我画荷花

<p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">  在我的花卉题材当中,荷花占据了很大的数量,至于原因也很偶然。只记得当时不太喜欢画一些特别传统的那种荷花,从古至今画荷高手如云,再加上北方少荷花,不像现在甘肃很多地方都有荷塘,所以不是特别的熟悉,完全就是一种记忆加感觉就胡画呢,一根线加一个圆,然后画了叶茎染了色,就是那种平面构成的感觉,就这样开始了我的荷花题材。再后来因为工作原因经常外出看到大面积的荷花,西湖、什刹海、颐和园、玄武湖、大明湖……那会子才真正感觉到荷花的美,然后开始细致观察,写生、创作,一直到现在会时不时的以荷花为载体进行着我的水墨探索。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;"> 很多朋友说我的荷花都有了“风格”,而我认为好多绘画所谓的“风格”其实都是表面浅显的形式展现,这种“风格”非常容易获得,盯住一两样自己熟悉的图式反复的复制,并且自我迷惑性也很大,觉得这是属于自己的探索和创新。而艺术的进阶,往往需亲手拆毁昨日搭建的圣殿。每一次画风的转向,都是创作者与时代、与自我更深刻的对话,如同树木在年轮里刻下不同季节的风霜雨露。对于艺术创作,你不必有过多完整而刻板的设想,把一切都安排得天衣无缝,这样就把很多的可能性拒之门外了。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;"> 所谓“画风”,终究是心魂投射的影子。若将影子当作本体,便错过了光的自由。———2025.8.王晓岗</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">《采桑子·荷花开后西湖好》(宋)欧阳修</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">荷花开后西湖好,载酒来时。不用旌旗,前后红幢绿盖随。画船撑入花深处,香泛金卮。烟雨微微,一片笙歌醉里归。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">《曲池荷》唐·卢照邻</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">浮香绕曲岸,圆影覆华池。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">常恐秋风早,飘零君不知。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">《苏幕遮·燎沉香》(宋)</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">周邦彦燎沉香,消溽暑。鸟雀呼晴,侵晓窥檐语。叶上初阳干宿雨,水面清圆,一一风荷举。故乡遥,何日去?家住吴门,久作长安旅。五月渔郎相忆否?小楫轻舟,梦入芙蓉浦。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">《小池》宋·杨万里</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">泉眼无声惜细流,树阴照水爱晴柔。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">小荷才露尖尖角,早有蜻蜓立上头。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">《菡萏亭》(宋)</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">文同日高过竹湖水光,风长入座荷花香。交红映绿满渠下,各有意态随低昂。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">《子夜吴歌·夏歌》(唐)李白</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">镜湖三百里,菡萏发荷花。五月西施采,人看隘若耶。回舟不待月,归去越王家。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">《采莲子二首》(唐)皇甫松</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;"><span class="ql-cursor"></span>菡萏香连十顷陂,小姑贪戏采莲迟。 晚来弄水船头湿,更脱红裙裹鸭儿。 船动湖光滟滟秋,贪看年少信船流。 无端隔水抛莲子,遥被人知半日羞。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">《蝶恋花》宋·欧阳修</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">越女采莲秋水畔。窄袖轻罗,暗露双金钏。照影摘花花似面。芳心只共丝争乱。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">鸂鶒滩头风浪晚。雾重烟轻,不见来时伴。隐隐歌声归棹远。离愁引著江南岸。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">《昭君怨·咏荷上雨》宋·杨万里</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">午梦扁舟花底,香满西湖烟水。急雨打篷声,梦初惊。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">却是池荷跳雨,散了真珠还聚。聚作水银窝,泻清波。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">《荷花》(清)石涛</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">荷叶五寸荷花娇,贴波不碍画船摇;相到薰风四五月,也能遮却美人腰。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">《青阳渡》(魏晋)佚名</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;"><span class="ql-cursor"></span>青荷盖绿水,芙蓉披红鲜。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">下有并根藕,上有并头莲。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">《咏芙蓉》(南北朝)沈约</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">微风摇紫叶,轻露拂朱房。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;"><span class="ql-cursor"></span>中池所以绿,待我泛红光。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">《纳凉》宋·秦观</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">携扙来追柳外凉,画桥南畔倚胡床。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">月明船笛参差起,风定池莲自在香。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">《浣溪沙·荷花》(宋)苏轼</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">四面垂杨十里荷,问云何处最花多。画楼南畔夕阳和。 天气乍凉人寂寞,光阴须得酒消磨。且来花里听笙歌。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">艺术是人类储存情感的唯一方式。黑格尔说“绘画以心灵为它所表现的内容”,我们说艺术“以形写神”, 但他不是顽固的,不是盲从,不是狭隘,也不是咄咄逼人。他积极且有活力,满盈着盎然的生机。艺术往往是需要那些看似无用的事情构成,若凡事都要问“有用吗、有价值吗?”好像一时还找不出合适的答案!如同花儿开放,鸟儿飞翔,云在天上,鱼在水里。</span></p>