雨霖铃·雨锁鱼窝二章

桑子藝術空間

<p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b> 雨霖铃·雨锁鱼窝二章</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 倪宗新</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b> 题记:</b>乙巳立秋前一日,应贤弟肖俊之约,与修建、光才、治祥、跃富诸友会于小鱼洞鱼窝子农家乐小酌。午后品茗闲话间,忽山风骤起,乌云四合,俄而暴雨倾盆,穿林打叶之声,清越如鸣佩环。众皆凭栏静观:竹翠含烟,瓦灰凝露,泉垂似帘,珠跳如星。观此自然之趣,逸兴遄飞,遂赋《雨霖铃》二章,以纪斯境云。</p> <p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b> 其 一</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 飞泉悬屋,更珠跳叶,浪皱阶曲。檐边似垂水幕,青林竹榭、凭栏凝肃。扇影旋于幽寂,静心闲谈逐。听雨声、敲瓦成诗,暗和林风弄琴筑。</p><p class="ql-block"> 人间暂歇浮华毂。任阴晴、自守苍然局。雨鸣穿透竹隙,暖意动、冷风相续。老树承霖,犹带当年旧家痕俗。顿雨霁、风定江平,一境禅心足。</p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b> 其 二</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 风承雨力,雨来声急,架屋亭翼。苔封树脚如绣,阶前水涨、依随渠脉。桌椅淋霖闲立,似留故人席。念此中、人与天和,巧构深藏岁华迹。</p><p class="ql-block"> 风摇竹影添幽色,雨牵丝、织就清凉国。凭栏细味真趣,风过处、籁音犹隔。暂把烦襟,轻豁、山川静对江碧。待雨歇、晴日烘苔,再赏农家宅。</p>