宋玉《登徒子好色赋》

怀想仁人

<p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">  宋玉(公元前298年—公元前222年),字子渊,号鹿溪子,诗人,楚国鄢(今湖北省襄阳市宜城)人,宋国公族后裔,生于楚国,曾事楚顷襄王,为楚国士大夫。战国著名辞赋家,宋玉与唐勒,景差齐名,在创作上颇受屈原影响,后人常以“屈宋”并称,其著作《登徒子好色赋》成为传世佳作,“登徒子”也成为好色者的代名词;其代表作《九辩》,堪称楚辞中体制宏大的杰作,他谱写的音律《阳春》、《白雪》成为高雅音乐的代名词。所谓“下里巴人”、“阳春白雪”、“曲高和寡”便说的是他,这些典故皆他而来。始皇帝二十五年己卯,公元前222年因病去世,享年七十六岁。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">  《登徒子好色赋》是战国时期楚国文学家宋玉的辞赋作品。此赋巧妙地运用烘托的手法描绘了美女,不少辞句如“东家之子,增之一分则太长,减之一分则太短,着粉则太白,施朱则太赤”等历来被视为展示女性之美的经典之笔。文章还刻画了一个丑女形象说明登徒子的好色,并借章华大夫之口,表明自己的爱情观。全文寓理于事,刻画生动形象,比喻精巧传神,具有很高的艺术成就。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">  登徒子好色赋 宋玉</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">大夫登徒子侍于楚王,短宋玉曰:“玉</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">为人体貌闲丽,口多微辞,又性好色。愿王勿与出入后宫。”王以登徒子之言</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">问宋玉。玉曰:“体貌闲丽,所受于天也;口多微辞,所学于师也;至</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">于好色,臣无有也。”王曰:“子不好色,亦有说乎?有说则止,无说</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">则退。”玉曰:“天下之佳人莫若楚国,楚国之丽者莫若臣里,臣里</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">之美者莫若臣东家之子。东家之子,增之一分则太长,减之一</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">分则太短 ;著粉则太白,施朱则太赤;眉如翠羽,肌如白雪;腰</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">如束素,齿如含贝;嫣然一笑,惑阳城,迷下蔡。然此女登墙窥臣</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">三年,至今未许也。登徒子则不然:其妻蓬头挛耳,齞唇历齿,旁</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">行踽偻,又疥且痔。登徒子悦之,使有五子。王孰察之,谁为好色</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">者矣。”是时,秦章华大夫在侧,因进而称曰:“今夫宋玉盛称</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">邻之女,以为美色,愚乱之邪;臣自以为守德,谓不如彼矣。且夫</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">南楚穷巷之妾,焉足为大王言乎?若臣之陋,目所曾睹者,未</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">敢云也。”王曰:“试为寡人说之。”大夫曰:“唯唯。臣少曾远游,周</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">览九土,足历五都。出咸阳、熙邯郸,从容郑、卫、溱 、洧之间 。是</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">时向春之末,迎夏之阳,鸧鹒喈喈,群女出桑。此郊之姝,华色含光,体</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">美容冶,不待饰装。臣观其丽者,因称诗曰:‘遵大路兮揽子祛’。赠</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">以芳华辞甚妙。于是处子怳若有望而不来,忽若有来而不见。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">意密体疏,俯仰异观;含喜微笑,窃视流眄。复称诗曰:‘寐春风兮</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">发鲜荣,洁斋俟兮惠音声,赠我如此兮不如无生。’因迁延而辞避。盖</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">徒以微辞相感动。精神相依凭;目欲其颜,心顾其义,扬《诗》守礼,终</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">不过差,故足称也。”于是楚王称善,宋玉遂不退。</span></p>