<p class="ql-block">在淮安博物馆二楼有一幅水墨画《竹石》,映入我的眼帘,让我心情为之一振。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">这是一幅清代画家郑板桥的作品,细细端详,只见几枝翠竹挺拔清秀、落落大方。枝叶疏密有致、高低错落,向背传神,充满着蓬勃的生机。尺幅之间,布局删繁就简、看着有一种清新脱俗的感受。</p><p class="ql-block">再读郑板桥的介绍,我更加理解了这幅水墨竹石图寓含了郑板桥心之高远、为官高洁的情怀。</p><p class="ql-block">让我们再欣赏几幅他的水墨《竹石》图,朗诵他的诗,真给人一种“诗中有画,画中有诗”的享受,他的诗画正是他一生为官清正、关心民间疾苦的真实写照!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">咏竹</p><p class="ql-block">一二三枝竹竿, 四五六片竹叶。</p><p class="ql-block">自然疏疏淡淡,何必重重叠叠!</p> <p class="ql-block">咏竹</p><p class="ql-block">一节复一节, 千枝攒万叶。</p><p class="ql-block">我自不开花, 免撩蜂与蝶。</p> <p class="ql-block">新竹</p><p class="ql-block">新竹高于旧竹枝, 全凭老干为扶持。</p><p class="ql-block">下年再有新生者, 十丈龙孙绕凤池。</p> <p class="ql-block">潍县署中画竹</p><p class="ql-block">衙斋卧闻萧萧竹, 疑是民间疾苦声。</p><p class="ql-block">些小吾曹州县吏, 一枝一叶总关情。</p> <p class="ql-block">咏竹</p><p class="ql-block">掷却乌纱不为官, 囊橐萧萧两袖寒。</p><p class="ql-block">写取一支清瘦竹, 秋风江上把渔竿。</p> <p class="ql-block">竹石</p><p class="ql-block">咬定青山不放松, 立根原在破岩中。</p><p class="ql-block">千磨万击还坚劲, 任尔东西南北风。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">郑板桥作为“扬州八怪”之首,诗、书、画三绝,不苟合世俗,以竹石自拟百节长青,坚韧不屈,心地光明,正直无私,因而让我的心为之一振!</p>