<p class="ql-block">原著:章岩</p><p class="ql-block">诵读:吃酒吵仙天</p><p class="ql-block">图片:来源网络</p><p class="ql-block">视频:来源网络</p> <p class="ql-block ql-indent-1">公元239年,司马懿与曹爽被任命为辅政大臣。</p><p class="ql-block ql-indent-1">司马懿是三朝元老,有资格、有实力。</p><p class="ql-block ql-indent-1">曹爽则是一个“空降兵”,仗着祖荫坐享其成的“官二代”。</p><p class="ql-block ql-indent-1">同时,两个人至少有30岁的年龄差。</p><p class="ql-block ql-indent-1">明眼人都看得出来,曹爽是曹叡死前布下的棋局,是一枚用来制约司马懿的棋子。</p><p class="ql-block ql-indent-1">这一点,曹爽领命执行,司马懿也心知肚明。</p><p class="ql-block ql-indent-1">故事的开端,两个人还保持着对彼此温情脉脉的态度。</p><p class="ql-block ql-indent-1">私下里,一个摩拳擦掌,一个小心应对。</p><p class="ql-block ql-indent-1">曹爽试探的第一招,用了一个糖衣炮弹。</p><p class="ql-block ql-indent-1">他上奏曹芳,以个人名义为司马懿请封。</p><p class="ql-block ql-indent-1">一番过场之后,旨意很快下来。</p><p class="ql-block ql-indent-1">司马懿从太尉晋升为太傅,同时还获得了“入殿不趋,赞拜不名,剑履上殿”的殊荣。</p><p class="ql-block ql-indent-1">殊荣白话地说就是:</p><p class="ql-block ql-indent-1">第一,不用点名后才能入殿;</p><p class="ql-block ql-indent-1">第二,进去后也不用点头哈腰以示恭敬;</p><p class="ql-block ql-indent-1">第三,最关键的是还可以带着宝剑穿着鞋入殿。</p><p class="ql-block ql-indent-1">非但如此,司马家从今往后的婚丧嫁娶一概花费朝廷都包了。</p><p class="ql-block ql-indent-1">司马懿的大儿子司马师被封为散骑常侍,另外还有三个子弟封为列侯,四个人封为骑都尉。</p><p class="ql-block ql-indent-1">一时间,门楣荣耀非凡。</p><p class="ql-block ql-indent-1">但是,物极必反,盛极必衰。</p><p class="ql-block ql-indent-1">人一旦高兴过了头就很容易犯错误,曹爽打的就是这个主意。</p><p class="ql-block ql-indent-1">他在等着司马懿得意忘形下犯错,却打错了算盘。</p><p class="ql-block ql-indent-1">小狐狸终究斗不过老狐狸,看穿招数的司马懿依旧在不动声色地面对荣誉。</p><p class="ql-block ql-indent-1">自己的职位推辞不掉,司马懿却让家族子弟坚决辞掉封赏。</p><p class="ql-block ql-indent-1">理由很简单:无功不受禄,受之有愧。</p><p class="ql-block ql-indent-1">是啊,他可以保证自己谨言慎行,低调行事,但树大招风,他没有千手千眼,不能够保证自己的家人不会犯错,不会给对手送上把柄和口实。</p><p class="ql-block ql-indent-1">为此,司马懿制定了几条家训,史书记载,司马懿时常告诫族人:</p><p class="ql-block ql-indent-1">“自满是禁忌,时有境迁,我的德行并不足以居此高位。此一时彼一时,一定要小心做人,要居安思危,这样才可以避祸保平安。”</p><p class="ql-block ql-indent-1">他本人也一直用言传身教的方式遵循着这些条规。</p><p class="ql-block ql-indent-1">比如,时任太常职位的常林是司马懿的同乡,虽然职位低,但司马懿以对方年长自己为理由,尽管已经身为太傅,每次见面却都要恭敬地下拜。</p><p class="ql-block ql-indent-1">不管作秀也好,真心也罢。</p><p class="ql-block ql-indent-1">司马懿在众人眼中维持着一贯谦虚、低调、会做人的形象。</p><p class="ql-block ql-indent-1">于是,在人品方面曹爽失去了攻击点。</p><p class="ql-block ql-indent-1">这就是史书上记载的——</p><p class="ql-block ql-indent-1">乃以帝为太傅。</p><p class="ql-block ql-indent-1">入殿不趋,赞拜不名,剑履上殿,如汉萧何故事。</p><p class="ql-block ql-indent-1">嫁娶丧葬取给于官,以世子师为散骑常侍,子弟三人为列侯,四人为骑都尉。</p><p class="ql-block ql-indent-1">帝固让子弟官不受。</p><p class="ql-block ql-indent-1">帝勋德日盛,而谦恭愈甚。</p><p class="ql-block ql-indent-1">以太常常林乡邑旧齿,见之每拜。</p><p class="ql-block ql-indent-1">恒戒子弟曰:“盛满者道家之所忌,四时犹有推移,吾何德以堪之。损之又损之,庶可以免乎?”(《晋书·宣帝纪》)</p><p class="ql-block ql-indent-1">曹爽送给司马懿一颗糖衣炮弹,谁知司马懿不上当。</p><p class="ql-block ql-indent-1">鉴于司马懿一贯后发制人,率先出招的人毫无意外的是曹爽。</p><p class="ql-block ql-indent-1">不是为了示好,不是为了拉拢,也不是为了臣服。</p><p class="ql-block ql-indent-1">曹爽的目的有三点:</p><p class="ql-block ql-indent-1">第一,试探。扔一颗石头试试司马懿的水深水浅,探明攻击司马懿的哪个点是有效的。</p><p class="ql-block ql-indent-1">第二,故作姿态。一方面,毕竟自己势力远逊于司马懿,在还没有站稳脚跟的时候万一被对手玩儿了,岂不太冤?另一方面,公开虚情假意地示好,卖一个人情,保一时平安。</p><p class="ql-block ql-indent-1">第三,架空对手。曹爽想要与司马懿齐肩,至少要让自己手中有权,他追求的不是曹叡授予的官职,而是手中的实权。</p><p class="ql-block ql-indent-1">从无到有,不是凭空变出来的,而是需要他去争去抢。</p><p class="ql-block ql-indent-1">被抢夺的对象当然以司马懿首当其冲。</p><p class="ql-block ql-indent-1">太傅的职位是虚无的封号,一个没有实权的摆设,而被抬到高位的司马懿原本手中的实权则会因职位变动而顺理成章地脱手转送他人,比如等着接收的曹爽。</p><p class="ql-block ql-indent-1">对于曹爽的“好心”,司马懿早就看透了,但他不能不接招。</p><p class="ql-block ql-indent-1">当然,魔高一尺道高一丈,司马懿化身为“拆弹专家”,于行云流水中出手,无声无息中将这一招化解掉了。</p><p class="ql-block ql-indent-1">曹爽的试水没有成功。任凭他如何吹捧,司马懿依然故我,且更加地夹起尾巴做人。</p><p class="ql-block ql-indent-1">显然对方收下了曹爽送的糖衣,炮弹却被拆成空心哑弹。</p><p class="ql-block ql-indent-1">曹爽大约不会明白为什么司马懿得到太傅的高官以及“入殿不趋,赞拜不名,剑履上殿”的殊荣,却依旧心平气和。</p><p class="ql-block ql-indent-1">对于司马懿而言,“入殿不趋,赞拜不名,剑履上殿”让他有着深刻的记忆。</p><p class="ql-block ql-indent-1">小时候,他碰上了董卓的“入殿不趋,赞拜不名,剑履上殿”,乱世中家道中落,几经沉浮。</p><p class="ql-block ql-indent-1">后来曹操的“入殿不趋,赞拜不名,剑履上殿”引发了荀彧yù惨案,作为目击者,司马懿在一旁看得真真切切也惊心动魄。</p><p class="ql-block ql-indent-1">时至今日,面对一样的殊荣,司马懿的心态大约会与昔日曹操谈笑着沉吟说出“此儿欲踞吾著炉炭上邪”(这家伙是想把我架在炉炭上烤啊),心情是相仿的。</p><p class="ql-block ql-indent-1">不过是一招捧杀,当局者迷则奏效,当局者清则失灵。</p><p class="ql-block ql-indent-1">“外圆内方”是中国人特有的一种人生智慧。</p><p class="ql-block ql-indent-1">从古至今,无数先贤提出了“外圆内方”的为人处世之道。</p><p class="ql-block ql-indent-1">无论是《淮南子 ·主术训》中的“胆欲大而心欲小,智欲圆而行欲方”,</p><p class="ql-block ql-indent-1">还是《菜根谭》中的“处治世宜方,处乱世当圆,处叔季之世当方圆并用”,</p><p class="ql-block ql-indent-1">抑或是《曾国藩家书》中的“立者,发奋自强,站得住也;达者,办事圆润,行得通也”……</p><p class="ql-block ql-indent-1">作为中国传统文化中特有的一种人生智慧,无一不在阐明为人处世要遵循“外圆内方”的原则,说明做人应该审时度势,中庸地保持立场,对人对事方圆并用。</p><p class="ql-block ql-indent-1">“方”是原则,是做人的立场、骨气、正气和品德。这是立身之本,是必须要坚持的东西,是人之所以称之为人,并从容站立的,起到支撑作用的骨架。</p><p class="ql-block ql-indent-1">“圆”是态度,是中庸、圆滑、隐忍和大智若愚的智慧。这是处世之道,是进退自如的手段,是临危不乱的从容。使我们可以人在江湖,尽量少挨刀。</p><p class="ql-block ql-indent-1">从里到外都方方正正,棱角分明,固然可以保持自己的立场,但是却未必可以得到好的效果。</p><p class="ql-block ql-indent-1">反而可能让自己撞得头破血流。</p><p class="ql-block ql-indent-1">审时度势,该方的时候坚持,该圆的时候以柔克刚,才可以始终立于不败之地。</p><p class="ql-block ql-indent-1">过刚者易折,善柔者不败。</p><p class="ql-block ql-indent-1">示弱是一种智慧,强极则辱,实力不足的时候,硬碰硬的是蠢蛋,智者选择以退为进,在明哲保身中图谋东山再起。</p><p class="ql-block ql-indent-1">老子说:“夫唯不争,天下莫能与之争。”</p><p class="ql-block ql-indent-1">讲的是以柔克刚的道理。</p><p class="ql-block ql-indent-1">不争不是放弃,而是以柔克刚。</p><p class="ql-block ql-indent-1">天下柔弱之物莫过于水,然而水善包容,知忍让,润物细无声。</p><p class="ql-block ql-indent-1">从水性可悟柔道,而柔道也是做人之道,做事之道。</p><p class="ql-block ql-indent-1">懂得以柔克刚,是处世原则之一。</p>