<p class="ql-block">滁州亭城赋·默斋主人原创律赋</p><p class="ql-block">序:</p><p class="ql-block">庆历谪臣,醉翁遗躅。守滁海而开文脉,构山亭以寄云心。一赋既成,千秋共仰,野芳佳木尽归楮墨,醉乐醒述长铸亭魂。今之滁州,汲古韵而焕新章:林泉孕其亭美,鼎镬蕴其亭香,政通标其满意,鹏翼振其雄风。斯亭也,已超土木形骸,化育城魂民魄。余慕其风华,敬其鼎革,爰琢律赋,调依平水,韵守真文,谨奉四六之仪,恭绘一城之胜。</p><p class="ql-block">赋曰:</p><p class="ql-block">坤舆锁钥,淮甸雄藩!</p><p class="ql-block">环滁叠岫,拥琅琊之翠涛;面楚通吴,据金陵之关津。</p><p class="ql-block">林壑浮青霭,亭台接紫氛。</p><p class="ql-block">循涧而探深秀,扪萝以叩南门。</p><p class="ql-block">醉翁饮渌,墨溅苍岩成古篆;太守遗风,文煊幽谷化灵珉。</p><p class="ql-block">野芳含露发,佳木倚云屯。</p><p class="ql-block">同乐襟怀昭日月,醒述藻采动星辰。</p><p class="ql-block">亭耶?魂耶!立坤仪而镇野,融市井以长春。</p><p class="ql-block">至若星罗亭影,润泽烝民:</p><p class="ql-block">老巷风亭,素叟摇蒲谈鹤梦;芳园石枰,垂髫落子弈松筠。</p><p class="ql-block">绿道新轩,驻履时窥鸥浴浪;虹桥曲槛,凭栏每待月攀津。</p><p class="ql-block">千龛亭阁涵珠玉,一卷丹青写笑颦。</p><p class="ql-block">岂惟宴游之乐?实乃城魄所皴!</p><p class="ql-block">别有林泉邀客,岂独亭轩?</p><p class="ql-block">明陵石马嘶残照,中都颓阙诉寒燔。</p><p class="ql-block">小岗春雷惊九域,印红犹带破冰痕。</p><p class="ql-block">池杉立戟,万木浮波开蜃市;草场卷练,千骢嘶雾塞云屯。</p><p class="ql-block">赤霞灼赭崖兮燃天火,碧霭湮皇甫兮隐猿猑。</p><p class="ql-block">四时幻化丹青谱,一州收尽造化恩!</p><p class="ql-block">复有珍馐承韵,鼎鼐生芬:</p><p class="ql-block">太守宴开,溯欧公之醴盏:溪鲂跃银刀,岩蔌荐青珉。</p><p class="ql-block">何止膏粱之味?直酹山水之魂!</p><p class="ql-block">儒林馔设,承敬梓之雅范:荷裳裹六珍,鲁殿炰文鳐。</p><p class="ql-block">酥糖缠雾缕,齿颊绕甜云。</p><p class="ql-block">雷官凫脍列冰釜,脆若琉璃色胜璊。</p><p class="ql-block">管坝牛羹熬岁腊,香凝琥珀味涵醇。</p><p class="ql-block">秦栏鹅炙煨桑火,骨化琼酥髓溢津。</p><p class="ql-block">此皆亭城真味,咀可通神!</p><p class="ql-block">乃若襟怀今古,气贯乾坤:</p><p class="ql-block">昔镇江淮之险,今执长三之辚。</p><p class="ql-block">银轨贯昊,瞬息通吴会;飙轮辗雾,崇朝抵楚津。</p><p class="ql-block">得地钟之独厚,驭天骥以超伦。</p><p class="ql-block">集群贤而振藻,引彩凤来栖梧。</p><p class="ql-block">光电转璇枢,寰宇仰其辉光;智造罗星斗,寰海赞其琳璘。</p><p class="ql-block">更筑黄金台迥,亭满意洽,尽揽八方才俊。</p><p class="ql-block">河岳开新卷,风云待巨文!</p><p class="ql-block">赞曰:</p><p class="ql-block">亭立千秋,文脉贯虹霓之彩;城兴万象,风雷激山海之音。</p><p class="ql-block">饮滁水者知其冽,瞰琅琊者仰其岑。</p><p class="ql-block">醉翁旧酿今犹冽,满瓮春醅待客斟。</p><p class="ql-block">试看明日之亭城,再续雄篇耀古今!</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">跋:</p><p class="ql-block">律成三易,韵彻真文。凡骈偶必求铢两悉称,譬若“晶辉”易“辉光”以偕“琳璘”;炼字务使渊雅合度,如“破冰痕”涵勇毅而避戾气。盖赋者,铺采摘文而体物写志也,今借亭魂勾连古今,以四六法熔铸新声,或可谓不负欧公遗风、亭城气象。</p>