小渔村

Wang ning yuan

<p class="ql-block"> 《渔村印象》</p><p class="ql-block"> 澄江抚仙湖边的禄充村,就嵌在澂江边上。这地方往那一站,活脱脱一幅现成的山水长卷,又像首写在白云碧水间的白话诗——没有半点刻意,全是古朴淳厚的底子,裹着清雅秀丽的自然天趣。</p><p class="ql-block"> 沿湖的黄葛树最是惹眼,盘根错节地缠在一块儿,枝干横七竖八却又乱中有序。树叶长得密不透风,往树下一站,满当当的阴凉就罩下来了。看那树龄,妥妥的“老祖宗”级别,每一棵都杵在湖边,透着股遗世独立、守着这方仙湖的执拗劲儿。难怪有人写对联夸它:“天上何曾有山水,人间岂不是神仙”。</p><p class="ql-block"> 但这小渔村也有让人没法夸的地方,算是没来得及避开的“雷点”——如今太“鸟枪换炮”了,商业味儿浓得化不开,把原本山清水秀的灵气,还有古朴村落该有的文化韵味儿,都冲淡了不少。</p><p class="ql-block"> 跟很多村子一样,一到避暑经济过了,人流撤了,大半店铺都关着门,剩下开着的也没几个客人,门可罗雀。湖边晃悠的人更是稀稀拉拉没几个。也难怪,今年山城立秋、白露一过就凉下来了,避暑的人自然都回了老家。</p><p class="ql-block"> 翻到2023年的今天写打油诗,才想起两年前的9月8日,白露当天还热得够呛:</p><p class="ql-block"> 白露白露,</p><p class="ql-block"> 酷热如故</p><p class="ql-block"> 大汗淋漓</p><p class="ql-block"> 汗湿无度</p><p class="ql-block"> ~ ~ ~</p><p class="ql-block"> 息怒息怒</p><p class="ql-block"> 燥灼入户</p><p class="ql-block"> 如水恬淡</p><p class="ql-block"> 心无旁骛</p><p class="ql-block">这么一比,今年倒真是清爽多了。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">2025.9.8 于抚仙湖</p> <p class="ql-block">村子里的花花、茄子🍆</p> <p class="ql-block">禄充景区</p> <p class="ql-block">沿湖边徜徉,瞧远山近景</p> <p class="ql-block">禄充湖边一隅!</p> <p class="ql-block">湖边景致</p> <p class="ql-block">小船星星点点</p> <p class="ql-block">鱼翁垂钓。</p> <p class="ql-block">黄角树造型。(意想不到云之南也适合黄角树生长)</p> <p class="ql-block">这景点去拍摄居然是收费项目。(有偿服务)</p> <p class="ql-block">矗立的魚具(高大挺拔)</p> <p class="ql-block">白沙滩一角</p> <p class="ql-block">同上</p> <p class="ql-block">湖边</p>