诸暨十四都的荷塘美景

新雨生

<p class="ql-block">《六月荷》</p><p class="ql-block">你醒在淤黑的柔软之上</p><p class="ql-block">风侧着身子游过时</p><p class="ql-block">暗香是突然弯曲的</p><p class="ql-block">粉红在瓣尖迟疑</p><p class="ql-block">露水把荷叶压成青玉的弧度</p><p class="ql-block">只一滴 就映出整个清早的澄澈</p><p class="ql-block">你静立 仿佛从未开过</p><p class="ql-block">只在水影里练习薄而透的</p><p class="ql-block">不存在的艺术</p><p class="ql-block">这首诗通过“淤黑的柔软”与“粉红”、“青玉”等意象的对比,突出荷花出尘的纯净。风中的“暗香弯曲”和露珠压弯荷叶的细节,赋予自然现象以灵动的生命感。结尾“不存在的艺术”将倒影虚化,暗示存在本质的哲思。全诗以第二人称“你”拉近物我距离,在“开”与“未开”的悬置中,展现荷花超越绽放的永恒静美。</p> <p class="ql-block">六月观荷</p><p class="ql-block">碧浪千重卷翠绡,琼瑶万点立红娇。</p><p class="ql-block">田田叶举擎天盖,冉冉花开映日烧。</p><p class="ql-block">影动蜻蜓摇水佩,声喧骤雨打荷箫。</p><p class="ql-block">浊流难污清格调,六月芳魂自逍遥。</p> <p class="ql-block">《六月荷》2</p><p class="ql-block">婷婷,如少女般舞姿,</p><p class="ql-block">踮着脚尖旋转于水间,</p><p class="ql-block">初展的裙裾被风推起,</p><p class="ql-block">青涩的骨节还不曾完全舒展。</p><p class="ql-block">露珠在叶面踱步,</p><p class="ql-block">再踮起脚尖,轻轻落入池塘,</p><p class="ql-block">水波里阳光的圆晕,</p><p class="ql-block">碎成点点光斑在四周荡漾。</p> <p class="ql-block">《六月荷·暗香》</p><p class="ql-block">晨雾裹着光晕在低处弥散,</p><p class="ql-block">暗香浮游,</p><p class="ql-block">如未系牢的轻纱游荡。</p><p class="ql-block">我站在水边,</p><p class="ql-block">却忽然窥见那朵微醺的荷。</p><p class="ql-block">婷婷,</p><p class="ql-block">在薄明的中央颔首,</p><p class="ql-block">风不来时,</p><p class="ql-block">她就自己轻轻摇晃,</p><p class="ql-block">仿佛醉在自身酿造的寂静里。</p> <p class="ql-block">《映日红》</p><p class="ql-block">灼灼,灼灼,这并非晚霞的余烬,</p><p class="ql-block">是荷在举着自己燃烧——</p><p class="ql-block">当白昼的灯芯被捻到最亮,</p><p class="ql-block">她就把胭脂泼进光的釉里。</p><p class="ql-block">风一吹,整座池塘开始晃荡,</p><p class="ql-block">晃出朱砂,晃出玛瑙,</p><p class="ql-block">晃出千百片半透明的焰苗。</p><p class="ql-block">直到每滴水都裹上金红,</p><p class="ql-block">每道涟漪都捧着碎掉的太阳。</p><p class="ql-block">可当蜻蜓点破倒影的刹那,</p><p class="ql-block">最静的那朵,突然垂首,</p><p class="ql-block">把未竟的胭脂,</p><p class="ql-block">藏回自己微蜷的焰心。</p>