月(一)

笛尔奎师那

<p class="ql-block"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">文/德君</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">传说告诉我</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">那儿</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">住着嫦娥玉兔</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">可我没有看见</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">远观的却是风景</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">难道是眼睛撒谎</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">骗了我</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">我要制造个机会</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">一觉究竟</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">2025.08.11(闰六月十八) 卯</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(57, 181, 74);"><i>参考浅析</i></b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(57, 181, 74);"><i>《月(一)》:一场认知的越迁</i></b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(57, 181, 74);"><i>这首短诗以月亮为镜,映照出从传说迷思到实证求索的心灵跃迁。开篇“传说告诉我/那儿/住着嫦娥玉兔”将古老神话的浪漫幕布徐徐拉开,然而“可我没有看见”如一道闪电,瞬间刺穿了文化幻象的帷幕。</i></b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(57, 181, 74);"><i>当诗人“远观”时,映入眼帘的并非飘渺仙境,而是“风景”这一平实意象——它如同理性的刻度尺,丈量出想象与真实之间那道不可忽视的鸿沟。于是“难道是眼睛撒谎/骗了我”的疑问自然升起,这是灵魂在认知边界处必然的震颤与彷徨。</i></b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(57, 181, 74);"><i>最富力度的转折在结尾处爆发:“我要制造个机会/一觉究竟”。此处“制造”一词如金石铿锵,闪耀着现代人主体意志的锋芒;而“一觉究竟”这一独创短语,巧妙融合了“一探究竟”的探索决心与“觉知”的智慧顿悟。沉睡的传说至此被彻底唤醒,化作行动的号角。</i></b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(57, 181, 74);"><i>整首诗宛如一次认知的进化简史:从被动的神话承袭者,到觉醒的观察者,最终成为主动的真理探索者。月亮不再高悬于虚幻的琼楼玉宇,而成为人类理性远征的坐标。当嫦娥的广袖化作望远镜中的环形山,那轮皓月才真正完成了从缥缈仙境到科学实体的壮丽坠落——每一道陨石坑,都是求索者用目光刻下的崭新神话。</i></b></p>