白居易爱情系列——《伤离别》

上善若水

<p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">  由于白居易要长期到长安做官,白母为阻挠他和湘灵的来往,直接搬家到长安,他伤心之余,写下了两首痛彻心扉的伤离别,道尽心中之苦。</span></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px;"> 《生离别》</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:18px;">食蘖不易食梅难,蘖能苦兮梅能酸。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:18px;">未如生别之为难,苦在心兮酸在肝。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:18px;">晨鸡再鸣残月没,征马连嘶行人出。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:18px;">回看骨肉哭一声,梅酸蘖苦甘如蜜。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:18px;">黄河水白黄云秋,行人河边相对愁。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:18px;">天寒野旷何处宿?棠梨叶战风飕飕。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:18px;">生离别,生离别,忧从中来无断绝。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:18px;">忧极心劳血气衰,年未三十生自发</b><span style="font-size:20px;"> </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 对爱情绝望的白居易,痛哭一场,写下了绝别诗《潜别离》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> </span><b style="font-size:20px;">《绝别离》</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px;"> 不得哭,潜别离。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px;"> 不得语,暗相思。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px;"> 两心之外无人知。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:18px;">深笼夜锁独栖鸟,利剑舂断连理枝。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:18px;">河水虽浊有清日,乌头虽黑有白时。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:18px;">唯有潜离与暗别,彼此甘心无后期。</b></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 做官后在婚事上母子一耗就是8年, 37岁时,自知身体一天不如一天的白母再次以死相逼。父亲去世后,作为孝子的白居易只得再次妥协,娶了京兆尹(相当于首都市委书记)杨虞卿的妹妹,同时也是同僚杨汝士的妹妹,望族弘农杨氏为妻,遂了母亲的愿望,然而洞房花烛夜,他却一点也不快乐。在一个雨夜,他写下了属于自己“那夜的雨”,请看下一集《那夜的雨》。</span></p>