<p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"><span class="ql-cursor"></span>手机拍照,为图配诗。</span></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">合院暑景</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">绿树阴浓夏日长,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">楼台倒影入池塘。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">溪水轻流绕院过,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">蝉鸣声里静生凉。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">合院深处藏幽径,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">阳光洒落满地黄。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">孩童笑语随风远,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">树影斑驳映红墙。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">后记</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">暑气蒸腾,蝉鸣愈噪,而合院独守一方清凉。绿荫如盖,筛下细碎的光斑;微风穿廊,裹挟着孩童的嬉笑远去。我常立于红墙之下,看树影婆娑,听流水潺湲,恍惚间竟不知是时光在此停驻,还是岁月早已悄然流淌。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">合院,承载了太多夏日的记忆——阳光炙烤过的石板路,午后慵懒的猫影,傍晚乘凉时的闲话,以及那些被风轻轻翻动的书页。它不似江南园林的精致,也无北方宅邸的恢弘,却自有一份朴拙的生机,让人心安。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">写作此诗时,我试图捕捉的,正是这份寻常中的隽永。暑热虽盛,但树影、流水、蝉鸣、笑语,皆可成诗。生活本不必处处惊艳,能在平凡处见真趣,便是最好的消夏良方。 </span></p>