<p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187); font-size:22px;">献给第四十个教师节(骈文)</b></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);">你我得启蒙,师恩似海深。三尺讲台立,舌耕岁月恒。传道双鬓雪,答疑一片心。 春风化时雨,润物细无声。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);"> 岁在乙巳,序属三秋。杏坛披锦,庠序流芳。敬撰斯文,以颂师道。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);"> 夫天地立心,师者铸魂;生民立命,师者启明。溯自稷下鸣钟,洙泗弦歌,教泽绵延三千载。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);"> 木铎振而雅言传,素王出而教化兴。绛帐春深,承周孔之绝学;青藜夜照,续百家之微灯。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);"> 观夫师者之道,若春雨之润物,细密无痕;似朝曦之破雾,温煦有恒。案牍劳形,批星月以为伴;墨池研智,染霜鬓而不惊。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);"> 解惑则璞石成璧,授业则蒙童识经。三尺讲台,堪纳乾坤万象;一支粉笔,能描今古峥嵘。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);"> 至若师者之德,怀瑾握瑜,山高水长。冰心可映玉壶,仁爱常暖寒窗。程门立雪,显尊师之诚谛;陶母拒鲊,彰廉教之清光。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);"> 蚕丝吐尽,织就锦绣天下;烛泪淌干,照亮崎岖书航。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);"> 夫师者,若北辰居所而众星拱,似甘霖润物而百谷丰。秉烛夜读,映窗牖以明志;呕心著述,染缁袍而忘功。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);"> 解经如庖丁析牛,刃游虚隙;启智若匠石运斤,风斫垩墁。谆谆似春蚕吐丝,绵绵不绝;蔼蔼如慈母纫线,密密难穷。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);"> 至若蒙童开笔,描红握管,师执其腕而导方圆;及冠临考,析义辨疑,师点其额而破迷障。寒暑无间,晨昏不辍。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);"> 舌耕岂计鬓边雪,墨耘何惜案上霜?但见桃李成蹊,自成天地;更欣栋梁列岳,各撑苍黄。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);"> 昔韩昌黎作《师说》,叹道存师存;程伊川立雪杨门,证理在诚心。故师道非惟章句之授,实乃德行之熏。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);"> 春风化雨,非止润于一时;金石镌文,必当流芳千载。嗟乎!世有伯乐,然后有千里马;国有良师,方得见万年春。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);"> 今逢盛世,重教尊师。颁令节于金秋,献礼颂于黉门。弟子衔恩,献菊醴而鞠礼;国家崇道,立典章而褒勋。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);"> 观夫九州黉舍,颂声琅琅。或执弟子之仪,或吟赞美之章,或怀往昔之训,或感化雨之祥。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187);"> 文末谨以俚句赞曰: 绛帐深垂玉漏迟,冰心一片付麟儿。他年若化扶摇木,犹记春风第一枝。</span></p> <p class="ql-block"><b style="color:rgb(57, 181, 74);">【注】</b></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">程门立雪:出自宋代著名理学家将乐县人杨时求学的故事。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">陶母拒鱼:讲的是东晋名将陶侃有一位深明大义的母亲,她不受儿子官物私赠,并教导儿子为官廉洁奉公的故事。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">桃李成蹊:桃树不招引人,但因它有花和果实,人们在它下面走来走去,走成了一条小路。比喻人只要真诚、忠实,就能感动别人。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">青藜照读:《三辅黄图·阁》:“刘向于成帝之末,校书天禄阁,专精覃思。夜有老人,着黄衣,植青藜杖,叩阁而进。见向暗中独坐诵书,老夫乃吹杖端,烟然(燃),因以见向,授《五行洪范》之文。恐词繁广忘之,乃裂裳及绅以记其言。至曙而去,请问姓名,云:我是太乙之精,天帝闻卯金之子有博学者,下而观焉。”世人以青藜照阁指勤学夜读,精于学问。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">洙泗弦歌:是指孔子在洙水和泗水流域讲学传道的活动。</span></p>