《依窗观晨感怀》

梁森

<p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"><span class="ql-cursor"></span>手机拍照,为图配诗。</span></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">《依窗观晨感怀》</span></p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">晓色初分雾未收,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">金辉先上最高楼。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">玻璃晃漾浮轻霭,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">檐角参差带古秋。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">窗下静观人代改,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">街前遥送车光流。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">莫谓城居诗意少,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">绿痕犹绕梦魂游。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">后记</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">晨起倚窗,见天色将明未明,雾气氤氲未散,而朝阳已悄然攀上高楼,镀一层碎金于尘世。玻璃映着微光,浮霭游移,恍若时光之纱;檐角错落,暗藏古意,竟与秋色相融。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">窗内是静,窗外是动。静观人代更迭如默剧,车流奔涌似光阴。忽觉城市虽喧嚣,诗意未尝远离——钢筋铁骨间,犹有绿痕攀援而生,在梦魂深处蔓成幽径。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">此诗不过刹那所感,然落笔时,方知繁华深处,亦存一片可供心灵栖息的荒原。</span></p>