品读唐代李群玉《自遣》札记

小可

<p class="ql-block">品读唐代李群玉《自遣》札记</p><p class="ql-block">20250810 </p><p class="ql-block">其一</p><p class="ql-block">升沉百岁半成空,世事浮生梦里风。</p><p class="ql-block">修竹古书千卷悟,一壶浊洒塞之翁。</p><p class="ql-block">其二 </p><p class="ql-block">年老到来休发空,厚今薄古颂东风。</p><p class="ql-block">体行悟理吟观乐,胜利红旗信马翁。</p><p class="ql-block">呈:自遣</p><p class="ql-block">唐・李群玉</p><p class="ql-block">翻覆升沉百岁中,前途一半已成空。</p><p class="ql-block">浮生暂寄梦中梦,世事如闻风里风。</p><p class="ql-block">修竹万竿资阒寂,古书千卷要穷通。</p><p class="ql-block">一壶浊酒暄和景,谁会陶然失马翁。</p><p class="ql-block">注:来自百度百科:</p><p class="ql-block">《自遣》是唐代诗人李群玉(813—860)所作的是一首七言律诗,出自《唐诗精讲》。</p><p class="ql-block">作者简介</p><p class="ql-block">李群玉(808—862),字文山,澧州(今湖南澧县)人,唐代诗人。澧县仙眠洲有古迹“水竹居”,旧志记为“李群玉读书处”。李群玉极有诗才,他“居住沅湘,崇师屈宋”,《湖南通志·李群玉传》称其诗“诗笔妍丽,才力遒健”,唐宣宗“遍览”其诗,称赞“所进诗歌,异常高雅”,并赐以“锦彩器物”,“授弘文馆校书郎”。三年后辞官回归故里,死后追赐进士及第。</p><p class="ql-block">​</p><p class="ql-block">​</p>