《灵魂伴侣》6 人静

自强不息的时代

<p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《灵魂伴侣》故事梗概</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">2020 年,疫情如幕,遮蔽人间。山东小城与北京寒夜,青青、黄黄、航航,三人灵魂悄然共振。闺蜜的守望似暖霭,跨城连麦若星芒。疾病与生死的罅隙间,文学音乐淌作心河。平凡烟火,晕染生命诗章。愿君轻启,共赴这场心灵绮旅。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(21, 100, 250);">点击直接阅读文集</span></p><p class="ql-block"><a href="https://www.meipian.cn/5g90m5vt" target="_blank" style="font-size:15px;"><u>《灵魂伴侣》1 谁省</u></a><a href="https://www.meipian.cn/5g90mdev" target="_blank" style="font-size:15px;"><u>《灵魂伴侣》2 还睡</u></a></p><p class="ql-block"><a href="https://www.meipian.cn/5g90mq0u" target="_blank" style="font-size:15px;"><u>《灵魂伴侣》3 知否</u></a><a href="https://www.meipian.cn/5g90mx5q" target="_blank" style="font-size:15px;"><u>《灵魂伴侣》4 争渡</u></a></p><p class="ql-block"><a href="https://www.meipian.cn/5g90nchz" target="_blank" style="font-size:15px;"><u>《灵魂伴侣》5 消瘦</u></a><a href="https://www.meipian.cn/5g90nhyx" target="_blank" style="font-size:15px;"><u>《灵魂伴侣》6 人静</u></a></p><p class="ql-block"><a href="https://www.meipian.cn/5g90nmcz" target="_blank" style="font-size:15px;"><u>《灵魂伴侣》7 轻手</u></a><a href="https://www.meipian.cn/5g90nw2t" target="_blank" style="font-size:15px;"><u>《灵魂伴侣》8 魂断</u></a></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(21, 100, 250); font-size:15px;">点击听文6-1</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">门外绿荫千顷,两两黄鹂相应。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">睡起不胜情,行到碧梧金井。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">人静,人静,风弄一枝花影。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《如梦令》—秦观</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">2020年2月4日 立春</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">那是一个难得的“双春”之年。首个立春日,清冷的飞雪无声无息,悄然覆盖了诸城的大街小巷。起床后,青青在温暖的小阁楼中,专注地读书。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">退笔成山未足珍,读书万卷始通神。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">读毕,晨光已洒入窗棂。自许下爱的承诺起,青青每天都会用纸笔给航航写一封信。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《青青的信》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">致吾爱航:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">见字如面。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">11:03分。起床见你。早餐。读书2小时。弗雷泽《金枝》,去年只读了上册,今补之。这两个小时,虽页数不多,却是有效率的。青青是一个抗干扰能力极差的人。把降噪耳机留给了在青岛的弟弟。外环境的声音,时而有说话、走路,对青青的干扰都很大。或是习惯让青青变得矫情了,专注状态下只有零干扰方能做到。索性裹了两个羽绒服,搬了轻桌,跑到阁楼小屋,呆了许久。读之思绪活跃,是自然又踊跃的思想。累了,思及昨夜,亦十分想你,便来写信。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">疫情还是严峻,潍坊又增三例,且有瞒报之嫌。舍友清晨微信,嘱我们小心。诸城所幸还算坚挺,至今尚无,但仍不可掉以轻心。听你困声,喷嚏,咳嗽时很是心疼,既不想你过多言语,又贪恋着你的声音。平时多喝温水,碳酸饮料不许多碰,你说喜橘,可橘糖分亦高,不宜多食,更不可夜间贪食。昨晚与你挂断电话睡眠十分安稳,不醒来7点多一刻,贪了一小时,八点才起,只觉精神奕奕。念及你,更是满心将溢的温暖与温柔。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">那天你说起生日是6月23,是夏至的后一天,我心想,你如我的太阳,明亮、热烈,是恰好的温度。我爱你。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">我们昨晚吵架,吵得很凶,我想你是气极的,可就在此时,想起你昨日的反应,竟噗嗤笑出了声,事后会回想,觉得我们的吵架也太可爱,我不胡搅蛮缠,却在”无事生非“,结果把自己气得胃痛了好一阵,都怨你!</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">我爱温柔的你,亦爱加霸气的你,有那么点儿凶,我只愿匍匐在你的脚下,然后要你眼里只有我一人。我为对你造成的伤害感到抱歉,你是那么成熟啊,引导我把它翻篇,昨日之事不留,不以昨扰今,我爱你。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">你与我分享你的家人,我十分感动,我知道,我是真的走到你的心里了,否则你定不会如此对我。包括我的坏脾气,你一并接受了。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">他们爱我,爱我温柔、体贴、包容、大度,爱我聪明、会可爱地讨喜,爱我坚定的选择,却未曾有人像你包容我那般包容我的脾气,在你面前,在你面前,我那么真实做着自己。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">胡杏儿曾说:“我的前前任和前任都很棒,他们一个教我做温柔的女人,一个叫我做成熟的大人,但我最喜欢现任,他教我做回小孩。”时至今日,我才完全懂了这话的含义。我温柔地得体,隐忍而成熟,可是在你的面前,我好快乐,真实而快乐。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">我曾以为这辈子不会得到快乐了,几乎放弃了追求它。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">可是你来了,带着宠爱、带着眼睛,突然出现在我的生命中,我多想拥有你最好的余生。我多么想啊!我多么想把我的余生全部都是又属于你一个人的。我爱你啊!航,我爱你,好爱好爱。我知你心,爱你更深,我愈了解你,便愈发更加爱你。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">诸城今日天阴,像要把眼泪化作相思雨。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">不知你是否已起床,青青却要去吃午饭了。醒来喝点水润润喉。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">至此,看到你读了我的消息。衷情诉此,愿千千结。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">心似双丝网,中有千千结。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">唯愿君心似我心,定不负相思意。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">亲亲我的航航,青青。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(21, 100, 250); font-size:15px;">点击听文6-2</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航斜倚床榻,窗外云销雨霁。晨曦如融化的金色蜜糖,彩彻区明,缓缓流淌过手机屏幕。青青娟秀的字迹在光晕中隐现,信末那句“唯愿君心似我心,定不负相思意”悄然攫住了他的目光。读罢,一阵清澈如水的歌声悠悠扬扬,漫过他的耳畔:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“我住长江头,君住长江尾。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">日日思君不见君,共饮长江水。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">此水几时休,此恨何时已。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">只愿君心似我心,定不负相思意。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">是青青的声音,纯净中裹挟着江水的温润,直抵航航灵魂最柔软的角落。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航眼前渐渐模糊,整个人化作一团蒲公英的飞絮,轻盈地飘荡起来。云朵擦过发梢,他垂首望去,只见唐古拉山脉圣洁的雪冠在脚下千里逢迎,而青青的歌声,已然跨越万水千山,飘至那遥远的长江之源。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">一叶扁舟静泊江湾,一位头戴斗笠,身着蓑衣的白发老翁含笑向航航招手示意。航航问道:“此去何方?”老翁指了指船舱中一卷画轴,竟是张大千先生的《长江万里图》!画卷自唐古拉山的皑皑雪峰起笔,层峦耸翠间,沿长江一路蜿蜒东去,直至崇明岛那溶溶的月夜。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“接您去见青青姑娘。”他温言道,“这幅画,便是今日的航图。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">青箬笠,绿蓑衣,斜风细雨不须归。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航忘却归期,被青青的歌声牵引,踏上船板,目光落在那徐徐展开的画卷之上。只见江水在宣纸间缓缓流淌,两岸风光如梦似幻,小船沿着画中的墨线,悠然前行。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">岷江似碧玉琢成的绸带,两岸青山叠青雾,烟光凝而暮山紫。都江堰卧龙横陈,分流的水线如飞阁流丹般,将时光打了个结。小船载着航航盼见青青的急切,沿河道激流勇进,恍有下临无地之感。“忽然浪起,掀舞一叶白头翁。一点浩然气,千里快哉风。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航立船头眺望,遥见诗圣拄杖临江。“无边落木萧萧下,不尽长江滚滚来!”,苍凉壮阔、沉郁雄浑的诗声坠入江心,转瞬消散在夔门陡峭的石壁间。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">船自巴峡穿巫峡,重庆吊脚楼的灯影里,透着胜友如云的意趣,令航航手中的尺素,漫卷起诗书的味道。万县老巷巴酒的麻辣香气中,藏着桂殿兰宫般的清雅,还夹着青青的茉莉体香。航航微醺,欣喜欲狂。“白日放歌须纵酒,青春作伴好还乡。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">船过奉节,江水骤然收窄,船夫一声号子,轻舟似箭般冲入瞿塘峡。白帝城刚从彩云中探头,转瞬就消失在两岸的喝彩声中,航航心头酣畅。“朝辞白帝彩云间,千里江陵一日还。两岸猿声啼不住,轻舟已过万重山。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">三峡的峭壁突然收拢,石壁上千年的苔痕,刻画着依偎的思念。宜昌的江面豁然开阔,天高地迥,航航恍觉宇宙之无穷,仿佛青青日记中,用钢笔画出的一道山水线。“长江连楚蜀,万派泻东南。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航望见赤壁矶头,东坡先生一袭青衫,银须飘飘,遥襟甫畅,逸兴遄飞,举杯临风而立,眉眼间尽是疏狂。登高作赋,是所望于群公。“寄蜉蝣于天地,渺沧海之一粟!”吟啸声惊起白鹭,转瞬没入薄雾。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">船行渐远,已至武汉,江面渔舟唱晚,余韵未散。忽而泛起一阵涟漪,一抹火红身影自江心一跃而出,黄黄已轻盈落在船头,身着鲜红的吊带泳衣,指甲与趾甲亦涂抹得殷红如血。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">她拉过航航至船头,大声呼喊:“红红姐!”航航顺势望去,一道灯光刺破江雾,岸边的公路上,疾风中驶出一辆红色SUV。红红身着“大白”防护服,缓缓地驾驶。她摇下车窗,向航航温柔地挥了挥手,隔着面罩,笑容温暖而恬静。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">重重帘幕密遮灯,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">风不定,人初静,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">明日落红应满径。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">黄黄转过身,又指向江畔的龙王庙。航航顺势望去,视野逐渐清晰。花花手捧食盒,与女儿朵朵一同俊采星驰,俏生生立在岸边。朵朵笑容明媚灿烂,一边高声呼喊“太阳叔叔”,一边用力挥舞着她最心爱的芭比娃娃——那是一个不慎掉落了一只水晶鞋的灰姑娘。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航热泪盈眶,不忍离去,众人却忽如轻烟般地隐去。“留恋处,兰舟催发。执手相看泪眼,竟无语凝噎。念去去,千里烟波,暮霭沉沉楚天阔。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">黄鹤楼层台耸翠,巍峨临江,飞檐焕彩,在夕阳白云间扑面而来,恍如上出重霄,转瞬又悄然隐去。航航望着它消失的身影,耳畔的吟诵愈发清晰:“昔人已乘黄鹤去,此地空余黄鹤楼。黄鹤一去不复返,白云千载空悠悠。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">老船翁摇着船橹,碧色中泛出莹润的哑光,白发随着他的吟诵一同飘逸:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“手持绿玉杖,朝别黄鹤楼。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">五岳寻仙不辞远,一生好入名山游。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">小船继续向前漂去,庐山的云雾漫过,将山峰染成水墨的淡影;“不识庐山真面目,只缘身在此山中。”小孤山如碧玉簪斜插江心;黄山的奇松在云隙间招展。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航眨眼间,芜湖的水巷、南京明城墙、镇江的塔影扑面而来,江面上舸舰弥津,青雀黄龙的船影依次从舷边掠过。金山寺的钟声混着焦山的江潮,在暮色里织成薄纱。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“雨轻风色暴,梅子青时节。心似双丝网,中有千千结。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">天光落尽时分,崇明岛在江面浮成一轮朦胧的月。天际边的白鸥展翅翱翔,白发老翁的笛声随风灵动。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">万里归船弄长笛,此心吾与白鸥盟。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航伫立船头,清晰地听见青青的声音:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“日日思君终见君,共饮长江水……”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">恰如落霞与孤鹜齐飞,歌声与船头悄然相汇。只见青青长发飘逸,明眸善睐,鬓边斜插一朵梅花,白裙上的褶皱盛满了月光,指尖还沾着情书未干的墨迹。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">从长江头到长江尾,两颗心逐浪而歌,终在时光的尽头,酿成一汪共长天一色的春水。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">夜阑风静縠纹平。小舟从此逝,江海寄余生。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航从亦真亦幻的梦境中悠然苏醒,手机屏幕上依旧定格着青青今晨发来的信纸照片——那熟悉的钢笔字迹,在晨曦的映照下,边缘泛着一层柔和的、毛茸茸的光晕。金色蜜糖再次漫来,将这份跨越长江的思念,酿成永恒的甜 。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(21, 100, 250); font-size:15px;">点击听文6-3</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">疫情肆虐,城市被封闭的漫漫长夜里,航航与青青凭借线上平台,共享着屏幕,并肩依偎,一同沉浸于电影的世界。聊天框中的文字,化作鸿雁传书,带着指尖的温度,温暖着彼此的心房。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">静谧的夜晚,他们连麦看《爱在黎明破晓前》。屏幕中,火车上的Jesse局促又期待,目光紧盯着看书的Céline,轻声问:“Excuse me. Do you mind if I sit here?” 此刻,青青忽然发来语音,带着俏皮的笑意:“你听,像不像你在Soul上第一次说‘拜读了您的文,优秀’?我们的故事不也是从那一刻开始的吗?”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">画面流转至多瑙河河畔,Jesse和Céline亲昵地分食冰淇淋。这时,青青又发来一张照片,配着文字:“像不像咱们组海棠社云干杯的那晚,诗酒趁年华?”航航嘴角上扬,思绪瞬间飘回那个满是诗情画意的夜晚。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《爱在日落黄昏时》的巴黎黄昏,Céline在书店里说起“错过的航班”,青青发来消息:“如果有一天你迟到,我就站在约定的街角,数完一千片梧桐叶再走。”航航看着电影里飘落的树叶,每一片都像从树林中透出的星光,映在青青的眼中,闪烁着温柔的光芒。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《爱在午夜降临前》希腊的旅馆飘着细雨,Jesse与Céline争吵时,青青发来一个表情包:“相爱的人吵架更凶。”航航笑着回复:“星星擦出的火花最亮。”青青回了一串奇怪的符号:“—·-- --·”,着实让航航有些惊讶。这串摩尔斯密码是YG,“阳光”二字的拼音首字母,几天前青青刚刚学会。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">那天晚上他们看《星际穿越》,时光在滴答声里凝结。当库珀在五维空间敲打书架传递“STAY”的讯息时,青青问:“要是我们也有时空差,你会怎么呼唤我?”航航答道:“·−·· −··−”,并解释说:“这是LX,林星二字的拼音首字母,以后就是我们俩的专属约定。”他想起青青给自己取名林星,那是因为她看到树林中透出的星光,那一刻,她的世界被照亮了。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“密码是点和划组成的诗,”航航打开语音,指尖在桌面轻轻敲出节奏,“比如‘I’是··,像两下轻叩;‘L’是·−··,像先轻快地敲一下,稍作停顿后,再连续轻敲两下……”青青跟着学,指尖碰触麦克风的声音像雪粒落在伞面:“那‘我爱你’呢?”航航调出电码表,逐字拆解:“··(I) ·−··(L) −−−(O) ···−(V) ·(E) ·−−−(Y) −−−(O) ··−(U)。”说着,航航先对着话筒吹了声长气(−),又快速点了两下(··),再轻吹一口气(−),快速连点三下(···):“听,这是’LOVE’的音节。”青青发来了她在信纸上画的密码表,“YG”下面标着:“给航航的专属密语”。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">屏幕里,库珀的手穿过时空,终于触到女儿童年的书桌,摩尔斯码在灰尘里显形。航航耳畔响着敲打的密码声、连麦的呼吸声,自己仿佛就是影片里的库珀,进入了黑洞,穿越了时间,承载着拯救所爱之人的使命。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">八年前,航航飞往北京时,曾在飞机上为女儿岚岚精心挑选了一条别致的手链——铂金基座上,晶莹剔透的水晶石被巧妙地镶嵌成一组摩尔斯密码——“I love you”。因一直未能与岚岚团聚,他便先将这条手链寄给了青青,打算待日后回国时,再在飞机上为岚岚重新挑选一条新的。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航从回忆中苏醒,青青信笺炽热如火的字句,依旧振聋发聩。他闭上双眼,深吸一口气航航尝试为这场奇妙的经历寻找一个定义,一些词句在他心中浮现……</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">于君之畔,窥见本我。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">荣格说:“伟大的灵魂,都是雌雄同体。一见钟情,就是爱上另一个自己。”初遇青青时触电般的感觉,分明是灵魂本能的呼应。“身无彩凤双飞翼,心有灵犀一点通”。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">青青如一面镜子,让航航看清了自己。她接纳他的每一处瑕疵,赞美他的每一个闪光点。在她的注视下,航航看到了一个真实而值得被爱的自己。他从灵魂伴侣身上,找寻到了另一个自我。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">情起刹那,灵肉相倾。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">心动猝不及防,航航从未想过,青青对他的“征服”会如此精准而彻底。纵相隔浩瀚赛博天地与千里物理距离,她却像一束激光武器,以每秒三十万公里的速度穿透阻隔,将他“瞄准即锁定,发射即击落</span>”。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">遇到青青,心灵交融的向往让两个灵魂紧紧相依,无关世俗欲望。倾慕与新鲜感交织成的爱情,活力四射。“欲把西湖比西子,淡妆浓抹总相宜”,俩人的契合无需修饰,天然自成,道尽世间佳偶的真谛。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">爱之所至,行有所动。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">灵魂伴侣的降临,唤醒俩人潜藏的热情。留意对方生活的每个细节:一本书、一支曲、一款食物……在某个平凡时刻,将不经意的期待化作惊喜。这般心意,倒暗合了东坡“幸对清风皓月,苔茵展、云幕高张”的豁达与感恩,俩人同样感恩命运馈赠的这份美好。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">两心相契,安信长情。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">俩人相处,安心与信赖自心底生长。无需伪装,不必担忧评判。无惧困境,始终相伴。俩人分享心事、守护彼此秘密,灵魂在信任中深度交融。想起东坡那句“相顾无言,惟有泪千行”,原来深情到极致,无声处亦是万语千言,跨越千年,仍能直击人心。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">在青青条理清晰、充满爱意的精心规划下,他们走出了疫情初期那种作息混乱、茫然无措的日子,生活沿着一条清晰而有序的轨迹,平稳而幸福地前行。 </span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(21, 100, 250);">点击听文6-4</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">夜幕低垂,俩人准时连麦,一同踏入艺术殿堂。从柴可夫斯基《天鹅湖》中灵动的芭蕾,到《悲怆交响曲》里震颤的命运叩问;从莎翁喜剧《仲夏夜之梦》的奇幻世界,到悲剧《哈姆雷特》的生死悲歌;从百老汇《妈妈咪呀》的欢歌,到由《蝴蝶夫人》改编、浸染着同样悲剧色彩的《西贡小姐》的断肠绝唱——这些令人目不暇接的艺术盛宴,不仅是俩人情感交流的纽带,更是俩人在艺术诗境中触摸人间冷暖的桥梁。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“人有悲欢离合,月有阴晴圆缺,此事古难全。”坡仙千年前的慨叹,成了俩人品鉴艺术的注脚,那些跌宕起伏的剧情,化成俩人共通的生命况味。其中,《蝴蝶夫人》与《西贡小姐》,恰好与青青导师布置的课题相关——那时她正在潜心研读本尼迪克特的《菊与刀》,试图借由这些经典的西方视角,洞察东方民族独特的民俗文化与深层心理。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">恰巧此时,也是航航与女儿岚岚读书会的“俄罗斯文学月”。青青也一同品读了《安娜卡列尼娜》、《罪与罚》,俩人还读了《百年孤独》。在这些不朽的经典文学世界中,俩人共同徜徉,共同感悟。“粗缯大布裹生涯,腹有诗书气自华”,东坡居士的箴言,在俩人沉浸的时光里应验,经典文字滋养着俩人的灵魂。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">沉浸在艺术与文学之后,俩人会伴着连麦中彼此的呼吸声,一同安然入眠。疫情的寒夜异常的漫长,俩人却共享着鸟语花香的春梦。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">迟迟春日弄轻柔,花径暗香流。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">午窗睡起莺声巧,何处唤春愁?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">每日清晨,青青总是先于航航起身,梳洗完毕后,以独有的温柔方式将航航从睡梦中唤醒。在亲昵的互动中,俩人尽情享受着灵与肉完美的交融,享受着极致的美好。之后,青青从容享用早餐,而后便全情投入到她挚爱的文字世界之中。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">待当日的论文顺利完成后,她又会重新拿起纸和笔,给航航写下一封封滚烫的信,好让他醒来后第一时间读到。“欲寄彩笺兼尺素,山长水阔知何处”的牵挂,因心意相通多了笃定。眉州苏子“锦书谁寄相思语,天边数遍飞鸿数”的殷切期盼,竟也有了跨越时空的默契。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">午后,便是俩人分享、挑战和交流内心感悟的互动时光。日复一日,感情在规律而富有仪式感的生活中不断升温,彼此都不可自拔地爱上了对方眼中映照出的,更加美好的另一个自己。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">如果说文字是灵魂的叩门,那么艺术,便是引领俩人穿越心门,抵达彼此内在宇宙的舟与楫。俩人携手踏上的这场精神漫游,每一种艺术形式的更迭,都像是一次向灵魂深处的探寻,引领着俩人从具象的言语,走向纯粹的共振,直至升级到无人之境,听见彼此生命最本真的回响。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">一、书中人事,镜鉴吾身</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">俩人的精神交媾,始于文字的瀚海。当航航与青青共读托尔斯泰的巨著,那些灵魂便在他们眼前活现。《安娜·卡列尼娜》中贵族沙龙的浮华与虚伪,安娜飞蛾扑火般的爱情与毁灭,列文在田园牧歌与精神求索间的挣扎;《罪与罚》里,拉斯柯尔尼科夫在罪恶与忏悔的深渊中,被信仰之光微弱照亮的幽暗心灵……</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">他们并非在研读,而是在经历。每一个角色的命运,都成为俩人深夜长谈的引信。他们争论安娜的选择,悲悯索尼娅的牺牲,剖析着拉斯柯尔尼科夫的“超人理论”。在那些挣扎的灵魂身上,俩人辨认出人性的共通,也照见了各自内心的幽微角落。文字,如同最忠实的向导,在清晰的叙事框架内,让俩人得以安全地触碰彼此的价值观,完成最初的思想校准与灵魂对位。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">二、诗言破壁,意象相栖</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">若说小说是筑起世界的砖石,诗歌便是凿开墙壁的灵光,让无形的情感得以流淌。当俩人从叙事中抽身,转向苏轼的《江城子》,文字的边界悄然溶解。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“十年生死两茫茫,不思量,自难忘。”短短数字,浓缩了时间的苍凉与思念的重量。俩人不再讨论情节,而是静静感受那份“千里孤坟,无处话凄凉”的彻骨孤独,想象那“小轩窗,正梳妆”的温情。诗歌以其凝练的意象,为俩人的情感提供了共同栖居的大地。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航将自己的遗憾投射其中,青青则以她的共情轻柔抚慰。俩人“惟在兴趣,羚羊挂角,无迹可求。故其妙处,透彻玲珑,不可凑泊,如空中之音,相中之色,水中之月,镜中之象,言有尽而意无穷。”在“言有尽而意无穷”的留白处,俩人的灵魂相会,倾诉着私语。诗,让他们品尝到挣脱语言牢笼的滋味。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">三、形声合一,灵肉共生</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">当俩人从纸面的静默跃入剧场的光影,艺术的体验便成为一场流动的盛宴。《西贡小姐》的旋律响起,《世界的最后一夜》将战火纷飞中的爱情推向绝唱。那是乱世深情中最后的余温,是渴望永恒中绝望的呐喊。音乐本身就是故事的血液,将悲剧性的挚爱,不经任何转译地直接灌入俩人心底。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《天鹅湖》则将俩人推向更为极致的共生之境。当白天鹅奥洁塔轻盈如羽的足尖踏碎湖面的月光,带着对自由的渴望;当黑天鹅奥吉莉亚以32个“挥鞭转”划破舞会,释放出妖冶的魅惑。此刻,语言已彻底退场。俩人脑海中响起尼采那句箴言:“那些听不见音乐的人,以为跳舞的人疯了。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">他们恍然大悟。那些舞者,并非在“表演”或“模仿”,她们的身体,本身就是音乐的化身。若剥离柴可夫斯基的乐章,那旋转便成了无意义的疯狂;而若抽离舞者的身姿,那旋律便失却了可见的形态。音乐是注入躯壳的灵魂,舞蹈是赋予灵魂的血肉。这灵与肉的完美交融,构建起一种超越语言的情感叙事,让俩人沉醉其中。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">每一个不曾起舞的日子,都是对生命的辜负。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">然而,也正是在这极致的沉醉里,俩人触摸到了语言的边界,那是思想的边界。无论是音乐剧催人泪下的情节,还是芭蕾舞中善与恶的隐喻,俩人的灵魂终究仍在进行一次“解读”。情感的传递,始终隔着一层象征主义的薄纱。俩人在这种共生中感受到了前所未有的深刻,却也隐约察觉到,或许还有一条路径,能够绕过所有的故事与象征,让心灵真正无间地、赤裸地碰撞。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">四、乐声无界,魂之共振</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">这份不可言说的渴望,最终将俩人引向了彻底抽离叙事与具象的无人之境——柴可夫斯基的《第六交响曲,“悲怆”》。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">当那第二乐章独特的5/4拍响起,命运的无常攫住了他们的呼吸;木管乐器奏出的主题,如生死两茫茫般的缠绵忧伤;B段铜管的闯入又似灵魂在痛苦中的呐喊与挣扎,最后重归静谧的苍凉。在纯粹的声波流动中,语言、叙事、符号全部都失效了,都消失了。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">直到那一刻,俩人才真正懂得了维特根斯坦的沉默。这位哲人曾说:“凡是不可言说的,都应保持沉默。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">语言的边界是思想边界,音乐的边界却更接近灵魂的边界。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">对于这样直击魂魄的悲怆、狂喜与宁静,任何语言都显得笨拙而苍白。他俩互为知音,放下烦恼,珍惜美好,超脱豁达。这是一种超越言语的默契,是生命本质的同频共振。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">流水高山琴调古,劝君更尽一杯春。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">五、于无声处听惊雷</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">叔本华曾说,音乐是“意志”最直接的客体化。从托尔斯泰的文字思辨,到苏轼的意象共鸣;从《天鹅湖》中灵肉共生的象征之美,到《悲怆交响曲》纯粹声响的意志奔流;俩人携手随灵魂来到了天涯海角,抵达了精神的彼岸。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">俩人恍然忆起初遇时的光景,那是“林星”的一段优美的文字:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">卷展《东坡乐府笺》,见《望江南·超然台作》:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“春未老,风细柳斜斜。试上超然台上看,半壕春水一城花。烟雨暗千家。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">寒食后,酒醒却咨嗟。休对故人思故国,且将新火试新茶。诗酒趁年华。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">初读之,情蕴其间,引人深探……”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“我还是从前那个少年,没有一丝丝改变。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">偶然的邂逅,竟是一场灵魂沿阶而上的序章。从诗句到旋律,从具象到抽象,俩人沿着艺术的阶梯拾级而上,最终在音乐的浩瀚宇宙中,找到了生命最本真的回响。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">那些共同聆听的沉默时刻,那些无需解释的震颤与泪意,早已将两个灵魂编织成超越形式与时空的回响。在艺术的星河中,他们不仅窥见了彼此,更在灵魂最深邃的共振里,完整了自己。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">谁念西风独自凉,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">萧萧黄叶闭疏窗,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">沉思往事立残阳。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">被酒莫惊春睡重,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">赌书消得泼茶香,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">当时只道是寻常。 </span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(21, 100, 250); font-size:15px;">点击听文6-5</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">这看似寻常的日子,细节都是青青的精心铺陈。她以极致的偏爱,让《梅子》的灵魂交媾,以一种更原始、更炽热的方式重现传奇,完成了令人惊叹的升华。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">青青追溯过大藏姓氏,认定梅子是汉献帝玄孙刘阿知东渡日本的后裔,根在牡丹城洛阳。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“中州腊尽春犹浅,只有梅花最可怜。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">坐遣牡丹成俗物,丰肌弱骨不成妍。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">她借东坡的诗埋下伏笔,让京都梅香与洛阳花影,在航航的世界里悄然交错。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航甘之如饴地遵循着青青的安排,在双倍的爱意中绽放光彩,沉浸在“青梅合一”中;青青把纵容柔进航航眼中的梅影,她也从娇羞中得到女王般地满足,充盈着高潮的幸福。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">和羞走,倚门回首,却把青梅嗅。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">青青总对着林逋墓前航航拍的照片,缠着他讲林逋“梅妻鹤子”的故事。她借着这典故,把疏影横斜的梅姿、暗香浮动的梅魂,都化作说与航航的絮语。那故事里相思孤绝,被青青添了几分软意:林逋的梅是念想,她的梅,是航航眼底的光。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">青青对《山园小梅》情有独钟,“疏影横斜水清浅,暗香浮动月黄昏”,总在航航耳边念了又念。梅的姿态里藏着说不尽的温柔,清芬中漾着特意留下的余地。她不过是借着梅的风骨与缠绵,把航航宠到极致。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“天涯地角有穷时,只有相思无尽处”,如东坡所言,青青与航航诗意栖居,爱意绵长不</span>绝。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">青青用纸笔给航航抄写了李禺的《两相思》。这首诗正读是《思妻诗》,表达航航对妻子的思念:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">枯眼望遥山隔水,往来曾见几心知?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">壶空怕酌一杯酒,笔下难成和韵诗。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">途路阻人离别久,讯音无雁寄回迟。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">孤灯夜守长寥寂,夫忆妻兮父忆儿。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">这首诗倒读是《思夫诗》,体现妻儿对航航的想念:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">儿忆父兮妻忆夫,寂寥长守夜灯孤。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">迟回寄雁无音讯,久别离人阻路途。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">诗韵和成难下笔,酒杯一酌怕空壶。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">知心几见曾来往,水隔山遥望眼枯。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航一遍遍地背诵,眼泪也一遍遍砸在信纸上。这份理解太刻骨——他藏在夜里、压在信底的念家心绪,连视频时都无法表达的寥寂,竟被青青揉进回文诗的字句里,熨得他心口又暖又酸。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">初遇时,青青以回文诗挑战,那时航航何等从容,倒读的诗句,只当是场文字游戏。而此刻握着青青抄写的信笺,他连指尖都不敢用力。那是妻儿盼归的呼唤;也是眼前人把他的心事揉进诗里,直戳人心的温柔。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">从《题金山寺》到《两相思》,青青将航航对妻儿的思念,用文字化成新火,调试出一杯理解、抚慰航航的新茶,暖进心里,却涩得航航眼眶发热,连呼吸都得放轻些,怕惊散了这份藏在字句里的、既珍贵又不敢深碰的情意。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">夜色渐深,月光朦胧,对妻儿满心牵挂的航航,数起了窗外的星星,思念的泪水悄无声息洒落在枕上。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">堆来枕上愁何状,江海翻波浪。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">夜长天色总难明,寂寞披衣起坐数寒星。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">晓来百念都灰尽,剩有离人影。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">一钩残月向西流,对此不抛眼泪也无由。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">这份藏在月光与词句里的思念,成了最动人的羁绊。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">青青在Soul上找到了航航。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“航,昨晚我们聊到了孙权,《东坡乐府笺》那首《江城子》:老夫聊发少年狂,左牵黄,右擎苍,锦帽貂裘,千骑卷平冈。为报倾城随太守,亲射虎,看孙郎。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“是的,青,还有《稼轩集》的《南乡子》:年少万兜鍪,坐断东南战未休。天下英雄谁敌手?曹刘。生子当如孙仲谋。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“航,你倒更像周瑜:遥想公瑾当年,小乔初嫁了,雄姿英发。羽扇纶巾,谈笑间,樯橹灰飞烟灭。故国神游,多情应笑我,早生华发。人生如梦,一尊还酹江月。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“青,那你就是小乔了,哈哈哈。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“东坡先生的《赤壁怀古》和他的前后《赤壁赋》,在我的学业中这是怀古的封顶之作,他写完别人真的就没什么可写的了。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“青,太同意你的看法了,你点破了我无法言说的感受,我觉得这三篇文,就是人生的三重境界。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“航,说说看。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“明显的,第一重《念奴娇·赤壁怀古》是说:人生如梦;第二重《前赤壁赋》是说:享受梦境。青,你还记得《后赤壁赋》吗?”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“航,我记忆最深的都是一个人,去面对艰难险阻,去面恐惧忧伤。生命是苍凉的、孤独的。就像没有系着绳索的小船,’身如不系之舟’。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“青,《后赤壁赋》有头没尾,只交代了带了一条鱼和一斗酒,但不知道喝完了没有。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“航,还有那幕惊奇的场景:有一只鹤横穿江面,从东边飞来,白羽黑尾,翅膀像车轮一样大。它戛然长鸣,擦过他们的船,向西飞去。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“青,苏东坡回到家,睡了一觉,梦见了这只仙鹤。它穿着羽毛编成的衣裳,变成了道士的模样,拱手问他:’赤壁之行还快乐吗?’苏东坡问:’你就是那只仙鹤吗?’道士不答,含笑而去。苏东坡惊醒,举目四顾,开门寻找,却看不见任何踪影。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“像不像庄周梦蝶?青青梦航。这个世界的真相是庄子还是蝴蝶?我此时此刻是在现实还是在梦里?航,你是仙鹤吗?”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“青,你顿悟了,既是梦也是现实。《后赤壁赋》结束在’打开门窗,四下寻找,一切皆无’。最妙的就是这个’无’字。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“回首向来萧瑟处,归去,也无风雨也无晴。最妙的就是这个“无”字。风雨、晴天、仙鹤,一切都是虚像。航,我不想你也是虚的。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“青,《古文观止》里面评价的《后赤壁赋》:岂为无鹤无道士,并无鱼,并无酒,并无客,并无赤壁,只有一片光明空阔。这一词两赋的三重境界:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">第一重《念奴娇·赤壁怀古》:人生如梦。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">第二重《前赤壁赋》:享受梦境。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">第三重《后赤壁赋》:梦醒皆无。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">青青在Soul上斟酌许久,忽然换了个话题:“航航,给我看看你最爱的女人。”又急忙补充:“我是说,你的母亲,有点好奇。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航看着对话框停顿的光标,悬着的心终于落了地,忙回道:“好,我发你篇记录母亲的文章,里面有不少照片。”很快,青青收到一篇名为《相册时光:母亲》的文档,安静地翻阅起来。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《相册时光:母亲》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">旧物的角落里,我翻出一本相册。米黄色的针织封面,手工皮革封边,岁月的痕迹清晰。封面上,毛笔写下的“往事知多少……”,透着淡淡的怅惘;而钢笔写就的“1945年4月30日”,宛如一把钥匙,悄然开启了时光之门。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">三岁的我</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">翻开相册的最后一页。哇,那不是我吗?三岁的我,紧握着一辆小小的自行车,脸上洋溢着笑容。母亲蹲在我身旁,眼中满是骄傲。照片背后,母亲娟秀小楷:“好爱我的航儿。”母爱透过相纸,温暖穿越时光。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">碧树林</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">照片中一位女子静坐在碧树林间,斑驳的阳光透过叶隙洒落。她抬手轻遮阳光,望着远方的路,雪白的短袖旗袍搭配白色皮鞋,桃李年华的母亲静谧端庄。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">照片背后,母亲题下“望尽天涯路”——这正是静安先生(王国维)在《人间词话》中所阐述的“古今之成大事业、大学问者,必经过三种之境界”的第一重:“昨夜西风凋碧树,独上高楼,望尽天涯路”。在这片静谧的碧树林中,母亲对未来满怀憧憬。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">恋爱照</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">照片是父母大学时的恋爱留影。父亲身着西装,飘逸的领带沾着郊游的尘土,意气风发;母亲身着民国学生装,素雅温婉。两人并肩倚坐在草地,眼底流转着幸福的期望。跨越抗战胜利与改革开放的时空,这画面与我和妻子的大学合影如出一辙,DNA里,竟藏着与国运同频的浪漫。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">照片背面,母亲用英文工整写下“Falling in love”,她还是曾经那个少年,没有一丝丝改变。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">大学宿舍</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">母亲身着民国中西合璧外套,立于宿舍上下铺铁床前。她的头发利落地向后梳起,一手插兜,专注而坚定的神情里,藏着对学业的思索与未来的规划。彼时母亲专攻西医制药,父亲投身航空工程,这对年轻学子在抗战胜利的曙光里,默默为国家重建积蓄力量。他们日夜苦读、潜心钻研。这正是静安先生《人间词话》中“三境界”的第二重:“衣带渐宽终不悔,为伊消得人憔悴”。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">照片背后,母亲写下“路漫漫其修远兮,吾将上下而求索”。寥寥数语,尽显那一代人矢志不渝、砥砺前行的奋进之志。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">婚纱照</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">天呐,一张婚纱照让我屏住了呼吸——从未见过如此动人的母亲。她笑意羞涩,身着洁白婚纱,蕾丝花纹,手捧鲜花,盘起的发髻优雅端庄,周身笼罩着圣洁,宛如童话中的公主。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">照片背面,母亲写道:“家—幸福时刻”,这不仅是美丽新娘的定格,更是少女的母亲,为我们这个幸福的家,写下的第一行诗。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">威利斯吉普车</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">母亲身着短袖旗袍、戴着白手套驾驶美式吉普车。她端坐驾驶座,专注自信,旗袍勾勒出优雅的曲线,白手套更衬精致从容。这辆车属于我的三舅——那位参加过密苏里号日本投降仪式的黄埔军官。照片定格的正是那一代人在抗战胜利的春风里,肆意驰骋的飒爽英姿。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">背面母亲题下“宝马雕车香满路”,短短七字,道尽胜利的喜悦、对未来的憧憬,也藏着她骨子里传统与独立交织的魅力。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">B - 25轰炸机</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">母亲手扶B - 25轰炸机驾驶舱窗户,神情优雅洒脱,姿态中透着军人般的果敢。这架参与过1945年东京轰炸的战机,飞行员正是我的四舅——同为黄埔毕业生的抗日战士。凝视照片,能听见引擎的轰鸣,嗅到战火纷飞年代的硝烟。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">照片背后,母亲写下谜语“抗战胜利,打一中国古人——屈原”,巧用“屈服于原子弹”的谐音,智慧与幽默中,既饱含对胜利的欢呼,也深藏着对战争的反思。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">中国电影公司</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">母亲在摄影棚的身影惊艳了时光。她身着旗袍,身姿绰约,神情堪比大牌明星。儿时我曾追问:“妈妈,你为什么不作电影明星?”她只是笑着摇头:“傻孩子,妈妈是大家闺秀,家里不会允许的。”母亲在传统与理想间辗转,在家庭与自我中寻得了属于人生的方向。终在岁月沉淀里铸就了璀璨人生。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">民国药剂师</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">一张泛黄的民国药剂师证书,颁发于1948年10月20日,编号1062。岁月的痕迹无法掩盖它曾经的荣耀,这是母亲职业生涯的起点,也是她一生的执着追求。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">共和国药剂师</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">一张共和国的药剂师证书,颁发于1950年10月19日,编号30。从民国跨越至共和国,悠悠岁月变迁,母亲初心未改,一生扎根药学,以药为笔,仁心为墨,镌刻大爱情怀。她用专业知识守护着人们的健康,用温柔与坚韧诠释着医者的仁心。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">这正是静安先生《人间词话》中“三境界”的第三重:“众里寻他千百度,蓦然回首,那人却在,灯火阑珊处”。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">父亲和母亲</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">父亲身为航空工程师,毅然投身军旅,为组建中国空军倾尽全力。“航航”,正是父亲给我取的名字,饱含他对航空事业的热爱,以及对我的殷切期许。父母携手走过一生,既是相濡以沫的夫妻,更是灵魂相契的伴侣,诗意地栖居在大地上。他们用一生的坚守,为国家、为家庭书写了最动人的篇章。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">父亲离世二十多年后,母亲也随之而去。在北京八宝山革命公墓骨灰堂,他们依旧偎依相伴,仿佛从未分离。无论漂泊世界何处,每年我定会归来探望。我知道,他们含辛茹苦将我与哥哥抚养成人,已然圆满完成使命。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“千里赴慈怀,不见倚门望子归。九幽寻旧影,慎报列祖育儿成。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">妈妈,爸爸,我爱你们,永远。 </span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(21, 100, 250);">点击听文6-6</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">青青读完,眼中闪着泪光。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“爸爸妈妈太优秀了,我真想成为妈妈那样的人。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“青青,你也非常优秀呀。”航航暗自惊讶:“她怎么连‘爸爸妈妈’都叫上了?”心里竟没来由地一阵窃喜。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“妈妈不光是知识精英,更是文明的传承者。航,我一直羡慕梅子有多爱你,现在才明白梅子有多懂你,她用妈妈宋朝点茶的传承,接住了你从妈妈身上‘移情’的爱恋。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航心里又是一阵惊喜——她竟把梅子、妈妈和我,连得这么透,脑海中浮出那句俗语“媳妇熬成婆”。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“我也要学会点茶,以后无论风雨,我都喂航喝茶呀。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“青,我怎么有点怕怕的。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“怕什么呀?”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“你想想:一位秀美的山东姑娘端着碗热茶,在床头对我说:‘大郎,该喝茶了……’”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">俩人大笑了起来。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“航,你太坏了。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">细雨斜风作晓寒,雪沫乳花浮午盏,人间有味是清欢。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“航,你还要给我讲另一位你最爱的女人。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航一时摸不着头脑,不知青青又要玩什么古灵精怪的把戏,便笑着没说话——早习惯了她的小主意,只静静等着她揭晓答案。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“讲讲你的小棉袄。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航明白,这看似骄横的背后,实则是青青对他满满的偏爱,是青青宠着航航去做一个家庭中最顶级的“炫富”:展示优秀的子女。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航盯着屏幕上跳动的光标,打字的速度比往常慢了半拍:“岚岚啊……”回忆漫上来时,嘴角先泛起笑意,“她确实是我命里最柔软的牵挂。小时候带她去滑冰,她摔得膝盖青紫还攥着我的手说‘爸爸,我们再试一次’;钢琴老师总夸她有绝对音感,可她偏偏最痴迷影视制作,说镜头是另一种写诗的方式。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“听起来比我这个文艺爱好者专业多了。” </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“岚岚喜欢收藏照片,她出生在美国,却在她曾祖父照片下,用中文写出她太爷爷的名字。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航自顾自往下说,声音却愈发温柔。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“岚岚十岁那年,我在IBC做早间节目,她每天放学雷打不动去看VCR录下三小时的内容,连片头转场特效都要暂停分析。有次她指着监视器问:‘爸爸,为什么悲伤镜头总用冷色调?’连现场灯光师都愣住了——那时候她作业本背面,全是用蜡笔临摹的电影分镜。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“怪不得岚岚能考上南加大。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“何止是考上。” 航航语气突然变得神秘,“大一那年,她在南加大校园的宿舍,被人‘绑架’了——蒙着眼罩塞进面包车,手机也被没收。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航停顿了一下。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“岚岚认为遇上绑匪,当时她满脑子都是电影里的惊险情节,心里盘算着怎么做个《碟中谍》的阿汤哥(Tom Cruise《Mission Impossible》),手心的汗把衣服都攥湿了。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“后来呢?报警了吗?”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“车子开了三十多分钟,等眼罩摘下……” 航航又停顿了一会儿。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“岚岚发现自己站在圣莫尼卡海滩,篝火映着一群人的笑脸,大家围着她跳舞。领头的突然递来一枚徽章,上面刻着‘Delta Kappa Alpha’——她这才知道,自己被好莱坞最神秘的精英组织选中了。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“什么组织???” 青青连发三个问号。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“DKA,这可是1936年成立的团体,” 航航的自豪几乎要溢出屏幕。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“斯皮尔伯格、卢卡斯都是成员,DKA成员的作品获得过500多次奥斯卡提名。每年整个南加大只收3到5个人,录取率比哈佛法学院还低。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“所以岚岚被……‘绑架’,是入会仪式?绑架入会?这也太夸张了吧?”” 青青打字的手都不自觉加快,“她当时得多害怕啊!”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“后来她跟我说,她被摘下眼罩前,一直想着我们一起看的《哈姆雷特》:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">To be, or not to be - that is the question:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">Whether 'tis nobler in the mind to suffer</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">The slings and arrows of outrageous fortune,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">Or to take arms against a sea of troubles,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">And by opposing end them.</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">(中文翻译):</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">生存还是毁灭,这是一个值得考虑的问题:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">默然忍受命运的暴虐的毒箭,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">或是挺身反抗人世无涯的苦难,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">通过斗争把它们清扫,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">这两种行为,哪一种更高贵。” </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航的声音突然变得柔软,“现在她跟着罗伯特·B·维德拍伍迪·艾伦的纪录片。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">青青沉默了一会儿,似乎在消化这些信息。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“岚岚真的优秀,非常有勇气,我好喜欢岚岚。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“是啊,岚岚一直都很努力。她不仅聪明,还特别善良。对了,我这里有她写的一篇读书笔记,是关于《罪与罚》的。青,你看看吧。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“好的啊,我很想看看岚岚的文字。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航给青青发了岚岚写的《罪与罚》读书笔记。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">青青打开文档,仔细地读了起来。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">(中文翻译)</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《罪与罚》读书笔记:灵魂共生的救赎之旅</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">亲爱的爸爸:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">大三修读俄国文学课程时,我初次邂逅《罪与罚》,当时做的笔记,至今还留着。今天,在咱们的读书会上,和您再度探讨这部经典,别有一番感觉。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">您曾给我讲过,尼采43岁时,在书店偶然翻到《地下室手记》法译本。他在给好友弗朗茨·奥弗贝克的信里写道:“几星期前,我对陀思妥耶夫斯基这个名字还一无所知,那天在书店瞧见了《地下室手记》。对我是个意外之喜,就如同21岁初遇叔本华、35岁结识司汤达那般震撼。” 我比尼采幸运多了,21岁就遇到陀思妥耶夫斯基,读到《罪与罚》。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">书中主人公罗佳(拉斯科尔尼科夫)秉持一种观点,认为自己属于“非凡之人”,有权打破常规,去达成更宏大的目标。这完全就是尼采的“超人”理论。尼采主张,超人能够超脱传统道德的束缚,凭借力量的提升与自我超越,迈向全新的存在境界。罗佳受此思想蛊惑,但他并未意识到,现实中横亘着巨大的逻辑鸿沟。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">他杀了放高利贷的老太婆阿廖娜,造化弄人,又误杀了她善良无辜的妹妹丽扎韦塔。就在那一刻,罗佳的理论体系瞬间崩塌。他开始自我质疑:我究竟是谁?我真的能成为“超人”吗?丽扎韦塔的死,使他深陷痛苦的内心挣扎。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">罗佳想要摆脱内心的负罪感,却屡屡失败。他的内心充满矛盾:一边试图借助理性为自己的行为开脱,另一边,良心的谴责又让他无法安宁。这种激烈的内心冲突,将他折磨得苦不堪言。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">就在罗佳濒临崩溃之际,索尼娅走进了他的世界。索尼娅身为社会边缘人,以妓女的身份艰难求生,可她的心灵纯净无暇,宛如璀璨的金子。她并未站在道德制高点审判罗佳,而是默默选择陪伴在他身旁。她劝他前往西伯利亚接受惩罚,并承诺会一直陪伴左右。她能洞悉世间所有的混乱,找到一种更为深层次的心灵连接。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">索尼娅,在小说中承载着深厚的文化和宗教意义。她不单单是罗佳的精神寄托,更引领罗佳的灵魂走向救赎。她的宽容、慈爱与自我牺牲精神,淋漓尽致地展现了基督教的博爱理念。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">令我感触颇深的是,他们二人的灵魂紧密交织。这并非一方比另一方优越,而是基于相互理解、相互扶持。索尼娅给予罗佳希望,让他相信自己仍能获得救赎。而在帮助罗佳的过程中,索尼娅也找寻到了自身的价值。他们宛如量子纠缠。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">我时常思索,我们每个人都会犯错,然而那些陪伴在我们身边、给予支持的人,都能对我们产生巨大的影响。这种共生关系,助力我们熬过艰难的时光。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">自小在基督教学校成长的我,对“救赎”这一概念有了全新的认识。索尼娅的所作所为,让我见证了一种超越身份和地位的灵魂共生关系。这种共生关系,绝非文学作品中的浪漫幻想,而是人性中最为温暖、美好的真实写照。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">爸爸,每次和您一同读书、交流读书笔记,还有视频聊天时,我都觉得您不只是我的父亲。我们之间存在一种特殊的默契,恰似量子纠缠,即便相隔万里,也能感知和同步到彼此的存在。这种灵魂共生的奇妙感觉,让我坚信,无论多久未能见面,我们的心始终紧紧相依。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">回想起大三时围绕这部作品展开的讨论,仍觉得受益匪浅。能在读书会上和您再度探讨《罪与罚》,我由衷地感到高兴。下次,咱们可以一起研读《卡拉马佐夫兄弟》,我对书中“宗教大法官”的相关问题充满了好奇。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">期待与您的下一次共读!</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">爱您的岚岚</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">[2020年1月31日] </span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(21, 100, 250); font-size:15px;">点击听文6-7</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">A Redemptive Journey of Soulful Symbiosis: Reading Notes on Crime and Punishment</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">Dear Dad,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">When I was a junior, taking a course on Russian literature, I first encountered Crime and Punishment. I still keep the reading notes I made back then. Today, discussing this classic with you again at our book club felt truly extraordinary.</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">You once told me that at the age of 43, Nietzsche chanced upon a French translation of Notes from Underground in a bookstore. In a letter to his friend Franz Overbeck, he wrote, “A few weeks ago, I knew nothing about the name Dostoevsky. That day, I saw Notes from Underground in the bookstore. It was a pleasant surprise, just as impactful as my first encounter with Schopenhauer at 21 and Stendhal at 35.” I’m much luckier than Nietzsche. I discovered Dostoevsky and read Crime and Punishment at 21.</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">The protagonist in the novel, Rodya (Raskolnikov), held the belief that he belonged to the category of “extraordinary men” and had the right to break the rules to achieve greater goals. This is essentially Nietzsche’s “Übermensch” theory. Nietzsche argued that the Übermensch could transcend traditional moral constraints and reach a new state of existence through self - empowerment and self - transcendence. Rodya was lured by this idea, yet he failed to realize the huge logical gap in reality.</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">He killed Alyona, the moneylender. Tragically, he also accidentally killed her kind and innocent sister, Lizaveta. At that very moment, Rodya’s theoretical framework crumbled. He began to question himself: Who am I really? Can I truly become an “Übermensch”? Lizaveta’s death plunged him into a painful inner struggle.</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">Rodya tried to rid himself of the overwhelming sense of guilt but failed repeatedly. His mind was torn: on one hand, he attempted to rationalize his actions; on the other hand, the pangs of conscience kept him from finding peace. This intense internal conflict tormented him mercilessly.</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">Just when Rodya was on the verge of collapse, Sonya entered his world. As an outcast of society, Sonya made a living as a prostitute. However, her soul was pure as gold. Instead of judging Rodya from a moral high - ground, she quietly chose to stand by him. She urged him to go to Siberia to atone for his crime and promised to accompany him. She could see through all the chaos in the world and establish a deeper spiritual connection.</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">Sonya bears profound cultural and religious significance in the novel. She is not merely Rodya’s spiritual anchor but also leads his soul to redemption. Her tolerance, love, and self - sacrificing spirit vividly demonstrate the Christian concept of universal love.</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">What struck me deeply was the profound interweaving of their souls. It wasn’t about one being superior to the other; rather, it was based on mutual understanding and support. Sonya gave Rodya hope, making him believe that he could still be redeemed. In the process of helping Rodya, Sonya also found her own value. They were like quantum entanglement.</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">I often think that we all make mistakes. However, those who stand by us and offer support can have a profound impact on us. This symbiotic relationship helps us survive the toughest times.</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">Growing up in a Christian school, I’ve gained a new understanding of the concept of “redemption.” Through Sonya’s actions, I’ve witnessed a soulful symbiotic relationship that transcends social status and identity. This symbiotic relationship isn’t just a romantic fantasy in literature; it’s a warm and beautiful reflection of human nature.</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">Dad, every time we read together, exchange reading notes, or chat on video calls, I feel that you’re more than just my father. There’s a special bond between us, like quantum entanglement. Even if we’re miles apart, we can sense and synchronize with each other’s presence. This wonderful feeling of soulful symbiosis makes me firmly believe that no matter how long we haven’t seen each other, our hearts will always be closely connected.</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">Thinking back on the discussions about this work during my junior year, I still find them incredibly rewarding. I’m truly delighted to have explored Crime and Punishment with you again at the book club. Next time, we can study The Brothers Karamazov together. I’m extremely curious about the issues related to “The Grand Inquisitor” in the book.</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">Looking forward to our next reading session!</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">Love,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">Caroline</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">01/31/2020 </span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(21, 100, 250);">点击听文6-8</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">岚岚对《罪与罚》的剖析,其通透远超年岁,字里行间流露的,更是与父亲航航心意相通的默契。这一切,让青青惊叹不已。当读到那句“这种灵魂共生的奇妙感觉,让我坚信……我们的心始终紧紧相依”时,她的心被触动了:原来,她苦苦追寻的情感绿洲,竟早已在岚岚的世界里生机盎然。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“岚岚的文字,有一种把人性放在显微镜下细细审视的力量。我能感受到她对艺术的执着。她简直是在和艺术恋爱。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“没错。在文字和镜头中,她的感性找到了属于自己的‘诗意栖居之地’。岚岚日记簿的封面,她写道:人类情感唯有两种底色:共情与悲悯。美学亦唯有两种内核:感知与共鸣。 (The essence of all human emotions has but two foundations: empathy and compassion. Similarly, the core of aesthetics lies in only two aspects: perception and resonance.)”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“岚岚又那么理性,那么努力,读了那么多书,读的那么深刻。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“青青,你真的理解岚岚,她所有读书笔记薄的封面都写着:人类罪过只有两种根源,懒惰和迷信。德行也只有两种,行动和智慧。 (The roots of all human sins are but two: sloth and superstition. And there are only two virtues of man: activity and wisdom.)”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">此刻,航航不仅是青青爱慕的人,更是一个家族精神传承的载体。从母亲的优雅坚韧,到航航的温润气质,再到岚岚的新锐锋芒,三代人的精神脉络在时光中交织缠绕。青青在岚岚笔记后,一笔一画地写下:“千金之裘,非一狐之腋也;台榭之榱,非一木之枝也;三代之际,非一代之智也。”司马迁在《史记》里道尽的集腋成裘之理,恰似眼前这跨越三代的精神传承。命运馈赠的答案,让青青笃定这份爱,她找对了方向 。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“航,我爱上岚岚了,我都叫不出曾祖父的名字,真的不配“985中文博士”。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“青,不要自责,这才是世界的常态。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“常态?”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“青,岁月是最无声的橡皮擦。三代人的更迭,足以让一个人的名字从子孙的记忆里淡去,像从未存在过。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“航,当后辈瞥见旧相册里的影像,却再叫不出那是谁,你的存在,就像被雨水冲刷过的字迹,渐渐模糊,终至无痕。真的太可悲了。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“是呀,人生总在为身外之物劳神。那些曾被小心收存的衣物、器具,终会被后人当作尘埃清扫,仿佛从未被珍视过。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“航,如果这是生活的常态,那你为什么活得那么潇洒呢?”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“青,既然一切终将散场,既然记忆如此短暂,倒不如活在当下,认真感受此刻的青对我的爱,这是对自己最好的体恤。不为外界表象牵绊,好好地爱我的青,吃我的饭,让每个当下都活得踏实尽兴。比起留不下的名字和物件,好好活过每一刻,才是对这趟单程人生最郑重的交代吧。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">此情可待成追忆,只是当时已惘然。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航和花花联系时,始终未和花花提及自己多年困在北京的艰辛,而花花一直以为他远在美国。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">花花又发来微信:“我给你写了乱七八糟的手写信又丢了,我很幸福因为人生有你。航哥没有什么病例了,不知道为什么不开通小区,不开工好想上班。政府把我们关到4月30号,等疫苗接种鉴定再关14天,5月中才开通城市,我快疯掉了!航哥我们是晚上十一点二十二,你哪是早上吧。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">那天夜里,航航接连收到ππ的微信,花花接连发来消息。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">凌晨2:47,“航哥我女儿昨天,被我合租房一个17岁的大男孩强奸了,我女儿要自杀,我快崩溃了,再也不去当志愿者了,一分一秒守着她(流泪)。女儿抱怨说我为什么要把她要回,她好难过,昨天下午哭到现在,都不吃不喝,我想报警,又怕孩子受影响,我女儿才12岁。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">凌晨2:55,“我,心塞好疼,没有能力养好她,真不该要死要活的把她放我身边养的。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">凌晨3:16,“看着女儿头上摔的包,哭肿的双眼,心如刀割,我明天报警。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航看到消息,立刻给花花拨打电话。了解清楚情况后,他耐心地安慰并疏导了花花。随后,航航联系律师进行咨询,又致电武汉公司的经理,委托其为花花提供帮助。一切安排妥当,航航给花花回了微信:“问过律师了,立即报警。事情已经发生了,谴责自己没有用,先面对现实解决问题,我和国内懂这些事情的朋友联系一下,会再和你联系,一起渡过这艰难的日子。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">上午8:50,花花微信:“早上好航哥,我女儿不让我报警,说好丢人,怕同学们知道了。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">上午8:56,花花微信:“那男孩的妈妈说要我不报警,她会补偿我女儿。再说他十七岁还差五个月,不可能受刑拘之类的吧,十八岁才能(流泪)。我女儿童年的记忆,可能是灰色痛苦的。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航心中一阵酸楚,他深知花花的无奈与痛苦。他回复道:“花花,报警是保护朵朵的唯一方式。我们会尽力让这件事的影响降到最低,朵朵的未来还很长,不能让她在阴影中度过。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“幸福的家庭都是相似的,不幸的家庭各有各的不幸。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航和青青收到一条推送:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">官方宣布:截至2020年2月4日24时,武汉累计新冠感染6384例,死亡313例。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">林星与阳光皆收到一张黑谷和纸明信片,尚意的苏体行楷,呈“石压蛤蟆”状。发信人不详,唯留一首《江城子》:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">墨云拖雨过西楼。水东流,晚烟收。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">柳外残阳,回照动帘钩。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">今夜巫山真个好,花未落,酒新篘。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">美人微笑转星眸。月华羞,捧金瓯。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">歌扇萦风,吹散一春愁。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">试问江南诸伴侣,谁似我,醉扬州</span>。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">明信片背面一行字,令人惊艳称奇:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">寂寞空庭春欲晚,梨花满地不开门。</span></p> <p class="ql-block"><b style="color:rgb(21, 100, 250); font-size:22px;">《路标》</b></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(21, 100, 250); font-size:15px;">点击听文6-9</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">感恩阅读《灵魂伴侣》6 人静</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">您独特的视角,细腻的体悟,恰似星光照亮了作品幽微的角落。复调文学中,唯有您独属的解读,才是经典成之为经典的源泉。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">文字漫步间,您可参考以下路标。能力有限,版本错漏之处,望您海涵。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.1 门外绿荫千顷,两两黄鹂相应。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">睡起不胜情,行到碧梧金井。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">人静,人静,风弄一枝花影。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自秦观《如梦令》。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.2 退笔成山未足珍,读书万卷始通神。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自苏轼《柳氏二外甥求笔迹》其一,全文如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">退笔成山未足珍,读书万卷始通神。君家自有元和脚,莫厌家鸡更问人。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.3 《金枝》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《金枝》是英国人类学家詹姆斯·弗雷泽(James George Frazer)的经典著作,全称为《金枝:巫术与宗教之研究》(The Golden Bough: A Study in Magic and Religion)。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">该书以古罗马神话中“金枝”的传说为起点,梳理了人类早期对超自然力量的认知演变,提出人类思想发展经历了巫术、宗教到科学的阶段。书中汇集了全球各地的民俗、神话与仪式案例,如祭祀、图腾崇拜等,通过跨文化比较,揭示了原始社会信仰背后的逻辑,是人类学与民俗学领域的奠基之作,对后世相关研究影响深远。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.4 心似双丝网,中有千千结。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自宋代张先《千秋岁·数声鶗鴂》,全文如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">数声鶗鴂,又报芳菲歇。惜春更把残红折。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">雨轻风色暴,梅子青时节。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">永丰柳,无人尽日花飞雪。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">莫把幺弦拨,怨极弦能说。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">天不老,情难绝。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">心似双丝网,中有千千结。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">夜过也,东窗未白凝残月。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.5 我住长江头,君住长江尾。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">日日思君不见君,共饮长江水。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">此水几时休?此恨何时已?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">只愿君心似我心,定不负相思意。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自李之仪《卜算子》全文。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.6 《长江万里图》出自张大千《长江万里图》,创作于1968年,是大千先生为同乡张群八十寿辰所作,现藏于中国台北历史博物馆,全卷近20米。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">画卷从都江堰铁索桥起笔,依次绘出岷江、嘉陵江、宜昌、武汉、鄱阳湖、黄山、南京、镇江、吴淞口直至崇明岛等胜景。这些胜景被分作十段描绘,每一段都可独立成图,有着独特的韵味;同时彼此之间又气脉相连,共同构成了长江万里奔腾,最终汇入大海的磅礴长卷,尽显祖国山河的壮美。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.7 “青箬笠,绿蓑衣,斜风细雨不须归。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自张志和《渔歌子》,全文如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">西塞山前白鹭飞,桃花流水鳜鱼肥。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">青箬笠,绿蓑衣,斜风细雨不须归。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.8 “忽然浪起,掀舞一叶白头翁。一点浩然气,千里快哉风。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自苏轼《水调歌头》,全文如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">落日绣帘卷,亭下水连空。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">知君为我新作,窗户湿青红。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">长记平山堂上,欹枕江南烟雨,杳杳没孤鸿。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">认得醉翁语,山色有无中。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">一千顷,都镜净,倒碧峰。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">忽然浪起,掀舞一叶白头翁。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">堪笑兰台公子,未解庄生天籁,刚道有雌雄。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">一点浩然气,千里快哉风。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.9 “无边落木萧萧下,不尽长江滚滚来。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自杜甫《登高》,创作于大历二年(767年),彼时杜甫身处夔州,也就是现今重庆奉节。全诗如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">风急天高猿啸哀,渚清沙白鸟飞回。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">无边落木萧萧下,不尽长江滚滚来。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">万里悲秋常作客,百年多病独登台。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">艰难苦恨繁霜鬓,潦倒新停浊酒杯。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.10 “白日放歌须纵酒,青春作伴好还乡。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自杜甫《闻官军收河南河北》。“即从巴峡穿巫峡”,暗示了他身处长江上游,满心顺江而下返家的急切。全诗如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">剑外忽传收蓟北,初闻涕泪满衣裳。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">却看妻子愁何在,漫卷诗书喜欲狂。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">白日放歌须纵酒,青春作伴好还乡。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">即从巴峡穿巫峡,便下襄阳向洛阳。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.11 “朝辞白帝彩云间,千里江陵一日还。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">两岸猿声啼不住,轻舟已过万重山。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自李白《早发白帝城》全文。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.12 “长江连楚蜀,万派泻东南。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自苏轼《入峡》(全文见1.23)。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.13 “寄蜉蝣于天地,渺沧海之一粟。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自苏轼《赤壁赋》。《前赤壁赋》643字,《后赤壁赋》450字,共计1093字。此句出于《前赤壁赋》,节选如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">况吾与子渔樵于江渚之上,侣鱼虾而友麋鹿,驾一叶之扁舟,举匏樽以相属。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">寄蜉蝣于天地,渺沧海之一粟。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">哀吾生之须臾,羡长江之无穷。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">挟飞仙以遨游,抱明月而长终。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">知不可乎骤得,托遗响于悲风。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.14 “风不定,人初静,明日落红应满径。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自张先《天仙子》,全文如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">水调数声持酒听,午醉醒来愁未醒。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">送春春去几时回?临晚镜,伤流景,往事后期空记省。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">沙上并禽池上暝,云破月来花弄影。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">重重帘幕密遮灯,风不定,人初静,明日落红应满径。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.15 “留恋处,兰舟催发。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">执手相看泪眼,竟无语凝噎。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">念去去,千里烟波,暮霭沉沉楚天阔。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自柳永《雨霖铃·寒蝉凄切》,全词如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">寒蝉凄切,对长亭晚,骤雨初歇。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">都门帐饮无绪,留恋处,兰舟催发。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">执手相看泪眼,竟无语凝噎。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">念去去,千里烟波,暮霭沉沉楚天阔。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">多情自古伤离别,更那堪,冷落清秋节!</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">今宵酒醒何处?杨柳岸,晓风残月。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">此去经年,应是良辰好景虚设。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">便纵有千种风情,更与何人说?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.16 “昔人已乘黄鹤去,此地空余黄鹤楼。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">黄鹤一去不复返,白云千载空悠悠。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自崔颢《黄鹤楼》,全文如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">昔人已乘黄鹤去,此地空余黄鹤楼。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">黄鹤一去不复返,白云千载空悠悠。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">晴川历历汉阳树,芳草萋萋鹦鹉洲。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">日暮乡关何处是?烟波江上使人愁。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.17 “手持绿玉杖,朝别黄鹤楼。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">五岳寻仙不辞远,一生好入名山游。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自李白《庐山谣寄卢侍御虚舟》,全诗140字,以下为相关节选:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">我本楚狂人,凤歌笑孔丘。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">手持绿玉杖,朝别黄鹤楼。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">五岳寻仙不辞远,一生好入名山游。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">登高壮观天地间,大江茫茫去不还。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">黄云万里动风色,白波九道流雪山。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.18 “万里归船弄长笛,此心吾与白鸥盟。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自黄庭坚《登快阁》,全文如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">痴儿了却公家事,快阁东西倚晚晴。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">落木千山天远大,澄江一道月分明。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">朱弦已为佳人绝,青眼聊因美酒横。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">万里归船弄长笛,此心吾与白鸥盟。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.19 “夜阑风静縠纹平。小舟从此逝,江海寄余生。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自苏轼《临江仙》,全文如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">夜饮东坡醒复醉,归来仿佛三更。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">家童鼻息已雷鸣。敲门都不应,倚杖听江声。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">长恨此身非我有,何时忘却营营?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">夜阑风静縠纹平。小舟从此逝,江海寄余生。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.20 《爱在黎明破晓前》《爱在日落黄昏时》《爱在午夜降临前》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">这三部影片是由理查德·林克莱特执导的“爱在三部曲”,分别于1995年、2004年、2013年上映,以九年为间隔,记录了杰西和塞琳从相遇、重逢到相伴的爱情历程。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《爱在黎明破晓前》讲述两人在火车上相遇,在维也纳共度一夜,黎明前定下重逢约定;</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《爱在日落黄昏时》聚焦九年后巴黎的重逢,杰西已为人夫,塞琳也有了新恋情,两人在日落前的短暂时光里倾诉思念与遗憾;</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《爱在午夜降临前》则展现他们婚后的生活,在希腊度假时,从甜蜜到因现实琐事产生摩擦,探讨长久关系中的爱与责任。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">三部曲以大量对话推动情节,真实细腻地呈现了爱情在不同阶段的模样,被誉为爱情片的经典之作。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.21 《星际穿越》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《星际穿越》是诺兰执导的科幻片,主角库珀为拯救人类,穿越虫洞探索宜居星球。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">影片关键情节中,库珀坠入五维空间(超立方体),发现这里能感知时间维度,他通过引力操控,将关键数据以摩尔斯密码传递给女儿墨菲,助人类解开引力方程、延续文明。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">这一设定颠覆了传统因果:库珀能进入五维空间,正是源于未来人类的帮助;而他传递的信息,恰是未来人类存在的前提。因果不再是线性的“因→果”,而是形成闭环,过去与未来相互依存,充满科幻奇思。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.22 荣格说:“伟大的灵魂,都是雌雄同体。一见钟情,就是爱上另一个自己。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自荣格的心理学经典著作《红书》。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">荣格认为,每个人身上都兼具男性潜质与女性潜质,男性内在的女性特质被他称为“阿尼玛(Anima)”,女性内在的男性特质则是“阿尼姆斯(Animus)”。伟大的灵魂能在不同情境下灵活运用这两种特质,既拥有男性的坚强与理性,又具备女性的温柔与敏锐,实现内在男女潜质的平衡与融合。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“一见钟情”,往往是将自己内心的阿尼玛或阿尼姆斯意象投射到对方身上,所以看似是爱上了对方,实则是爱上了另一个自己。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.23 身无彩凤双飞翼,心有灵犀一点通。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自李商隐七律《无题二首·其一》,全文如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">昨夜星辰昨夜风,画楼西畔桂堂东。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">身无彩凤双飞翼,心有灵犀一点通。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">隔座送钩春酒暖,分曹射覆蜡灯红。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">嗟余听鼓应官去,走马兰台类转蓬。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.24 幸对清风皓月,苔茵展、云幕高张。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自苏轼《满庭芳》,全词如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">蜗角虚名,蝇头微利,算来著甚干忙。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">事皆前定,谁弱又谁强。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">且趁闲身未老,尽放我、些子疏狂。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">百年里,浑教是醉,三万六千场。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">思量,能几许?忧愁风雨,一半相妨,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">又何须,抵死说短论长。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">幸对清风皓月,苔茵展、云幕高张。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">江南好,千钟美酒,一曲满庭芳。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.25 《天鹅湖》,《悲怆交响曲》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《天鹅湖》与《悲怆交响曲》均是俄国作曲家柴可夫斯基的经典音乐作品,其中《天鹅湖》是芭蕾舞剧音乐,《悲怆交响曲》(即《第六交响曲》)是交响乐代表作。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《天鹅湖》的音乐舒展优美,旋律浪漫抒情,虽有命运波折的铺垫,但终局以爱情破除诅咒、正义战胜邪恶收尾,是充满希望的喜剧结局。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《悲怆交响曲》则全程笼罩着浓郁的悲剧色彩,音乐深沉哀伤,传递出对生命与命运的悲戚感慨,尽显悲剧张力。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《悲怆交响曲》是柴可夫斯基倾心而作的最后一部交响曲。他亲自在莫斯科大剧院指挥了该曲首演,九天后便与世长辞,这部作品也成了他生命的绝唱。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.26 《仲夏夜之梦》,《哈姆雷特》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《仲夏夜之梦》与《哈姆雷特》均是英国剧作家莎士比亚的经典戏剧作品,其中《仲夏夜之梦》是喜剧代表作,《哈姆雷特》是悲剧巅峰之作。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《仲夏夜之梦》以奇幻浪漫的情节著称,讲述了森林中精灵、凡人因魔法引发的一系列荒诞趣事,充满诙谐幽默与对爱情的美好想象,终以多对恋人圆满结合收尾,尽显喜剧的轻松明快。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《哈姆雷特》则笼罩着沉重的悲剧氛围,围绕王子哈姆雷特为父复仇的故事展开,深刻探讨了人性、道德与命运的复杂,最终主角与仇敌同归于尽,留下无尽的悲凉与反思。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《哈姆雷特》中“To be, or not to be, that is the question”(生存还是毁灭,这是一个问题),以极致凝练的哲思叩问生命本质,成为跨越时空的经典名句,至今仍引发人们对存在意义的不断思索。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(21, 100, 250); font-size:15px;">点击听文6-10</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.27 《妈妈咪呀》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《妈妈咪呀》是百老汇经典音乐剧,自1999年首演以来广受全球喜爱,被翻译成16种语言,推出50个版本,全球观看人数超6500万,累计演出超9300场,还被改编为同名电影及续集。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.28 《蝴蝶夫人》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《蝴蝶夫人》是意大利作曲家普契尼的经典歌剧,以20世纪初日本长崎为背景,讲述美国军官平克尔顿与日本艺伎巧巧桑的短暂婚姻:平克尔顿归国后另娶,苦等三年的巧巧桑得知真相后自尽。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.29 《西贡小姐》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《西贡小姐》是百老汇经典音乐剧,改编自《蝴蝶夫人》,将场景设定于越南战争后期美军从西贡撤侨时。讲述美国士兵克里斯与西贡女子金相恋,因美军撤离被迫分离,金生下孩子苦等,最终为让孩子赴美而自杀。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《西贡小姐》是全球最知名的音乐剧之一,位列“世界四大音乐剧”(《猫》《歌剧魅影》《悲惨世界》《西贡小姐》)。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">伦敦首演后演出4264场,百老汇上演4092场,全球累计观看人数超3500万,成为跨越文化的舞台经典。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.30 粗缯大布裹生涯,腹有诗书气自华。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自苏轼七律《和董传留别》,全文如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">粗缯大布裹生涯,腹有诗书气自华。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">厌伴老儒烹瓠叶,强随举子踏槐花。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">囊空不办寻春马,眼乱行看择婿车。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">得意犹堪夸世俗,诏黄新湿字如鸦。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.31 迟迟春日弄轻柔,花径暗香流。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">午窗睡起莺声巧,何处唤春愁?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自朱淑真《眼儿媚》,全文如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">迟迟春日弄轻柔,花径暗香流。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">清明过了,不堪回首,云锁朱楼。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">午窗睡起莺声巧,何处唤春愁?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">绿杨影里,海棠亭畔,红杏梢头。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.32 欲寄彩笺兼尺素,山长水阔知何处。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自晏殊《蝶恋花》,全文如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">槛菊愁烟兰泣露,罗幕轻寒,燕子双飞去。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">明月不谙离恨苦,斜光到晓穿朱户。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">昨夜西风凋碧树,独上高楼,望尽天涯路。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">欲寄彩笺兼尺素,山长水阔知何处?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.33 锦书谁寄相思语,天边数遍飞鸿数。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自辛弃疾《菩萨蛮·乙巳冬前间举似前作,因和之》,全文如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">锦书谁寄相思语。天边数遍飞鸿数。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">一夜梦千回。梅花入梦来。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">涨痕粉树发。霜落沙洲白。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">心事莫惊鸥。人间千万愁。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.34 惟在兴趣,羚羊挂角,无迹可求。故其妙处,透彻玲珑,不可凑泊,如空中之音,相中之色,水中之月,镜中之象,言有尽而意无穷。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自严羽《沧浪诗话·诗辨》,相关节选如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">诗者,吟咏情性也。盛唐诸人惟在兴趣,羚羊挂角,无迹可求。故其妙处,透彻玲珑,不可凑泊,如空中之音,相中之色,水中之月,镜中之象,言有尽而意无穷。近代诸公乃作奇特解会,遂以文字为诗,以才学为诗,以议论为诗。夫岂不工?终非古人之诗也。盖于一唱三叹之音,有所歉焉。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.35 那些听不见音乐的人,以为跳舞的人疯了。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自哲学家尼采。这句话反映了一种普遍存在的现象,即人们对于自己不理解或无法感知的事物往往持怀疑或否定的态度。跳舞的人能感知到音乐的韵律和情感,故而随乐起舞,而听不见音乐的人,无法体会这种内在的触动,就会觉得跳舞者的行为难以理解,甚至是疯狂的。它也启示人们,要尊重差异,理解他人的选择和行为,避免因自身认知局限而轻易对他人做出评判。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.36 每一个不曾起舞的日子,都是对生命的辜负。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自哲学家尼采《查拉图斯特拉如是说》。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">其中,“起舞”并非指字面意义上的舞蹈,而是象征着一种充满激情、创造力和自由的生命状态,是对生活的热爱、对自我潜能的释放以及对未知世界的勇敢探索。尼采通过这句话,鼓励人们珍视生命,活出生命的色彩与活力,不要虚度光阴。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.37 流水高山琴调古,劝君更尽一杯春。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自朱敦儒《临江仙》,全词如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">堪笑一场颠倒梦,元来恰似浮云。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">尘劳何事最相亲。今朝忙到夜,过腊又逢春。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">流水高山琴调古,小窗幽梦诗魂。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">劝君更尽一杯春。名利浑无据,年年空惹尘。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.38 谁念西风独自凉,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">萧萧黄叶闭疏窗,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">沉思往事立残阳。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">被酒莫惊春睡重,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">赌书消得泼茶香,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">当时只道是寻常。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自纳兰性德《浣溪沙》全文。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.39 中州腊尽春犹浅,只有梅花最可怜。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">坐遣牡丹成俗物,丰肌弱骨不成妍。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自苏轼《黄州春日杂书四绝》其二全文。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.40 和羞走,倚门回首,却把青梅嗅。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自李清照《点绛唇》,全文如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">蹴罢秋千,起来慵整纤纤手。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">露浓花瘦,薄汗轻衣透。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">见客入来,袜刬金钗溜。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">和羞走,倚门回首,却把青梅嗅。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.41 林逋(字君复),北宋诗人,以隐逸著称,诗风澄澈淡远。其咏梅诗最负盛名,代表作《山园小梅》中“疏影横斜水清浅,暗香浮动月黄昏”一句,精准勾勒梅之神韵,成为千古绝唱,融入其孤高清逸的人格。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《山园小梅》全诗为:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">众芳摇落独暄妍,占尽风情向小园。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">疏影横斜水清浅,暗香浮动月黄昏。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">霜禽欲下先偷眼,粉蝶如知合断魂。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">幸有微吟可相狎,不须檀板共金樽。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">此外,他的词作《长相思·吴山青》亦为佳品,“吴山青,越山青”以叠字起兴,借山水寄离情,结尾“江头潮已平”余韵悠长,兼具民歌风味与隽永意境。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.42 天涯地角有穷时,只有相思无尽时。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自晏殊《玉楼春》,全文如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">绿杨芳草长亭路。年少抛人容易去。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">楼头残梦五更钟,花底离情三月雨。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">无情不似多情苦。一寸还成千万缕。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">天涯地角有穷时,只有相思无尽时。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.43《两相思》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《两相思》是一首回文诗,出自李禺。正着读是《思妻诗》,描绘了身在异乡的男子对家乡妻儿的思念,全文为:“枯眼望遥山隔水,往来曾见几心知?壶空怕酌一杯酒,笔下难成和韵诗。途路阻人离别久,讯音无雁寄回迟。孤灯夜守长寥寂,夫忆妻兮父忆儿。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">倒读则是《思夫诗》,从妻子的角度出发,表达了对远方丈夫的牵挂,内容为:“儿忆父兮妻忆夫,寂寥长守夜灯孤。迟回寄雁无音讯,久别离人阻路途。诗韵和成难下笔,酒杯一酌怕空壶。知心几见曾来往,水隔山遥望眼枯。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">这首诗通过巧妙的回文结构,将夫妻双方的相思之情表达得淋漓尽致,堪称回文诗中的佳作。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.44 堆来枕上愁何状,江海翻波浪。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">夜长天色总难明,寂寞披衣起坐数寒星。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">晓来百念都灰尽,剩有离人影。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">一钩残月向西流,对此不抛眼泪也无由。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自毛泽东《虞美人》,毛主席于1921年写给杨开慧的一首词,表达了他对杨开慧的思念。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.45 “生子当如孙仲谋。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自辛弃疾《南乡子》,全文如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">何处望神州?满眼风光北固楼。千古兴亡多少事?悠悠!不尽长江滚滚流。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">年少万兜鍪,坐断东南战未休。天下英雄谁敌手?曹刘!生子当如孙仲谋。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.46 静安先生,《人间词话》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">王国维,字静安,号观堂,是中国近代著名的国学大师。他在文学、美学、史学、哲学、考古学等领域均有开创性贡献,被誉为“中国现代学术奠基人”之一。1927年,王国维投昆明湖自尽。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《人间词话》是王国维所著的一部文学批评著作。书中提出,“古今之成大事业、大学问者,必经过三种之境界”:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">1. 第一境:“昨夜西风凋碧树。独上高楼,望尽天涯路”(出自晏殊《蝶恋花》6.32),意指需明确目标与方向,有登高望远的视野。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">2. 第二境:“衣带渐宽终不悔,为伊消得人憔悴”(出自柳永《蝶恋花》),象征为追求目标而执着坚守、不懈付出,纵然身心疲惫也不后悔。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">3. 第三境:“众里寻他千百度,蓦然回首,那人却在,灯火阑珊处”(出自辛弃疾《青玉案》),代表历经长期探索后,豁然开朗、有所成就的境界。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.47 衣带渐宽终不悔,为伊消得人憔悴。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自柳永《蝶恋花》,全文如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">伫倚危楼风细细,望极春愁,黯黯生天际。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">草色烟光残照里,无言谁会凭阑意。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">拟把疏狂图一醉,对酒当歌,强乐还无味。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">衣带渐宽终不悔,为伊消得人憔悴。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.48 众里寻他千百度,蓦然回首,那人却在,灯火阑珊处。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自辛弃疾《青玉案·元夕》,全文如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">东风夜放花千树,更吹落、星如雨。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">宝马雕车香满路。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">凤箫声动,玉壶光转,一夜鱼龙舞。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">蛾儿雪柳黄金缕,笑语盈盈暗香去。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">众里寻他千百度,蓦然回首,那人却在,灯火阑珊处。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.49 威利斯吉普车</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">威利斯吉普车是二战时期美军生产的重要军用车辆,被誉为美军赢得二战胜利的三大法宝之一。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">它结构简单,通常没有车门,能适应爬山涉水等复杂地形,可装机枪、电台,能当救护车,还能拖火炮。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">二战期间,威利斯吉普车大量供给美军及反法西斯同盟军,在各战场承担侦查、联络、急救等多种任务,为反法西斯战争胜利作出重要贡献。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.50 B-25轰炸机</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">B-25轰炸机是美国二战期间装备数量最多的轰炸机,生产了近万架。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">在中美同盟抗击日本法西斯的进程中,B-25轰炸机也扮演了重要角色。1945年,中美空军混合编队从湖南芷江起飞,64架B-25轰炸机携带燃烧汽油弹成功轰炸日本东京,甚至炸中防守严密的日本皇宫。这是中美同盟的生动实践,两国协同作战,不仅沉重打击了敌人的嚣张气焰,更坚定了中美军民共同抗击法西斯的信念,为最终击败日本法西斯注入了力量。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.51 “细雨斜风作晓寒,雪沫乳花浮午盏,人间有味是清欢。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自苏轼《浣溪沙》,全词如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">细雨斜风作晓寒,淡烟疏柳媚晴滩。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">入淮清洛渐漫漫。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">雪沫乳花浮午盏,蓼茸蒿笋试春盘。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">人间有味是清欢。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.52 Delta Kappa Alpha</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">DKA(Delta Kappa Alpha):1936年由南加州大学10名电影摄影专业学生创立的电影艺术社团,最初为电影摄影师团体,后扩展至全美多所顶尖电影学院。其宗旨是培养电影领域的专业品格,促进创意协作、商业实践及成员情谊,致力于成为卓越的娱乐行业领导者培养平台。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">该社团对各专业、性别学生开放,每学期为成员提供资金支持以开展短片、纪录片等创作实践。录取标准严格,如南加州大学每年仅招收3-5人。知名成员包括乔治·卢卡斯、史蒂文·斯皮尔伯格、阿尔弗雷德·希区柯克等,其作品累计获500多次奥斯卡提名,在电影领域影响深远。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.53 此情可待成追忆,只是当时已惘然。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自李商隐《锦瑟》,全文如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">锦瑟无端五十弦,一弦一柱思华年。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">庄生晓梦迷蝴蝶,望帝春心托杜鹃。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">沧海月明珠有泪,蓝田日暖玉生烟。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">此情可待成追忆,只是当时已惘然。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.54 墨云拖雨过西楼。水东流,晚烟收。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">柳外残阳,回照动帘钩。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">今夜巫山真个好,花未落,酒新篘。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">美人微笑转星眸。月华羞,捧金瓯。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">歌扇萦风,吹散一春愁。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">试问江南诸伴侣,谁似我,醉扬州。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自苏轼《江城子》。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">6.55 “寂寞空庭春欲晚,梨花满地不开门。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自刘方平《春怨》,全诗如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">纱窗日落渐黄昏,金屋无人见泪痕。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">寂寞空庭春欲晚,梨花满地不开门。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(21, 100, 250); font-size:15px;">点击读下集</span></p><p class="ql-block"><a href="https://www.meipian.cn/5g90nmcz" target="_blank"><u>《灵魂伴侣》7 轻手</u></a></p>