雨连绵。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);"> 今人婚恋,多重俗世烟火,难守冰心玉魄。观天女一生守一宫、一世许一人,方知红尘姻缘多市侩,雪域真情最清明。梁公此卷,非独武侠传奇,实为照世情之镜——映出众生于柴米油盐中,渐渐失却的痴心与冰魂。</span></p>