《独行夜路》

沈阳春

<p class="ql-block">《独行夜路》</p><p class="ql-block"> 作者:沈阳春</p><p class="ql-block">夜路长长不见头,影随脚步意难休。</p><p class="ql-block">累非途远磨筋骨,苦是心言锁咽喉。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">白日逢人皆笑靥,更深对月数痕稠。</p><p class="ql-block">欲言又止藏千语,强作从容掩百忧。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">怕扰他人嫌絮叨,恐遭冷眼笑轻愁。</p><p class="ql-block">方知此世修行路,孤独本是寻常秋。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">偶有知音添暖色,若无慰藉亦当收。</p><p class="ql-block">自将伤痛轻轻裹,独把风雨慢慢兜。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">曾盼温柔拂鬓角,今懂慈悲先付酬。</p><p class="ql-block">若想人间多懂我,先学体恤他人忧。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">经尽无人问津日,仍留善意在心头。</p><p class="ql-block">成长原是千般味,酿得甘醇慰岁流。</p>