<p class="ql-block">《诗经·蒹葭》(先秦)。</p><p class="ql-block">"蒹葭苍苍,白露为霜"以白露起兴,通过秋水伊人的意象,塑造了中国文学史上最早的朦胧意境,开创了以节气入诗的典范。</p> <p class="ql-block">《杂诗》 魏晋·左思</p><p class="ql-block">秋风何冽冽,白露为朝霜。</p><p class="ql-block">柔条旦夕劲,绿叶日夜黄。</p><p class="ql-block">明月出云崖,皦皦流素光。</p><p class="ql-block">披轩临前庭,嗷嗷晨雁翔。</p><p class="ql-block">高志局四海,块然守空堂。</p><p class="ql-block">壮齿不恒居,岁暮常慨慷。</p><p class="ql-block"><b>白露是秋天的第三个节气,秋风渐趋凛冽,白露凝结为霜,绿叶也在不经意间开始老气横秋。时令物候的变化,最易引发人们对时光流逝、壮志难酬的感慨。</b></p> <p class="ql-block">《和振上人秋夜怀士会》唐·王昌龄</p><p class="ql-block">白露伤草木,山风吹夜寒。</p><p class="ql-block">遥林梦亲友,高兴发云端。</p><p class="ql-block">郭外秋声急,城边月色残。</p><p class="ql-block">瑶琴多远思,更为客中弹。</p><p class="ql-block"><b>草木开始凋零,秋风长夜不息,也最是容易勾起怀远思人的情绪。</b></p> <p class="ql-block">《白露》唐·杜甫</p><p class="ql-block">白露团甘子,清晨散马蹄。</p><p class="ql-block">圃开连石树,船渡入江溪。</p><p class="ql-block">凭几看鱼乐,回鞭急鸟栖。</p><p class="ql-block">渐知秋实美,幽径恐多蹊。</p><p class="ql-block"><b>白露不只有思乡怀远,还有“胜春朝”的美景。杜甫笔下的白露,有橘子满树,船入江溪,也有鱼儿欢愉,马儿飞驰……何其动人。</b></p> <p class="ql-block">《玉阶怨》唐·李白</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">玉阶生白露,夜久侵罗袜。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">却下水晶帘,玲珑望秋月。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>诗中无一语正面写怨情,然而又似乎让人感受到漫天愁思飘然而至。</b></p> <p class="ql-block">《就峰公宿 》唐·贾岛</p><p class="ql-block">河出鸟宿后,萤火白露中。</p><p class="ql-block">上人坐不倚,共我论量空。</p><p class="ql-block">残月华晻暧,远水响玲珑。</p><p class="ql-block">尔时无了梦,兹宵方未穷。</p><p class="ql-block"><b>月夜微凉如水,飞鸟早已归林,萤火虫在白露中明明灭灭。此时与上人坐而论道,也是人生一快事。</b></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">《秋夕旅怀》唐·李白</p><p class="ql-block">凉风度秋海,吹我乡思飞。</p><p class="ql-block">连山去无际,流水何时归。</p><p class="ql-block">目极浮云色,心断明月晖。</p><p class="ql-block">芳草歇柔艳,白露催寒衣。</p><p class="ql-block">梦长银汉落,觉罢天星稀。</p><p class="ql-block">含悲想旧国,泣下谁能挥。</p><p class="ql-block"><b> 飒飒凉风度过秋海,吹起异乡人的思乡之情。回家的路上连山叠嶂遥远无际,滚滚逝去的流水何时才能回来?人生豪迈如李白,也躲不过思乡的忧愁啊。</b></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">《送别》 唐·高适</p><p class="ql-block">昨夜离心正郁陶,三更白露西风高。</p><p class="ql-block">萤飞木落何淅沥,此时梦见西归客。</p><p class="ql-block">曙钟寥亮三四声,东邻嘶马使人惊。</p><p class="ql-block">揽衣出户一相送,唯见归云纵复横。</p><p class="ql-block"><b>“黯然销魂者,唯别而已矣……乍秋风兮暂起。”最易伤感的季节里送别友人,更添伤感。</b></p> <p class="ql-block">《泛舟秋怀》宋·罗与之</p><p class="ql-block">白露消磨暑,丹枫点画秋。</p><p class="ql-block">闲吟小山赋,归思大江流。</p><p class="ql-block">世尽营三窟,人谁乐一丘。</p><p class="ql-block">篷窗有佳致,月朗政风休。</p><p class="ql-block"><b>白露时节暑气消散,如火枫叶状点秋山。世间人费尽心思经营三窟,有谁喜欢那一山丘呢?趁天清气爽,不如吟诗赏月,快活自在。</b></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">《秋感》元·仇远</p><p class="ql-block">明朝交白露,此夜起金风。</p><p class="ql-block">灯下倚孤枕,篱根语百虫。</p><p class="ql-block">梧桐何处落,杼轴几家空。</p><p class="ql-block">客意惊秋半,炎凉信转蓬。</p><p class="ql-block"><b>白露至,秋风起。篱笆下虫儿唧唧复唧唧,更让孤枕难眠的人思念亲人。</b></p>