<p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">人间忽晚,山河已秋。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">一字“忽”,敲碎浮生;一字“已”,收尽繁华。晚非暮,乃日之深眸;秋非凋,乃岁月低眉。深眸照见归路,低眉放过落花。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">人立桥上,水去不返;雁过空中,影落无痕。欲留一瓣蝉声,指缝已霜;欲写半行青春,墨痕先老。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">于是知:得也忽,失也忽;生亦秋,灭亦秋。唯此“忽”里藏“悠”,唯此“秋”里孕“春”。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">收杖归去,袖带凉星;回头一望,山色即空。空非无,空是万有之归去;晚非终,晚乃众明之起点。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">若问余生,只消半盏淡酒,向萧萧木末,敬此生一一曾炽烈,今澄澈;曾追逐,今停泊。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">忽晚,亦忽悟;已秋,亦悠。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">于是,摘五片秋禅,与君指掌共品一一万物敛收,比翼分飞,音沉影天,云鹤无踪,萍风自歇。</span></p>