<p class="ql-block">教师节。一支粉笔一园丁,三寸方台一世情,感念师恩。今天是教师节,这是一个职业的节日。扩大范围,也是一种态度的节日。三人行,必有我师。感谢每一位“轻抚瑶琴”真诚的分享者。无论是输出知识、分享见闻、经历,还是表达观点、见解,或发牢骚,都是不同角度的世界。将这些点点滴滴看过,也是很好的思考与积累。</p><p class="ql-block">——李惠</p> <p class="ql-block"> 师 说</p><p class="ql-block"> 文/李惠</p><p class="ql-block"> 三尺讲台立半生,拒绝贪欲享清名。</p><p class="ql-block"> 手持粉笔迷津解,不负满园桃李情。</p> <p class="ql-block"> 至教师节</p><p class="ql-block"> 文/葛恒军</p><p class="ql-block"> 非慕利名执教鞭,讲台为伴写新篇。</p><p class="ql-block"> 一生桃李遍华夏,欣做人梯不怨天。</p> <p class="ql-block"> 赠老师们:</p><p class="ql-block"> 文/秋水伊人</p><p class="ql-block"> 校园花朵用心栽,早晚辛勤守讲台。</p><p class="ql-block"> 三尺未嫌天地小,芬芳喜育栋梁材。</p> <p class="ql-block"> 园 丁</p><p class="ql-block"> 文/葛恒军</p><p class="ql-block"> 心无旁骛志如刚,守护栽培不断忙。</p><p class="ql-block"> 暑去寒来多少载,只求桃李吐芬芳。</p> <p class="ql-block"> 诸学弟索书</p><p class="ql-block"> 有所思.杨新建</p><p class="ql-block"> 几番梦破又生怜,一病方知废墨缘。</p><p class="ql-block"> 莫道蒙师书法丑,闲来展纸忆当年。</p> <p class="ql-block"> 乡村教师</p><p class="ql-block"> 文/胡志刚</p><p class="ql-block"> 素袖清晖洒案前,耕云种月一天天。</p><p class="ql-block"> 春蚕丝尽织星斗,照耀村村桃李妍。</p> <p class="ql-block"> 教师节留感</p><p class="ql-block"> 沭阳草民(张明军)</p><p class="ql-block"> 岁岁今朝歌爆棚,几人能拒拜金风。</p><p class="ql-block"> 为师须自扪心问,莫负坊间赞誉声!</p> <p class="ql-block"> 教师节</p><p class="ql-block"> 文/平和人生</p><p class="ql-block"> 此生半百应何似?恰似梧桐落凤凰。</p><p class="ql-block"> 凤去凰飞无所计,梧桐飒飒叶苍茫!</p><p class="ql-block"> </p> <p class="ql-block"> 园丁</p><p class="ql-block"> 文/ 春回大地</p><p class="ql-block"> 一生服务在书堂 ,费力劳心为栋梁。</p><p class="ql-block"> 地位平凡君莫笑,满园桃李散芬芳。</p> <p class="ql-block"> 竹枝词. 教师节自嘲</p><p class="ql-block"> 文/杨新建</p><p class="ql-block"> 也执教鞭十载期,可怜无一问恩师。</p><p class="ql-block"> 早知多要几条肉,关起门来下酒卮。</p><p class="ql-block">注:(1)孔子讲学收取学生“束脩”(十条干肉)作为拜师礼。</p> <p class="ql-block"> 教师节</p><p class="ql-block"> 秋风客.程立森</p><p class="ql-block"> 立世謹防翘尾巴,先生教诲亦堪嗟。</p><p class="ql-block"> 从今吃喝拉撒睡,处处留神夹紧它。</p> <p class="ql-block"> 教师节</p><p class="ql-block"> 文/李朝林</p><p class="ql-block"> 有教无类志行嘉,授业无分你我他。</p><p class="ql-block"> 师德如今沦丧尽,偏循课外敛奢华。</p> <p class="ql-block">师心。看丰子恺少年相,也曾是孤清少年,晚年面相全然慈样,早年对抗性消散。能把"好"长在面容上,也部分来自所遇的人。他说自己两位老师,李叔同像父亲,温而厉,夏丏尊像母亲,朴而厚,二人为师风格不同,却都春风化雨。</p><p class="ql-block">——李惠</p> <p class="ql-block"> 教师颂 </p><p class="ql-block"> 文/一切皆有可能</p><p class="ql-block"> 教台三尺耕,粉笔一支行。</p><p class="ql-block"> 多少孤灯夜,深宵还独明。</p> <p class="ql-block"> 小学教师</p><p class="ql-block"> 文/仲红兵</p><p class="ql-block"> 小教乃启蒙,天才难自成。</p><p class="ql-block"> 可怜功名就,师恩无几人。</p> <p class="ql-block"> 教师节有感</p><p class="ql-block"> 文/一切皆有可能</p><p class="ql-block"> 灯前瘦影留,伏案度春秋。 </p><p class="ql-block"> 授业无遗力,甘为孺子牛。</p> <p class="ql-block"> 教师节:</p><p class="ql-block"> 一牛(刘建枢)</p><p class="ql-block"> 今日夫何日?贺词俱动情。</p><p class="ql-block"> 无能当校长,有用课学生。</p><p class="ql-block"> 惭愧言桃李,欣怡甄世风。</p><p class="ql-block"> 以法皆宜教,道理自然明。</p> <p class="ql-block">直接。木心平视一切大师,他说话不犹疑,不解释,掷地有声,梁文道这样写道。平视来自于真诚,很喜欢木心言说的态度,赤子开口,就是这样。世上,先甩出标签当牌打的人,不少;姿态过低的自谦者,也不少,都在端,端法不同而已。平视者,不是在作代言,谁怎么看无所谓。站在地平线,想说什么,直接说。 </p><p class="ql-block">——李惠</p> <p class="ql-block">沭河中学八五届初三(2)班同学聚会有寄</p><p class="ql-block"> 文/杨新建</p><p class="ql-block"> 燕飞莺啭各东西,卅载重逢信有期。</p><p class="ql-block"> 缘结沭河怜伙伴,人依明月忆恩师。</p><p class="ql-block"> 同窗醉酒轻贫富,异国歧途认故知。</p><p class="ql-block"> 聚散回眸疑隔世,长空雁影望迟迟。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> </p> <p class="ql-block"> 教师节感吟</p><p class="ql-block"> 文/吴军华</p><p class="ql-block"> 不奢谋利不求名,甘做人梯倾热情。</p><p class="ql-block"> 授业从容堂上立,答疑矫健桌间行。</p><p class="ql-block"> 关怀学霸言声娓,鼓励差生笑意盈。</p><p class="ql-block"> 吐尽蚕丝人渐老,但期天下俱精英。</p> <p class="ql-block"> 教师节闲吟</p><p class="ql-block"> 文/王兴伦</p><p class="ql-block"> 苦职多年未觉疲,横生雅兴变诗痴。</p><p class="ql-block"> 留灯总在翻书后,报晓常逢破壁时。</p><p class="ql-block"> 腹里墨亏勤可补,群中友赞乐难支。</p><p class="ql-block"> 何曾泥腿讲台立,已惯人称王老师。</p> <p class="ql-block"> 致敬教师节</p><p class="ql-block"> 文/魏子昌</p><p class="ql-block"> 身居陋室墨生香,培李栽桃昼夜忙。</p><p class="ql-block"> 三尺讲台挥素袖,五更灯火阅零章。</p><p class="ql-block"> 持鞭寒暑颜衰老,授业春秋鬓染霜。</p><p class="ql-block"> 衣带渐宽终不悔,蚕丝吐尽美名扬。</p> <p class="ql-block"> 师 .鬼谷子</p><p class="ql-block"> 文/杨玉明</p><p class="ql-block"> 执鞭深谷徒儿狂,捭阖战国五百强。</p><p class="ql-block"> 口若悬河终灭楚,迁木立信六国荒。</p><p class="ql-block"> 更是王氏兵贲勇,一扫东方成一纲。</p><p class="ql-block"> 望今老师学鬼谷,纵横悬河美国降。</p><p class="ql-block">(若鬼谷子有一徒儿在,在世界还有特郎普倡狂,普京大帝坐欢龙鹰斗么?)</p> <p class="ql-block"> 数字赞教师</p><p class="ql-block"> 文/魏子昌</p><p class="ql-block"> 一支粉笔写春秋,两袖清风无冀求。</p><p class="ql-block"> 三尺讲台吟古韵,四声规则赋新由。</p><p class="ql-block"> 五更灯影晨光秀,六月墨痕书卷柔。</p><p class="ql-block"> 七彩人生圆绮梦,八乡桃李竞风流。</p><p class="ql-block"> 九天明月园丁照,十载芳华壮志酬。</p><p class="ql-block"> 百业繁荣皆瞩目,千帆奋进可行舟。</p><p class="ql-block"> 万方乐奏青春曲,亿事随心逐浪头。</p><p class="ql-block"> 半捻烛红香待尽,满堂学霸亮双眸。</p><p class="ql-block"> </p> <p class="ql-block">修心。常想纪昌,一个古人。《列子》载,射手纪昌两次拜师,先从师练术,后从师修心。后期的纪昌,面容全变,早期的争斗之色完全消失,他甚至忘记挂在墙上的弓箭叫什么。渐渐,他所在的邯郸城,人人耻于张弓论箭。当今时代,成功,被晒到荼糜,象浮肿虚盛的桃花,更让人怀念了,挂箭的遥远的纪昌。 </p><p class="ql-block">——李惠</p> <p class="ql-block"> 蝶恋花•谢师恩</p><p class="ql-block"> 文/魏子昌</p><p class="ql-block">绛帐春晖朝复暮。墨渍斑斑,粉笔扬尘雾。三尺台前倾锦句,烛光不夜燃书炬。</p><p class="ql-block">曾记迷津谁引渡?点化愚顽,授业传真趣。桃李成蹊香满路,此情长共云霞驻。</p> <p class="ql-block"> 【蝶恋花】教师颂</p><p class="ql-block"> 词/魏子昌</p><p class="ql-block">三尺讲台滋雨露。授业师疑,不论朝和暮。轻执教鞭情满注。</p><p class="ql-block">一支粉笔平生度。学海书山勤有路。</p><p class="ql-block">奉献青春,续写园丁赋。默默耕耘无所付。培桃育李花千树。</p><p class="ql-block"> </p> <p class="ql-block"> 破阵子 .教师节</p><p class="ql-block"> 词/平和人生</p><p class="ql-block">从教春秋几度?三十冬夏匆忙。李恒起步共七载,马厂衔接六年长。其余在潼阳。</p><p class="ql-block">也曾青春倜傥,而今尽染风霜。可堪回首何所事?无非别离一场场!聊作少年狂!</p> <p class="ql-block">纪念。每个人会有最体已的方式,予人纪念。丰子恺著文甚多,在视作父亲的恩师弘一法师圆寂之后,他字述极少,可他发愿为师画一百幅像,因他觉得自己在画这些像时,“心最虔诚”,“情最热烈,远在惊惶恸哭、发起悼念会和出版刊物之上。”也许,在画的过程当中,他是在与恩师天上人间的一次次再相见吧。 </p><p class="ql-block">——李惠</p> <p class="ql-block"> 教师节感怀:</p><p class="ql-block"> 一牛/刘建枢</p><p class="ql-block"> 一、</p><p class="ql-block"> 为人师表率为先,三尺讲台诚对天。</p><p class="ql-block"> 一握初心德智体,不需补课不差钱。</p><p class="ql-block"> 二、</p><p class="ql-block"> 园丁薪水党安排,解惑启蒙茅塞开。</p><p class="ql-block"> 事业几时成产业?你倾所有我发财。</p> <p class="ql-block"> 教师赞</p><p class="ql-block"> 文/魏子昌</p><p class="ql-block"> 一.赞幼儿教师</p><p class="ql-block"> 幼儿园里幼苗栽,汗洒繁枝蕊自开。</p><p class="ql-block"> 辛苦扶芳多动手,依呀学语少抓腮。</p><p class="ql-block"> 逐时一笑萌萌哒,遇事三思稳稳来。</p><p class="ql-block"> 春夏秋冬精照料,潜心育出栋梁材。</p><p class="ql-block"> 二.赞乡村教师</p><p class="ql-block"> 穷乡逐梦度春秋,默默勤耕孺子牛。</p><p class="ql-block"> 三尺讲台生古韵,一支粉笔刷新周。</p><p class="ql-block"> 薪酬无款自娱乐,桃李满园堪苦忧。</p><p class="ql-block"> 红顶高官诚可羡,蓝衫陋室也风流。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"> </p> <p class="ql-block"> 教师节</p><p class="ql-block"> 世上闲人(杜红军)</p><p class="ql-block"> (一)咏黑板</p><p class="ql-block"> 身居正位善韬光,直面人生大课堂。</p><p class="ql-block"> 承载真知求学理,任君刻划又何妨。</p><p class="ql-block"> (二)咏粉笔</p><p class="ql-block"> 宁折不弯三寸长,献身甘愿骨纷扬。</p><p class="ql-block"> 方圆曲折留痕迹,一闪人间智慧光。</p><p class="ql-block"> (三)咏板擦</p><p class="ql-block"> 授课先生手不离,消除旧迹写新题。</p><p class="ql-block"> 灰尘吸纳包容大,敢说身家地位低。</p> <p class="ql-block"> 教师赞</p><p class="ql-block"> 天涯孤客(于佳)</p><p class="ql-block"> (一)</p><p class="ql-block"> 校园勤育杏坛花,粉笔飞灰染鬓华。</p><p class="ql-block"> 捧出丹心无索取,远离奢靡去浮夸。</p><p class="ql-block"> 德高望重名千古,身教言传惠万家。</p><p class="ql-block"> 振兴中华为己任,阳光遍洒度生涯。</p><p class="ql-block"> (二)</p><p class="ql-block"> 桃李芬芳满校园,欲栽大木柱长天。</p><p class="ql-block"> 国家发展靠科技,华夏振兴倚少年。</p><p class="ql-block"> 汗洒杏坛添俊秀,露滋困惑育心田。</p><p class="ql-block"> 尊师重教成风气,传播文明任在肩。</p><p class="ql-block"> (三)</p><p class="ql-block"> 讲台三尺做文章,两袖清风在学堂。</p><p class="ql-block"> 戴月披星工作路,焚膏继晷钻研忙。</p><p class="ql-block"> 粗茶淡饭维生计,琐事家庭放一旁。</p><p class="ql-block"> 输送人才担大任,千门万户赖其光。</p><p class="ql-block"> (四)</p><p class="ql-block"> 两袖清风立杏坛,一身正气不腰弯。</p><p class="ql-block"> 功名利禄平常事,成败是非谈笑间。</p><p class="ql-block"> 甘做人梯求奉献,促成学子闯难关。</p><p class="ql-block"> 春风化雨禾苗秀,满脸沧桑两鬓斑。</p> <p class="ql-block">“我爱我师,我更爱真理。”亚里斯多德的观点令人激赏。人生在世,难免为自己设前方的路标,或以人,以事,或以物。有时,因着过度崇拜与仰视,却一叶障目,从整体到局部滋生出了遮蔽与失真。平视,客观,审慎地观圣人读经典,并不失尊重之意,还会添体恤之实,使之不至沦为化石,可嵌于世,流成活水。 </p><p class="ql-block">——李惠</p>