《灵魂伴侣》1 谁省

自强不息的时代

<p class="ql-block"><b style="color:rgb(21, 100, 250); font-size:22px;">《书信》</b></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(21, 100, 250); font-size:15px;">点击听文</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">展信安。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">你说要写咱俩那四十九天,定名《灵魂伴侣》,问我期望怎样的文?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">首先得有强韧的故事感。不只海面上的风浪,更要海面下的冰山。我偏爱角色带着真切的困境,情感的拉扯,道德的踟蹰,或是精神的迷茫。当他们在迷雾中摸索,我愿化作同行的影子,陪他们穿过幽暗,遇见阳光。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">期待你文的魔力:让我放下对文字的审视与疑虑,踏入你筑的世界。举手能嗅见场景的气息,投足可触到故事的风情。现实与虚构的边界消融,只剩全然的沉浸。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">盼着你字的打磨:带着散文的舒展,呢喃的灵动,如月下漫步的絮语,自然而有张力;又藏着不事张扬的诗意,词句流转间吟出韵律。调侃的幽默、现实的质感、宿命的牵引,揉在一处才好。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">候着与你共听一场音乐会:能抓住主旋律,领悟主题,可正当以为摸清脉络,偏撞见始料未及的转折。那转折来得恰好,即便裹着惊悚、尖锐甚至残酷,也能让人心里生出通透的惊艳,像交响乐的变奏,情理之中却意料之外地和谐。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">更翘首东西方文明的交织:平等对话,不分主次。东坡与莎翁在场景中遇见,唐诗宋词与《圣经》在某页重逢,老子的思辨、禅宗的领悟,与尼采、海德格尔的哲思撞出火花。不同土壤的意象、文字、诗词、哲思、音乐,以复调应答,交响成不分高下的百家争鸣,让人品出文明对话的从容,让故事在现实肌理之上,彰显人类共通的灵魂。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">祈盼你的故事饱满:智性充盈、朗朗上口,讽刺藏着锋芒,鲜活带着元气。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">渴慕你的稿件。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">你的灵魂伴侣</span></p> <p class="ql-block"><b style="color:rgb(21, 100, 250); font-size:22px;">《导读》</b></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(21, 100, 250); font-size:15px;">点击听文</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">星河璀璨,文渊浩渺。唯有心蕴灵韵,目藏哲思的识珠者,方能拨开文字迷雾,邂逅这部隐匿于小众之境的文学珍馐。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">您诗意的触角、深邃的洞察,固守对文字的赤诚;您精神的共鸣、生命的哲思,恰似暗夜萤火,映出超越庸常的文学境界。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">您独具的匠心,让《灵魂伴侣》似一座精神迷宫,挣脱线性叙事,以“幽灵”母题为引,融汇梦境、尺素、诗赋等多元载体,将人物命运与时代荒诞交织成绮丽长卷。您叩问的感召,更让“东坡”“梅子”灵魂幻影,穿梭于虚实之间,揭示宿命的幽微密语。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">您深邃的体悟:让水,π,玫瑰,莲子,霓虹,黑谷明信片等元素交相辉映,既是对经典意象的当代转译,更是对生命尊严的诗性礼赞。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">您悲悯的慈怀,将青青与航航的灵魂相契,花花与红红的人性微光,岚岚顽强的生命追寻,皆于至暗之处燃作希望之光。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">您通解东西文明菁华,从哲思深邃、禅道幽微,到诗歌刻骨、楹联机锋,于复调叙事的语境,多元文化的融合,激荡出生韵。每一意象、每段诗行,皆是通往精神秘境的密钥,解锁万千气象。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">您于字里行间,品读出了这部“有希望的哈姆雷特”的独特韵致,已然成为《灵魂伴侣》真正的知音。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">毕竟,唯有深谙希望与救赎真谛者,方能诗意的栖居于大地,与作品的灵魂元气同频共振。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">恭喜您,于最不可能产生严肃文学的网络喧嚣中,勇赴这场严肃的先锋实验。或许,您能在严肃文学的长河中,撕开罕见的二次燃感。</span></p> <p class="ql-block"><b style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:18px;">《灵魂伴侣》故事梗概</b></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">2020 年,疫情如幕,遮蔽人间。山东小城与北京寒夜,青青、黄黄、航航,三人灵魂悄然共振。闺蜜的守望似暖霭,跨城连麦若星芒。疾病与生死的罅隙间,文学音乐淌作心河。平凡烟火,晕染生命诗章。愿君轻启,共赴这场心灵绮旅。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(21, 100, 250);">点击直接阅读文集</span></p><p class="ql-block"><a href="https://www.meipian.cn/5g90m5vt" target="_blank" style="font-size:15px;"><u>《灵魂伴侣》1 谁省</u></a><a href="https://www.meipian.cn/5g90mdev" target="_blank" style="font-size:15px;"><u>《灵魂伴侣》2 还睡</u></a></p><p class="ql-block"><a href="https://www.meipian.cn/5g90mq0u" target="_blank" style="font-size:15px;"><u>《灵魂伴侣》3 知否</u></a><a href="https://www.meipian.cn/5g90mx5q" target="_blank" style="font-size:15px;"><u>《灵魂伴侣》4 争渡</u></a></p><p class="ql-block"><a href="https://www.meipian.cn/5g90nchz" target="_blank" style="font-size:15px;"><u>《灵魂伴侣》5 消瘦</u></a><a href="https://www.meipian.cn/5g90nhyx" target="_blank" style="font-size:15px;"><u>《灵魂伴侣》6 人静</u></a></p><p class="ql-block"><a href="https://www.meipian.cn/5g90nmcz" target="_blank" style="font-size:15px;"><u>《灵魂伴侣》7 轻手</u></a><a href="https://www.meipian.cn/5g90nw2t" target="_blank" style="font-size:15px;"><u>《灵魂伴侣》8 魂断</u></a></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(21, 100, 250); font-size:15px;">点击听文1-1</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">正是辘轳金井,满砌落花红冷。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">蓦地一相逢,心事眼波难定。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">谁省,谁省?从此簟纹灯影。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《如梦令》--纳兰性德</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">2020年1月10日</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">所有的故事都可以这样开场:“原本一切如常,倘若不是……”五年前的腊月十六,一场半影月食悄然临降。命运之手为月亮笼上一片氤氲,褪去往日的明朗。不仔细瞧,很难察觉这细微的变化。星辰却异常明亮,它们奋力闪烁着光芒,穿透山东的树林,洒落在诸城一座小阁楼上。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">阁楼中,青青合上《东坡乐府笺》,手指轻抚封面。一只浑圆鎏金的酒瓶立在书桌上,月光透过树叶洒落进来,靛青瓶颈与斜倾的空杯间,光影斑驳。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">小阁藏春,闲窗锁昼,画堂无限深幽。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">难言处,良宵淡月,疏影尚风流。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">手机屏幕的光与星光交织,在青青的脸庞上,笼罩了一层蓝光。她带着这缕光,走进了卧室。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">卧室里,黄黄白皙的手臂搭在被子外,目光黏在书页上,余光却追着那抹蓝光。直到门重新合上,她才放下那本小说,抬手摩挲着发烫的脸庞,转过她美丽的头,从她那古典型的肩头向后看着说道:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“亲爱的,把手机给我。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">青青带着微笑凑了过来,温柔地递过手机,指尖还沾着书页的墨香。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">黄黄握住青青的手腕。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“还得你来解锁呢。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">青青无奈地将脸紧凑过去,解锁完成的刹那,黄黄忽然在她唇上吻了一下。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">青青的睫毛颤动,耳尖漫上绯红,唇角的笑意裹着熟悉的纵容,黄黄听见自己的心跳声,“咚咚”的在胸腔回荡。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">青青的指尖抚过自己的唇瓣,摩挲地擦去黄黄的口红唇印,貌似责备地说:“你呀,总是这样。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">黄黄抬手虚掩口鼻,深嗅两下,睁大眼睛,故做有新发现的模样。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“你又偷喝姥爷的酒了?”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“嗯,泗水滨,写诗词用。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“写诗词非得喝东坡喝过的酒吗?”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">窗外的风簌簌作响,月光不屑地漫在黄黄的脸上。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“分明是你馋了,还找借口。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">闺蜜间的默契,不着痕迹地将暧昧吹散。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">卧室角落的梳妆镜,映着比黄黄大一岁的青青。春节前,她将黄黄接来诸城,在姥爷家暂住几日,再赴武汉回家过年。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“我帮你改好了Soul的个人资料,你取个好听的名字吧。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">青青接过手机,望了一眼窗外穿透树林的星光,在Soul上输入了一个名字:林星。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“红红姐真让人担心死了,她刚告诉我,武汉有人感染了一种传染病,叫做新冠肺炎,医院里忙得不可开交。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“知道姐姐是让你最揪心的人。可她是医生呀,一工作就忘了自己。我也会劝红红姐,但她那脾气,你也知道……”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“好了,不早了,快进来睡吧。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">黄黄掀开被子。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“我去阁楼睡,还要赶论文。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">青青抱起一个枕头,准备离开。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">黄黄故意嘟起嘴,佯装严厉。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“别再喝酒了,喝醉了我可要非礼你哟。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">青青弯起笑眼,将手中的枕头轻轻扔向黄黄。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“就你淘气。”青青的笑中带着一丝亲昵,一丝暧昧。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">黄黄的目光,随着青青背影的消失,落在床头的小药盒上。药盒的表面冰冷,诉说着一种不安。梳妆镜里,自己长发披散在月华中,锁骨的凹陷盈溢着两汪月光池,藏着广寒宫的秘密。她抬手拨弄发丝,指尖却在触及冰凉的月光时,骤然缩了回来,那是自己的倒影,还是一份灼人又酸涩的眷恋。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">眼前浮现出青青翻阅《东坡乐府笺》时的模样,她总爱用指尖摩挲书脊,眉眼间盛着唐诗宋词的光。这位985中文系的博士,世界里满是诗意与浪漫。“竹外桃花三两枝,春江水暖鸭先知”,是她灵魂的注脚。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">青青满腹经纶,笔下流淌着唐诗、宋词、元曲的风雅,寻常男子根本无法触及她那深邃的精神世界。多年来,无数人试图叩响她的心门,却都被她对灵魂共鸣的极致苛求拒之门外。没有人能读懂她藏在诗词里的期许。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">唯有黄黄,能从她字里读出“巍巍乎若泰山”的沉雄、“洋洋乎若江河”的婉转,恰如“高山流水”的知音。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">对青青的情感,早已在无数个日夜陪伴中悄然生长,远远超越了普通闺蜜的界限。黄黄比任何人都希望青青能遇见真正懂她的人,能有人与青青共赏“晓看天色暮看云,行也思君,坐也思君”的浪漫,能接住她诗词里的深情。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">黄黄颤抖的指尖,在Soul上发出一条“拍卖”消息:“寻一位懂诗词的有缘人,陪伴一位985中文系博士小姐姐共赏风月”。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">屏幕冷光与镜中月辉重叠,她已分不清,自己究竟是想为青青点亮一盏灯,还是亲手掐灭那簇独属于自己的光。黄黄起身拉上窗帘,朦胧的月光从卧室中消失。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">手卷真珠上玉钩,依前春恨锁重楼。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">她害怕这世上根本没有能配得上青青才情的才子,让青青在无尽的等待中失望;更害怕真的有人出现,从此取代自己在青青生活里的独特位置。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">发送键按下的瞬间,黄黄化身成了一名“情感囚徒”:她害怕失去青青,却又希望她能获得幸福。在这场情感的漩涡里,黄黄早已搞不清自己对青青的感情究竟是什么,只知道这份炽热又隐秘的情感,让她不知所措,却又甘之如饴。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">枕边那本翻得卷了角的小说,随卧室骤然熄灭的灯光坠入一片昏冥。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“谁省,谁省?从此簟纹灯影。”</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(21, 100, 250); font-size:15px;">点击听文1-2</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">与此同时,北京一处安静的公寓中,航航正跟着耳机里的男歌手一起哼唱:“昨夜雨疏风骤,浓睡不消残酒,试问卷帘人,却道海棠依旧……”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">半影月食的月光穿透雾霾,在地板上投下银斑,爬到了航航的鞋尖。他抬头时,目光落在墙上的书法上:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">横看成岭侧成峰,远近高低各不同。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">不识庐山真面目,只缘身在此山中。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">墨迹尽显北宋“尚意”的风骨,笔运飘逸,字形扁平,笔画敦实,行楷相间。将黄庭坚调侃苏轼书法“石压蛤蟆”的憨态临摹得惟妙惟肖,也是航航最钟意的珍藏。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">正要唱到“知否,知否……”,手机屏幕亮起一条消息,发送人名字显示“ππ”。航航打开消息,是花花满是惊慌的微信语音:“航航,不好了!我们这儿出事了,新冠肺炎,有人去世了。你最近千万别回武汉,太危险了!”花花曾是航航在武汉投资企业的员工,一位秀丽的单亲妈妈。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航皱了皱眉,指尖在对话框停留片刻, 最终还是没把自己已回到国内的情况告诉花花 ,只是回复了一条安慰的信息:“花花,别担心,传染病一定会被控制住的。”随后,他又给远在美国的家人发送短信报了平安,生怕家人看到国内的消息后担惊受怕。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">青鸟不传云外信,丁香空结雨中愁。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航滑动着Soul的界面,他对这里的一切早已熟悉。在这个隐去真实身份的虚拟世界里,人们用兴趣搭建沟通的桥梁。“瞬间”广场上闪烁着无需露脸的图文,字里行间藏着陌生人的秘密。而他,也曾一次次期待着,能通过灵魂匹配或语音互动,找到那个契合的灵魂。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">过去两周,航航时常流连于此,与一些略有才情的女生互动。航航如推石上山的西西弗斯,一次次将才情的期待推上顶峰,又看它失望地滚落。Soul好似有种魔力,即便未能遇见惊艳之人,仅那若隐若现的才情,也让航航屡败屡试。几经纠结后,他终于决定卸载这款APP。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">就在卸载前的一刻,航航心中忽然涌起一阵文艺的冲动。他打开“瞬间”,写下一段文字:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《知否,知否?》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“一朝花开傍柳,寻香误觅亭侯。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">纵饮朝霞半日晖,风雨着不透。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">一任宫长骁瘦,台高冰泪难流。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">锦书送罢蓦回首,无余岁可偷。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">昨夜雨疏风骤,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">浓睡不消残酒,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">试问卷帘人,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">却道海棠依旧……”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">手指悬在发送键上,航航正要按下,忽然“广场”上一条“拍卖”的“瞬间”瓢了进来。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“寻一位懂诗词的有缘人,陪伴一位985中文系博士小姐姐共赏风月。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航一愣,随即忍俊不禁。他一眼便看出这不过是个游戏,却又忍不住想凑个热闹,正好在卸载前花光账户里剩余的Soul币。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航用仅剩的Soul币给对方送了一个头像圈。不久,手机屏幕亮起:“恭喜你,You are the winner。你已获得与对方交流的机会。”随即,航航又收到推送的一个链接。他怀着好奇点开链接,进入了一个名为“林星”的个人主页。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">随着页面缓缓加载,他不自觉地屏住了呼吸。“林星”这个名字仿佛带着某种神秘的力量,让他心底涌起一股期待。映入眼帘的,是一段优美的文字:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“卷展《东坡乐府笺》,见《望江南·超然台作》:‘休对故人思故国,且将新火试新茶。诗酒趁年华。’初读之,情蕴其间,引人深探……”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">这段文字配的BGM,正是时下火遍全网的《少年》,韵律竟裹挟着千年诗意的脉动。“我还是从前那个少年,没有一丝丝改变。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航边听边读,目光扫过那幅“石压蛤蟆”的书法,落在下面酒柜上的一瓶石榴酒上。他感到一股诗酒的风雅,正从苏轼的笔锋漫出,顺着时光的纹路,稳稳流进“林星”的字句里,一脉相承。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">他怀着期许,加了关注,并在私聊处给林星留言:“拜读了您的文字,优秀。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">合上手机的瞬间,一条新闻推送。航航瞥了一眼,官方宣布的消息赫然在目:截至2020年1月10日24时,武汉累计新冠感染病例41例,死亡1例。 航航未多想便合上手机睡去。那一夜,他梦见自己化作水中鸳鸯,与伴侣共诵唐诗宋词。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">醒来后,他打开Soul,林星并未回复,航航轻叹。忽然想起昨夜梦中的情景,于是,他写下一条“瞬间”,并悄悄地@了林星:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">我是你五百年前失落的莲子,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">每一年为你花开一次。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">多少人赞美过莲的矜持,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">谁能看懂莲的心事。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">我是你五百年前失落的莲子,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">每一年为你心碎一次。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">多少人猜测过莲的心事,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">慢慢风干变成唐诗宋词。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">写完这段文字,航航心中竟泛起了久违的涟漪,冥冥之中,似有一根无形的丝线,正将他与那位“林星”无声地牵连在一起。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">料峭春寒中酒,交加晓梦啼莺。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">惆怅双鸳不到,幽阶一夜苔生</span>。</p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(21, 100, 250); font-size:15px;">点击听文1-3</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">一周过去了,航航几乎忘记了那个“拍卖”游戏,毕竟他未收到过林星的回复。这些天,他正忙着与岚岚的读书会活动。岚岚是航航的女儿,从南加大毕业,她从实习开始,就在好莱坞担任制片与编剧助理,已参与制作了十一部纪录片。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">这个月是读书会的“俄罗斯文学月”,航航和岚岚一起阅读了托尔斯泰的《安娜·卡列尼娜》,陀思妥耶夫斯基的《罪与罚》和《卡拉马佐夫兄弟》,并通过视频交流讨论,交换读书笔记。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">青青原本没在意“拍卖”游戏,在黄黄的追问下,她才读了“阳光”的留言,浏览了“阳光”的主页。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航读着女儿发来的大三时的读书笔记,正准备给岚岚写回复。就在此时收到一条“林星”发来的消息。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“您好,我是林星,抱歉这么久才回复。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">林星发完消息,心跳微微加快,期待地盯着屏幕,消息很快弹了出来。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“林星好。读过您的文,文笔出色。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">林星的嘴角不自觉地扬起,迅速回复:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“拜读了《梅子》,您的文字细腻生动,把一个让女人都为之倾心的女子刻画得栩栩如生。您也是中文专业的吧?”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“过奖了,随笔写写,我学的是航空发动机专业。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">林星怔了一下,没想到阳光是理工专业的,却能写出如此的文字。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“您的名字‘不可直视的阳光和人心’,有什么特别的含义吗?”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“东野圭吾曾说过,‘世上有两样东西不可直视,一是太阳,二是人心’。您以后就叫我阳光吧。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">林星又怔了一下,涌起一丝惊讶。她没想到阳光也读过《白夜行》,这让她对阳光的好奇心更甚。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“原来如此,我也读过《白夜行》。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“请问您的名字’林星’,有什么特别的含义吗?”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“随意取的,当时正好看到树林间的星光。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“那您……玩的是什么游戏呢?”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“是我闺蜜把我‘拍卖’了,本以为没人理会,没想到遇到了您。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">林星的嘴角扬起了笑意,她感到和阳光之间的距离拉近了一些。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“冒昧地问一句,您闺蜜为什么要玩这个游戏呢?”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“我闺蜜是学金融的,想用‘拍卖’来探测探测。她曾遇人不淑,被‘渣男’伤害过,希望借此实验做个‘尽职调查’。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“那您夸赞我的文笔,该不会是探测的假话吧?”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“当然是真话啦,难道‘渣男’就不能文笔优秀吗?”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“你是什么星座?”阳光问。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“双鱼,你呢?”林星也不再用“您”,换成了“你”。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“巨蟹,咱们都是水象星座,看来挺合拍的。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">看到‘水象星座’几个字,林星的手指在屏幕上停顿了半秒。她从不迷信星座,此刻却鬼使神差地想,或许真有某种神秘的联结。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“你说得有道理,我闺蜜是天蝎,我们也都是水象星座。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“为了帮闺蜜做实验,我跳崖喂虎,是不是堪比太子舍身饲虎?”林星主动地问。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“可你们没钓到‘渣男’啊,我顶多算是只无力伤人的老虎,只能舔舔王子自己刺破颈项流出的血,勉强当个‘舔虎’吧。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“老虎恢复了体力,还不是照样把王子吃了?舔虎和舔狗可不一样。忽悠小女子,不太厚道哦。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“我只是想说,两位小姐姐没得到测试预期的结果,反倒证伪了‘能钓到渣男’的假设。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“实验刚刚开始,下定论还为时过早呢。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">林星望着屏幕,心中泛起涟漪。她觉得阳光真的很有趣,不知道他在现实中是什么样的人。她的指尖无意识地在屏幕底部反复划动,仿佛这样就能穿越冰冷的屏幕,触碰到阳光真实的温度。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">林星看到阳光在Soul上的地域信息。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“你定位在北京,学航空发动机的,是北航的学长吧?”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“猜对一半,是北航的,‘学长’可不敢当。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“厉害了,根正苗红的985、211高材生!”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“博士小姐姐过奖了。说起来,你的研究方向是什么?”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“我的论文题目是《苏东坡任密州知州期间的文学创作及其影响研究》,名字有点长,哈哈。”林星心里美滋滋的。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“密州,那不就是现在的山东诸城吗?苏轼写下‘老夫聊发少年狂’的地方。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“他怎么啥都知道。”林星心里盘算。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“没错!我跟我闺蜜现在就在诸城采风呢。”她大方的答道。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“诸城啊,那离‘高山大学’不远吧?我猜你和闺蜜肯定是山大的学霸,也是妥妥的985,211,佩服。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">林星沉默了,没有回复。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">阳光发来的消息打破沉默。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“既然说到‘山’了,咱们聊聊各自家乡的山?好吗?”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“好的呀!俺们山东最有名的当然是泰山啦!不过我小时候在姥爷家,常去爬常山。你那边呢?”林星秒回。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“我家在北京,从小就常去爬景山,每次爬到山顶,都能俯瞰整个故宫,视野特别好。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“景山?阳光同学,你可真幽默!那也能叫山?你说的景山顶,在我们山东人看来,就和山根儿差不多高吧!”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">林星唇角不受控地勾起,阳光把景山说得郑重其事,透着股反差萌。这份意外的幽默感,像吃了块饴糖,甜得她指尖发颤。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“你们泰山的傲来峰不就是‘花果山’吗?那你见过孙悟空吗?”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">这句跳脱的反问让林星眼睛瞬间发亮,居然有人能接住她的玩笑,还反手抛出更有趣的梗。这种棋逢对手的畅快,让她忍不住笑出声,迫不及待地发出回复。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“当然见过啦!不过,上次我爬泰山的时候,孙悟空正好去了北京,说要去景山顶上俯瞰一下故宫。你在万春亭上就没碰到他老人家吗?”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">林星不甘示弱地回了一个天马行空的反问,眼睛盯着屏幕,连呼吸都不自觉屏住。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“当然碰到了!那天北京下雨,不光碰到了,我还特意给孙大圣送去了一把伞呢,结果被他老人家给误会了!”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">这话像根羽毛轻扫心间,挠得林星心里痒痒的。她没来得及思考,手指就下意识地打出追问。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“怎么误会了?”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“我怕孙大圣不肯收,还特意用标准的北京话说:‘大圣,一把旧伞,不值俩钱儿。’他老人家估计是听成山东话的‘1893’,以为我要卖他一千八百九十三块钱一把旧伞!大圣一个筋斗就翻回泰山,在半空中冲着景山怒吼:‘呔!大胆妖孽!俺老孙的花果山全国包邮,也用不了这许多钱!’”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">阳光又补充道:“哎,你的山东老乡孙悟空,误会了阳光的一片好心。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">林星反复念着“一把旧伞”和“1893”,一会儿用字正腔圆的普通话,一会儿换成带着乡音的山东话,笑得眼泪都冒了出来。原来阳光能把文字变得这么鲜活有趣,就像参加一场惊喜的派对。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">林星隐约意识到,这个用谐音梗讲故事的人,或许正是她曾经期待的:那个能与她在文字世界里并肩驰骋、永不掉线的对手。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“阳光同学,你太会编故事了,居然连我们山东口音的梗都懂!” </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">发送完消息,她望着窗外的星光,第一次觉得,等待回复的间隙不再孤寂。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">此时,聊天室右上方的三颗红心已悄然填满,顶上的“Soulmate”标记中,字母“S”亮起了温暖的黄色。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“哇!林星快看,我们点亮了一个字母!”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">林星看到S字母温暖的黄色光芒,感到一种莫名的兴奋。她知道,这已经不仅是一个简单的游戏了。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“点亮字母?这是什么意思啊?有什么特别的说法吗?”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“嗯,这是Soul的一个机制。想要成为‘灵魂伴侣’,就需要一起努力,把‘Soulmate’这八个字母逐一点亮。我们刚才聊得投机,互动数量达到了要求,所以第一个字母‘S’就亮起来了。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“不过,点亮下一个字母‘O’,就需要我们再聊八十条消息,总数要达到一百一十条才行。”阳光异常兴奋,这也是他第一次在Soul上点亮字母。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“这么多?一下子翻倍啊!”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">阳光带着理工生的严谨和认真。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“后面会越来越难呢。比如想点亮字母‘T’,需要累计发送两万零七百一十条消息;而最难的字母‘E’,则需要累计互动十四万零七百一十条才能点亮。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">林星沉默了,没有回复。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">阳光打破了沉默。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“一起加油吧,也许咱们真的能成为彼此的灵魂伴侣呢。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">两人不约而同地陷入了沉默。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">林星打破了沉默。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“阳光,你真的希望我们点亮这八个字母吗?”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“当然了,只有全部点亮,才能完成你和闺蜜的测试,证伪你们的假设。科学的进步,从来不是证明的过程,而是证伪的过程。”阳光一本正经地回复道。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">林星一时分不清阳光的话究竟是调侃,还是认真的。她犹豫片刻,说:“我真佩服你,为了证明自己不是‘渣男’,竟然立下这么大的目标。这怎么可能实现?得花多少时间啊?”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">她接着说:“我还忙着写论文呢,可不想被人责备。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“谁舍得责备你呀?”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“我导师呗,他连我看课外书都管,总说‘专注才能出成果’,”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“也不一定。我大三选修量子力学时,做了科学史上最‘恐怖’的实验----连爱因斯坦都没想明白。我导师知道后不仅没批评,还鼓励我写成论文发表在校刊上。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“这哪能和量子力学实验比?再说了,我姥爷也……”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“看来你姥爷也不好惹,那我们还是聊点安全话题吧。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">阳光小心翼翼地引用道,“‘对于不可言说之事,我们必须保持沉默。’”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">林星有些惊讶,阳光竟然也读过《逻辑哲学论》。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“你也喜欢维特根斯坦?那你了解笛卡尔吗?”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“‘我思故我在’,对吗?”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">阳光秒回,话语中满是愉悦。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“我和笛卡尔一样,喜欢怀疑一切,甚至怀疑自己的怀疑。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">两人又一次陷入了沉默,谁都没有提起阳光在瞬间里@林星的那段文字。然而他们心中都明白,正如禅语所言:“五百年前的回眸,才换来今日的擦肩而过”。冥冥之中,似乎有一股奇妙的力量,正悄然将他们的心灵拉近。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">托尔斯泰在《安娜·卡列尼娜》的开篇写道:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“幸福的家庭都是相似的,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">不幸的家庭各有各的不幸。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">(Все счастливые семьи похожи друг на друга, каждая несчастливая семья несчастлива по-своему.)</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">此刻,林星与阳光都沉浸在相似的幸福中,而一场突如其来的疫情,却正悄然地为无数家庭带来同样的不幸。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(21, 100, 250); font-size:15px;">点击听文1-4</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">沉浸在幸福中的航航,点开女儿岚岚发来的大三读书笔记。这篇他读过许多遍的文章,此刻又再次让他心头一震:“作者应从真理的唯一裁决者位置上退后”。在无神论教育中成长的航航,习惯了以全知视角构建故事,此刻才惊觉,这种“上帝视角”的叙事,或许束缚了笔下角色的生命力。而女儿文中的“复调”概念,恰似一把钥匙,为他正在经历与讲述的人生故事,打开了全新的视角。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">岚岚的读书笔记:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">(圣餐饼与炸酱面:复调、权力,以及陀思妥耶夫斯基《宗教大法官》中令人不安的真相)</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">(中文翻译):</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">作为一名南加大电影学院的大三学生,我发现自己总是在解构叙事,不仅仅是银幕上的,也包括我们在文学研讨课上攻读的那些令人生畏的经典。陀思妥耶夫斯基《卡拉马佐夫兄弟》中的《宗教大法官》一章便是这样一头“猛兽”----这部作品的余响远远超出了其16世纪西班牙的背景设定,尤其是当我透过自己这种中美文化交织、痴迷电影的视角去审视它时。这是一种思想的碰撞,就像我的生活,总在好莱坞的摄影棚和妈妈做的炸酱面那令人安心的香气之间摇摆。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">大法官本身就是一个极具电影感的人物:一个富有魅力的反派,他关于自由、幸福和权威的独白既让人不寒而栗,又具有令人不安的说服力。他主张建立一个基于“奇迹、神秘和权威”的世界,一个人类得以卸下自由意志的可怕重负、找到牧羊人的世界。这与沉默受难的基督形象形成了鲜明对比。我的成长岁月,在圣玛丽学校结构化的教理问答和南加大个人主义的社会风气之间游走,使得这种张力对我而言尤为切身。这是一个古老的剧本:仁慈的控制与混乱的自由。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">但真正让我感到震撼的,甚至超过大法官那冷峻的哲学思辨的,是陀思妥耶夫斯基如何编排这场思想的戏剧。在一次对文学理论的深入研究中,我邂逅了米哈伊尔·巴赫金的《陀思妥耶夫斯基诗学问题》,霎时间,一切都以一种全新的共鸣豁然开朗。巴赫金提出,陀思妥耶夫斯基并非创作传统的“独白式”小说----即作者的声音最终淹没所有其他声音,或者配角的存在仅仅是为了衬托主角。相反,他开创了“复调小说”。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">巴赫金的复调概念描绘了一个这样的叙事世界:其中,多个独立的意识,每一个都拥有其独特的声部和“真理”,它们参与到一场真正的、未完成的对话之中。 角色并非仅仅是作者描绘的客体,他们的声音也并非主角人生旅程的单纯回响。用巴赫金的话来说,他们是“自身直接表意话语的主体”。想象一下一部群像电影,其中每一个角色,无论在演员表上看起来多么次要,都拥有与主角同样丰富和有效的内心世界,他们的视角主动地塑造着叙事的织锦,并且常常与其他角色----甚至与作者本人隐含的世界观----发生直接的、悬而未决的对抗。从这个意义上说,作者从真理的唯一裁决者位置上退后,转而成为这些相互冲突、又同时并存的现实的“编舞者”。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《宗教大法官》便是一个绝佳的例证。知识分子虚无主义者伊万·卡拉马佐夫创作了这首诗,然而诗中大法官的声音却深刻地属于他自己,是一种完全成型的意识形态,而不仅仅是伊万焦虑情绪或陀氏批判意图的傀儡。阿廖沙以他自己的真理回应;基督则保持着一种强有力的沉默。这并非要找出陀思妥耶夫斯基的“正确”答案,而是要体验这些同等分量的世界观之间那种发自肺腑的激烈碰撞。这是一种对叙事权威的彻底的去中心化,其中,所谓的配角之声并非仅仅是“配角”----它们是至关重要的、独立的意义中心。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">这种复调思想深刻地影响了我对叙事创作的理解,无论是作为观众还是作为有志于此的电影人。它挑战了轻易的结局和单一的英雄弧光。它迫使我们思考:谁有权发声?谁的“真理”被放大,谁的又被压制?在一个日益被算法内容气泡(爸爸的IBC公司,也在以其特有的方式,驾驭着这片复杂的领域)和精心策划的社交媒体信息流----我们这个时代的“奇迹”与“神秘”----所主宰的世界里,大法官关于迎合大众、受控叙事的论点,听起来带着令人毛骨悚然的先见之明。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">最终,透过巴赫金的棱镜,陀思妥耶夫斯基提醒我,最引人入胜的叙事,往往并非源于单一的视角,而是源于多样化的、有时甚至是不可调和的人类视角的动态互动。它混乱,令人不安,却又无比真实。这种叙事不仅提供答案,更迫使你在问题之中生活。而对于一个试图在众声喧哗中找到自己声音的电影系学生来说,这既是艰巨的挑战,也是令人振奋的邀约。正如我的身份认同是在不同文化间的不断协商,我也相信,最丰满的故事,正是由这些未被融合、却同等洪亮的人类经验之线索编织而成的。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(21, 100, 250); font-size:15px;">点击听文1-5</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">(Communion Wafers and Zha Jiang Mian: Polyphony, Power, and the Uncomfortable Truths in Dostoevsky's "Grand Inquisitor")</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">As a junior film student at USC, I find myself constantly deconstructing narratives, not just on screen but in the daunting classics we tackle in literature seminars. Dostoevsky’s "The Grand Inquisitor" chapter in The Brothers Karamazov is one such beast – a text that reverberates far beyond its 16th-century Spanish setting, especially when viewed through the lens of my own Sino-American, film-obsessed existence. It’s a collision of ideas, much like my life straddling Hollywood soundstages and the comforting aroma of Mom’s Zha Jiang Mian.</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">The Inquisitor himself is a cinematic figure: a charismatic antagonist whose monologue on freedom, happiness, and authority is both chilling and disturbingly persuasive. He argues for a world built on "miracle, mystery, and authority," a world where humanity, relieved of the terrible burden of free will, finds a shepherd. It’s a stark contrast to the silent, suffering Christ figure. My upbringing, oscillating between the structured catechism of St. Mary’s and the individualistic ethos of Southern California, made this tension acutely personal. It’s the age-old script: benevolent control versus chaotic liberty.</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">But what truly electrifies me, more than the Inquisitor's stark philosophy, is how Dostoevsky orchestrates this intellectual drama. It was during a deep dive into literary theory that I encountered Mikhail Bakhtin's Problems of Dostoevsky's Poetics, and suddenly, everything clicked with a new resonance. Bakhtin posits that Dostoevsky didn’t write traditional "monologic" novels, where the author's voice ultimately subsumes all others, or where supporting characters merely exist to illuminate the protagonist. Instead, he pioneered the "polyphonic novel."</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">Bakhtin’s concept of polyphony describes a narrative world where multiple, independent consciousnesses, each with its own distinct voice and "truth," engage in a genuine, unfinalized dialogue. Characters are not simply objects of the author's depiction, nor are their voices mere echoes of a central protagonist's journey. They are, in Bakhtin's words, "subjects of their own directly signifying discourse." Think of it like a film ensemble where every character, no matter how minor they might seem on the call sheet, possesses an inner world as rich and valid as the lead's, and their perspectives actively shape the narrative tapestry, often in direct, unresolved confrontation with each other – and even with the author's own implicit worldview. The author, in this sense, steps back from being the sole arbiter of truth, becoming instead a 'choreographer' of these clashing, coexisting realities.</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">"The Grand Inquisitor" is a prime example. Ivan Karamazov, the intellectual nihilist, authors the poem, yet the Inquisitor’s voice within it is profoundly his own, a fully formed ideology, not merely a puppet for Ivan’s angst or Dostoevsky's critique. Alyosha responds with his own truth; Christ remains a potent silence. This isn't about finding Dostoevsky's "right" answer. It's about experiencing the visceral clash of these equally weighted worldviews. It’s a radical decentering of narrative authority, where supporting voices aren't just supporting – they are vital, independent centers of meaning.</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">This idea of polyphony has profoundly shaped how I approach storytelling, both as a viewer and aspiring filmmaker. It challenges the easy resolution, the singular heroic arc. It forces us to consider: who gets to speak? Whose "truth" is amplified, and whose is muted? In a world increasingly dominated by algorithmic content bubbles (Dad’s IBC, in its own way, navigates this complex territory) and curated social media feeds – our modern-day "miracles" and "mysteries" – the Inquisitor’s arguments about palatable, controlled narratives feel eerily prescient.</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">Ultimately, Dostoevsky, through Bakhtin's lens, reminds me that the most compelling narratives often arise not from a singular vision, but from the dynamic interplay of diverse, sometimes irreconcilable, human perspectives. It’s messy, uncomfortable, and profoundly real. It’s the kind of storytelling that doesn't just offer answers but forces you to live within the questions. And for a film student trying to find her own voice amidst the cacophony, that’s both a daunting challenge and an exhilarating invitation. Just as my identity is a constant negotiation between cultures, so too, I believe, the richest stories are woven from these unmerged, equally resonant threads of human experience.</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(21, 100, 250); font-size:15px;">点击听文1-6</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">航航望着岚岚的读书笔记,那灵动的英文仿佛振翅的鸟儿跃然纸上。字里行间精妙论述,女儿对文学理论鞭辟入里的分析,让他既惊喜又自豪。恍惚间,他看见岚岚化作一只勇敢的鹘鸟,在东西方文化的云海间诗意地穿梭,在文明的长空中翱翔出独特的轨迹。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">沉吟片刻,航航给岚岚写道:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“岚岚,还记得那句话吗?‘我们飞得越高,在不能飞的人眼中,就越渺小。’</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">你的笔记,剖开文本、叩问本质,笔下的思考本就是向上的翅膀,每一笔对认知的突破,都是对‘庸常’的挣脱,是你撕开平庸茧房、活成自己‘超人’的印记。那些蜷在地面的人,只会用‘渺小’去评判你,却从不会懂,你所有的自我超越。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">飞鸟从不对地面解释为何翱翔,超越者,也无需为自己的高度辩解。若觉孤独,那是你选择挣脱世俗引力的勋章;继续向上飞,等你抵达更高的境地,那些平庸的喧嚣,早已成了大地上不值一提的尘埃,整个世界都是你诗意的栖居之所。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">‘独爱孤栖鹘,高超百尺岚。’——苏东坡《入峡》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">爸爸爱你。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">Alone I love the solitary falcon, soaring high above the hundred-foot mist.</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">—Su Dongpo, Entering the Gorge.</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">Love, Dad.”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">就在这时,林星和阳光的手机屏幕上同时弹出了一条新闻推送:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">官方宣布:截至2020年1月15日24时,武汉累计新冠感染病例41例,死亡2例。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">林星与阳光皆收到一张黑谷和纸明信片,尚意的苏体行楷,呈“石压蛤蟆”状。发信人不详,唯留一首《江城子》:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">翠蛾羞黛怯人看。掩霜纨,泪偷弹。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">且尽尊,收泪唱《阳关》。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">漫道帝城天样远,天易见,见君难。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">画堂新构近孤山。曲栏干,为谁安?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">飞絮落花,春色属明年。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">欲棹小舟寻旧事,无处问,水连天。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">明信片背面一行字,令人惊艳忘俗:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">人生自是有情痴,此恨不关风与月。</span></p> <p class="ql-block"><b style="color:rgb(21, 100, 250); font-size:22px;">《路标》</b></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(21, 100, 250); font-size:15px;">点击听文1-7</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">感恩阅读《灵魂伴侣》1 谁省。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">您独特的视角,细腻的体悟,恰似星光照亮了作品幽微的角落。复调文学中,唯有您独属的解读,才是经典成之为经典的源泉。文字漫步间,您可参考以下路标。能力有限,版本错漏之处,望您海涵。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">1.1 正是辘轳金井,满砌落花红冷。蓦地一相逢,心事眼波难定。谁省,谁省?从此簟纹灯影。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自《如梦令》——纳兰性德</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">1.2 《东坡乐府笺》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《东坡乐府笺》是研读苏东坡诗词的重要文本,由清代朱孝臧编年校注、近代龙榆生作笺。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">1.3 “小阁藏春,闲窗锁昼,画堂无限深幽。难言处,良宵淡月,疏影尚风流。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自李清照《满庭芳》,全文如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">小阁藏春,闲窗锁昼,画堂无限深幽。篆香烧尽,日影下帘钩。手种江梅渐好,又何必、临水登楼。无人到,寂寥浑似,何逊在扬州。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">从来知韵胜,难堪雨藉,不耐风揉。更谁家横笛,吹动浓愁。莫恨香消雪减,须信道、扫迹情留。难言处,良宵淡月,疏影尚风流。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">1.4 竹外桃花三两枝,春江水暖鸭先知。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自苏轼《惠崇春江晚景二首》其一,全诗为:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">竹外桃花三两枝,春江水暖鸭先知。蒌蒿满地芦芽短,正是河豚欲上时。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">1.5 “巍巍乎若泰山,洋洋乎若江河”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自“高山流水”的典故:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">古时伯牙善弹琴,钟子期善听。当伯牙琴声寄意于高山时,钟子期便说“巍巍乎若泰山”;当琴声喻指江河时,钟子期便叹“洋洋乎若江河”。钟子期是最懂伯牙琴声的人,二人互为知音。后来,钟子期离世,伯牙痛感世间再无知音,便摔碎琴弦、毁去琴身,从此不再弹奏。这便是“摔琴断弦”的由来,用以表达对知音逝去的深切痛惜。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">1.6 “晓看天色暮看云,行也思君,坐也思君。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自明代唐寅的《一剪梅·雨打梨花深闭门》。全词如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">红满苔阶绿满枝,杜宇声声,杜宇声悲!交欢未久又分离,彩凤孤飞,彩凤孤栖。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">别后相思是几时?后会难知?后会难期?此情何以表相思?一首情词,一首情诗。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">雨打梨花深闭门,忘了青春,误了青春。赏心乐事共谁论?花下销魂,月下销魂。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">愁聚眉峰尽日颦,千点啼痕,万点啼痕。晓看天色暮看云,行也思君,坐也思君。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">1.7 “手卷真珠上玉钩,依前春恨锁重楼。”“青鸟不传云外信,丁香空结雨中愁。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自李璟(李煜的父亲)《摊破浣溪沙》,全文如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">手卷真珠上玉钩,依前春恨锁重楼。风里落花谁是主?思悠悠。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">青鸟不传云外信,丁香空结雨中愁。回首绿波三楚暮,接天流。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">1.8 《知否,知否?》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《知否知否》是电视剧《知否知否应是绿肥红瘦》的主题曲,由李清照、张靖怡作词。歌词改编自李清照的《如梦令·昨夜雨疏风骤》。原词全文为“昨夜雨疏风骤,浓睡不消残酒。试问卷帘人,却道海棠依旧。知否,知否?应是绿肥红瘦”。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">歌词节选:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">一朝花开傍柳,寻香误觅亭侯。纵饮朝霞半日晖,风雨着不透。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">一任宫长骁瘦,台高冰泪难流。锦书送罢蓦回首,无余岁可偷。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">昨夜雨疏风骤,浓睡不消残酒,试问卷帘人,却道海棠依旧……</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">1.9 横看成岭侧成峰,远近高低各不同。不识庐山真面目,只缘身在此山中。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自苏轼的《题西林壁》全文</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">1.10 “石压蛤蟆”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“石压蛤蟆”是黄庭坚对苏轼书法的戏评,形容其书法笔画凝重、结构紧凑,如同被石头压住的蛤蟆,带有几分调侃意味。这一评价反映了苏黄二人在书法艺术上的交流与各自风格的差异,成为书法史上的趣谈。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">1.11 休对故人思故国,且将新火试新茶。诗酒趁年华。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自苏轼的《望江南·超然台作》。全词原文为:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">春未老,风细柳斜斜。试上超然台上看,半壕春水一城花。烟雨暗千家。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">休对故人思故国,且将新火试新茶。诗酒趁年华。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">1.12 我还是从前那个少年,没有一丝丝改变。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自歌曲《少年》。梦然作词、作曲并演唱的歌曲,2019年11月14日发布后迅速走红,全网播放量突破600亿。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">部分歌词节选如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">我还是从前那个少年,没有一丝丝改变。时间只不过是考验,种在心中信念丝毫未减。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">眼前这个少年,还是最初那张脸,面前再多艰险不退却,Say never never give up,Like a fire。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">1.13 我是你五百年前失落的莲子,每一年为你花开一次。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自歌曲《莲的心事》,玉镯儿作词,歌词如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">只为你转身的一个凝视,我就为你祈盼一辈子。只为你无心的一句承诺,我就成了你的影子。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">幸福为何总是点到为止,想念就从那一天开始。每天仰望你绿色的窗子,无声的呼唤你名字。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">我是你五百年前失落的莲子,每一年为你花开一次。多少人赞美过莲的矜持,谁能看懂莲的心事。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">我是你五百年前失落的莲子,每一年为你心碎一次。多少人猜测过莲的心事,慢慢风干变成唐诗宋词。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">1.14 料峭春寒中酒,交加晓梦啼莺。惆怅双鸳不到,幽阶一夜苔生。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自吴文英《风入松》,全文如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">听风听雨过清明,愁草瘗花铭。楼前绿暗分携路,一丝柳、一寸柔情。料峭春寒中酒,交加晓梦啼莺。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">西园日日扫林亭,依旧赏新晴。黄蜂频扑秋千索,有当时、纤手香凝。惆怅双鸳不到,幽阶一夜苔生。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">1.15 《安娜·卡列尼娜》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《安娜·卡列尼娜》是俄国作家列夫·托尔斯泰创作的长篇小说,是19世纪现实主义文学的经典之作。小说以两条平行线索展开:一条是贵族妇女安娜·卡列尼娜追求爱情自由,却在与渥伦斯基的婚外情中逐渐走向毁灭的悲剧;另一条是庄园主列文在农村进行改革尝试,同时探索人生意义的历程。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">1.16 《罪与罚》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《罪与罚》是陀思妥耶夫斯基的长篇小说,讲述穷大学生拉斯柯尔尼科夫为证明自己是“超人”,杀死放高利贷的老太婆和她的妹妹,后因良心谴责,在索尼娅影响下自首,接受惩罚。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">1.17 《卡拉马佐夫兄弟》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《卡拉马佐夫兄弟》是陀思妥耶夫斯基的长篇小说,讲述地主费奥多尔·卡拉马佐夫与四个儿子(德米特里、伊万、阿辽沙、斯梅尔佳科夫)之间的恩怨纠葛,老卡拉马佐夫被谋杀后,长子德米特里被指控为凶手,故事围绕这起谋杀案展开。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">1.18 《白夜行》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《白夜行》是东野圭吾的长篇小说,讲述大阪的废弃大楼里发现男尸,嫌疑人之女雪穗与死者之子亮司从此命运纠缠,他们在成长过程中身边不断发生离奇事件,两人的关系也逐渐浮出水面。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">1.19 水象星座</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">水象星座是星相学中的四类星象之一,包括巨蟹座、天蝎座、双鱼座。星座特质:水象星座内向低调,注重情绪的安全感和归属感,敏感且容易受环境影响,有融入能力。他们表面平静,内心却暗潮汹涌,直觉多半带有负面倾向。水象星座的人靠感受理解世界,感情丰富,对爱情和亲情较为重视,但有时难以做到客观、理性。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">1.20 “太子舍身饲虎”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">“太子舍身饲虎”是佛教故事:三太子见母虎与幼虎饿得奄奄一息,便跳崖舍身喂虎。老虎虚弱到吃不动,他就刺破自己让血流出来,老虎舔血恢复力气后吃掉了他,体现不惜牺牲自己的奉献精神。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">1.21 “老夫聊发少年狂”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自苏轼《江城子·密州出猎》。全词如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">老夫聊发少年狂,左牵黄,右擎苍,锦帽貂裘,千骑卷平冈。为报倾城随太守,亲射虎,看孙郎。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">酒酣胸胆尚开张。鬓微霜,又何妨!持节云中,何日遣冯唐?会挽雕弓如满月,西北望,射天狼。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">1.22 维特根斯坦《逻辑哲学论》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《逻辑哲学论》是奥地利裔英国哲学家维特根斯坦前期哲学的代表作,也是分析哲学的重要著作,完成了当代哲学中的“语言的转向”。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">1.23 笛卡尔,我思故我在</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">勒内·笛卡尔是17世纪法国哲学家、数学家、物理学家,被誉为“近代哲学之父”。“我思故我在”是他哲学的核心命题,也是他认识论的起点。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">1.24 《宗教大法官》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《宗教大法官》是陀思妥耶夫斯基长篇小说《卡拉马佐夫兄弟》中的一个著名章节,讲述16世纪西班牙宗教裁判所时期,基督重返人间却被宗教大法官逮捕,大法官指责基督赋予人类自由,而人类不堪自由之重,更需要权威、奇迹和面包来获得安宁,体现了对自由与权威、信仰与人性等深刻问题的探讨。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">1.25 《陀思妥耶夫斯基诗学问题》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《陀思妥耶夫斯基诗学问题》是巴赫金的代表作,核心提出“复调小说”理论,认为陀思妥耶夫斯基的作品中存在多个独立平等的声音,形成对话关系;该书推动了文学理论的发展。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">1.26 我们飞得越高,在不能飞的人眼中就越渺小。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自尼采的《查拉图斯特拉如是说》。这句话意味着当个体不断超越平庸,达到常人难以企及的高度时,由于认知局限,那些未能达到此高度的人往往无法理解和欣赏,甚至会轻视或误解卓越者。它体现了卓越者与平庸者之间的认知鸿沟,鼓励人们不要被他人的看法所束缚,勇敢追求自我超越。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">1.27 独爱孤栖鹘,高超百尺岚。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自苏轼《入峡》,全文如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">自昔怀幽赏,今兹得纵探。长江连楚蜀,万派泻东南。合水来如电,黔波绿似蓝。余流细不数,远势竞相参。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">入峡初无路,连山忽似龛。萦纡收浩渺,蹙缩作渊潭。风过如呼吸,云生似吐含。坠崖鸣窣窣,垂蔓绿毵毵。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">冷翠多崖竹,孤生有石楠。飞泉飘乱雪,怪石走惊骖。绝涧知深浅,樵童忽两三。人烟偶逢郭,沙岸可乘篮。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">野戍荒州县,邦君古子男。放衙鸣晚鼓,留客荐霜柑。闻道黄精草,丛生绿玉簪。尽应充食饮,不见有彭聃。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">气候冬犹暖,星河夜半涵。遗民悲昶衍,旧俗接鱼蚕。板屋漫无瓦,岩居窄似庵。伐薪常冒险,得米不盈甔。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">叹息生何陋,劬劳不自惭。叶舟轻远溯,大浪固常谙。矍铄空相视,呕哑莫与谈。蛮荒安可住,幽邃信难妉。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">独爱孤栖鹘,高超百尺岚。横飞应自得,远飏似无贪。振翮游霄汉,无心顾雀鹌。尘劳世方病,局促我何堪。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">尽解林泉好,多为富贵酣。试看飞鸟乐,高遁此心甘。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">1.28 翠蛾羞黛怯人看。掩霜纨,泪偷弹。且尽尊,收泪唱《阳关》。漫道帝城天样远,天易见,见君难。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">画堂新构近孤山。曲栏干,为谁安?飞絮落花,春色属明年。欲棹小舟寻旧事,无处问,水连天。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自苏轼《江城子》。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">1.29 “人生自是有情痴,此恨不关风与月”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">出自欧阳修《玉楼春》,全文如下:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">尊前拟把归期说,欲语春容先惨咽。人生自是有情痴,此恨不关风与月。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">离歌且莫翻新阕,一曲能教肠寸结。直须看尽洛城花,始共春风容易别。 </span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(21, 100, 250); font-size:15px;">点击读下集</span></p><p class="ql-block"><a href="https://www.meipian.cn/5g90mdev" target="_blank"><u>《灵魂伴侣》2 还睡</u></a></p>