《雨径寻幽》

梁森

<p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"><span class="ql-cursor"></span>手机拍照,为图配诗。</span></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">《雨径寻幽》</span></p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">细雨敲篁影渐低,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">红檐半隐翠林西。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">石蹊寂寂人踪少,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">竹韵萧萧我自栖。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">紫薇带露含娇笑,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">粉靥凝珠怯雨丝。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">一树芳华摇冷韵,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">清愁暗逐晚风移。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">后记</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">大署时节,复步小径。细雨初歇,竹径犹湿,石阶泛着泠泠青光,四顾唯见空翠沾衣。彼时风摇疏影,珠坠幽丛,忽有紫薇数枝斜出檐角,花瓣承雨,颤颤如不胜愁。驻足凝睇间,恍觉花亦窥人,人亦成花,一种清冷况味,竟不知是栖于叶梢的雨,还是浮于心底的旧事。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">归而伏案,欲以七律记此境,然"竹韵萧萧"易写,"清愁暗逐"难摹。诗中之我,是寻幽客,是看花人,亦是晨风里那一瞬恍惚的薄影。世间幽独,大抵如是:非刻意寻之,而偶遇之;非强说愁绪,而自然沁骨。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">搁笔时,窗外恰有微雨再临。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">菩提子:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">赞🌹🌹🌹👍👍👍😊 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">即兴:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">雨后花沾泪,绿叶湿襟衣。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">幽径清冷寂,勾起旧时忆。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">天有不测云,人有无妄疾。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"><span class="ql-cursor"></span>风云尚且此,人何常许期。</span></p>